Meer dan tien uur artikelen signeren en twaalf uur pre-orders inpakken geeft duidelijk aan hoe populair Sisters Of Suffocation is. De crowdfundingcampagne van het conceptalbum Eradication (over hoe mensen het uit zouden kunnen houden op een verminkte wereld) was dan ook een succes. Het duurde daarna nog wel een tijd voordat de plaat daadwerkelijk op de wereld losgelaten werd. Dat had voornamelijk met de gezondheid van zangeres Els Prins te maken, die op het podium vervangen werd door Linn Liv.
Op de derde full-length horen we Prins weer zingen, grunten en screamen. Niets ten nadele van Linn Liv, maar met Prins klinkt Sisters Of Suffocation weer vertrouwd. Ze klinkt bruter. Dat laat ze direct horen in het agressieve Buried In The Crowd. De cleane zang op de achtergrond in het refrein past echter niet zo goed. In Die Anyway past deze beter. Het is een vooruitstrevendere track die zich beter leent voor experimenten. De melodieuze zang komt het beste tot zijn recht in The Rich Will Never Die, How They Bleed en Pay My Dues. In laatstgenoemde heeft Prins wel iets van Amy Winehouse.
Niet alleen op vocaal gebied, maar ook op instrumentaal vlak worden grenzen opgezocht. Met name het gitaarwerk toont veel diversiteit. Zo is Instinct-Extinct atmosferisch, Buried In The Crowd recht voor je raap raggen, Cannibal Soulmate dissonant, Being Pray groovend, Hide In Plain Sight thrashend, het korte instrumentaaltje Elevation jazzy en Returning In A Cauldron technisch la Decapitated. Opvallend detail is dat er extra aandacht geweest lijkt te zijn voor de herinneringswaarde van de gitaarsolos (Being Prey, Hide In Plain Sight en Outerlude). Hoewel er in elk nummer meerdere tempowisselingen zijn, is de ritmesectie minder opvallend, mede omdat deze in de mix geen prominente plek inneemt.
Hoewel er geen zwakke tracks op de plaat staan, is er toch wel wat op aan te merken. Elk nummer gebeurt er weliswaar iets wat je tot dan toe nog niet hebt gehoord en iedere track heeft zn eigen identiteit, maar het is jammer dat niet ieder liedje het momentum behoudt of een kop en staart heeft. Zo vliegt Instinct-Extinct meerdere kanten op en is vooral het meeslepende einde sterk. The Rich Will Never Die bevat ook heel uiteenlopende secties, maar maakt als geheel een sterkere indruk. In Thick Red Meat is het vooral het snelle gedeelte dat een zeer positieve indruk maakt. Jammer dat daarna het tempo naar beneden gaat en gekozen is voor een fade out. Buried In The Crowd en het doomy Being Prey bevatten samen met Hide In Plain Sight de prettigste flow.
Eradication toont de veelzijdigheid van Sisters Of Suffocation. Elementen van onder meer Jinjer, Dismember, Decapitated, Cannibal Corpse, Opeth, Gojira en Thy Art Is Murder komen samen op een uitdagende plaat die meerdere luisterbeurten nodig heeft om op waarde geschat te kunnen worden. De groep is op technisch vlak gegroeid, de energieke plaat is met plezier ingespeeld en het is goed om Prins weer aan het front te horen. Hide In Plain Sight zal voor velen de favoriet zijn vanwege de memorabele ideen en de lekkere vibe. Die Anyway, Pay My Dues, Returning In A Cauldron en Thick Red Meat zullen andere favorieten zijn. Het album wisselt evenwel goede en minder beklijvende ideen af en mist nog wat uitschieters om echt boven het maaiveld uit te kunnen steken.
Tracklist:
1. Buried In The Crowd
2. Sisters Of Suffocation
3. Instinct / Extinct
4. Pay My Dues
5. Being Prey
6. Cannibal Soulmate
7. Returning In A Cauldron
8. Hide In Plain Sight
9. Thick Red Meat
10. The Rich Will Never Die
11. Elevation
12. How They Bleed
13. From Downfall
14. Cordon Sanitaire
15. The Chosen One
16. Outerlude
