Het Deense Evra mag als gevolg van een uitwisseling met het showcasefestival When Copenhell Freezes Over de achtste editie van FortaRock openen. Het blijkt een valse start op de zonovergoten middag. De mix van doomrock en stoner tot metalcore, van Sabbath tot Every Time I Die, komt rommelig over en is aan weinigen besteed. De muziek mist volume, screams missen kracht en er is dan ook nauwelijks bijval vanaf het veld. Plotseling duiken twee vrouwen vanuit de coulissen op met slechts een slip aan, een mes in de handen en een zwarte hoofdbedekking die het gezicht onherkenbaar maakt (zie albumhoes van het vorig jaar verschenen debuut Lightbearer). Ze blijven een nummer lang aan weerszijden van het podium staan en vertrekken daarna helaas weer tot teleurstelling van het mannelijke publiek. De vijf energieke Noord-Europeanen maken vervolgens wat meer indruk met het doomy Curse Of The Moon en sluiten sterk af met de single Lightbearer, maar de meeste bezoekers zoeken hun heil inmiddels elders. (Jeffrey)
Tremonti gaat vroeg van start en jaagt er in een klein uur flink wat nummers doorheen. Helaas heeft de Amerikaanse formatie last van een bar slechte afstelling van het geluid. De aanpak van Mark Tremonti's soloband verschilt weinig van diens hoofdband Alter Bridge. Persoonlijk trek ik Marks stemgeluid echter beter dan dat van (de door velen bejubelde) Alter Bridge-zanger Myles Kennedy. Bassist Wolfgang Van Halen ontbreekt op deze Europese tournee helaas, maar diens vervanger verstaat zijn vak. Tremonti speelt geen tracks van Alter Bridge of voorloper Creed en dat hoeft ook niet. In korte tijd heeft de zanger/gitarist met zijn soloband drie langspelers uitgepoept. Dat levert voldoende goede songs op, met de stevige afsluiter Wish You Well als uitsmijter. (Gilbert)
Het is een grote eer voor een beginnende band als Hibakusha om op FortaRock te spelen. Uitverkoren uit 119 aanmeldingen pakken ze deze unieke kans om zich in de kijker te spelen met beide handen aan. Het bezoekersaantal op het terrein neemt inmiddels snel toe. Van podiumvrees is geen sprake. De vijf mannen gaan er vol voor. Met onaflatend enthousiasme werkt het kwintet zich door de set, onder andere bestaande uit tracks die afkomstig zijn van de ep Incarnation (2015). De moderne groovy/djenty metal, met als invloeden Meshuggah, Gojira en Textures, komt met name het tweede deel van de set goed uit de boxen en het levert dan ook aardig wat bijval op. Hibakusha is na vandaag voor velen, waaronder de oud geschiedenisleraar van Twan, geen onbekende meer. (Jeffrey)
Avatar ontpopt zich tot het hoogtepunt van de zaterdag. De Zweedse formatie stimuleert vrijwel iedereen in de volle tent tot meeklappen en -zingen. Het gezelschap begon ooit met dertien-in-een-dozijn melodeath, maar die tijd ligt ver achter ons. Zo doet de kort maar krachtige openingssong For The Swarm, van het kersverse album Feathers & Flesh, vooral denken aan System Of A Down. Avatars songmateriaal is weliswaar nogal wisselvallig, ook op de recente albums, maar dat ondervangt de formatie door live alleen de meest hitgevoelige nummers te spelen. Bovendien is de uit een bizar circus ontsnapte spreekstalmeester Johannes Eckerstrm een nagenoeg perfecte frontman. Het enige punt van verbetering is dat wanneer hij hoog en zuiver probeert te zingen, zijn vocalen veel te luid en schel in de mix staan. Met wat kleine aanpassingen moet ook dat laatste pijnpuntje de volgende keer verdwenen zijn en hebben we hier te maken met een topper in wording. (Gilbert)
Een optreden van Heidevolk, n van de gelukkigen die op de eerste editie van FortaRock mocht spelen, is altijd een feest, zo ook vandaag. Er is veel belangstelling voor de van oorsprong Arnhemse pagans. Het is nog niet zo druk geweest bij de Buma Rocks! Stage. Ook al is het geluid zeker in het begin niet best, Ostara en Saksenland, waar we internationaal bekendheid mee kregen, stemmen vrolijk en vooraan ontstaat dan ook snel een volksfeest. Ook daarachter gaan de vuisten in de lucht tijdens Saksenland en Nehalennia. Naast feestelijke nummers is er ook ruimte voor Urth, vernoemd naar de Godin die het lot der mensen spon. Hierin speelt het Sneeuwvolk Ensemble, dat uit een cellist en drie violisten bestaat, een grote rol. In eerste instantie zitten de klassieke musici wat verstopt achteraan, maar n van de violistes stapt later naar voren en is actief mee aan het headbangen met de heren, die veel speelplezier tonen. Heidevolk zorgt voor een vrolijke noot en sluit met de Normaal-cover Vulgaris Magistralis feestelijk af. Na de zomerfestivals duiken de muzikanten weer de studio in. (Jeffrey)
