Abbath en zijn mannen komen fris voor de dag. Kil vooral. De geschminkte Noor laat de gevoelstemperatuur deze tropische dagen zonder moeite dalen. Dat bokste hij op de titelloze voorganger ook al voor elkaar. Toch is Outstrider bepaald geen herhalingsoefening. Waar Abbath muzikaal meer neigt naar het oudere werk van Immortal, daar snoept de krassende gitarist ditmaal gretig uit potten met etiketten als Venom en Bathory. De oude Bathory wel te verstaan. Vikingritmes zoek je hier met een vergrootglas. Wel duiken er regelmatig rauwe rockinvloeden op. Een beetje zoals op dat ene geniale album van zijproject I. Minus de al te melodieuze inslag overigens.
De koerswijziging is niet opmerkelijk. Voormalig broodheer Immortal timmert immers ook weer aan de weg en bevindt zich in hetzelfde vaarwater als Abbath. Zo vreemd is het dus niet dat de Noor wat meer zijn eigen plan trekt. Tracks als de furieuze opener Calm In Ire (Of Hurricane) en The Artifex lopen over van de ijzige riffs, goedbedoeld geroffel en smaakvolle solo's. Solo's die er wat mij betreft best wat prominenter op hadden mogen staan. Hoewel Outstrider lekker gruizig klinkt, blijft de dynamiek wat achter. Zo'n rauwe gitaarescapade moet de muziek ongegeneerd openscheuren en niet ergens op de achtergrond hangen. Leerpuntje voor de volgende keer.
Het tweede solowerkstuk van Abbath mag er verder gewoon zijn. De songs zijn verraderlijk simpel, maar tegelijkertijd zeer effectief en bevatten voldoende details om ook na tien luisterbeurten interessant te blijven. Het spel van de heren is op niveau. Met bijna veertig minuten speelduur duurt Outstrider bovendien niet te lang. Elke noot is raak en functioneel. De heftige Bathory-cover Pace 'Till Death vormt als afsluiter de spreekwoordelijke kers op deze smakelijke ijstaart.
Tracklist:
1. Calm n Ire (Of Hurricane)
2. Bridge Of Spasms
3. The Artifex
4. Harvest Pyre
5. Land Of Khem
6. Outstrider
7. Scythewinder
8. Hecate
9. Pace 'Till Death (Bathory-cover)
.jpeg){kind=small}
