We worden overladen met opmerkingen en e-mails van mensen die het een erg sterke en unieke plaat vinden, een hoop van deze mensen noemt het zelfs hun persoonlijke album van het jaar. Dat is erg goed om te horen. Ook de pers is meer dan positief over dit album en Precambrian heeft in zo goed als heel Europa erg hoge cijfers gescoord, zelfs in Duitsland ditmaal. Daarnaast waren we album van de maand in de Metal Hammer en enkele andere grote bladen...dus niemand is teleurgesteld. Maar of dit de echte grote stap voorwaarts is moet nog blijken, goede pers betekent niet persé dat het album ook goed verkoopt. Daarom hoop ik ook echt dat mensen die het album goed vinden het ook daadwerkelijk kopen aangezien we de ondersteuning erg goed kunnen gebruiken. We hebben ons opnamebudget voor dit immense project namelijk behoorlijk overschreden..maar ik denk, zeker gezien de verpakking, dat we alles dat in onze macht ligt hebben gedaan om mensen het album te laten kopen in plaats van te downloaden.

Persoonlijk denk ik dat Myspace meer kwaad dan goed doet aan de gehele muziekindustrie. Ik heb niets tegen Myspace specifiek, we hebben zelf een pagina daar, en ook niets tegen het Internet als een platform voor muziek. Het globale idee is prima, aangezien het in principe de gebruikers zijn die het geheel draaiend en werkend houden en ook een band populair kunnen maken zonder grote budgetten voor promotie, een soort van grassroots promotiemiddel dus. En dat is geweldig. Maar aan de andere kant werkt Myspace niet meer als een medium om muziek te delen en mensen voldoende te interesseren in een band om ook daadwerkelijk het album te kopen en zich te verdiepen in de kunst die bij zo'n album hoort. Als een band mensen bevalt is dat bij Myspace vaak ook direct het eindpunt. Met een ongelimiteerde hoeveelheid nummers die je in een muisklik tevoorschijn kunt halen nemen mensen die laatste stap niet meer, in plaats daarvan klikken ze door naar de volgende pagina. Er is zo ontzettend veel te ontdekken, ook al klinkt 90% daarvan hetzelfde, en het is de angst om iets te missen dat iedereen in die constante beweging houdt. Adorno (Duitse socioloog, filosoof, componist en musicoloog) heeft dit onderwerp exact besproken toen hij sprak over de culturele industrie in zijn werk ‘De dialectiek van de verlichting’ (Hierin beschreef hij hoe de verlichting, die staat voor rationaliteit en vooruitgangsgeloof, omslaat in haar tegendeel. En hoe deze natuurdwang gereproduceerd wordt in beheersingsdwang). Al ging dat specifiek over de radio toentertijd. Echter in het geval van Myspace is het veel duidelijker.
De complete structuur van die site die niet meer dan 4 nummers, in een abominabele kwaliteit, per band toestaat betekent uiteindelijk een compromis. Persoonlijk ben ik een groot fan van het maken van een album in plaats van een losse verzameling nummers. Alle albums die enige betekenis voor mij vormen hebben een samenhang, een onvermijdelijkheid, waar je geen enkel nummer wilt overslaan en waar je het complete album wilt horen. Dit geheel gaat redelijk verloren tegenwoordig, doordat de meeste mensen hun aandacht niet langer dan 4 nummers lang erbij kunnen houden en met een paar simpele muisklikken weer verder kijken. Daarnaast zijn ook de bands verantwoordelijk, die steken teveel tijd in het schrijven van dat ene perfecte nummer maar negeren de rest. En dat is waar we tegen in ‘opstand’ willen komen, wij hopen dat wij de mensen met het uitbrengen van een dubbel concept album in een mooie verpakking met een immens artwork meer bieden dan slechts een album met daarop enkele goede nummers en kunnen overhalen toch die laatste stap, het aanschaffen, te zetten.

Je denkt dus niet dat de voordelen van Myspace deze negatieve kanten overtreffen?

Ik weet het niet, zoals ik al zei, we gebruiken het zelf ook, we proberen het als een middel te gebruiken, en het heeft positieve kanten voor ons, het zorgt ervoor dat mensen die normaal gesproken ons niet zouden horen of ontdekken toch in contact worden gebracht met onze muziek. Dus in zekere zin heb je waarschijnlijk gelijk, de positieve aspecten zijn sterker. Maar dat betekent niet dat we verder onze kop hierover moeten houden, in plaats van onze bezorgdheid uit te spreken, toch?

