Goed, goed.

Sommige bands hebben jaren nodig om een fatsoenlijk conceptalbum te maken, maar jij maakt er bijna elk jaar wel een. Heb je zoveel verhalen te vertellen?

Hahaha ja. Ik vind het leuk, en interessant om te doen. Het is een grotere uitdaging dan individuele nummers te schrijven. En ik heb inderdaad genoeg verhalen te vertellen. De meeste komen voort uit dingen die ik gezien of meegemaakt heb. En ik sta overal voor open. De meeste van m'n verhalen gaan over de menselijke gedachtengang. Over hoe de basisinstincten het overnemen in moeilijke situaties. Hierbij betrek ik dan occulte zaken het bovennatuurlijke, want daar ben ik altijd al erg in geïnteresseerd. Als je die dingen samen voegt krijg je de horror-verhalen die ik vertel. Ik heb nog ideeën genoeg voor verhalen.

Waar denk je zelf dat je interesse voor het bovennatuurlijke en occulte vandaan komt?

Ik heb zelf het een en ander op dat gebied meegemaakt. Gelukkig kon ik daar goed met mijn ouders over praten zonder dat ze dachten dat ik gek was, want zij hadden zelf ook ervaringen op dat gebied. Mijn fascinatie voor horror komt vanuit mijn jeugd, toen keek ik de oude zwartwit horrorfilms al, zoals Dracula en Frankenstein. Als kind vond ik het dan altijd al eng, maar erg spannend, als ik dan 's avonds in bed lag en het licht ging uit, nadat ik zo'n film gekeken had.

Je nieuwste verhaal gaat over een man en een vrouw die mensen vermoorden, om vervolgens poppen van ze te maken die dan tot leven komen. Waar heb je dat bizarre idee vandaan?

Het basisidee kwam toen ik met Mercyful Fate in 1999 in Boedapest was, op de tour met Metallica. Op een vrije zondag liepen we door het oude centrum van Boedapest. In een nauw straatje kwamen we langs een theater, het Nationale Poppentheater. Ik kon maar niet bevatten hoe ze een poppentheater konden hebben in zo'n grote zaal, want het was een zaal waar toch wel 1000 of 1500 mensen in konden. Ik dacht altijd dat zoiets in een park of een tent getoond werd, maar niet in een echt theater. Toen ik dat theater zag begon ik gelijk erover na te denken, over hoe groot dat dan wel niet moest zijn, en wat voor poppen ze hadden, dat soort dingen. Ik vond het allemaal vrij vreemd namelijk. Toen we doorliepen in de straat kwamen we langs diverse winkels waar ze die poppen verkochten. Niet een winkel, nee, meerdere! Ze waren allemaal dicht, want het was zondag, dus we konden niet naar binnen. Maar via het raam zagen we de poppen, en sommigen waren echt groot, bijna net zo groot als een mens. Ze hingen aan de muur, of zaten op stoelen. Het was gewoon eng om te zien. Ik zou in ieder geval niet in die winkel durven overnachten, want dan zou ik bang worden dat die dingen tot leven zouden komen. Toen ik 's avonds weer in het hotel was pakte ik pen en papier en begon te schrijven, want dat theater en die winkels hadden me zeker op ideeën gebracht. Net als zoveel van mijn ideeën heb ik dat opgeborgen, voor later gebruik. Na het Abigail II album werd het tijd voor een nieuw album, en ik ging door mijn aantekeningen. Toen vond ik die uit Boedapest, over het poppentheater en de winkels. Gelijk kreeg ik weer dat angstaanjagende gevoel, wat ik daar bij die winkels ook had. Ik wist toen zeker dat ik dat verhaal moest vertellen.

Nu dat je zo'n winkel vol met poppen gezien hebt, ben je nu ook bang voor poppen?

Nee, echt bang niet. Maar toch hebben ze altijd al wel iets beangstigends gehad. Er is een oude film met Anthony Hopkins, Magic, waarin hij een buikspreker speelt, en waarin hij gek wordt van die pop, omdat hij denkt dat de pop ook echt tegen hem spreekt. Je denkt heel de film dat die vent gek is, maar op den duur zie je die pop op zichzelf bewegen. Die film heeft me altijd al gefascineerd, en gaat een beetje over hetzelfde als mijn nieuwe album.

