Cormac: Het was een goed optreden en de respons van het publiek was dik in orde. Als ik vroeg om in de handen te klappen, dan werd dat ook gedaan. Dat verschilt wel eens per show, maar als dat dan gedaan wordt van vooraan tot aan het midden van het publiek, ben ik tevreden. Het speelde dit keer wel mee dat we in Nederland inmiddels geen onbekenden meer zijn, omdat we hier al vaak hebben opgetreden. Er is volgens mij geen enkel ander Europees land waar we vaker hebben gespeeld.

Als ik het goed heb, dan waren de laatste shows in 2007 een groot aantal in Nederland. Waren dat de laatste optredens voordat jullie begonnen met de nieuwe cd?

Cormac: Dat klopt. Daarna hebben we vijf maanden de tijd genomen om nieuw materiaal te schrijven en alvast te beginnen aan de opnames. Daarna zijn we naar Los Angeles gegaan voor wat optredens en ook om diverse producers te spreken om de klus voor ons te gaan klaren.

Klopt het dat jullie in het begin wat moeite hadden om met goede ideeën voor nieuwe nummers te komen?

Cormac: Het duurde inderdaad een maand voordat we weer echt in de flow van het schrijven van nieuwe nummers kwamen. Dit was dan ook een nieuwe situatie voor ons om met een schone lei te begonnen. Voor het eerste album Rise hadden we immers al flink wat nummers klaar liggen voordat we een platencontract hadden. Er was best een grote druk voor ons om nu een compleet nieuw album te moeten gaan schrijven. We kwamen er na een tijdje wel achter dat we stukken beter zijn geworden als band zijnde . Toen we ons dat realiseerden, ging het schrijven ons opeens een stuk makkelijker af en schreven we het ene na het andere nummer.

Tijdens de laatste tournee werden er al een paar nieuwe nummers ten gehore gebracht. Zijn deze op het nieuwe album terecht gekomen?

Cormac: Die nummers hebben de tand der tijd doorstaan. Maar ze zijn wel bijgeschaafd en in een andere vorm op de cd terecht gekomen.

Paul: We speelden onder andere al onze eerste single On And On, maar in een compleet andere versie. Hetzelfde geld voor Highwater Or Hell.

Als band bestaan jullie al sinds 2002. Hebben jullie je al die jaren alleen maar moeten beperken op de nummers die van Rise komen?

Cormac: Wat je hoorde op ons debuut was een collectie van oud en nieuw werk. We speelden al een verschillend aantal nummers voordat we ons platencontract hadden en hebben daaruit een keuze gemaakt. Eenmaal in de studio bleven we ook nog schaven aan die nummers, zodat eenmaal het album uit was alles nog steeds vers voor ons was. We hebben er twee jaar mee moeten doen en het is nu wel lekker dat we met ons nieuwe album een groter repertoire aan nummers hebben.

De nieuwe cd heet Everyday Demons. Wat is de betekenis van deze titel?

Cormac: De titel staat voor de dagelijkse dilemma's waar jij en ik wel eens voor staan. Het zijn issues waar we allemaal op een bepaald punt in ons leven voor staan, zoals waar we heen gaan met ons leven, twijfelen over jezelf, dat soort dingen. De boodschap is dat je er niet te lang bij stil moet staan en door moet gaan met je leven. Dit thema kom je vaak tegen op de cd en de nummers vinden hun basis bij levenservaringen van onszelf.

Jullie zijn op tournee met AC/DC sinds oktober, maar het album is pas uitgekomen in februari. Ik kan me voorstellen dat die nog niet af was toen jullie begonnen met de tournee.

Paul: Dat klopt, maar het waren vooral dingen als het artwork en zo wat nog afgemaakt moest worden. Voorbereidingen betreffende de promotie werden ook al gemaakt. Het was wel wat raar om voor het eerst een grote tournee in de VS te doen terwijl de nieuwe cd nog niet uit was. Maar het aanbod om met AC/DC op pad te gaan sloegen we om die reden natuurlijk niet af. We hebben daarom nog wel een EP uitgebracht van het nummer Never Too Late van onze vorige album.

En hoe beviel het eerste gedeelte van de tournee met het grote AC/DC?

Cormac: Dat was natuurlijk geweldig! We bevonden ons op onbewandelde paden en hadden de kans om ons voor te stellen aan een groot onbekend publiek. Het was ook de eerste keer dat we een eigen tourbus kregen, dus ook dat was erg gaaf. De reacties van het publiek was beter dan we in de eerste instantie rekening mee hadden gehouden. We hadden al een klein beetje onderzocht hoe de hardcore fanbasis van AC/DC is, dus achteraf viel het reuze mee.

Jullie bereikten ook een miljoenenpubliek door op te treden bij de Tonight Show van David Letterman.

Cormac: We hebben in de VS vooral veel ontbijtshow-achtige radio-optredens gedaan. Maar Letterman was natuurlijk een groot optreden. Volgens mij komen we er later dit jaar nog eens terug. Het was vooral ideaal omdat het grootste gedeelte van het publiek niet naar een AC/DC-show gaat. Je kan zeggen dat we op deze manier een hele goede start hebben gemaakt in de VS. De tour met AC/DC gaat voorlopig nog door tot de kerst, dus voorlopig zitten we wel gebakken.

