Female Metal Voices Tour in Arnhem | Metalfan.nl Concertreview

Allereerst MartYriuM. Sinds een week heeft de Maltese blackmetalband een nieuwe zangeres: Mikaela Attard. En dat terwijl op 8 mei nog Sandra Misanthrope aangekondigd werd als nieuwe frontvrouw. Praktische redenen, zoals afstand, leidden tot een scheiding van de Noorse schone met de Zuid-Europese formatie. En zo kon het dat op Stonehenge eind juli Sandra nog te zien was op het podium en op FemME het publiek kennismaakte met Mikaela, die vandaag met een duivelsmasker op verschijnt. Het is ongelooflijk hoeveel progressie zij binnen een week heeft doorgemaakt. Ze staat als een tijger zelfverzekerd op het podium en met haar uitdagende latex-outfit windt ze al snel een aantal bezoekers om haar vingers. Ze krijst à la Dani Filth, screamt als Alissa White-Gluz, maar laat aan het eind van het optreden tevens horen over goed, krachtige cleane vocalen te beschikken, die bij navraag op het aankomende studiowerk te horen zullen zijn.

Instrumentaal is het wat minder overtuigend. Zo heeft de drummer moeite om het tempo bij te houden en klinkt het dus niet overal even strak. Er is dus nog wel werk aan de winkel en het is goed voor te stellen dat een deel van de aanwezigen de combi van black metal en een schaars geklede zangeres moeizaam of niet te rijmen vindt. Ondanks dat het songmateriaal niet heel erg memorabel is (behalve Rise en het opmerkelijke, afsluitende Outro met hoog meezing-gehalte), krijgt de openingsact de handen op elkaar van de bezoekers, waaronder de trotse ouders van Mikaela.

De nummers van Ignea blijven makkelijker hangen. De Oekraïense band is nog niet heel lang actief (sinds 2013, destijds als Parallax), maar heeft met zijn moderne metal met oriëntaalse, symfonische en prog-elementen plus elektronica wel veel indruk gemaakt. Dat doet het kwintet vandaag ook. De songs nodigen uit tot bewegen en headbangen (de kracht van de breakdown van Chorne Polumia komt goed door), mede geholpen door de redelijk goede afstelling van het geluid. De riffs zijn scherp, de ritmesectie sterk en de zang van Helle Bogdanova, die wisselt tussen melodieus en extreem, past prima in het geheel. Ze moet het niet hebben van een groot bereik, maar komt met fijne en sfeervolle melodieën. Alexandria is een catchy visitekaartje met oriëntaalse elementen die treffend verwerkt zijn.

Tijdens de nieuwe single Queen Dies klappen veel toeschouwers al mee en dat doen ze ook bij de uitstekende afsluiter Leviathan, waarop iedereen met het hoofd meedeint. Ook het overtuigende Şeytanu Akbar kan op veel bijval rekenen. Toetsenist Evgeny Zhytnyuk geeft hair metal een nieuwe dimensie door tijdens het headbangen meermaals zijn haar meermaals verstrikt te zien raken in de bevestigingen van de banner. Er is weinig bewegingsruimte, maar Ignea imponeert met een actieve presentatie en energieke nummers die snel blijven hangen.

De muziek van Skarlett Riot is toegankelijker. Denk aan radiovriendelijke zanglijnen à la Paramore in combinatie met eenvoudige riffs (die soms aan Lamb Of God doen herinneren, zoals die bij aanvang van Empty Inside) en af en toe melodieuze en harmonieuze gitaarleads. In sommige fases beukt de Engelse formatie erop los, maar soms gaat het gaspedaal eraf, zoals tijdens Empty Inside. De nummers zitten logisch in elkaar en zijn compact. Elke track heeft een catchy refrein van Chloe 'Skarlett' Drinkwater en soms een memorabele riff. Toch speelt men heel erg op safe en daardoor verslapt de aandacht halverwege de set. Als je de nummers niet goed kent, lijken ze iets te veel op elkaar en treedt een gevoel van inwisselbaarheid op. Veel nummers komen van het meest recente Regenerate (2017). Skarlett, die regelmatig op een riser gaat staan om het publiek vervolgens bij de show te betrekken en zich ook nog even tussen het publiek meldt, maakt een solide indruk, al heeft ze af en toe moeite om de hoge noten te halen. De enthousiaste uitvoering van de bandleden stelt de fans echter tevreden. Stand Alone, The Wounded en Warrior sluiten het degelijke concert sterk af.

