Dit is de laatste show op jullie Europese tour. Hoe was het?

Carla: die tour was ongelofelijk. We wisten niet of er �berhaupt iemand naar onze shows zou komen, dus we waren aangenaam verrast toen er zelfs enkele shows uitverkocht waren. Maar ook bij de shows die niet uitverkocht waren, was het lekker druk. Iedereen zong mee, dat vond ik echt gaaf.

Dit was toch jullie eerste echte Europese tournee?

Heidi: we hadden in 2012 enkele shows in het Verenigd Koninkrijk gedaan, toen we daar ook op het Download festival stonden. Maar dit was onze eerste keer echt in Europa. We wilden al lang hier naartoe komen, en nu dat het album Goliath hier ook uit is was dit onze kans. Zoals Carla al zei, iedereen zong met alle nummers mee en dat hadden we ook echt niet verwacht. Dat is echt het beste gevoel dat je op het podium kan hebben.

Het album is inderdaad nu pas uitgekomen.

Heidi: dat klopt. Afgelopen zomer kwam het al bij ons thuis in Amerika uit en ik geloof ook in Japan, maar vorige maand dan ook eindelijk hier.

Jullie waren nu op jullie eigen tourtje, maar kort hiervoor waren jullie met The Defiled op tour door Engeland.

Carla: dat was ook een belevenis. Drie bands in ��n tourbus. Ook The Killing Lights waren erbij. Dat was echt heel leuk, ondanks dat het wat klein was. Maar de shows waren te gek. Hun publiek is waanzinnig. Ze zijn wel heel jong. We stonden dus vaak voor hele jonge meisjes en jongens te spelen, maar ze kenden ons vaak ook wel. En we hebben wel wat nieuwe fans gewonnen daar.

Enkele jaren terug kwam er al een EP van jullie uit, waardoor jullie bij Century Media getekend hebben. En dan zijn jullie met Josh Wilbur de studio ingegaan voor de opnames van Goliath. Josh is tegenwoordig ook geen kleine naam meer. Ze hebben dus wel vertrouwen in jullie.

Carla: ons label wilde eigenlijk dat we met iemand anders zouden opnemen, maar Josh wilde zelf graag ons album produceren. Dus we hebben het label moeten overtuigen dat Josh de beste keuze zou zijn voor ons. Dat is gelukkig goedgekomen. Hij heeft echt uitstekend werk geleverd.

Heidi: hij begreep ook wat wij voor ogen hadden. Onze visie. Als je een producer kiest, kies je eigenlijk een nieuw bandlid. Als je dan de juiste persoon tegen het lijf loopt, dan moet je zorgen dat je die ook vast weet te houden. Hij ziet in de band wat wij zien. Hij begrijpt ons. Hij wilde dezelfde soort muziek maken als wij. Daarom wisten we dat we hem moesten hebben. Ik kan niet wachten om weer met hem te werken.

Had een van jullie �berhaupt ooit al eens een volledig album opgenomen?

Heidi: onze drummer Chris wel.

Carla: en ik ook. Maar dat is nooit uitgekomen.

Heidi: we hebben allemaal wel wat opgenomen, maar dat waren meestal demo's. Dit was voor mij mijn eerste echte album, op een label. We hebben trouwens al jaren en jaren terug enkele demo's opgenomen. Ik weet dat Carla nog ergens een tape heeft met opnames van haar eerste bandje. Ik heb zelf ook nog opnames van een indie-band waarin ik zat. Die heeft Carla zelfs niet eens gehoord.

Viel het mee, zo'n volledig album? Want dat is toch wel iets meer werk dan een demo.

Carla: dit was wel het grootste project dat elk van ons ooit gedaan had. We zijn geen lokaal bandje meer. Ik kan nu met trots zeggen dat we een internationaal tourende band zijn. Ik ben er echt trots op, want er zijn tegenwoordig zoveel bands dat je zo'n kans niet zo makkelijk meer krijgt. We werken er dan ook hard voor.

Heidi: een album opnemen kost ook veel geld. Als je dan een album opneemt moet je wel zorgen dat je de juiste mensen hebt en de juiste studio, anders kom je er niet.

Maar dat vroeg ik niet.

Heidi: oh nee, inderdaad. Om terug te komen op je vraag: het was soms zwaar.

Carla: het is nooit makkelijk. Natuurlijk, de opnames gingen soms wel makkelijk, maar je moet jezelf echt volledig geven om het beste uit jezelf te halen. Dat is zwaar. Je moet buiten je comfort-zone komen om nieuwe dingen met je stem of met je drums of gitaar te proberen. Niet de makkelijke weg kiezen.

