Eindhoven en metal: deze woordencombinatie heeft ook anno 2014 een magische klank. Sinds 2009 vindt namelijk een van de beste meerdaagse metalfeestjes van Europa plaats in de Effenaar: Eindhoven Metal Meeting. Naast genretoppers als At The Gates, Triptykon en Morbid Angel herbergde de line up ook tal van veelbelovende, jongere bands die recentelijk opzienbarend plaatwerk uitbrachten. Een dijk van een line up deed de zesde editie van het festival van te voren uitverkopen en twee dagen lang zag Eindhoven zwart van de metalheads. Van heinde en verre waren mensen naar de lichtstad gekomen om er samen met de bands een geslaagde editie van te maken. En een succes werd het. Niet alleen was er geen kaartje meer te krijgen, dankzij een goede organisatie verliep het festival zonder noemenswaardige problemen.
Illusionless mag de spits afbijten in de kleine zaal terwijl de meeste metalheads nog buiten in de lange rij staan te wachten. Eerder dit jaar zag ik de Leidse formatie op Stonehenge in Steenwijk en toen maakten de studenten een gemotiveerde indruk. Het zat echter niet mee met het geluid. Vandaag is het een herhaling van zetten. Een halfvolle zaal ziet een band met een actieve podiumpresentatie, een goed uitgevoerde set maar de progressieve groove metal van onder andere de EP Rulers Of The Sane komt qua geluid wat mat over. Opvallend is het grote aantal nieuwe nummers in de set. Een full length zit er aan te komen. (Jeffrey)
De aanwezigen bij The Committee in de grote zaal zijn getuige van een bijzondere, opvallende show. De zuiderburen zijn gekleed in zwarte kostuums en ook de gezichten zijn bedekt. Onherkenbaar en onbeweeglijk brengen ze hun depressieve en monotone black/doom metal van het debuut Power Through Unity. De achtergrond toont ons beelden van Stalin en de oorlog aan het oostfront. De vraag is wat voor idee achter de projecties zit. Op de bandsite verklaart het internationale gezelschap in ieder geval geen politieke ideologie aan te hangen. (Jeffrey)
Op de District 19 Stage, het podium in de kleine zaal, is Funeral Whore aan het spelen. De zaal is inmiddels goed gevuld. De smerige oldschooldeathmetal a la Autopsy klinkt op de plaat lekker vet, maar overtuigt live allerminst. Dit heeft vooral te maken met de galm in de zang van de opgefokte frontman Roy en het nauwelijks hoorbare gitaargeluid van gitariste Kellie. De nummers van het debuut Step Into Damnation komen hierdoor niet goed uit de verf. (Jeffrey)
Als je van de ene zaal naar de andere loopt, valt op dat er is een enorme diversiteit aan nationaliteiten aanwezig was. De voertaal was dan ook doorgaans Engels. Opmerkelijk was dat je pas om zeven uur naar buiten mocht. Ik kijk graag naar bands maar ik lust af en toe ook wel wat. Gelukkig is er binnen naast veel drinken ook de heavy vethal waar je pizza's en hamburgers kon kopen. Lekker, alleen had het menu wat uitgebreider mogen zijn.