Als ik in het boekje kijk zie ik een waarschuwing, dat je niet echt levende poppen kan maken van dooie mensen. Waarom is dat er in gezet?

Dat is maar een grapje, om aan te geven dat je niet alles te serieus moet nemen. We hebben het er niet in gezet zodat we niet aangeklaagd kunnen worden als een gek het toch zou proberen. Je moet jezelf niet constant te serieus nemen. Vooral niet als je vaak met de duistere kanten van het leven te maken hebt, zoals ik, dan moet je gewoon wat grapjes erin kunnen verwerken. Net als we live spelen, dan proberen we ook een duistere sfeer neer te zetten. Maar we willen de mensen ook een grote glimlach op hun gezicht geven. Bijvoorbeeld als we No Presents For Christmas spelen, dan draagt de hele band een kerstmuts, en komen er elfjes het podium op. De fans gaan dus altijd vrolijk weg.

Wat me opvalt aan het album is dat je niet meer zo heel hoog zingt, zoals je altijd deed. Is dat een bewuste keuze?

Nou, je hebt enigzins gelijk, maar niet helemaal. Ik zing zoals ik vind dat het bij het verhaal en de muziek past. Op het nieuwe album is de lead-zang niet meer zo hoog, maar de achtergrondzang is nu juist weer hoger. Daardoor krijgt het een donkere, engere sfeer, vind ik zelf.

En je hebt nog een extra stem toegevoegd, een vrouwelijke, namelijk die van Livia Zita. Wie is zij, en hoe heb je haar gevonden?

Zij is op een vreemde manier erbij gekomen. Ze komt uit Boedapest, maar studeerde in de Verenigde Staten rond de tijd dat Abigail II uit kwam, en ze nam een interview met me af voor de Hongaarse Metal Hammer. Tijdens dat interview zei ze dat ze ook zong, en vroeg me of ik haar demo eens wilde luisteren. Toen ik haar stem hoorde was ik erg onder de indruk. Toen we met de band aan The Puppet Master begonnen te schrijven wilde ik het uit het perspectief van een van de poppen schrijven. Tenminste, voor zover dat mogelijk was. Dat geeft een heel ander beeld van het verhaal dan als we het op een normale manier zouden vertellen. Het is veel enger vanuit de pop zijn standpunt. Toen we besloten hadden het zo te doen vonden we dat we ook een vrouw nodig hadden, voor de rol van Victoria. Ik was wel onder de indruk van die demo van Livia, en liet hem aan de band en het platenlabel horen. Zij vonden het ook een geweldig idee om haar in het verhaal op te nemen. Zo krijgt het nog een extra dimensie. We hebben er wel voor gezorgd dat het niet teveel werd. Het is dus niet zo dat zij de ene helft zingt en ik de andere. Nee je hoort haar alleen waar nodig, zodat het toch nog meer lijkt alsof het verhaal vanuit 1 persoon verteld wordt. En het veranderd de King Diamond-style niet, dus de fans zullen tevreden zijn. Het voegt er juist iets aan toe. Ik zie het net als een schilderij. Je hebt een frame, en het canvas. We proberen al jaren het schilderij af te maken, maar er is nog altijd wat wit doek over, waar we nog moeten schilderen. Dat hebben we nu dus gedaan, door weer wat nieuws toe te voegen. Ook qua muziek is er weer wat nieuws, bijvoorbeeld in So Sad. De gitaarstukken zoals in dat nummer had ik nog nooit geschreven, maar het heeft erg goed uitgepakt.

Bij het album krijg je ook nog een gratis dvd, waarop jij het verhaal vertelt. Ik heb de dvd inmiddels een paar keer bekeken, en ik moet zeggen dat het een erg intrigerende dvd geworden is. Wiens idee was het om dat op te nemen?

