Alles is best okee. We touren nu een aardig tijdje, drie maanden al weer bijna. We gaan binnenkort terug naar de States, Azië wacht nog op ons. Eind februari zijn we pas weer thuis, maar we hebben wel een korte onderbreking tijdens kerst. Wel okee dus, maar wel een lange tour dit keer.

Je had het over Amerika. Dit was de eerste tour daar sinds 1988?

Klopt ja. Daar kregen we prima reacties. We hebben in wat grotere steden gespeeld, zoals Los Angeles, Chicago en New York, en binnenkort komen we terug om nog wat optredens te doen. Canada was ook geweldig, willen we ook nog een keer naar terug. Het was goed om weer terug te zijn.

Jullie gaan daar later nog touren?

Eigenlijk doen we maar één tour per album, alle steden twee keer doen is een beetje zinloos. Dus we komen hier één keer, en daarna is het wachten op het volgende album. We zijn nu al een half jaar bezig, en dan voor de tweede keer langs te komen, tja...

Na al dat gesodemieter met line-up changes en meer ongein komen jullie met Rabbit Don't Come Easy, die de klassieke Helloween-elementen meer bevat dan het vorige album. Was dit een bewuste zet?

Ja. We wilden weer de dingen gaan doen waar we goed in zijn. Dit keer was er niemand die zich met het schrijven van de nummers bemoeide, of waagde iets aan de arrangementen te veranderen. Met The Dark Ride wilden ze [het management] dat we iets anders gingen doen. We hadden Roy Z als producer. Hij wilde het materiaal meer geschikt maken voor de Amerikaanse markt. Een geschifte zet, want toendertijd hadden we nog geen platenmaatschappij in de USA. Het was nogal experimenteel, en mensen werkten me op de zenuwen door te zeggen dat we het eens anders moesten doen. Op een gegeven moment laat je het dan zijn gang maar gaan en dan merk je dat er niets gebeurd, daar in Amerika tenminste.Toen zijn we tot het besluit gekomen niemand meer met onze songs te laten klooien. Op die manier hebben we onze sound weer teruggekregen.

Als je nu terugkijkt op The Dark Ride, ben je dan nog steeds tevreden?

Het is een goed album, dat wel, maar het was teveel gedoe om 'm te maken. We hadden veel kleine ruzies en discussies. The Dark Ride is volledig met het verstand gemaakt wat weinig plezier opleverde, veel minder plezier dan als je op je gevoel afgaat.

Die ruzies en argumenten waren dus ook de reden dat Uli Kusch [drums] en Roland Grapow [gitaar] moesten vertrekken?

Dat was het niet alleen. Er waren heel wat redenen, waar ik nu niet al te gedetailleerd op in zal gaan omdat we afgesproken hebben de boel een beetje rustig te houden. We hadden gewoon teveel woordenwisselingen over allerlei dingen, teveel meningsverschillen. Voor ons gevoel was er iets niet goed, en in zo 'n situatie kun je gewoon niet verder.

Hoe kregen jullie Mikkey Dee zo ver om op het album te drummen?

Dat was Charlie [Bauerfeind, producer]'s idee. Mark Cross [de vorige drummer] werdt hartstikke ziek van dat Epstein-Barr virus (hier beter bekend als de ziekte van Pfeiffer), dus we hadden iemand nodig die op zijn minst het halve album zou indrummen. Daarom haalden we Mikkey binnen en namen we de bass, gitaren en achtergrondzang enzo alvast op voor die nummers. Mark had in de 8 weken dat het opnemen in beslag nam de tijd om thuis op krachten te komen. Na die 8 weken haalden we hem opnieuw naar de studio om de rest van de nummers in te drummen maar het ging gewoon niet. Hij voelde zich nog steeds erg beroerd waardoor we genoodzaakt waren Mikkey opnieuw in te schakelen.

Hoe komen jullie bij die enigszins bizarre albumtitel, Rabbit Don't Come Easy?