Tijdens de show van Skarlett Riot is Willemeen inmiddels stampvol gelopen. Hoewel er een groepje fans specifiek voor die band aanwezig is, komen de meeste bezoekers voor Kobra And The Lotus en Butcher Babies. Eerstgenoemde neemt het tweeluik Prevail vanuit Canada onder de arm mee naar Gelderland en start overtuigend met Losing My Humanity. Direct blijkt dat een headlinerwaardig optreden zal volgen. De bandleden stralen veel overtuigingskracht uit en de immer fraai gestylde Kobra Paige zingt de sterren van de hemel. Het geluid staat hard afgesteld, maar is gelukkig definieerbaar. Slechts Specimen X (The Mortal Chamber) heeft wat minder impact. Light Me Up is juist een fraai hoogtepunt met aan het einde een duosolo. In dit nummer komt de zang van Kobra heel mooi door. Ze draagt het op aan haar zus, die door een moeilijke tijd gaat.

De bandleden stralen veel speelplezier uit en hebben veelvuldig onderling contact. Drummer Marcus Lee is een meester in het headbangen en staat af en toe op. Bassist Brad Kennedy gooit t-shirts in het publiek. Het volgende hoogtepunt is My Immortal (inclusief alle “hey”s), vooral dankzij het rustige stuk met glaszuivere vocalen van Kobra (“Come and set me free”). In het rockende Velvet Roses tonen gitaristen Jasio Kulakowski en Ronny Gutierrez samen hun technische vaardigheden. Ze poseren samen met Brad voor de fotografen. De enige kritiek die je zou kunnen hebben, is dat alle songs van Prevail komen en dat fans van het oudere werk er vandaag bekaaid afkomen. Diezelfde mensen moeten toch toegeven dat de show overtuigend eindigt met een prachtige uitvoering van You Don’t Know en een solide uitvoering van Gotham. Kobra And The Lotus is voor velen de winnaar van de avond.

Maar het is nog niet voorbij. Butcher Babies betreedt als laatste het podium en trekt een heel ander publiek dan de voorgaande bands. Fans van Kobra en Skarlett Riot doen een stap richting bar en fans van Heidi Shepherd en Carla Harvey melden zich vooraan voor een feest. En dat wordt het. Al heel vroeg in de set met Burn The Straw Man en tot grote vreugde van veel fans Monsters Ball. Er ontstaat dan al snel een pit. De fitte Heidi toont haar lenigheid en maakt meerdere keren een hoge sprong van de riser af. Carla doet het wat rustiger aan op sportief gebied, maar werkt zich wel in het zweet, net als drummer Chase Brickenden. Ook gitarist Henry Fury laat zich veelvuldig zien. Hij stuitert over het podium. Bassist Jason Klein blijft het hele optreden rechts in de hoek staan en blijft daarmee anoniem.

Het draait natuurlijk om het vocale duo. Er is veel interactie tussen de dames, die al jaren niet meer met slechts tape over de tepels spelen, en het uitzinnige publiek dat staat te headbangen op POMONA (Shit Happens). Velen schreeuwen mee met Dead Man Walking en tijdens Gravemaker komen de grooves goed aan. In Oceana laten de dames, die veel grunten en screamen, horen ook met hun cleane zang wel wat in hun mars te hebben, al zijn er ook wat schoonheidsfoutjes.

Het draait vooral om het feest. Jimmy de pitmaster wordt door Heidi en Carla aangespoord om de pit in gang te houden en dat lukt goed. Er is veel beweging dichtbij het podium tot aan de geluidstafel en er staat een flink aantal fans de teksten mee te schreeuwen. De toegift bevat nog meer meezingers, waaronder They’re Coming To Take Me Away en Look What We’ve Done. Als je dan kijkt wat Butcher Babies heeft gedaan, is het muzikaaltechnisch wellicht onopvallend en inhoudelijk niet spannend, maar Heidi en Carla weten er samen met de drie andere bandleden wel een feest van te maken. In die opzet is het concert zeker geslaagd. Ook de andere bands van Female Metal Voices Tour op de avond stemden doorgaans tot tevredenheid, met Ignea en Kobra And The Lotus als uitschieters.

Setlist Butcher Babies:
1. Korova
2. Burn the Straw Man
3. Monsters Ball
4. The Butcher
5. Headspin
6. Grim Sleeper
7. The Huntsman
8. POMONA (Shit Happens)
9. Dead Man Walking
10. Gravemaker
11. Oceana

Toegift:
12. They’re Coming To Take Me Away
13. Lilith
14. Look What We’ve Done
15, Manolia Blvd.

Setlist Kobra And The Lotus:
1. Losing My Humanity
2. TriggerPulse
3. Specimen X (The Mortal Chamber)
4. Light Me Up
5. Let Me Love You
6. Hell On Earth
7. Ribe
8. My Immortal
9. Velvet Roses
10. You Don’t Know
11. Gotham