Zaterdag:

In twee van de vijf tenten wordt de zaterdag om 4 uur 's middags afgetrapt. In de Extrema-tent begint ene Eva Maria aan haar dj-set, maar wij waren natuurlijk in de Masters Of Rock-tent, want daar werd de muziek tenminste live gespeeld. Malle Pietje & The Bimbos hebben de eer het festival te openen. De twee-akkoorden-punk die het trio speelt is lekker simpel, tegenwoordig verre van schokkend (alhoewel, hoevaak hoor je een vrouw zingen dat ze een tienerhoer was?), maar toch best vermakelijk. Er stond een uur ingepland, maar na een half uurtje was de koek al op, en om eerlijk te zijn zou ik niet weten hoe ze nog een half uur zouden kunnen volmaken, want het begon toch wel te herhalen. (Tonnie)

Voor de dansliefhebbers was er zoals gezegd de Extrema-tent, voor de popliefhebbers was er de Main Stage. Daar kon je op de zaterdag onder andere genieten van de mierzoete klanken van A Balladeer, het feestnummer Band Zonder Banaan, of de typische Belgische pop van Zita Swoon. Afsluiter waren de Audio Bullys, die de tent op zaterdagnacht nog even goed lieten stampen. (Tonnie)

Het Rotterdamse The Apers gaat ook alweer ruim tien jaar mee, en staat dit jaar in de Masters Of Rock-tent van Paaspop. De punkrock van de heren is niet onaardig, maar blijft niet echt hangen. Meer dan "ja, het is wel leuk" kan ik er dan ook niet over zeggen. (Tonnie)

Het podium betreden zonder een instrument in je kletsen. Het kan op Paaspop. De Brabantse voorrondes voor het Luchtgitaar Kampioenschap worden er namelijk gehouden, en de winnaar gaat door naar de finale in Amsterdam. Onder luid applaus betreden de helden het podium, waar ze twee nummers moeten spelen: een zelfgekozen nummer en een door de jury gekozen nummer. Vermakelijk is het zeker, maar na een paar kandidaten heb je het eigenlijk toch wel gezien. (Tonnie)

After Forever is de eerste metalband die op deze 30e editie van Paaspop het podium betreedt. Met een nieuw album in de aanslag is het publiek verwachtingsvol, maar geheel vlekkeloos zal het optreden niet verlopen. Er wordt geopend met het nieuwe Discord. Al gelijk is het geluid niet best en na enige tijd verlaat gitarist/grunter Sander Gommans (later zou blijken dat dit om gezondheidsredenen was) het podium. De band speelt de set, met opvallend veel toegankelijkere nummers als Energize Me, Boundaries Are Open en Being Everyone, gewoon uit en verdient daarvoor respect. Neemt niet weg dat After Forever wel eens een betere show heeft gespeeld. (Edo)

Tijdens het optreden van After Forever begint er in de Theater-tent een coverband te spelen: Blaze Of Glory. Erg foute rockcovers passeren de revue, en de aankleding van de heren en dame maken het zo fout dat het leuk wordt. Voor eventjes dan, want het begon leuk met AC/DC, maar als ze Bon Jovi beginnen te coveren was het wel weer mooi geweest, en kon ik terug naar After Forever. (Tonnie)

De Heideroosjes hebben een nieuwe plaat uit, hun achtste of negende is het inmiddels alweer. Ze noemen het punk, maar eigenlijk is nog weinig punk aan het geheel, want het is een goed ge-oliede rockmachine geworden. Goed, de huidige punkrock heeft toch weinig meer met punk te maken, maar het genre heet nou eenmaal zo. Genoeg over het genre, het ging om de muziek. Die zit bij de Heideroosjes na al die jaren wel snor. En ook het optreden was niet onaardig, waarin natuurlijk heel wat bekende nummers voorbij kwamen. (Tonnie)