De eerste headbangers zijn te noteren bij Cripper op de Large Stage. De thrashmetalformatie uit Hannover weet de boel aardig wakker te schudden, met name door zangeres Britta Elchkuh Grtz, die het publiek goed betrekt bij de show. Zo moedigt ze aan om mee te zingen bij Fire Walk With Me en is de frontvrouw constant actief en oogcontact aan het zoeken. Van het recente album Hyna komen The Jackhammer en het titelnummer langs. Het hoogtepunt van de set wordt tot het laatst bewaard als Marloes van Izegrim en Lucie van de Zwitserse thrashers Suborned komen meeschreeuwen met Britta tijdens de afsluiter FAQU. Het publiek komt los met een vermakelijke show van deze Duitse thrashers. (Jeffrey)
Morbus Chron zorgt op de begane grond voor een zeer positieve verrassing. De Zweden spelen strak, het geluid staat perfect en de podiumpresentatie is actief. De death metal met bijzondere songstructuren boeit van de eerste tot de laatste noot. Zowel materiaal van het debuut Sleepers In The Rift als van de eerder dit jaar verschenen opvolger Sweven komt langs. Voor aardig wat bezoekers is deze band een relatief onbekende, maar vanaf het begin is er al aardig wat bijval en dat neemt ieder nummer toe totdat aan het einde de hele zaal de band met luid gejuich en applaus complimenteert. Morbus Chron wint fans en is een van de hoogtepunten van de vrijdag. Het enige wat jammer is, is dat het na een half uurtje al weer voorbij is. (Jeffrey)
Vervolgens is het grote podium aan Carach Angren. In vergelijking met vorige keren dat ik de symfonische blackmetalband zag, vind ik het geluid deze keer goed staan. Weliswaar zijn er aanvankelijk nog wat problemen, ze worden vakkundig opgelost. Zo is de drummer zijn drumstokje kwijt, maar improviseert hij goed met alleen de rechterhand. We krijgen naast sterke nummers als Lingering Is An Imprint Haunting, The Carriage Wheel Murder en Haunting Echoes From The Seventeenth Century ook een nieuw nummer te horen. Theres No Place Like Home belooft veel goeds voor het op 23 februari 2015 te verschijnen nieuwe album This Is No Fairytale. De mannen uit het zuiden presteren boven verwachting. (Jeffrey)
Attic is een wat vreemde eend in de bijt vandaag. Veel bezoekers komen kijken, maar verlaten de zaal ook weer vroegtijdig. Het podium is erg fraai ingericht met een omgekeerd kruis en diverse attributen, maar de occulte heavy metal met King Diamond-achtige zang stelt wat teleur. Zo krijgt de geluidsman het maar niet voor elkaar om een goede sound te creren. De zanger helpt hem ook niet mee door aan het begin van het optreden niet zuiver te zingen. Daarna gaat het beter bij de oosterburen met publieksfavoriet The Headless Horeseman als afsluiter. (Jeffrey)
Saille verzorgt een aardig optreden op de begane grond. Toch had ik op wat meer gehoopt. Het complexe, gedetailleerde geluid dat op de plaat voor extras zorgt, komt er live niet goed uit. Zo is het met name jammer dat niet alle keyboardmelodien goed doorkomen. De epic blackmetalband uit Gent levert desondanks een voldoende prestatie. De nieuwe nummers van de derde cd Eldritch komen goed door, alhoewel de timing aan het begin van een paar nummers te wensen over laat. Saille is trouwens de vierde letter van het Ierse Ogham-alfabet en betekent treurwilg. De heren hebben sowieso wat met taal, want de zanger eindigt met de mededeling Wij waren Saille, wat je kunt verstaan als: wij waren saai. Maar saai was het zeker niet. Meer dan de helft van de zaal geeft een welverdiend applaus aan Saille (spreek uit als Salje). (Jeffrey)
Asphyx doet het op het hoofdpodium naar verwachting ook al staat het geluid niet geweldig. De Nederlanse formatie heeft het naar de zin en dendert als een tank over je heen. Zanger Martin van Drunen draagt Death The Brutal Way (gelukkig niet letterlijk) op aan voormalig Ashyx-drummer Bob Bagchus, die afgelopen week in het ziekenhuis is opgenomen. (Jeffrey)