Ook al zie ik de verleiding en het gemak ervan in, het vernietigt simpelweg de bands die hard werken maar geen enkele beloning krijgen als mensen hun muziek downloaden in plaats van kopen. Het klopt inderdaad dat veel bands sowieso weinig krijgen van de albumverkopen, het meeste geld gaat naar de labels – maar het is niet zo simpel te stellen. Ten eerste is een kleine beloning altijd nog beter dan geen enkele beloning en ten tweede, als een album verkoopt dan biedt dat een band een betere positie voor een volgend album. Denk hierbij aan hogere budgetten voor opnames, promotie, toersupport enzovoorts. Dus uiteindelijk verpest het illegale downloaden van complete albums de muziek. Zo simpel is het. En dat wordt niet gecompenseerd door het kopen van een T-shirt op een concert van diezelfde band omdat het niet opweegt tegen de eerder genoemde punten. Natuurlijk helpt het wel iets, maar een label wil verkoopcijfers zien en die interesseert het geen ene flikker hoeveel shirts een band verkoopt op toer.

Ik zie geen positieve kanten aan het downloaden van complete albums. Het downloaden van enkele nummers, het bezoeken van een show, het kopen van de cd – prima. Maar het downloaden van complete albums slaat nergens op als je het daarover hebt in het kader van mensen laten kennismaken met je muziek. Dat is een vrij goedkoop argument. Er zijn altijd wel enkele nummers beschikbaar, het zij op Myspace of op de website van de band. Aan de hand daarvan kan je wel zeggen of een band je aanstaat of niet. Iedereen waar dat laatste voor geld zou het album moeten kopen. Naast dat feit vult het kopen van een cd het expressiegebied van een band aan, ikzelf vind het artwork en de teksten een essentieel gedeelte van een album met betrekking tot het begrip en de waardering van de muziek. Over het algemeen kan je het artwork niet downloaden als het iets speciaals is. Je kan bijvoorbeeld onze digipack met daarin de speciaal gesneden gaten niet downloaden. Aan de andere kant, als een band weinig tijd en moeite in de verpakking en alles om een album heen steekt dan snap ik wel waarom mensen de moeite niet nemen om een album te kopen en het daarom liever downloaden.

Ja, zeker weten, erg tevreden, over elk aspect. Precambrian is muzikaal gezien ons meest vooruitstrevende album, dat is een ding dat zeker is. Ik denk dat de nummers en arrangementen beter dan ooit geschreven zijn. En dan niet alleen binnen de afzonderlijke nummers maar alle nummers samen op het album, de volgorde op het album en hoe ze samenwerken in de context van het album. Dit alles is stukken beter op dit album en ik heb dan ook erg veel tijd en aandacht hieraan besteed. De productie is ook meer richting hoe deze band echt klinkt, het is groots, zwaar, maar toch ook met wat ademruimte en een hele hoop sfeer. Maar natuurlijk is dit een natuurlijk proces, een verandering in het continue proces. Je maakt geen beslissing en gaat daarmee aan de slag, je hebt gewoon een idee waar je aan werkt en je ziet wel waar je uitkomt en waar het je brengt..zo was het ook met dit album.

Simpelweg omdat we de best mogelijke studio’s en mensen voor elke stap in het opnameproces wilden hebben. We hebben trouwens het grootste gedeelte in onze eigen studio in Berlijn opgenomen, eigenlijk alles behalve de drums en de gastvocalen. We vonden de studio die we zochten in Noord-Finland, een geweldige plek als het gaat om de apparatuur en de hoofd opnamestudio. Deze is geheel opgetrokken uit Fins hout en heeft een heel hoog plafond, het klonk simpelweg fantastisch. We vonden deze studio trouwens omdat Callisto daar hun album opgenomen heeft, en dat vind ik een van de best klinkende albums van de laatste tijd in het genre. Dus na wat onderzoek over wie en wat daar verantwoordelijk voor was zijn we terechtgekomen bij Jonas Olsson. Hij heeft de drums en wat gitaren opgenomen en daarnaast één helft van het album gemixed. En hij heeft het geweldig gedaan, daarnaast was het werken met hem gewoon een van de beste beslissingen die we genomen hebben met betrekking tot het productie proces van dit album.