Het idee kwam van Brian Slagel, de baas van Metal Blade. Toen hij hier bij me thuis, en ik legde hem het verhaal van The Puppet Master uit. Na afloop was hij dol enthousiast, en vond dat ik het moest opnemen als bonustrack of op dvd, precies zoals ik het hem verteld had. Ik vond dat wel interessant, en stelde voor om het dan in mijn make-up te doen, net als op het podium. Hij vond dat ook een goed idee. Ik ben er erg blij mee, want het geeft het verhaal nog wat meer diepgang. Ik vertel daarin nog wat dingen die op de cd niet staan, wat details enzo, waardoor het nog beter uitgewerkt wordt. Ik had overigens de texten niet bij de hand, toen ik het verhaal vertelde. Ik heb het zo uit het blote hoofd verteld, zoals ik het in mijn hoofd had. Ik ken het verhaal door en door, dus dat was geen probleem. Ik heb het wel drie keer moeten vertellen, want we hadden maar 1 camera. Het is dus drie keer opgenomen, elke keer vanuit een andere hoek.

Je bent onlangs op tour gegaan in de VS. Hoe was het?

We zijn inderdaad net klaar. De tour ging heel goed, en het klinkt cliché om te zeggen, maar ik vond het een van de beste tours die ik gedaan heb. De response was te gek, en als ik de fans na afloop sprak zeiden ze allemaal dat het de beste King Diamond show was die ze ooit gezien hadden. De band speelde ook zo strak, dat had ik ook nog nooit meegemaakt. Dit is echt de beste line-up van mijn band. Het was echt een te gekke tijd. En mijn stem is wat krachtiger geworden de laatste jaren. Dat merkte ik al op tijdens de opnames van het album, maar ook live ging het beter dan ooit tevoren. Toen we in de studio zaten voor de opnames kwamen we haast tijd te kort. Een andere band had de studio direct na ons geboekt, en op de laatste dag moesten we nog twee nummers opnemen. Normaal gesproken doe ik er zo'n zes uur over per nummer, om alle zangpartijen op te nemen. Dan zijn alle lead en achtergrond zang klaar, en de harmonieën en alles wat erbij komt kijken. Dat is dus ongeveer gelijk aan vier optredens. Meer kan mijn stem ook echt niet hebben. Die laatste dag moesten we dus nog twee songs opnemen. We zijn toen vroeg die dag de studio ingegaan, en zes uur later had ik Christmas eindelijk af. Toen hebben we een half uur pauze genomen om te eten, en gingen we het laatste nummer opnemen, Living Dead. Na in totaal veertien uur in de studio waren we die dag klaar, en hadden we toch die twee songs af. Mijn stem was daarna ook echt weg, en de dag erna kon ik geen woord uitbrengen. Het was ongelofelijk, maar de opnames waren echt perfect.

Terug naar die tour; komen jullie ook naar Europa?

We zijn van plan om met dezelfde show als in de VS te touren. Maar dat wordt na de zomer. We zouden eigenlijk in het voorjaar al willen touren, maar we zijn dan al druk bezig met wat andere dingen. Misschien spelen we ook nog op wat festivals, want er is van de festivals zelf uit veel interesse getoond. Dus misschien spelen we deze zomer op een paar festivals, en direct erna de Europese tournee. Op de Amerikaanse tournee hebben we bijna elke show opgenomen...

Is dat waarom je in het voorjaar niet gaat touren?

Ja. We zijn van plan een dubbel-cd er van te maken. Matt gaat deze maand naar Zweden om samen met Andy de opnames terug te luisteren, en de beste er uit te zoeken, en eventueel wat eraan te repareren. Ondertussen is er nog iets waar beide labels, Massacre en Metal Blade, aan willen samenwerken, namelijk een live dvd. Die willen we op de Europese tournee opnemen. Ook zijn we materiaal bij elkaar aan het zoeken voor een dvd over zowel Mercyful Fate als King Diamond, van door de jaren heen. We hebben veel materiaal wat nu als bootleg te krijgen is. Zo hebben we opnames van het vijfde Mercyful Fate optreden, dus echt uit het begin. En ook van King Diamond hebben we veel materiaal, waaronder wat prive-opnames die nog niemand gezien heeft. Andy had vlak voor de Conspiracy-tournee zijn eerste videocamera gekocht, en heeft daar dus nog veel opnames van. We zijn nu dus al dat soort materiaal bij elkaar aan het zoeken, en de beste opnames halen we eruit.