Direct na de laatste tonen binnen een paar minuten via het gangen- en trappenstelsel (je kunt hier prima werken aan je conditie) naar nog zon band van eigen bodem die al sinds de jaren tachtig actief is. Sinister kan rekenen altijd rekenen op veel belangstelling. Toch reageert het publiek wat lauw op het wat zoutloze optreden, tot lichte irritatie van frontman Aad Kloosterwaard. Het drumwerk van Toep Duin tijdens onder andere The Macabre God en Transylvania (City Of The Damned) is nog het meest indrukwekkend. (Jeffrey)
Triptykon ziet een goed gevulde zaal voor zich. Het viertal muzikanten begint met een Celtic Frost-cover Procreation Of The Wicked om later in de set ook nog de Hellhammer-klassieker Messiah te spelen. Van het eerder dit jaar uitgebrachte, succesvolle Melana Chasmata spelen de Zwitsers Tree Of Suffocating Souls en Altar Of Deceit. Tom G. Warrior lijkt er vandaag niet heel veel zin in te hebben en het optreden mist eigenlijk iets extras. Het komt dan ook als een aangename verrassing als zanger Tomas Lindberg van At The Gates ten tonele verschijnt en zonder oefening vooraf Circle Of The Tyrants van een extra dimensie voorziet. Opeens is er veel meer beweging in de zaal. Wat immer bewonderenswaardig blijft, is de manier waarop bassiste Vanja haar instrument bespeelt. Het is meer rammen en snaren trekken dan een zuinige basbehandeling. Triptykon verzorgt een solide optreden. (Jeffrey)
Het vaderlandse duo dat Urfaust vormt, speelt voor een selecte doelgroep een degelijke set. De kenmerkende zang van IX zorgt samen met de repetitieve riffs en het drumwerk voor een aparte sfeer waarin je blijft hangen, mede door de wierook vooraan het podium. (Jeffrey)
At The Gates is een van de toppers van de vrijdag. De Zweden zijn terug van lang weggeweest met een prima nieuw album At War With Reality. Het meest recente materiaal (zoals het titelnummer) doet het goed bij de bezoekers maar het publiek gaat pas echt uit zn dak bij het horen van Kingdome Gone, Terminal Spirit Disease en Blinded By Fear. Het is al een tijd geleden dat de meeste toeschouwers een van de grondleggers van de melodische death metal in ons land aan het werk zag. Het is goed om te zien dat de actieve Tomas Lindberg en zijn mannen weer terug zijn. (Jeffrey)
Voor pagan metal moet je bij Skyforger zijn. De mannen met opmerkelijke baarden komen helemaal uit Litouwen (samen met wat fans) om hun volksmuziek ten gehore te brengen en doen dat niet geheel onverdienstelijk. Met name de podiumpresentatie is goed verzorgd. Ook aan de kledendracht en de danspasjes is veel aandacht besteed. De muziek van de heren leent zich goed voor een live-optreden maar imponeren doen ze niet. Wat mist zijn de volksmelodien van traditionele instrumenten zoals een fluit of een doedelzak. (Jeffrey)
Do we look like a band that plays requests?" Primordial trekt zijn eigen plan op de mainstage en het plan werkt. Ondanks een wat tegenvallend geluid, stemt deze speciaal ingevlogen Ierse act de fans tevreden met indrukwekkende strijdliederen als Gods To The Goddess en uitschieter Empire Falls. Van het recente Where Greater Men Have Fallen komen vier tracks langs. De theatrale podiumpresentatie van frontman Averill draagt bij aan het overbrengen van de teksten. Hij zingt niet altijd even zuiver maar de overtuiging waarmee hij de songs brengt, is indrukwekkend. De trotse Ieren staan voor aanzienlijk minder bezoekers te spelen dan voorganger At The Gates. De meesten zijn moe van een lange dag mooie herrie aan de kop en zijn op weg naar hun overnachtingsadres. (Jeffrey)
Aan Evil Invaders de eer om het licht uit te doen. Maar pas nadat de Vlamingen ruim een half uur vol gas geven met lekker energieke speed metal. Het gitaarwerk is goed verzorgd, het drumwerk strak en de hoge uithalen van zanger Joe zijn zuiver. Het publiek mag dan onbekend zijn met het materiaal, veel thrash- en speedfans zijn tevreden. Bovendien maakt het me benieuwd naar het begin volgend jaar te verschijnen debuut. (Jeffrey)
Als je daarna nog op je benen kon staan, waren er ook nog twee after-party acts. Sisters Of Suffocation en Forever Twisted speelden nog voor een klein groepje mensen midden in de nacht. De meeste metalfans liggen dan al op een oor na te genieten van de eerste dag van Eindhoven Metal Meeting 2014.
Pagina 1: de vrijdag
Pagina 2: de zaterdag