We hebben altijd al twee verschillende kanten bij onze benadering van muziek gehad, aan de ene kant de erg zware nummers die met een basis line-up van alleen drums, bas en gitaren wordt gedaan. Aan de andere kant heb je al die gelaagde, orkestrale composities met een hele hoop extra instrumenten en samples. En met dit nieuwe album, in plaats van te proberen deze twee te verenigen, wilden we een duidelijk onderscheid maken. Dat is de reden waarom we een dubbel-cd wilden doen met deze twee verschillende kanten. We zochten nog naar een concept dat een band zou scheppen tussen de twee delen en na verloop van tijd kwamen we op het gehele Precambrian thema. Het Precambrian gedeelte was het eerste hoofdstuk in de ontwikkeling van de aarde. Het is onderverdeeld in twee periodes Hadean / Archaean en Proterozoic, de namen van de twee verschillende cd’s. Deze periodes zijn verder onderverdeeld in geologische periodes, die functioneren als songtitels. Dus het gehele concept draait om de begindagen van moeder aarde, wat toentertijd een angstaanjagende plaats was, waar geen leven was en wat geregeerd werd door zwavel en rood gloeiende lavastromen. Ten tijde van de Proterozoic koelde de aarde wat af en begon de atmosfeer de eerste simpele vormen van leven op te bouwen. Dit reflecteert in de muziek. De Hadean / Archaean kant is rauw en bruut, en borduurt voort op waar we met Aeolian gestopt waren, met een basis instrumentarium bestaande uit drums, bas, gitaren en vocalen. Het Protezoroic gedeelte is veel meer gelaagder en complex, wat rustiger en grootser, nog steeds erg zwaar maar met voldoende atmosferische stukken die de luisteraar wat ademruimte geven tussen de uitbarstingen door.

Het klopt dat er een soort overkoepelend thema over al onze albums hangt dat linkt aan de 4 elementen. Fogdiver was ons ‘aarde album’, Fluxion ons ‘water album’, Aeolian ons ‘wind album’ en Precambrian is in essentie ons ‘vuur album’. Nu we al deze zaken behandeld hebben zullen we met ons volgende album nieuwe gebieden gaan ontdekken.

Het werken met Mike was geweldig. Hij is erg professioneel en heeft een indrukwekkend bereik met zijn stem, hij kan bijna alles. Hij heeft ons via het Internet gevonden trouwens, hij zag dat we een zanger/bassist zochten en heeft ons toen enkele nummers van zijn andere projecten doorgestuurd. Dat maakte zo’n indruk op ons dat we hem in Berlijn hebben uitgenodigd voor een auditie. Hij bleek bovendien een erg vriendelijk persoon te zijn en niet alleen een goede bassist maar ook een prima drummer en gitarist, dus wilde ik hem erg graag in de band hebben. Mike heeft bij zijn volgende bezoekje aan Berlijn het merendeel van het baswerk op Precambrian opgenomen waarna enkele oude vrienden en leden van het the Ocean collectief de rest hebben opgenomen aangezien Mike terug moest naar Engeland. Tijdens het opnemen hebben we ook gepoogd wat achtergrondzang met hem op te nemen en realiseerden ons dat dat zijn grote talent was. Hij kan zoals ik al zei vocaal zo goed als alles, van cleane melodieuze zang tot de ruige Neurosis-achtige keelklanken, en van deathmetal grunts naar een hoge krijs en alles wat daartussen ligt. Hierdoor begonnen we eigenlijk vanzelf meer en meer met hem op te nemen, sommige dingen in Oceanland in Berlijn, en andere dingen nam hij zelf op in zijn eigen studio in Engeland. Deze bestanden stuurden we dan heen en weer via het Internet en op het eind bleek dat hij het merendeel van de vocalen op het album heeft gedaan.
Na de toer die we met the Black Dahlia Murder deden, waar Mike bas op speelde, hebben we besloten om te gaan zoeken naar een andere bassist zodat we Mike als onze tweede hoofdzanger konden gaan gebruiken, en hiermee hadden we eindelijk de lang gezochte vervanger van Meta, onze oude zanger. Ik vind Meta’s stem trouwens nog steeds prima, en hij zingt ook behoorlijk wat op dit album maar hij is meer eendimensionaal in vergelijking met Mike. Wat hij doet doet hij erg goed, maar het is het enige dat hij kan doen..de typische Meta bodemloze put..