Heidi: we streven perfectie na. Als dat makkelijk zou zijn, dan doe je het niet goed. Deze nummers zijn voor ons heel emotioneel. We hebben de nummers in de afgelopen vier jaar geschreven. Voor ons hangen er veel emoties en gevoelens aan, van dingen die we hebben meegemaakt. In de studio kwamen herinneringen daaraan weer terug. Tijdens de opnames van het nummer In Denial heb ik een uur op de grond zitten janken, terwijl Josh er bij zat te kijken. Voor mij is het ook een heel emotionele tekst, en op dat moment kwam alles er uit. Het was absoluut niet makkelijk om het album op te nemen, maar het gaf me wel heel erg veel voldoening. Fuck yeah!

Als jullie vier jaar over deze nummers gedaan hebben, dan duurt het nog wel even voordat het volgende album af is...

Carla: nee nee, dat zal meevallen. Het kwam vooral omdat we nu pas de studio ingingen om de nummers op te nemen. In de loop der jaren zijn die nummers al veranderd. Gegroeid. De sound van de band is zich ook steeds meer gaan vormen. We konden de nummers ook uittesten op publiek.

Heidi: elke nieuwe band zou zijn eigen sound moeten ontwikkelen door eerst enkele jaren te schrijven, oefenen en op te treden. En echt je eigen ding moeten doen. Anders klink je sowieso als een andere willekeurige band. Ik zal niet zeggen dat wij niet klinken als andere bands, maar dit is wel de sound waar de band naar gegroeid is. Als we gelijk in het begin een platendeal hadden gescoord en een album hadden opgenomen, weet ik zeker dat het heel anders had geklonken. En dan hadden wij waarschijnlijk hier nu niet zitten praten, want dan zou het album veel minder goed geweest zijn. Ik ben blij dat we eerst een paar jaar onze band konden vormen tot wat het is. Nu weten we welke kant we op willen met de band, we weten wat onze sound is, wat onze visie is. Het volgende album zal daardoor ook sneller komen dan het eerste.

Jullie hebben een video opgenomen voor het nummer Magnolia Blvd. Dat was vast erg leuk om te doen.

Carla: heel leuk.

Wordt die clip nog wel getoond?

Carla: jazeker. In Amerika hebben we diverse kanalen waar ze ook nonstop metal draaien, en daar zijn we ook veel te zien. Maar ook op andere muziekzenders wordt de clip gedraaid. En in de sportscholen laten de tv's clips zien, waaronder die van ons. We merken het bij de shows ook, want als we dat nummer spelen zingt men het hardste mee. Dat is wel ons bekendste nummer en velen vinden het het beste op het album. Het is heel gaaf om de gezichten te zien als ze de intro horen en het nummer herkennen. Dat hebben wij zelf ook als we bij een concert zijn en ons favoriete nummer wordt gespeeld. Het enthousiasme groeit dan gelijk.

Wat gaan jullie doen na vanavond, als de Europese tournee er op zit?

Heidi: we hebben eventjes rust dus gaan we naar huis. Daarna naar Mexico voor het Hell & Heaven festival met ondermeer Kiss, Guns n' Roses, Lamb Of God en Korn. We staan er dit jaar op het hoofdpodium, dus we zijn wel wat nerveus. Vorig jaar hebben we ook op dat festival gestaan en het was echt onwijs leuk.

Carla: daarna gaan we op tour met Zakk Wylde en Down. Twee legendes. We zijn zo blij dat we met al onze idolen kunnen touren.

Heidi: we hebben eigenlijk niet zoveel vrije tijd, bedenk ik me nu. We zijn constant op tour. Maar ik tour ook liever dan dat ik thuis niets doe.

Als jullie op zo'n tour zijn met dat soort bekende bands, hebben jullie dan ook nog het gevoel van een fan die zijn of haar favoriete band ziet?

Carla: het voelt raar dat we nu collega's geworden zijn, maar tegelijkertijd kijken we ook nog heel erg tegen ze op. Nu gaan we dus op tour met Down. Phil Anselmo is mijn held. Hij was mijn grote inspiratie voor mijn zang. Hoe kun je nou niet tegen zo iemand opkijken? Het gevoel van "fan zijn" wil ik eigenlijk nooit kwijtraken. Dat is zo'n speciaal gevoel. Daardoor blijft het ook leuk. Daardoor snap je ook wat het publiek ziet als ze naar jouw show komen, en daardoor doe je dus nog meer je best.

Heidi: precies. Ik hoop dat we de fans ook inspireren om hun dromen na te streven. Dat deden wij ook en zie nu waar het ons brengt. Ver van huis, helemaal in Amsterdam.

Maar dit is jullie laatste show op de tour. Zien we jullie nog terug?

Carla: ja! Hopelijk nog dit jaar. Waarschijnlijk tegen het einde van het jaar.