Dat wordt dan een erg volle dvd, waar je het nog druk mee krijgt.

Jazeker. Bovendien willen we tussendoor ook nog nieuw materiaal gaan schrijven.

Als je live speelt, hoe bepaal je de balans tussen oud en nieuw materiaal?

Dat is altijd moeilijk, maar vooral bij deze tournee. We hadden met Abigail II niet getourd, want er was geen geld voor. Ook voor de opnames van The Puppet Master was minder geld, en eigenlijk ook geen geld voor een tour, maar door hier en daar wat te schuiven hebben we toch nog wat geld losgekregen voor een tour door de VS. Omdat we dus bij het vorige album niet getourd hadden wilden we op deze tournee ook nummers van de vorige plaat spelen. Zo speelden we direct aan het begin van de set vijf songs van de twee Abigail-albums, met de oude intro erbij, en een hele show er omheen. We hebben een nieuwe kist laten bouwen voor baby Abigail. We begonnen met A Mansion In The Darkness en dan Family Ghost, en daarna speelden we Black Horsemen, de volledige versie. Dat hadden we nog nooit gedaan, met de rustige intro met acoustische gitaar. Dat was echt te gek. Daarna gingen we over naar Abigail II, met Mansion In Sorrow, en Spirits, compleet met een rolstoel en fik enzo. Tijdens die vijf songs ziet het podium er zo vreemd uit, als we tenminste er genoeg plaats voor hebben. We hadden een ijzeren hek vooraan het podium gezet. Zo'n ijzeren hek, wat je rond oude huizen ziet. Het publiek zag ons dus achter het hek staan. Het gaf zo'n vreemd gevoel om zo te spelen, maar dat maakte het juist erg leuk. Tijdens de outro van Abigail II werd het decor veranderd, en was de barriere tussen ons en het publiek verdwenen. Dat gaf gelijk een heel ander gevoel. Daarna speelden we nummers van onder andere Conspiracy, en natuurlijk nieuw materiaal. Op de hele tour hebben we constant de setlist veranderd, wat betreft de nieuwe nummers, zodat we van bijna elk nummer wel opnames hebben. We konden jammergenoeg niet het hele album elke keer spelen, dat is gewoon te lang. De show duurt al bijna twee uur, en we hadden nog twee support-acts bij ons. Dan zou alles echt te lang duren, als we heel het album zouden spelen. Maar elke avond speelden we dus drie of vier nummers van het nieuwe album, achter elkaar, en daarna de outro van het album. Dat gaf de crew weer de mogelijkheid om het decor en costuums te veranderen, want we hadden echt veel show elementen. Soms zou ik willen dat we echt "an evening with King Diamond" konden organiseren, want we hebben zoveel materiaal om uit te kiezen, dat het kiezen erg moeilijk wordt.

Ik krijg er in ieder geval erg veel zin in, als ik het zo van jou hoor.

Je gaat het zeker te gek vinden, hoe het eruit ziet, en hoe heel de show verloopt. We hebben een openhaard op het podium, alles is aangekleed als decor. Je ziet de apparatuur dus niet. Er hangen planken van de Puppet Master zijn werkplaats, met overal potten met hoofden in, en messen. Er is overal wel iets te zien. Ja, ik heb erg veel zin om dat ook in Europa te komen laten zien.

Laatste vraag: het is nu bijna kerst. Voor jou dit jaar weer geen kerstkadootjes?

Hahaha ik weet het niet. Ik houd erg van kerst, om eerlijk te zijn. Het is heel gezellig, met alle lichtjes en het eten. Het is een leuke traditie. Ook als kind al vond ik het erg leuk, hoe mijn vader er altijd een feest van maakte. Ik associeerde het niet met een godsdienst, maar gewoon als traditie was het erg leuk. En nu hier in Texas vind ik het ook nog erg leuk, want hier wordt het nooit zo koud. Ik vind dat wel lekkerder dan die koude winters in Denemarken.