Je noemde het the Ocean collectief al heel even, zou je dit concept iets meer kunnen uitleggen. Jullie hebben bijvoorbeeld een eigen plek genaamd Oceanland. Moeten we dat als gewoon een studio zien of is het meer een soort van commune waar verschillende mensen werken en leven?

We hebben een basis line-up van vijf leden die er altijd zijn, zij houden de band aan de praat zegmaar. Deze groep bestaat naast mij uit onze drummer Torge, gitarist Matt, die op vrijwel elk nummer van Precambrian te horen is maar live niet vaak meedoet aangezien hij een kind heeft, en de zangers Nico en Mike. Daarnaast zijn er een aantal losse mensen die op de een of andere manier verbonden zijn aan het collectief en waar we een beroep op kunnen doen mocht dat nodig zijn. Zo is daar bijvoorbeeld een violist en daarnaast cello-, klarinet-, en trombone spelers. Deze mensen doen ook in een live situatie regelmatig mee, al blijft dat vaak beperkt tot shows in Berlijn. We kunnen ze niet meenemen op toer aangezien we al met zijn achten zijn wat zou betekenen dat we een grotere bus moeten huren en er geen ruimte meer is voor extra mensen. Daarnaast zijn er nog video- en webontwerpers die hun steentje bijdragen aan the Ocean. Oceanland is onze oefenruimte en studio. We oefenen in hoogtijdagen ongeveer vier keer per week, soms in groepen van drie, soms als het complete collectief, het ligt er maar net aan waar aan gewerkt moet worden. Alles staat opgesteld zoals het ook in een live situatie staat, inclusief licht en video’s. Maar het is meer dan dat, al onze drie albums zijn daar opgenomen. Onze percussionist Gerd gebruikt het als opslag en oefenruimte voor zijn verzameling van vreemde instrumenten. Sommige van ons hebben side project zoals het beruchte Mozek Motörs, het is zelfs mogelijk om er te blijven slapen mocht je geen zin hebben om naar huis te gaan om 4 uur s’nachts na een lange dag van opnemen. Niemand van ons woont er trouwens..dat is slechts een gerucht..

Zeg jij het maar..misschien valt het sommige mensen niet op als er een viool mist, of dat er een gitaar ergens diep in de mix een melodie in stereo speelt..maar doe de lichten nu eens uit en luister het album eens in het donker met een koptelefoon op, als je de nummers na enkele luisterbeurten herkent dan gaan die kleine details je opvallen. Ze mogen dan wel niet van vitaal belang zijn voor het nummer, maar ze maken het album een stuk avontuurlijker en bieden de luisteraar de mogelijkheid om stukje bij beetje meer nieuwe dingen te ontdekken, zelfs als je het album voor de 25e keer hoort. Dus, mijn persoonlijke antwoord hierop is, het is niet noodzakelijk..maar het is zeker leuk.

Naast de vele mensen uit het the Ocean collectief zijn er evenals in het verleden ook weer erg veel gastoptredens. Zoek je deze mensen persoonlijk uit of hoe gaat dat in zijn werk?

Dat ligt er maar net aan, soms benaderen mensen ons, soms benaderen wij mensen. Tomas Hallbom van Breach deed ook al mee op Aeolian, hij is inmiddels een goede vriend van mij geworden en wilde graag weer op een nummer meedoen. Hetzelfde geldt voor Nate van Converge, telkens als hij in Europa is komt hij langs in de studio en doet hij wat gastvocalen. We zijn ook bevriend met de mannen van Textures, we hebben enkele malen met hen opgetreden en Eric is voor mij één van de beste zangers in de hedendaagse metalscene dus vroeg ik hem of hij mee wilde doen..iets dat hij wel wilde. Caleb heeft met Nate in Old Man Gloom gespeeld, ik heb zijn stem altijd al geweldig gevonden dus heb ik hem een e-mail gestuurd met wat pre-producties en vocale schetsen en ook hij vond het prima om mee te doen..de andere muzikanten en de klassieke muzikanten die op Protezoroic meedoen zijn allen vriend uit Berlijn, of vrienden van vrienden van vrienden..