Op de Main Stage stonden 's avonds ook nog The Rifles. Het programmaboekje noemt het een kruising tussen The Clash en The Jam, maar in de praktijk bleek het een erg saaie Britpopband te zijn. Een verwaterde Oasis, inclusief de arrogantie. Het Oostenrijkse Russkaja speelt tegelijkertijd in de vreettent, en dat was een stuk vermakelijker. (Tonnie)

Ze gaan al 14 jaar mee, maar met het vorig jaar verschenen Our Darkest Days klom Ignite uit de undergroundscene en verschafte het zichzelf een plaats bij de hardcore-elite. Ondanks dat zanger Zoli T�gl�s last van zijn gouden strot heeft, staan de Amerikanen vanavond wel gewoon als afsluiters op het Masters Of Rock-podium. En hoe! Van die keelproblemen is niks te merken en het vijftal knalt er stevig tegenaan met onder andere Bleeding, Let It Burn (kippenvel!) en Fear Is Our Tradition van Our Darkest Days en oudere nummers als Who Sold Out Now en Call On My Brothers. De wisselwerking tussen band en publiek is opvallend. Ignite straalt passie en plezier uit en dat slaat over op het publiek dat door het dolle heen is. Enige smetjes zijn de te korte speeltijd (slechts driekwartier in plaats van het beloofde uur) en het ontbreken van het fantastische Slowdown. Verder niets dan lof voor Ignite! (Edo)

Zondag:

Ook op zondag is er genoeg muzikaal geweld, en genoeg rustigere muziek. Voor die laatste categorie moest je wederom in de Main Stage-tent zijn, want daar stonden ondermeer Ilse DeLange en Bl�f, en rockchick Beth Hart. Haar optreden kan denk ik ook menig metalliefhebber waarderen, zo energiek, recht uit het hart, en rockend aan alle kanten. Het was geen kwestie van geduld voordat we Limburg lullen, want tijdens Rowwen Heze was het etenstijd. In de Theater-tent was er op zondag ook weer van alles te beleven. Zo stond daar de uitstekende Beatles coverband The Fabulous Wannabeatles, en cabaretier Jan Jaap Van der Wal. Helaas stonden ze beiden tegelijk geprogrammeerd met goed spul in de Masters Of Rock-tent. Van de geniale Mambo Kurt konden we nog wel een paar nummers meepikken. Ze moeten hem gewoon een eigen podium geven, waarop hij de hele dag z'n ding kan doen. Succes gegarandeerd. De AC/DC coverband AC/DShe die later die dag net als Mambo Kurt in de vreettent stond was echter wat minder interessant. (Tonnie)

Debuutalbum Lucidity werd alom geprezen door pers en fans. Toch denk ik dat Delain zich enige zorgen moet maken voor het volgende album, als de vele gastmuzikanten geen helpende hand zullen bieden en de band op eigen kracht een vervolg moet geven aan het succes van Lucidity. Deze zorgen komen voort uit de shows die ik tot nu toe van Delain heb gezien. Nummers die op plaat worden voorzien van vocalen van Marco Hietala, Liv Kristine en Sharon den Adel, blijken live toch te kort te schieten als Charlotte Wessels en Ronald Landa er alleen voor staan. Als dan ook nog eens het geluid te wensen overlaat valt er helaas niet zo heel veel meer te genieten. (Edo)

Tijd voor chaos! Terror is weer in het land en dat zullen we weten ook. Scott Vogel en zijn mannen breken de tent af met een gevarieerde set, waarin publieksfavorieten als Always The Hard Way, One With The Underdogs en natuurlijk Overcome niet ontbreken. De volumeknop is behoorlijk opengedraaid en de nummers klinken vandaag zeer rauw en venijnig. Vandaar misschien dat de menigte in de voorste regionen als bezetenen te keer gaan, al is dat natuurlijk alles behalve ongebruikelijk bij een Terror-optreden. De 'Vogelisms' zijn niet van de lucht en het publiek wordt veelvuldig verzocht om zich niet in te houden en vooral te crowdsurfen of deel te nemen aan de circlepits. Net als bij Ignite is het jammer dat ook Terror niet het uur speeltijd dat in de festivalgids vermeld staat volmaakt. Verder was dit weer een hardcoreshow als vanouds. (Edo)

