Je zou zeggen dat 18.15 een tijdstip is dat een flink aantal bezoekers nog zit te eten of onderweg is, maar omdat Ad Infinitum op de planken staat, zijn de meesten al in de zaal. Logisch, want het debuutalbum Chapter I - Monarchy (2020) barst van de voltreffers. Daarvan krijgen we vandaag alleen Live Before You Die te horen. De andere songs komen van Chapter II - Legacy en zelfs van Chapter III Downfall, dat pas op 31 maart volgend jaar uitkomt. Eerder dit jaar maakte de melodieuze metalband rond zangeres Melissa Bonny al veel indruk op Into The Grave en ook vandaag is de bijval bovengemiddeld, zeker voor een openingsact. Wel is het jammer dat het geluid aan de zachte kant staat en dat daardoor het geluid niet mooi vol is. Daarnaast is het opmerkelijk dat Nils Molin (Amaranthe), in tegenstelling tot de originele versie en eerdere optredens, niet even mee komt zingen tijdens Afterlife. Bonny kan de kar met haar zuivere stem echter ook prima zelf trekken. Zo imponeert ze in het spiksplinternieuwe Somewhere Better, waarbij een zee van telefoonlampjes de zaal oplicht. Ze heeft bovendien een heel positieve uitstraling. Ook de drie heren om haar heen zijn enthousiast en beweeglijk. Into The Night en Live Before You Die swingen er net een beetje extra door. Ad Infinitum is een zeer prettige, positieve openingsact die ondanks het niet zo volle geluid veel handen op elkaar krijgt.
De sfeer zit er al goed in, maar het is pas echt feest met Butcher Babies. Deze Amerikaanse band moet je vooraal live gaan zien. Daar komt de door Heidi Shepherd en Carla Harvey gefronte band pas cht tot zijn recht. We are Butcher Babies and were here to fuck shit up!, zo klinkt het strijdvaardig. Het energieniveau vliegt omhoog en brengt al snel een pit teweeg terwijl de bandleden heen en weer rennen over het podium. Ze staan te headbangen, springen van risers af en geven alles wat ze hebben. Het geluid staat veel beter afgesteld dan bij Ad Infinitum en daardoor hebben Monsters Ball, Yorktown en Bottom Of The Bottle veel overtuigingskracht en power. De mix van groove en nu-metal slaat aan en de storm gaat pas liggen bij het rustige Thrown Away. Beide dames zitten op de middelste van drie risers, net als in de videoclip met de ruggen tegen elkaar aan. Shepherd laat in deze track horen de betere van de twee zangeressen te zijn. Vervolgens is het weer headbangen en moshen met Gravemaker, Its Killin Time, Baby!, Sleeping With The Enemy en Magnolia Blvd.. Henry Flury ramt zo hard op zijn gitaar dat hij een snaar breekt. Muzikaal gebeurt er eigenlijk niet veel. Het is oneerbiedig gezegd veel geblaat, weinig wol, maar de grooves, screams, breakdowns en refreinen hebben live veel effect. Butcher Babies maakt er gegarandeerd een feest van.
Ook tijdens de pauzes zit de sfeer er goed in. Zo juicht een redelijk grote groep voor een roadie die de microfoons voor Beyond The Black test, maar aan broek uit, op je hoofd geeft hij geen gehoor, wellicht vanwege de taalbarrire. Omdat het drumstel verder naar achteren op een verhoging staat, heeft de huisband van Wacken Open Air nog meer ruimte dan de vorige twee bands en benut het kwartet die goed waardoor er veel beweging en positiewisselingen zijn. De Duitse groep pakt qua show enorm uit. Jennifer Haben verschijnt al bij de openingstrack Is There Anybody Out There? met tl-buizen, wat voor een mooi visueel aspect zorgt. De jonge frontvrouw draagt verschillende outfits en houdt tijdens Human zelfs een masker voor haar hoofd, terwijl ze mooie hoofdversiering draagt. Maar er is meer. Tijdens Dancing In The Dark zingt ze niet alleen, maar slaat ze ook nog eens met twee stokken op een grote pauk. Ook verschijnen er enkele keren twee personen die met vlaggen zwaaien. Zo is er veel te zien tijdens het optreden, niet in de laatste plaats vanwege de prima lichtshow.
Muzikaal staat het als een huis. De ene hit volgt op de andere. Lost In Forever, Human en Dancing In The Dark worden uitstekend vertolkt en zorgen voor veel bijval. Geen enkel nummer valt eigenlijk uit de toon. BTB heeft een formule te pakken die goed werkt, al is het wel prettig dat er af en toe vernieuwende elementen in de songs zitten, zoals in Dancing In The Dark. Het publiek doet goed mee, daartoe aangemoedigd door de 27-jarige zangeres. Tijdens Shine And Shade veert de dansvloer mee omdat er veel bezoekers staan te springen en tijdens In The Shadows, de hit waarmee de groep doorbrak, wordt massaal meegeklapt en -gezongen. Heart Of The Hurricane brengt een pit teweeg en tijdens When Angels Fall roeit men in die pit. De enige kritiek op de show is het hoge volume van met name de bas tijdens de laatste vier tracks. Tegen die tijd heeft Beyond The Black de harten van de bezoekers echter al gewonnen vanwege een overtuigende set met veel showelementen, waaruit blijkt dat de groep qua entertainment een enorme sprong voorwaarts heeft gemaakt.