Dat is aardig om te horen..ik denk dat ik gewoon mijn eigen idee van het schrijven van songs heb die mensen assioceren met the Ocean. En in de context van een album, waar het algehele geluid van begin tot eind al behoorlijk homogeen is maakt een andere stem dan uiteindelijk niet zo heel veel uit denk ik.

Nog niet..maar dat is slechts een kwestie van tijd..

Het is geweldig. De opkomst is over het algemeen goed, soms geweldig en soms matig, maar zo is het nu eenmaal altijd. Het toeren met de andere bands is super, we zijn erg goede vrienden geworden en hebben een erg intense tijd met elkaar gehad. In het bijzonder met Intronaut, ik heb het gevoel dat we daar een serieuze band mee opgebouwd hebben, zowel op het muzikale als op het persoonlijke vlak. We begrijpen die gasten volledig, en andersom is dat ook het geval, je kan er wel vanuit gaan dat dat op de één of andere manier in de toekomst wel een muzikale samenwerking gaat opleveren. En ook een Amerikaanse versie van deze toer.

Ja..de show in Rotterdam was een zooitje. We schaamden ons ontzettend hoewel mensen in het publiek vaak niet eens doorhebben wat er precies misgaat. Maar dat boeit niet, we willen onszelf, meer dan wat dan ook, tevreden stellen en content zijn met wat we doen. Wat er mis ging die avond was onze lichtshow..de zaal leverde ons niet genoeg stroom voor onze dimmerpacks, die er dus mee ophielden te werken waardoor het dus regelmatig donker was op het podium. We besloten uiteindelijk maar om de gehele lichtshow af te blazen en zonder te spelen. Dat is iets wat we in het verleden al eens gedaan hebben..iets van 3 keer in de 220 shows in de geschiedenis van de band. We waren dus behoorlijk over de zeik, deze lampen zijn erg belangrijk voor ons, we oefenen er zelfs mee, ze creeëren sfeer en zorgen ervoor dat we ons comfortabel en gelukkig voelen, we houden van onze lampen!
Wat je normaal kan verwachten is een berg gezichtsloze, gepijnigde menselijke lichamen die compleet loos gaan op hun instrumenten, gehuld in blauw en groen licht die aan en uit gaan op de maat van de muziek. We willen dat mensen niet onze gezichten zien maar slechts onze bewegingen en lichamen. Er zijn geen pauzes tussen de nummers door en alles staat in verbinding met elkaar, we praten niet op het podium we willen dat mensen zich verliezen in onze muziek gedurende het gehele optreden en niet voor slechts één nummer. We hebben intermezzo’s tussen de nummers en een speciale lichtshow. Er draaien video’s op de achtergrond die de verdorven sfeer van de shows ondersteunen..

We spelen een mix van oude en nieuwe nummers al hebben we al tijden niets meer van Fogdiver gespeeld, misschien is dat wel weer een idee voor op een komende toer, om het geheel voor ons ook wat interessanter te houden. De set bestond deze toer vooral uit nummers van Precambrian en Aeolian, met daarbij wat Fluxion materiaal. Of we het gehele Precambrian album ooit nog eens integraal zulllen gaan spelen? Dat is wel een goed idee, maar dat zie ik in de nabije toekomst nog niet gebeuren..maar wie weet ooit.

We doen straks onze eerste ‘nightliner tour’ met Rotten Sound, Victims en Trap Them. Een erg vreemde toer, maar wederom een uitdaging voor ons aangezien we kennelijk erg afwijken van de rest van de bands op die toer. Iets dat we zullen benadrukken door vooral de wat rustigere nummers van Protozoroic te spelen..we gaan kijken hoe dat aanslaat in combinatie met de Rotten Sound fans. Na die toer doen we een week lang een headline toer in Frankrijk waarna we een uitgebreide toer door Oost Europa doen. We gaan ook nog naar Griekenland voor een aantal optredens en begin mei doen we een aantal shows in Rusland. Daarna is het op naar Amerika in mei/juni.

Goed, bedankt voor je tijd, succes, en voel je vrij om nog wat laatste woorden te plaatsen.

Bedankt man, ik geloof dat alles zo wel behandelt is!