Verrassing van het festival was The Answer. Omdat The Rifles de dag ervoor nogal erg tegenvielen waren uw recensenten wat sceptisch ten opzichte van wat men over het Ierse The Answer vertelde, maar het bleek een erg goede seventies-stijl hardrockband te zijn. Zowel de muziek als de zang zijn duidelijk be�nvloed door Led Zeppelin, maar aangezien dat metalen luchtschip niet meer vliegt is dit een erg goed alternatief. Helaas was de tent niet zo heel vol, maar het publiek wat er stond stond echt volop te genieten, inclusief ondergetekende. Later op de dag zouden ze nog een intiem optredentje geven in een kleine tent, en naar horen zeggen was dat ook heel goed. (Tonnie)

Het optreden van Lagwagon vanavond is het eerste van hun huidige tour. Hierdoor kan een hele strakke set niet gegarandeerd worden en de punkrockers uit Californi� maken van de gelegenheid gebruik om vooral de nummers te spelen die ze zelf het leukst vinden. Eigenlijk maakt het niks uit, want de Masters Of Rock-tent lijkt er evenveel van te genieten als de Amerikanen zelf. De zang van Joey Cape staat niet heel fijn ingemixt, maar dat drukt de pret totaal niet. May 16th, Lag Wagon, The Worst en Falling Apart zijn enkele titels die vanavond de set vullen en vooraan in de tent is het wederom feest. Tussen de nummers door nemen de bandleden ruimschoots de tijd om elkaar op een lollige manier af te zeiken. Hoewel dit wel iets minder frequent had gemogen, is het niet heel storend. Leuk optreden van een sympathieke band. (Edo)

Voor een recensie van een Peter Pan Speedrock-optreden zijn weinig woorden nodig. 'Hard', 'snel' en 'smerig' zouden namelijk al volstaan. Het is inmiddels de zesde keer dat de Eindhovenaren een Paaspop-podium mogen afsluiten en aan de reactie van het publiek te zien is dat zeker geen probleem. Persoonlijk heb ik het na enkele nummers altijd wel gezien bij deze band, want heel afwisselend is het natuurlijk allerminst. Je weet altijd wat je kan verwachten en bol van de verrassingen staat een optreden van dit trio nooit. Hard, snel en smerig was het in ieder geval wel. (Edo)

Aan Within Temptation de eer om de festivalgangers met een goed gevoel naar huis te sturen. Vorige maand kwam The Heart Of Everything uit en daar worden dan ook opvallend veel nummers van gespeeld. Bij What Have You Done steekt wel een probleem de kop op, want Keith Caputo is vanavond niet in Schijndel. Dit wordt 'opgelost' door een videoscherm waarop de clip wordt gedraaid, zodat Keith er toch een klein beetje bij is. Toch blijft het een beetje vreemd om zijn stem op deze manier in het nummer te verwerken. Het geluid is goed, al is het wel opmerkelijk dat er veel echo wordt gebruikt om de niet-toonvaste zang van Sharon den Adel te verbloemen. Dat lukt heel goed, want hier is verder niks aan op te merken. Dat Within Temptation inmiddels een grote band is, is aan alles te merken. Het podium is weer fraai aangekleed en het vele vuurwerk dat wordt gebruikt is een ware aanvulling. Naast veel nummers van The Heart Of Everything komen er ook veel songs van het vorige album The Silent Force (Stand My Ground, Angels) aanbod en wordt middels Ice Queen, Caged en Mother Earth het album Mother Earth niet vergeten. Een waardige show om dit gezellige festival af te sluiten. (Edo)

Within Temptation:

Ignite:

De Heideroosjes:

Lagwagon:

After Forever:

Terror:

Delain:

The Answer:

Band Zonder Banaan:

Malle Pietje & the Bimbos:

en nog wat kiekjes: