Mark: Zo'n twee weken voordat het op de site stond. We mochten het nog aan niemand vertellen, wat best moeilijk was, maar we hebben het volgehouden en nu mag iedereen het weten. We zijn er hartstikke blij mee.

Hoe kom je voor zoiets in aanmerking? Was je ervoor genomineerd?

Mark: We hadden er van te voren helemaal niks van gehoord. Blijkbaar wordt daarover vergaderd, door Mojo, Popinstituut.nl, Jan Douwe Kroeske, enzovoorts. Dan worden er een aantal namen naar voren gebracht en in de groep gegooid, en dan komen er winnaars uit. Wij hoorden dat pas toen we al gewonnen hadden. Een aangename verrassing dus.

Het album krijgt goeie recensies, in Nederland in ieder geval. Hoe zit het in het buitenland?

Simone: In Spanje zijn we aardig populair. Daar gingen de cds wel snel over de toonbank. En in Frankrijk en België gaat het ook erg goed. De cd is ook in Japan uitgekomen. Daar loopt het iets minder dan in Spanje, maar ja in Spanje zijn ze helemaal wild. In Duitsland is hij ook uitgekomen, en Brazilië komt ie nog.

Mark: In Brazilië zou hij al uitgekomen zijn, maar dat is wat vertraagd. En daar verwachten we wel veel van, want ons gastenboek staat vol met Brazilianen, zo van "wanneer komt die cd nou uit?". En in Japan is hij uit en daar hebben we wel goeie recensies. We hebben zelfs al een Japanse fansite. Helemaal in het Japans, ik versta er geen reet van, maar het ziet er wel allemaal goed uit.

Onlangs kwam de single uit. Waarom is besloten om het langste nummer van het album in te korten en op single uit te brengen?

Mark: Eerlijk gezegd ligt dat aan de platenmaatschappij. Zij maken de keus van de singles. We hebben dan ook bewust die afspraak gemaakt; wij hebben absolute muzikale vrijheid, en in ruil daarvoor bepaald de platenmaatschappij, wel in overleg met ons, wat de single wordt. Ze zagen in The Phantom Agony een goeie eerste single. Hij moest wel ingekort worden, en daar hebben we wel aan meegewerkt om die zo goed mogelijk te krijgen, want je hebt vaak van die ingekorte versies die niet om aan te horen zijn. En deze konden we dan mee leven. Het is natuurlijk altijd vervelend om je eigen nummer in te korten, maar ik ben wel blij dat het nummer ook ingekort toch nog staat.

Ik vind eigenlijk dat je direct middenin het nummer valt. Maar dat komt omdat ik de albumversie gewend ben.

Simone: Dat was voor ons ook wennen in het begin, moet ik zeggen. Eerst vond ik hem ook niet mooi, maar nu vind ik hem toch wel wat krachtiger. Op het album is hij om naar te luisteren, met die filmstukken die er tussen zitten. Om een toeschouwer te boeien met een clip is het niet goed om dan gelijk zo'n lange clip te maken.

Was het moeilijk, om deze korte versie te maken?

Mark: We hebben het in samenspraak met Sascha Paeth gedaan. Hij is er aan begonnen, en heeft hem toen aan ons laten horen en dan konden wij daar weer onze visie op geven. In principe was het niet moeilijk. Zelf begin je er niet aan om je eigen nummer in te korten, maar als iemand anders het doet en je krijgt het terug om er je visie op te geven dan kom je wel tot iets. Maar ja je schrijft zelf nummers zoals je ze in je hoofd hebt, en dat is bij The Phantom Agony negen minuten geworden. Als dat dan ingekort wordt is het beter om dat door iemand anders te laten doen.

Wat is er anders aan? Het begin, het einde, en de grunts zijn eruit?

Simone: Ja. Het is nu gewoon couplet-refrein-couplet-refrein. Het loopt wat sneller.

Mark: Ik ben wel blij dat het heftige middenstuk er nog in zit.

Simone: Ja, inderdaad. Anders was het ook niet echt Epica meer. En bovendien is het ook de titelsong, en dat is ook wel een reden dat het als eerste single uitgekomen is.

Op de single staat ook nog een nieuw nummer, Veniality. Was dit al opgenomen bij de opnames van het album?

Simone: Jaja. We hadden twee extra nummers, Triumph Of Defeat, die staat op de Japanse cd als bonustrack, en Veniality. Het was de vraag of die er nou wel of niet op zouden komen. We hebben ze er allebei afgelaten, als wat extras bij de bonuscd of single, omdat Veniality toch een ietwat rustiger nummer is, en Triumph Of Defeat wat progressiever, dus hebben we die eraf gelaten.

