Serenity, Visions Of Atlantis, Dragony en Temperance in Leiden

Allereerst is het podium voor Temperance, dat eerder optreedt dan de aangekondigde 20.00 uur. Daardoor missen sommige bezoekers het optreden geheel of gedeeltelijk, mede vanwege het feit dat de Italiaanse formatie slechts twintig minuten speeltijd is toebedeeld. In die korte tijd maakt de symfonische powermetalgroep echter wel een heel positieve indruk. Dit voornamelijk dankzij de energieke en overtuigende presentatie. Het fraai gestylede vocale duo Michele Guaitoli en Alessia Scolletti, dat sinds eerder dit jaar het nieuwe gezicht vormt van Temperance, maakt veel indruk met een gepassioneerde performance en zuivere zang. Het is net of ze al jaren deel uitmaken van de band. Het catchy Of Jupiter And Moon komt in de buurt van Nightwish en zowel Way Back Home als het oudere Revolution hebben iets van Amaranthe. Temperance 2.0 gaat met dit vocale duo een mooie toekomst tegemoet en wint vandaag fans.

Siegfried Samer is een druk man. Mede vanwege verschillende prioriteiten heeft hij de keuze gemaakt om Visions Of Atlantis te verlaten. Wel blijft hij actief bij Dragony. Hoewel hij verklaart te willen voorkomen dat hij oververmoeid raakt, maakt hij aanvankelijk geen sterke indruk. Dat komt omdat hij zichzelf tijdens opener Shadowrunners niet goed hoort. De frontman werkt erg hard, maar zit er helaas meerdere keren naast. In het Sabaton-achtige Lords Of The Hunt herstelt hij zich, maar om nou te zeggen dat hij een topzanger is, nee, dat niet. Zijn Arnold Schwarzengeer-imitatie (�Get to the chopper�) is juist geweldig. Wat het meest bijblijft van het optreden is de smile van drummer Frederic Br�nner. Zelden zie je een drummer met zo veel vrolijkheid achter een drumstel zitten. Het kan de tekortkomingen van Siegfried slechts in beperkte mate wegpoetsen. Weliswaar herstelt Dragony zich na een valse start, maar de door Serenity, Kamelot en Stratovarius ge�nspireerde nummers ontstijgen het predikaat "aardig" beslist niet.

Tijdens de Symphonic Metal Nights van eerder dit jaar heerste de griep, waardoor Thomas Caser in Nijverdal niet mee kon spelen en Cl�mentine Delauney het na vijf nummers voor gezien hield. Hoewel ze diep respect verdiende dat ze ondanks ziekte toch op het podium stond en nadien zelfs tijd maakte voor de fans, was er toch de hoop dat de Oostenrijkse groep met de Franse zangeres snel terug zou keren om een volwaardige set te spelen. De revanche van vandaag is zeer overtuigend, te beginnen met het titelnummer van The Deep & The Dark, ��n van de beste albums van de symfonische metalformatie, misschien wel het beste.

Er zijn dan ook mensen die speciaal voor dit optreden in de zaal aanwezig zijn en zichtbaar staan te genieten. Cl�mentine zingt de sterren van de hemel, zoals in de ballad The Last Home. Kippenvel! Siegfried Samer, die moeite heeft met de hoge noten in Ritual Night, neemt nadien afscheid van het publiek met dankzeggingen aan de band en de fans. Hij verklaart de toegenomen toerverplichtingen in verband met het succes van The Deep & The Dark niet meer aan te kunnen zonder schade te doen aan zijn gezondheid. Zijn opvolger presenteert zich vervolgens zeer overtuigend. Dat deed hij al bij Temperance, maar vanaf nu is Michele Guaitoli dus de zanger van VoA. Het vocale duo heeft direct goed contact met elkaar. Het grootste deel van de set bestaat uit nieuwe nummers. Michele kwijt zich prima van zijn taak en kan beslist als een aanwinst worden aanschouwd. De set eindigt overtuigend met Passing Dead End en Return To Lemuria.

De meeste bezoekers komen voor Serenity. Een trouwe groep fans volgt de Oostenrijkse formatie op de voet en bezoekt meerdere optredens tijdens de tour. Het maakt deze mensen niet uit dat er weinig tot geen verrassingen op de setlist staan en dat dezelfde grappen worden gemaakt (�Iedereen handen omhoog, ook als je op het toilet zit�). Voor hen is het feest der herkenning een genot voor oog en oor. Het optreden heeft dan ook iets familiairs. Er heerst verbondenheid, zeker als de immer positief gestemde kindervriend George Neuhauser een jonge fan op het podium roept. Zodra �the future in our war against pop music� de horns toont, krijgt hij veel bijval.

Ondanks dat je weet wat je kunt verwachten tijdens een Serenity-show zijn er wel een paar vermeldenswaardige gebeurtenissen. Allereerst het akoestische gedeelte van de set, met daarin ruimte voor In The Name Of Scotland. Dat is een nieuwe track, waarin de samenzang mooi klinkt. Het is vandaag een jaar en een dag geleden dat Lionheart uitkwam en volgens George komt er waarschijnlijk volgend jaar een nieuw album. Bijzonder is daarnaast het gastoptreden van Charlotte Wessels in Serenade Of Flames. Op andere momenten is Melissa Bonny de zangeres die duetten vormt met George. Ze maakt een sterke indruk. Ze is zeer actief en dat geldt ook voor de andere bandleden. Het werkt aanstekelijk, want ook de fans laten zich van hun goede kant horen en springen bovendien mee tijdens een paar nummers. Met de toegift, bestaande uit The Final Crusade (mooie lichtshow) en Legacy Of Tudors eindigt een solide show die de fans tevreden stelt.

Setlist Serenity:
1. Deus Lo Vult
2. United
3. Far From Home
4. The Perfect Woman
5. Reduced To Nothingness
6. Iniquity
7. Hero
8. In The Name Of Scotland
9. Changing Fate
10. Youngest Of Widows
11. Spirit In The Flesh
12. Lionheart
13. Serenade Of Flames (with Charlotte Wessels)
14. Velatum

Toegift:
15. The Final Crusade
16. Legacy Of Tudors

Setlist Visions Of Atlantis:
1. The Deep & The Dark
2. New Dawn
3. Book Of Nature
4. Ritual Night
5. The Last Home
6. The Silent Mutiny
7. Words Of War
8. The Grand Illusion
9. Passing Dead End
10. Return To Lemuria