Jullie hebben niet zoiets dat je vind dat een andere band ook een kans verdient om in het voorprogramma te staan?

Cormac & Paul: Nee! Hahaha.

Cormac: Het is wel zo dat we zo langzamerhand er wel aan moeten denken om aan onze eigen tournee te gaan denken. We proberen naast de shows met AC/DC wel zoveel mogelijk losse shows te doen. Dat gaat gelukkig niet zo moeilijk. Het tourschema laat het toe om dit te doen, want tussen de optredens zijn er veel vrije dagen en ook tussen de tournee zelf zitten een groot aantal weken dat er een pauze wordt ingelast. Op die manier kunnen wij er ook ons eigen schema op na houden en hebben we een mooie balans tussen onze eigen shows en de support-slot.

Dat lijkt me nogal een omschakeling, van grote arena's naar een intiemere setting als De Melkweg

Cormac: Het is zeker anders. Zo'n kleine zaal is echter wel een welkome afwisseling, want dan kun je het publiek recht in ogen kijken en het zweet ruiken. Maar zo'n arena is natuurlijk weer het andere uiterste. Je hebt gelijk, het is een omschakeling. Vooral in het begin was dat even wennen, maar inmiddels hebben wij het ons eigen gemaakt.

Naast AC/DC zijn jullie echter ook al support geweest van vele andere grote namen, zoals Whitesnake, Deep Purple en The Rolling Stones. Er blijft geen echt grote band meer over om als voorprogramma te fungeren, lijkt me.

Cormac: Tja, de AC/DC-tour gaat nog het hele jaar door. Groter dan die band krijgen we het niet meer. Maar daarna wordt het toch wel eens tijd om een echte headliner band te gaan worden. Natuurlijk niet meteen als grote act in voetbalstadions, maar het zou mooi zijn om eens wat grotere zalen dan normaal aan te kunnen doen. Mocht er nog een echt interessante band zijn die ons als support wil, dan alleen als het een grote som geld oplevert, haha.

Wat was eigenlijk de eerste grote band waar jullie bij in het voorprogramma stonden?

Cormac: Voordat we nog op onszelf aan het spelen waren, hadden we al wel wat grote festivals aangedaan. Maar de eerste echte tournee met een bekende band was met Alter Bridge. Met die band deden we zalen aan met een capaciteit van ongeveer 3000 mensen. Dat was toch wel de eerste echt grote tournee die we gedaan hadden.

Maar als toen nog redelijk onbekend bandje, hoe kom je dan aan die gig?

Cormac: Tja, eh, toch vooral door veel contacten te hebben en zo. We hadden toentertijd een manager genomen die uit Londen kwam. Dat was voor ons een echt goede keuze geweest die beslissend was voor onze carrière. Hij organiseerde veel showcases voor ons, waardoor wij naam konden maken binnen de scène.

Heeft diezelfde manager er ook voor gezorgd dat jullie uitgenodigd werden op het prestigieuze Classic Rock Award Gala (van het Britse Classic Rock Magazine) in 2005 werden uitgenodigd?

Cormac: Inderdaad, hij heeft gewoon wat geld toegestopt aan wat belangrijke managers, haha.

Die avond werden jullie uitgeroepen tot 'Newcomer Of The Year', en dat terwijl er nog geen album uit was! Hoe hebben jullie die avond beleefd?

Cormac: We waren zeer verrast! Vaak weten genomineerden van award-shows wel of ze gewonnen hebben of niet. Wij wisten alleen dat we genomineerd waren. De mensen om ons heen hebben het geheim weten te houden tot vlak voor de aankondiging. De manager slipte mij opeens een papiertje in de houden met mensen die ik moest gaan bedanken. Ik had zoiets van, wat??? Nou, het spreekt verder voor zich dat het een geweldige avond was en dat we veel van onze helden, zoals Jimmy Page, daar hebben ontmoet.

Inmiddels is het nieuwe album op het moment van spreken alweer een week uit. Weten jullie al iets van verkoopcijfers of iets dergelijks?

Cormac: Nou, we hebben pas te horen gekregen dat het album in de Britse charts op nummer 11 terecht is gekomen, wat echt ongelofelijk is. Onze vorige cd is niet eens in de albumlijsten terecht gekomen, maar we hebben wel uiteindelijk een respectabel aantal van 100.000 ervan verkocht wereldwijd. Maar dat was verspreid over een lange periode. We hebben ongeveer drie maanden geleden een zilveren plaat gekregen voor Rise voor de verkoop van 30.000 cd's in Europa. Maar volgens mij hebben we dat aantal voor Everyday Demons al gehaald. Het album is ook nog eens nummer 1 op de rock- en indie-charts. Ook komt de cd al in de lijsten van Zweden en Duitsland voor, ook de eerste keer. We zijn dus zeer tevreden met deze start. En we zitten nog middenin de tournee door Europa en straks in de Verenigde Staten kunnen we wederom het album gaan pushen middels het tweede gedeelte van de tournee. Ik denk dat we met Everyday Demons een cd hebben gemaakt die de hardcore-fans tevreden stelt, maar ook deuren opent voor een publiek die normaal niet naar rock luistert.