En dan de band waar de meeste bezoekers voor zijn gekomen: Amaranthe. De co-headliner maakt net als de vorige drie bands gebruik van de drie risers en net als Beyond The Black van dezelfde podium-inrichting. Door de van elektronische elementen doordrenkte melodieuze metal en pompende beats schiet het adrenalinegehalte direct omhoog. Fearless en het memorabelere Viral worden enthousiast ontvangen en ontketenen een pit. Het dak gaat er echter pas echt af bij de berhits Digital World en Hunger met springende fans en zelfs een crowdsurfer.
Hoewel de vaste line-up vanwege het vertrek van Henrik "GG6" Englund Wilhelmsson gereduceerd is tot een kwintet, is er live nog wel een sessiezanger: Richard Sjunneson (The Unguided, ex-Sonic Syndicate). BOOM!, waarin GG6 schitterde, staat echter niet op de setlist, omdat hij bij voorbaat zijn voorganger niet kan doen vergeten of evenaren. Wel werkt hij hard, presteert hij naar behoren en maakt hij indruk door een leeg plastic flesje, dat vanuit het publiek naar hem toegeworpen wordt, drie keer hoog te houden, wat hem op veel bijval en een high five van gitarist Olof Mrck komt te staan.
Elize Ryd en Nils Molin (Dynazty) zingen uitstekend. In het verleden zat de zangeres er nog weleens naast, maar vandaag zingt ze heel zuiver en haar hoge uithalen in onder meer Dynamite en Archangel zijn indrukwekkend. Het is haar vergeven dat de frontvrouw even haar tekst vergeet in Maximize. Enkele keren zingt ze wat aan de schreeuwerige kant (Dynamite) en dat kan ze maar beter niet doen. Nee, dan luisteren we liever naar het duet Make It Better. Daarvoor komt Jennifer Haben het podium op. Andere voorbeelden zijn de indrukwekkend uitgevoerde ballads Amaranthine, waarbij fans bordjes ophouden met de tekst You are my Amaranthine en ze al zingend een handtekening voor een andere fan zet, en Crystalline, met lampjes van mobiele telefoons die een mooie lichtjeszee vormen. Opmerkelijk is dat Ryd weliswaar beweeglijk is en veel contact met het publiek maakt, maar dat ze een paar keer even gaat zitten en wat minder uitbundig is dan we van haar gewend zijn. De samenzang met Molin in onder meer Strong is prima. Daaruit blijkt dat de zanger van Dynazty zich sterk heeft ontwikkeld. Bovendien staat hij met veel toewijding op het podium. De Zweed toont zijn atletisch vermogen door enkele malen van de ene naar de andere riser te springen, terwijl Ryd haar lenigheid toont met high kicks.
Beyond The Black mag dan qua show meer te bieden hebben, Amaranthe heeft geen verkleedpartij nodig om er een feest van te maken. Dat komt vanwege de flitsende, catchy nummers die het hele optreden voor een uitgelaten sfeer zorgen. Overal zie je meezingende en dansende fans. Vooral tijdens de klassiekers is het volop genieten. Van de nieuwere tracks zijn Viral, Maximize, Crystalline en Archangel de favorieten. Toch gaat er niets boven The Nexus, Amaranthine en Call Out My Name, waarmee de reguliere setlist fantastisch afsluit. Gelukkig komt er nog een toegift met naast Archangel een overtuigende uitvoering van het vanwege de afwijkende stijl veel besproken That Song met een stukje tekst van We Will Rock You. Tot slot krijgen we Drop Dead Cynical, waarop iedereen nog even lekker los gaat. Ryd en Molin zijn onder de indruk van de publieksreactie en willen het podium eigenlijk niet verlaten. Toch is er helaas een einde gekomen aan deze lange en zeer geslaagde concertavond, waarop vier verschillende bands zichzelf van hun beste kant lieten zien en horen. Voordat iedereen zeer tevreden huiswaarts keert, is het dan ook druk bij de merchandisestand.
Setlist Amaranthe:
1. Fearless
2. Viral
3. Digital World
4. Hunger
5. Find Life
6. Make It Better
7. Strong
8. Helix
9. Maximize
10. Crystalline
11. Dynamite
12. The Nexus
13. Amaranthine
14. Call Out My Name
Toegift:
15. Archangel
16. That Song
17. Drop Dead Cynical
Setlist Beyond The Black:
1. Is There Anybody Out There?
2. Lost In Forever
3. Songs Of Love And Death
4. Reincarnation
5. Human
6. Dancing In The Dark
7. Heart Of The Hurricane
8. Winter Is Coming
9. Heaven In Hell
10. When Angels Fall
11. Shine And Shade
12. In The Shadows
13. Scream For Me
14. Hallelujah
Setlist Butcher Babies:
1. Korova
2. Monsters Ball
3. Yorktown
4. Bottom Of A Bottle
5. Thrown Away
6. Gravemaker
7. It's Killin' Time, Baby!
8. Sleeping With The Enemy
9. Magnolia Blvd.
Setlist Ad Infinitum:
1. Unstoppable
2. Into The Night
3. Afterlife
4. Upside Down
5. Somewhere Better
6. Live Before You Die
7. Animals
