Hier mogen we als Nederlanders beslist trots op zijn. Graceless bracht namelijk niet alleen twee uitstekende langspelers uit in de vorm van Shadowlands (2017) en Where Vultures Know Your Name (2020), maar ook op het podium liet de death/doomformatie van eigen bodem een zeer overtuigende indruk achter. Kan de door gitarist/zanger Remco Kreft in 2015 opgerichte formatie de zegetocht voortzetten met Chants From Purgatory?
Ja, ook nu weer levert het kwartet een aanbevelenswaardige collectie tracks af. Graceless komt dit keer zowel vertrouwd als vernieuwend voor de dag. Vertrouwd vanwege de groovende mix van death en doom, vernieuwend vanwege de complexere songstructuren en mix van stijlen. Zo begint opener Giants met death/doom die aan Asphyx herinnert, maar vervolgt deze met een tragere doompassage om daarna te verrassen met een rockend deel la Motrhead. De overgangen en tempowisselingen zijn overtuigend en slim verwerkt.
Een ander voorbeeld van vernieuwing is This Ends With The World In Ruins. De apocalyptische track is grimmig dankzij het blackmetalgetokkel, vermorzelend vanwege de snellere, groovende passage en heeft een desolaat en treurig karakter door het cleane gitaarspel en de fraaie, melancholische leadgitaarpartijen. Dat mooie gitaarwerk van Bjrn Brusse komt in meerdere nummers terug, waaronder Time Has Come For Us All, Saint en het atmosferische, meeslepende hoogtepunt Nyctophilia, waarin Kreft bijna als een verhalenverteller optreedt.
Nu we toch bij het gitaarspel zijn aanbeland, kunnen we direct melden dat de twee gitaristen de voornaamste smaakmakers zijn. Niet alleen vanwege de fraaie melodien en het atmosferische werk, maar ook vanwege de doeltreffende vermorzelriffs. Daar komt de dynamische productie nog eens bij. Enerzijds is die clean om alle partijen goed te kunnen horen (het basspel van Jasper Aptroot komt meermaals goed tot zijn recht), anderzijds bevat de productie voldoende diepgang om het sfeervolle gitaarspel veel karakter aan de muziek mee te geven. De treurigheid van de ondergang van de wereld druipt ervan af.
Valt er dan niets kritisch te melden? Weinig tot niets. Het is meer zoeken naar verbeterpunten dan de volgende kritische noten als struikelblokken ervaren. Zo zal niet iedereen blij zijn met het wat doffe snaredrumgeluid van Marc Verhaar. Daarnaast had er meer uit Saint gehaald kunnen worden. Waar de overgangen in Giants elkaar versterken, is het in Saint zoeken naar de optimale volgorde van de verschillende ideen.
Tegenover de punten van kritiek staat echter een veelvoud aan positieve opmerkingen. Graceless brengt vertrouwde death/doom en voegt op slimme wijze vernieuwende elementen toe, waardoor de old school metal toch weer fris klinkt. Met de hoogtepunten verdeeld over de tracklist verveel je je bovendien niet snel. Het is een plaat met veel karakter en samenhang. De mannen houden het momentum dus vast en zullen graag geziene gasten op het podium blijven.
Tracklist:
1. Giants
2. Chants From Purgatory
3. The Gates Of The Gallows
4. This Ends With The World In Ruins
5. Saint
6. Nyctophilia
7. Blood Of The Brave
8. Time Has Come For Us All