Terwijl het volksfeest van Heidevolk nog aan de gang is, begint Gojira in de tent aan zijn set, en wat voor n! Vanaf de eerste tonen van Toxic Garbage Island is het indrukwekkend wat de Fransen laten horen, en dat terwijl frontman Joe Duplantier verklaart dat de heren na tien maanden in de studio te hebben gezeten, wat roestig zijn. Ze zijn echter gemotiveerd om alles eruit te halen. Veel show is er niet, maar de intense presentatie en wisselwerking met het publiek is er al snel. De reactie van de bezoekers is al snel uitbundig. Wat wil je ook met een setlist, waarop al vroeg het fantastische LEnfant Sauvage en het brute The Heaviest Matter Of The Universe staan. Vervolgens komen twee tracks van het binnenkort te verschijnen nieuwe album Magma aan bod. Silvera en Stranded doen het iets rustiger aan, maar zijn toch weer uitstekende songs die prima tussen het oudere materiaal passen. Daarna vliegt de setlist alle kanten op. Van het deels rustige Flying Whales tot de razende oldie Wisdom Comes, een wat bijzondere gewaarwording. Het in groten getale opgekomen publiek maalt er niet om. Nadat de bandleden het podium tijdelijk hebben verlaten, keren ze terug voor The Art Of Dying, waarin net als op vele andere momenten drummer Mario Duplantier imponeert met zijn gevarieerde en strakke drumspel. Hij mag dan ook de toegift Vacuity beginnen met een drumsolo, tot groot vermaak van het publiek. Gojira komt, ziet en overwint met een uitstekende performance. (Jeffrey)
Legion Of The Damned heeft vanavond iets speciaals in petto, namelijk een integrale uitvoering van Malevolent Rapture. Die langspeler uit 2006 geldt voor mij nog altijd als een van de gaafste metalreleases ooit uit Nederland. Veel tracks van dat album behoren tot de standaard setlist van de groep, maar sommige nummers zijn zelden of nooit eerder live uitgevoerd. Helaas valt de populariteit van Legion Of The Damned in eigen land in het niet bij de status die de death/thrash formatie in het buitenland heeft opgebouwd. Het is daarom niet al te druk voor het podium. Sinds de groep over twee gitaristen beschikt, zijn de live-prestaties alleen nog maar beter geworden. Zoals verwacht is de uitvoering van het Malevolent Rapture-album dan ook prima, al ontgaat dat een fors deel van de bezoekers. De terechte afsluiter van de Buma Rocks! Stage had een grotere belangstelling en moshpit verdiend. (Gilbert)
Vanwege het internationale succes kreeg Within Temptation gisteren nog de Buma Rocks! Export Award uitgereikt. Een mooie aanvulling voor de overvolle prijzenkast van de Nederlandse symfonische rockformatie, die dit jaar het twintigjarig jubileum viert tijdens de tweede editie van Black X-Mass op 23 december in 013 te Tilburg. Vandaag in Nijmegen maakt de band rond Sharon Den Adel er een zeer beweeglijke en visueel indrukwekkende licht-, vuur- en videoshow van. Toetsenist Martijn Spierenburg en drummer Mike Coolen zijn de enigen die een vaste plaats innemen op een verhoging van bijna twee meter. Daar zijn de anderen ook regelmatig te vinden, maar zij kunnen via een van de twee trappen aan weerszijden van een stuk dat naar voren uitsteekt, naar beneden lopen.
Sharon toont zich net als de anderen zeer actief. Ze is aan het springen, dansen, rennen en raakt daardoor bijna buiten adem tijdens een van haar aankondigingen, maar herstelt ook iedere keer weer. Op wat schoonheidsfoutjes na zingt ze zuiver. Zo is de hoge uithaal aan het einde van Paradise (What About Us?) indrukwekkend. Er zijn evenwel wat bijzondere momenten. Halverwege Caged begint ze te vroeg te zingen, waarop Ruud haar aankijkt van: Wat doe jij nou? Ook dit lost ze professioneel op door op het juiste moment haar partijen weer te hervatten. Ze betrekt het publiek goed bij de show en meerdere keren laat ze de fans zingen en moedigt ze aan: Nu jullie!
De temperatuur in de tent is ook laat op de avond nog hoog en die stijgt alleen maar met de vele hits die voorbijkomen. Het is springen geblazen bij Faster en de verkoeling van de CO2-blazers die hun werk mooi getimed doen (ook tijdens het gave Stand My Ground) is dan ook welkom. De inzet van dit soort spectaculaire showelementen is echter niet zonder risico. Ondanks dat op de setlist staat aangegeven wanneer er stoom wordt afgeblazen en wanneer er een vuurwerkshow komt, vergist Ruud zich in de timing van een wolk CO2 en brandt Sharon haar jurk bijna aan een vlam. Gelukkig gebeuren er geen ongelukken.
Een verrassend moment is daar als Caroline Westendorp, zangeres van The Charm The Fury, komt meezingen tijdens Silver Moonlight. Ondanks dat haar extreme vocalen voor gemengde reacties zorgen, presenteert ze zich zelf uitstekend. Ze is overal op het podium te vinden, maakt contact met zowel het publiek als de bandleden en krijgt een dikke knuffel van Sharon. De reguliere set eindigt met publieksfavoriet Mother Earth, het nummer dat voor Within Temptation de doorbraak betekende en vanaf dat moment voor een professionele aanpak heeft gekozen. Achteraf een uitstekende beslissing, want ze draaien al vele jaren aan de top mee. Voor Ice Queen is helaas geen tijd vanavond (ondanks dat die klassieker wel op de setlist staat), maar met What Have You Done sluit Within Temptation een geweldige show af. (Jeffrey)
Ook al kende het zaterdagprogramma een wat moeizame start, deze zonnige extra festivaldag gaat de boeken in als een met meerdere goede acts die volgens een strak geregisseerd schema optraden. Het was erg warm en benauwd, maar de organisatie, die voor zeer welkome gratis waterpunten had gezorgd, verliep goed en de sfeer was relaxed. Deze extra dag is wat ons betreft beslist een aanwinst voor het festival.