Er staan twee versies van dat nummer op de single, een normale en een "orchestral version". Hadden jullie die al liggen, of is die later gemaakt?

Mark: Die hadden we bij de opnames al gemaakt. Het was eigenlijk niet de bedoeling, maar toen hebben we die bij Sascha Paeth gehoord zonder gitaren, en die klonk ook eigenlijk wel gaaf. Dus toen hebben we tegen hem gezegd "dan mix je 1 versie met gitaren, en 1 zonder, en dan kijken we welke het beste is". Transmission Records vond ze allebei gaaf, en zodoende zijn ze allebei erop gekomen.

Zijn er nog meer nummers op zo'n manier gemixt?

Simone: Bij Cry For The Moon hebben we een soort flinke beat er onder gezet, en ingekort. Hij is heel anders geworden. Van Feint hebben we een piano versie gemaakt. En van Run For A Fall hebben we nog een ingekorte, zachtere versie gemaakt. Maar wat daar de plannen voor zijn kunnen we nog niet vertellen.

Ik zag de clip van The Phantom Agony laatst op The Box. Het speelt zich af in een kasteel. Waar is de clip opgenomen?

Mark: De clip is opgenomen in Asten, in Montfort, het Torture-museum in Amsterdam, en een zwembad in Gouda.

Simone: En in een studio in Amsterdam.

Wanneer is hij opgenomen?

Simone: In juli, volgens mij. Ja, want we speelden na Jamrock, dus begin juli is hij opgenomen.

Was het leuk om te doen?

Simone: Ja, zeker. Maar wel heel vermoeiend. Je ziet het wel op MTV hoe zo'n clip wordt gemaakt, en dan denk je "oh, helemaal te gek", maar je staat ook de helft van de tijd uit je neus te eten. Maar we hebben hard gewerkt, en ik vond het zelf ook heerlijk om in de natuur te werken. Bij Asten en Montfort was het bij ruïnes. Bij Asten was het overdag opnames, en in Montfort was het 's avonds. Daar hebben we van negen uur 's avonds tot zes uur 's ochtends toen het licht werd tussen de schapenkeutels gestaan. In het Torture-museum moest ik op zo'n Spaanse inquisitie stoel zitten, met van die pinnen. Dan hadden ze nog wel iets voor onder m'n billen neergelegd, maar het was wel een hele ervaring moet ik zeggen. Er is ook een making-of van gemaakt, dan kan je zien hoe we hem gemaakt hebben.

Wanneer komt die uit?

Simone: Dat is voor een dvd. Tenminste, dat is de planning.

Wiens idee was het, om de clip in een kasteel af te laten spelen?

Mark: We hebben met filmmakers gewerkt die ook in de Nederlandse filmwereld bekend zijn. Roxy Movies, zo heet die organisatie. Ze hebben de text bekeken, en hebben het verhaal erbij verzonnen. Ze hebben de text op hun eigen manier geïnterpreteerd, en zijn ermee aan de slag gegaan en het verhaal verzonnen.

Wat is het verhaal bij de clip?

Simone: Het is heel ingewikkeld. Ik kan proberen het uit te leggen, maar we zijn er niet zo heel goed in geslaagd om het echt uit te beelden. Het komt niet zo heel goed over. Phantom Agony betekent dus fantoom pijn, angst. Zij hebben het dus als angst geïnterpreteerd. Ik ben dus op zoek naar mijn angsten. Je ziet mij ook overal om me heen kijken, en zij als beul zijnde moeten mijn angst dan uitbeelden. Uiteindelijk blijkt dat ik m'n eigen angst achterna ga, omdat die niet bestaat. En dan pleeg ik zelfmoord door in het water te vallen. Dat is allemaal heel ingewikkeld, en het zijn ook allemaal beelden over elkaar heen. Je moet 'm meerdere keren kijken om alles te zien.

De beulen gaan dood aan het einde...

Simone: Ja. Want de angst bestaat niet.

Mark: Dan is de angst weggenomen en dus zijn de beulen dood.

Is de clip alleen op The Box te zien, of inmiddels ook al ergens anders?

Simone: Ja, hij is op MTV ook. Op maandagavond is het daar Rock Chart of zoiets. Een paar fans zeiden dat ze hem daar gezien hadden, maar ik heb het zelf nog niet gezien.

En op the Box alleen op woensdag?

