Er zijn nog niet veel bezoekers aanwezig als Aeon Of Disease aftrapt. De band uit Vechta speelt voor het eerst in Nederland en bracht vorig jaar het debuutalbum Veil Of Oblivion uit. Het geluid is redelijk goed en bezoekers zijn enthousiast over de rechttoe rechtaan death, met zo nu en dan een korte versnelling. De Engelse uitspraak van frontman Stephan laat een beetje te wensen over, maar dat mag de pret niet drukken.
Gravebomb is de eerste band uit de stal van Raw Skull Recordz, het underground death metal-label van mede-initiatiefnemer Raimon Wolters. De band uit Gotenburg speelt ouderwetse Stockholm-death la Entombed en Dismember. Het debuutalbum Rot In Putrid Filth zag in 2016 het levenslicht. Je krijgt wat je verwacht van deze band. Logge, zware riffs en een rochelende frontman. Gravebomb speelt strak en frontman/gitarist Petter maakt goed contact met het publiek dat in aantal personen toeneemt.
De eerste bekende naam is Gravestone. Het eerder dit jaar verschenen debuutalbum Sickening krijgt goede reacties. De band uit het Zweedse Vxj speelt death met een flinke dosis thrash en punk. De verwachtingen zijn op voorhand hoog en die worden waargemaakt. Frontman Pontus Samuelsson (tevens frontman van Entrails) weet hoe hij met publiek moet omgaan. Gravestone is geen onbekende voor de bezoekers. Dat wordt wel duidelijk na de aankondiging door Sven Gross, frontman van Fleshcrawl. Gitarist Magnus Karlson is vast geen Slayer-fan, want als vanuit het publiek als geintje wordt geroepen dat ze Reign In Blood moeten spelen, is zijn antwoord duidelijk: "Fuck you!"
Op Metropool Metal Fest kreeg ik alleen het laatste nummer mee dat Graceless speelde, maar de band rond Remco Kreft (gitarist Soulburn) wist met dat ene nummer wel indruk te maken. Ik ben blij ditmaal de volledige set te kunnen zien. Het debuutalbum Shadowlands dat vorig jaar verscheen, is goed ontvangen. Gitarist Bjrn Brusse is de blikvanger op het podium. Hij weet het toch al enthousiaste publiek dat gekomen is voor lompe, ouderwetse death op te zwepen. Tijdens het optreden komt Dan Lilker (bassist Nuclear Assault en mede-oprichter van Anthrax) het terrein op en hij wordt meteen herkend. Gurendende de dag maakt hij met iedereen een praatje en geen selfie is te veel gevraagd.
Na de aankondiging van Departed Souls klinkt de boerenrock van Normaal uit de speakers. Na drie bands uit de stal van Raw Skull Recordz is het platenbaas Rai die op het podium staat. Zijn allerlaatste optreden als frontman van Departed Souls is een thuiswedstrijd. Drummer Alwin Schnoing moest vorig jaar afhaken om gezondheidsredenen en dat was de aanleiding voor de vriendengroep om er helemaal mee te stoppen. Alwin zit vandaag achter de drumkit en ook bassist Mark Ketelaar (Procreation) is van de partij. Het optreden wordt twee keer onderbroken omdat Erik van Riezen, alias Kip-Kerrie King, de snaren in de war heeft. Het publiek wacht rustig af en gunt Erik alle tijd voor het stemmen van zijn gitaar. De band heeft er zin in en datzelfde geldt voor het publiek. Er vormt zich een moshpit, de dranghekjes voor het podium moeten worden tegengehouden en er is zelfs een waaghals die een duik weet te nemen vanaf het podium. Het is gedaan met de onsymphatieke muziek voor onsymphatieke mensen. Bedankt daj dr waren. Aufniewiedersehen!
Dan breekt de pleuris uit. Alle technici van het geluid zijn druk in de weer. Phrenelith uit Kopenhagen staat op het podium en alleen de basgitaar is te horen. Dan doet de gitaar het wel, maar de zang weer niet en tot overmaat van ramp klinkt er vervolgens een zware brom, afgewisseld met afgrijselijke pieptonen. Bassist Jakob wordt er hoorndol van. Drummer Tuna en gitaristen/grunters Simon Daniel Larsen en David Torturdd wachten rustig af. Het is een valse start voor Phrenelith en helaas blijven de geluidproblemen aanhouden. De diepe keelklanken van David zijn goed te horen, maar de stem van Daniel is vaak zo zacht dat je die niet of nauwelijks hoort, al wordt het gedurende het optreden wel beter. De band heeft mij in elk geval wel nieuwsgierig gemaakt naar het debuutalbum Desolate Endscape (2016), dus wat mij betreft is het optreden toch geslaagd.