Dat gaat zo 'n beetje over Mark, dat hij ziek werd enzo, dus het was niet zo makkelijk om dat konijn uit de hoed te trekken. Ken je die Engelse uitdrukking 'pulling rabbits out of a hat'? Nou, deze kwam niet zo makkelijk. En we dachten dat het een leuke idiote albumtitel was. Het is zo in ieder geval duidelijk dat het geen nieuwe Dark Ride werd. De bedoeling was dat als je het album in je handen houd dat het duidelijk is dat Helloween zijn duistere periode achter zich gelaten heeft.

Dat is dus ook het idee achter die kikkergeluiden op het einde van Nothing To Say?

Ja, die zaten hier rond onze studio, heeft Weiki toen in een zatte bui opgenomen, hahaha!

Dat nummer is trouwens ook een van de meest afwijkende van het album. Wat inspireerde jullie om dit nummer te schrijven?

Dat is Weikath's ding. Hij kwam met allerlei grappige ideeën, zoals dat reggea-refrein. Ik vind het wel gaaf gevonden.

Back Against The Wall is ook nogal experimenteel...

Dat had er makkelijk eentje voor The Dark Ride kunnen zijn, maar het verschil is dat niemand ons dit keer zei hoe we het moesten doen. Back Against The Wall voelt veel beter en natuurlijker aan dan de nummers op The Dark Ride.

Nu even iets heel anders. De laatste tijd gaan er nogal wat geruchten dat Roland Grapow, Uli Kusch, Kai Hansen en Michael Kiske en jij een album op gingen nemen.

Heeft niemand mij ooit naar gevraagd. Ik heb het gerucht wel gehoord ja. Eerder deze tour begon iemand al over het onderwerp en Kai schijnt ook niets van het hele verhaal te zijn. Waarschijnlijk de dromen van een fan dus...

Zou het wel het overwegen waard zijn?

Dat weet ik niet hoor, zulke plannen zijn nog zo ver weg. We hebben nu net twee nieuwe mensen in de band die net 'ingewerkt' zijn en om dan een album op te gaan nemen met bandleden die je even daarvoor ontslagen hebt is onbezonnen.

De liveshow is er ook stevig op vooruit gegaan, zowel qua speltechniek als podiumactiviteit.

Omdat we nu twee nieuwe bandleden hebben, hebben we heel wat meer geoefend thuis. Stefan [Schwarzmann, drums] heeft bijvoorbeeld al niet op het album gespeeld, en hoewel we wisten dat hij in staat was de nummers te spelen hebben we toch ruim de tijd genomen om een frisse start te maken, en als herboren op het podium te staan. Na een optreden of twee raak je dan op elkaar ingespeeld en kom je elkaar vanzelf tegen.

Wat zijn de plannen voor 2004?

Een nieuw album uiteraard. We zullen misschien nog wel wat festivaloptredens doen maar meteen daarna duiken we de studio in om aan het nieuwe album te gaan werken. Wanneer dat precies gaat gebeuren kan ik je niet vertellen, omdat we echt de tijd willen nemen om de nieuwe nummers uit te gaan werken, zodat we een zo'n goed mogelijk album af kunnen leveren.

Hoe pakken jullie het schrijven van de songs aan? Sluiten jullie jezelf een week op in de oefenruimte, gaan jullie er thuis aan werken, of...?

Haha, dat doe je niet in een week hoor, hahaha. Maar nee, eerst gaat ieder voor zichzelf aan nieuw materiaal werken. Weikath komt meestal al met kant en klare nummers aanzetten. Deris heeft meestal de basis liggen, couplet/bridge/refrein, en dan voegen we later de solo's toe en de keyboards en alle andere opsmuk. Pas als we genoeg materiaal hebben verzamelen we weer in de oefenruimte en schaven we aan de nummers tot ze goed genoeg zijn om opgenomen te worden.

Nog even een Markus-vraagje. Kunnen we een tweede Shockmachine album verwachten?

Hm, dat zou best kunnen ja. Zie het als dat Kickhunter (http://www.kickhunter.com/) project waar ik aan meegedaan heb, als een extraatje, iets voor erbij. Momenteel komt Helloween echter op de eerste plaats.