Om het publiek in de stemming te krijgen is het Noord-Ierse The Answer mee op tour. Niet alleen hun muziek doet me wat aan een harde versie van Led Zeppelin denken, ook frontman Cormac Neeson heeft er van een afstandje wel wat van weg. De old-school hardrock van de mannen is echter wel erg geschikt om het publiek op te warmen voor AC/DC, alleen staat het geluid in het begin wel erg hard waardoor het toch even wat minder goed klinkt. Naarmate het half uurtje vordert wordt dit gelukkig wel beter, en krijgen we ook nog een nieuw nummertje voorgeschoteld van de nieuwe cd Everyday Demons, die onlangs is uitgekomen.
Om klokslag negen uur is het dan tijd voor AC/DC. De show opent met een animatie van de band op een trein, die door wat hitsige vrouwen wordt gecrasht. De schermen gaan uit elkaar en prompt verschijnt er een "echte" locomotief achter drummer Phil Rudd. Niet geheel onverwacht opent de band dus met de eerste single van het vorig jaar verschenen Black Ice-album, Rock 'n' Roll Train. Nieuw materiaal van legendarische bands wordt soms niet al te goed ontvangen, maar niets is deze avond minder waar. Het publiek gaat gelijk uit z'n dak bij dit nieuwe nummer, en terecht, want het past tijdens de show naadloos tussen de klassiekers. En de band is zelf ook maar wat blij met het nieuwe album, want naast de opener komen nog een viertal nieuwe songs voorbij deze avond: Big Jack, War Machine, Anything Goes en het titelnummer.
Ondanks dat het nieuwe materiaal live erg goed klinkt (op cd valt het me wat tegen), zijn het toch de oude nummers waar men voor komt. De lijst van AC/DC klassiekers is echter zo lang, dat niet iedereen tevreden gesteld kan worden. Natuurlijk krijgen we Back In Black, Thunderstruck, Hells Bells (inclusief grote kerkklok voor de acrobatische Brian Johnson) en You Shook Me All Night Long. Iets minder voor de hand liggend in mijn oren zijn dan weer nummers als Hell Ain't A Bad Place To Be, Shot Down In Flames en Shoot To Thrill, maar ook deze krijgen een warm onthaal. En dat zanger Brian Johnson nog altijd wat last heeft van een griepje (waardoor de week ervoor een show in Antwerpen werd afgelast) lijkt niemand erg te vinden.
De eerder genoemde kerkklok en trein zijn niet het enige visuele aspect van de show. De lichtshow is best fraai, maar leuker zijn de gigantische, masturberende Rosie bij Whole Lotta Rosie, de vlammen tijdens TNT, Angus Young die op z'n verhoogde podium ligt te spartelen tijdens Let There Be Rock, en natuurlijk de kanonnen tijdens afsluiter For Those About To Rock. En dat de gemiddelde leeftijd zo tegen de zestig is zou je niet zeggen, want de energie van Johnson en Angus Young lijkt eindeloos. Gitarist Malcolm Young en bassist Cliff Williams mogen dan vrij statisch zijn, dat hoort juist dan ook weer bij AC/DC. Alleen de strip-act van Angus tijdens The Jack kan wat ranzig zijn als je aan z'n leeftijd denkt, maar het is gewoon erg vermakelijk. En door de grote schermen hoeft niemand iets te missen. Alles werd goed in beeld gebracht (inclusief dat Phil Rudd zich niets aantrekt van het rookverbod).
In de wandelgangen wordt gefluisterd dat dit wel eens de allerlaatste tour van AC/DC kan zijn, dus wie vanwege de ramp bij de voorverkoop niet in Ahoy kon zijn heeft nog een kans, deze zomer in de ArenA. Als die show maar enigszins lijkt op deze show in Rotterdam dan is het al zeer de moeite waard.
Setlist:
1. Rock n Roll Train
2. Hell Ain't a Bad Place To Be
3. Back In Black
4. Big Jack
5. Dirty Deeds Done Dirt Cheap
5. Shot Down In Flames
7. Thunderstruck
8. Black Ice
9. The Jack
10. Hells Bells
11. Shoot to Thrill
12. War Machine
13. Anything Goes
14. You Shook Me All Night Long
15. T.N.T.
16. Whole Lotta Rosie
17. Let There Be Rock
Toegift:
18. Highway To Hell
19. For Those About To Rock