Simone: Ja. Voorlopig alleen woensdagavond. Maar als de fans blijven stemmen hopen we dat hij in de dagelijkse charts terecht komt.

Ik las op een forum dat er nog een tweede clip is opgenomen. Wat kunnen jullie daar over zeggen?

Mark: Ik mag nog niet zeggen welk nummer het is, maar ik kan wel al zeggen dat ik erg tevreden ben over de clip. De eerste ben ik ook best tevreden over, die is redelijk goed geworden, maar de volgende clip is echt helemaal te gek, vind ik zelf.

Wat voor soort stijl wordt het?

Mark: Daar zijn echte acteurs voor ingehuurd. Het verhaal is ook wat duidelijker. Zwartwit beelden worden afgewisseld met kleur. Het is erg mooi gedaan.

Simone: Ik moet wel zeggen dat de clip voor The Phantom Agony de eerste videoclip was die die filmmakers maakten, dus daar is heel wat mee geëxperimenteerd. Bovendien is het nummer een heel ander soort nummer dan van de tweede clip. En wij ook. Wij wisten de tweede keer ook meer wat we moesten doen.

Wordt het weer een middeleeuwse setting?

Simone: Nee, iets totaal anders. Maar het duurt nog even voordat hij uitkomt.

Wanneer ongeveer wordt dat?

Mark: Januari. De clip komt misschien in december uit, maar de single zelf pas in januari.

Er komt ook weer wat extras op de single?

Mark: Ja. Triumph Of Defeat komt er zeker op, en de rest weet ik nog niet.

In het nummer Façade Of Reality zit een sample van Tony Blair. Dan vraag ik me altijd af: moest je daar toestemming voor hebben?

Mark: Nee, dat is door zoveel microfoons opgenomen, dat het nooit te achterhalen is. Dat zit wel goed.

Simone: Bovendien was het ook een openbare speech van hem.

Volgend jaar spelen jullie op de Metalfest tour met Morbid Angel. Is het niet een beetje vreemde combinatie? Jullie zijn toch totaal anders...

Mark: Ja, dat ben ik met je eens. Maar op die Metalfest tournees willen ze altijd wat verschillende stijlen laten spelen, en ik heb gehoord dat ze ook nog met wat genregenoten in onderhandeling zijn, zodat er in ieder geval twee of drie gothic-geörienteerde bands staan. Dan is het voor ons publiek ook wel interessant. Want als we als enige tussen al die hardere deathmetal band staan, dat zou een beetje vreemd zijn.

Het meeste is behoorlijk extreem, dus vandaar dat ik het wat gek vond staan.

Mark: Dat kan ik me voorstellen, maar als de hele line-up bekend is dan wordt het wel duidelijk dat we er wel tussen passen.

Jullie touren veel, en hebben ook al diverse grote festivals gehad. Wat was het beste tot nu toe?

Mark: Eurodisney Parijs.

Simone: Ja, die Fransen daar gingen helemaal uit hun dak.

Vertel...

Mark: Alles klopte daar. Mooie lichtshow, goed geluid, super enthousiast publiek, de band die in vorm is.

Simone: En we mochten de dag erna gratis het park in hahaha. Fields Of Rock was ook een hoogtepunt. Dat was wel ons eerste echte festival voor toch wel een groot publiek, dus dat was wel even wennen. In Frankrijk konden we wat meer los gaan, omdat we wat meer ervaring hadden.

Hoe ziet de toekomst er uit voor Epica?

Mark: We hebben onlangs een deal getekend met een Duits boekingsbureau, die onder andere ook Doro, Blaze Bayley en Circle II Circle doen, dus daar hopen we in Duitsland wat mee te kunnen spelen aan het eind van het jaar. En hopelijk volgend jaar wat Duitse festivals meepikken. En dan hopen we deze zomer een nieuwe cd op te nemen. En dan hopen we dat de nieuwe cd minstens net zo goed wordt, en dan ermee door gaan.

Hebben jullie al wat nummers geschreven, of ideeën klaarliggen?

Mark: Ja, er liggen al ideeën zat klaar. Het is nu zaak om die met de hele band uit te werken tot songs die echt helemaal af zijn. Nu liggen er al de basics, en vaak is dat wel het meeste werk. Daarna komt eigenlijk het leukste, en dat is de nummers echt tot leven wekken. Dat gaat de volgende stap worden. Tot nu toe is iedereen voor zichzelf bezig, met ideeën verzamelen, en ze op te nemen op de computer. Als we dan genoeg hebben voor twaalf of dertien nummers gaan we ze in de oefenruimte uitwerken en dan gaat het vrij snel.