Op het laatste moment is Burial toegevoegd aan de line-up. De band uit Terneuzen bracht in 1993 het enige album Relinquish Souls uit, maar stopte er een jaar later mee. In 2001 werd de groep nieuw leven ingeblazen en in 2006 verscheen de demo Ressurection. In 2013 lijkt het doek definitief te vallen, maar twee jaar later besluiten de heren toch weer verder te gaan in de bezetting van 1993. Gelukkig maar, want het optreden op Schoonebeek Deathfest is fantastisch. Frontman/gitarist Stefan Verdoorn grapt dat Burial echt old school is. De stabiele basis van Burial is bassist Erwin van Dorsselaer. Peter Dees was lange tijd de drummer, maar staat nu met een knalgele gitaar op het podium en achter de drumkit zit Renzo van Poecke. Het was de bedoeling om het album Relinquish Souls intergraal te spelen, maar ik twijfel of dat wel als zodanig gebeurt. Ik weet bijna zeker dat Traumatized het tweede nummer is. Na afloop roept het publiek enthousiast om een toegift. Die komt er ook, nadat Angelo de Bruijn (ex-Burial) het podium opkomt voor de Death-cover Leprosy.
Gedurende de dag wordt wel duidelijk dat Entrails de grote publiekstrekker is. Iedereen zoekt een goed plekje bij het podium, maar dat blijkt niet zo eenvoudig. De tent voor het geluid staat een beetje in de weg. De band rond Jimmy Lundqvist doet een minitour met Graceless en Schoonebeek Deathfest is de tweede show. Zonder enige muzikale inleiding trapt de band af met Eaten By The Dead. Gitarist Marcus Bronsson maakt een draaiend gebaar met zijn hand en de circlepit begint. Het blijkt een goede keuze om halverwege een rustpunt in te lassen. De bandleden gebruiken dat moment om wat te drinken. De circlepit wordt nadien hervat en houdt aan tot de dodenmars klinkt aan het einde van Epitome Of Death, het laatste nummer van de set. Voor veel bezoekers is dit optreden de afsluiting van het festival. Het is blijkbaar te koud geworden voor mensen met alleen een t-shirt (en soms ook nog een korte broek). Anderen hebben de volgende dag nog plannen en besluiten het om die reden voor gezien te houden. Hoe dan ook, na Entrails vertrekt een groot aantal bezoekers.
Afsluiter van de dag is General Surgery. Het is bijzonder vermakelijk dat de heren goed gekleed een soundcheck doen, om vervolgens in met bloed besmeurde witte kleding op het podium te verschijnen. Frontman Erik Sahlstrm staat tussen de nummers in beleefde bewoording te vertellen wat het volgende nummer zal zijn. Als Erik de aanwezigen erop attent maakt dat Deadhouse de perfecte song is voor een circlepit, is dat niet aan dovemansoren gezegd. Dat hij tot twee maal toe benadrukt dat de band al dertig jaar actief is, is wat te veel van het goede met een rustperiode van acht jaar. Wel grappig is dat Erik erop wijst dat nieuw materiaal net zo zal klinken als het oude materiaal. Het is ook waar. From The Scapel To The Drain, afkomstig van de split met Bodybag (2017), had net zo goed op Left Hand Pathology (2006) of Corpus In Extremis: Analysing Necrocriticism (2009) kunnen staan. De grindcore van de Carcass-kloon valt niet bij iedereen in de smaak, want er vertrekken meer mensen. Aan het optreden zelf ligt het niet en de band neemt na afloop ook uitgebreid de tijd voor de fans die bij het podium staan.
De tweede editie van Schoonebeek Deathfest is meer dan geslaagd. De nieuwe locatie (De Boo) biedt ruimte voor een groter podium en met een gering aantal bezoekers is het vooral gezellig. Goed, je moet houden van old school death metal en wat eten betreft is de keuze beperkt. Vooral tussen de optredens door staan mensen bij de frietwagen of de BBQ-stand waar je een Angus beef burger of een broodje pulled chicken kan halen. Met de dorpskern binnen loopafstand zijn mensen vast en zeker ook daar wat gaan halen. Keurig volgens afspraak is het om 0:30 uur rustig op het terrein en kunnen de koeien van de buurman weer rustig blijven staan. Volgend jaar weer!
Het was op voorhand helemaal niet de bedoeling dat ik verslag deed en wil Peter Colijn bedanken voor zijn input met betrekking tot de eerste drie bands.
Met dank aan Ronald van de Baan van LiveReviewer voor de foto's.
