Of Jupiter And Moons bevat de beste momenten in de carrire van de Zuid-Europeanen, mede dankzij het nieuwe vocale duo, dat begin dit jaar werd gepresenteerd en onlangs op het podium in Enschede en Leiden tijdens de Symphonic Metal Nights een uitstekende indruk maakte. Dat nieuwe vocale duo bestaat uit Michele Guaitoli (tevens in Future Is Tomorrow, Kaledon, Overtures en sinds kort Visions Of Atlantis) en Alessia Scolletti (live-zangeres bij Overtures). Omdat de twee elkaar al kennen van Overtures vormen ze al in korte tijd bij hun nieuwste 'werkgever' een eenheid op het podium. De wisselwerking is overtuigend.
Ook op het meest recente album (de vierde langspeler in zes jaar) is de combinatie geslaagd. Michele haalt alles uit de kast in het ijzersterke Alive Again, waarin Alessia overigens in het geheel niet te horen is. Elders laat de zangeres, wiens iets dunne stem wat zachter in de mix staat, horen over een goed stel stembanden te beschikken, zoals in Everything That I Am. De hoge noten in Broken Promises zijn niet mis en hetzelfde geldt voor The Art Of Believing. Daarin onderscheidt ze zich met soul-achtige vocalen (mede dankzij het achtergrondkoor).
Toch draait het niet alleen om Alessia en Michele. In het zojuist genoemde The Art Of Believing is een geslaagde bijdrage van Luca Zanon op hammondorgel verwerkt. Ook in de openingstrack, het harmonieuze Way Back Home (mix van Amaranthe en Kamelot) en de filmische, progressieve compositie Darumas Eyes komen instrumentale hoogstandjes voor. Het zijn niet alleen de vocalen, maar ook de orkestraties die prominent in de mix staan. Derhalve zijn ze goed te horen in de bombastische opener The Last Hope In A World Of Hopes, die samen met de twee erop volgende tracks (het rockende Broken Promises en het uiterst catchy en vrolijk stemmende titelnummer, dat invloeden van Nightwish herbergt) een heel sterke fase behelst.
Ondanks het toetreden van drie nieuwe leden (ook drummer Alfonso Mocerino is een nieuwkomer) is het geluid van Temperance niet veel veranderd sinds The Earth Embraces Us All (2016). Net als de voorganger valt deze plaat onder symfonische power metal, maar het is geen regelrechte kopie ervan. Zo is de songwriting een stuk gestroomlijnder. Of Jupiter And Moons biedt wat dat betreft minder uitdaging en avontuur en dat zal bij sommige fans wat minder goed vallen. Toch is er voldoende om vrolijk van te voren. Doorgaans ligt het tempo hoog en zorgt de muziek ervoor dat de ruimte om je heen zich met een positieve energie vult. Het speelplezier van de muzikanten spat van het schijfje af, zoals in het snelle, wat formulaire powermetalanthem We Are Free. Met Everything That I Am, waarin de vocalen van Alessia goed naar voren komen, doen ze een stuk rustiger aan. Net als fases in Broken Promises is er hardrockgetokkel te horen dat je terugbrengt naar de jaren tachtig.
Of Jupiter And Moons is zonder meer de beste release die Temperance tot nu toe heeft voortgebracht. De door Jabob Hansen gemixte en gemasterde release bevat voldoende afwisseling (van het progressieve en technische Darumas Eyes tot de filmische ballad Empires And Men) om de hele speeltijd van drie kwartier genteresseerd te blijven luisteren en mee te zingen. De zang is zeker niet accentloos, maar wie zich daar niet aan stoort, heeft een erg fijne release in handen. Beslist een aanrader voor metalfans die door jaren tachtig genspireerde symfonische metal waarderen.
Tracklist:
1. The Last Hope In A World Of Hopes
2. Broken Promises
3. Of Jupiter And Moons
4. Everything That I Am
5. We Are Free
6. Alive Again
7. The Art Of Believing
8. Way Back Home
9. Empires And Men
10. Darumas Eyes (Part 1)
