Hallo daar! Het is hier verdomde heet!! Zo noordelijk als hier worden we zelden getrakteerd op een temperatuur van 30 graden, en als het wel gebeurt zit ik constant te klagen! Stilzitten en voortdurend zweten gaat me iets te ver, hehe, en nu zijn de omstandigheden er zeker naar!

De persoon achter het label kennen staat gelijk aan het kennen van het label. Kun je me wat biografische informatie over jezelf geven? Hoe steekt je persoonlijkheid bijvoorbeeld in elkaar, met welke muziek ben je opgegroeid en wat zijn enkele van je huidige favorieten?

Om maar iets over mezelf te zeggen, ik ben geboren in het fantastische disco-jaar 1976, en ben nu 26 jaar oud. Ik ben voor mezelf begonnen toen ik 19 was. Je zou kunnen zeggen dat ik altijd al geweten heb wat ik wil, en het kan me niet schelen wat andere mensen zeggen over mijn bezigheden. Ik probeer zoveel mogelijk mijn eigen gevoelens en meningen te volgen, en zo lang ik eerlijk tegenover mezelf ben, ben ik tevreden.
Ik ben altijd al erg bezig geweest met muziek, op jonge leeftijd ontdekte ik dat ik op een speciale manier in muziek geïnteresseerd ben. Als kind misbruikte ik bijvoorbeeld constant mijn vaders The Beatles - Rubber Soul album. Na mijn kindertijd, waarin ik naar allerlei muziek luisterde, kwam metal in mijn leven. Het begon met Iron Maiden's "Somewhere in Time" (1986), waarna de power metal van Helloween's "Keeper of the Seven Keys", Metallica's "And Justice For All" en Suicidal Tendencies' "How Will I Laugh Tomorrow" volgden.
Vandaar uit ontwikkelde mijn smaak zich verder, en ik werd verliefd op extreme metal, wat ik leerde kennen via Paradise Lost's "Gothic" LP, evenals Pungent Stench's "Been Caught Buttering" en Napalm Death's "Harmony Corruption". Dit zal zo ongeveer rond 1991 zijn geweest, zoals ik het me nu herinner, en dat was een zeer goede periode voor muziek. De goede bands lagen voor het oprapen, bands die vandaag de dag nog steeds goed klinken. Het was een zeer bijzondere tijd, heel anders dan hoe ik nu het luisteren van nieuwe muziek ervaar. Ik zeg natuurlijk niet dat de huidige muziek slecht is, maar het verschilt zo van hoe het toen was.
Sinds die tijd heb ik mijn muzikale smaak erg uitgebreid. Ik luister naar verschillende soorten muziek, waaronder extreme metal, rock, progressieve muziek en soundtracks. Werken met muziek zal best bijgedragen hebben aan mijn uiteenlopende smaak, en daarbij komt dat ik nu verveeld raak als ik voortdurend naar dezelfde soort muziek luister. Daarom geloof ik niet echt in het hebben van een favoriete band. Daarmee houd je jezelf voor de gek, aangezien muzikale smaak telkens aan verandering onderhevig is, waarmee ik doel op veranderingen in stemming en periodes in je leven. De favoriet van gisteren kan vandaag net zo goed een slechte keuze zijn. Ik luister gewoon naar wat me aanspreekt, en daar hou ik het bij.

Laten we het over je label Aftermath Music hebben. Wanneer nam je het besluit om je eigen label te beginnen, en vanuit welke gedachte begon je Aftermath? Ik ben specifiek geïnteresseerd in wat je er precies toe bracht om een label te beginnen.

Aftermath Music kwam eind 1996 van de grond, maar toen slechts als muziekwinkel. Ik werkte in een lokale winkel genaamd Aftermath, en toen de eigenaar ermee wilde stoppen, vroeg hij me of ik geïnteresseerd was in het overnemen van de winkel. Dat was ik wel, en sindsdien beheer ik Aftermath Music als winkel. Het was in de winter van 1998 dat op label-gebied het balletje begon te rollen. Een lokale band genaamd The Embraced had al een demo opgenomen, en zat midden in de opnames van een debuutalbum. Ze hadden echter geen enkel idee wat ze met het materiaal moesten doen, en omdat hun muziek volledig compatibel was met wat er toen aan de gang was in de metalscene, vroeg ik hun of ik het uit mocht brengen.
Dus zo ben ik met het label begonnen. Ik wist toen niets van hoe je een label beheert, maar ik deed een poging, nog zonder aan een tweede release te denken. Ik concentreerde me er gewoon op en deed m'n best, en het kwam allemaal goed. Pas toen ik in 1999 twee vinyl Eps van Azaghal en Hin Onde uitbracht, drong het echt tot me door dat ik een label runde...

Hoe verging het Aftermath in het begin? Was het moeilijk om opgemerkt te worden door de nationale en internationale metal scenes?

Zoals ik zei had ik geen enkel idee waar ik mee bezig was toen ik ermee begon. Ik had nog nooit in mijn leven een promo naar een magazine gestuurd, nooit geprobeerd cd's aan distributeurs te verkopen, dus het ging in het begin gewoon allemaal toevallig goed. Al doende leert men, zeggen ze. In december 1998 realiseerde ik voor het eerst dat het best goed ging, doordat toen opeens een grote Japanse distributeur mijn eerste release in Japan uitbracht. Daardoor ontdekte ik dat het me goed verging, en dat ik het nog beter kon laten werken als ik meer m'n best deed.
Opgemerkt worden is zeer moeilijk als je een klein label bent. Een hoop mensen kennen Aftermath nog steeds niet, wat ik eerlijk gezegd een beetje vernederend vind. Het zal wel liggen aan het feit dat m'n label geen advertenties in de grote magazines heeft staan, en daar kan ik momenteel onmogelijk verandering in brengen, gezien de hoge kosten en schaarse feedback die aan zulke advertenties gekoppeld zijn. Het is het geld niet altijd waard.
Gedurende de eerste paar jaren had ik ook wat last van kritiek van de pers. Sommige mensen mogen graag tegen kleine labels en bands aan trappen, en wat kunnen ze daar tegen doen? Als je nare dingen zegt over grote labels, kunnen ze je terugpakken, maar de kleine labels worden vaak genegeerd of bespot alleen maar omdat ze niet dezelfde mogelijkheden hebben als de grote labels.
In Noorwegen is het een groot probleem om opgemerkt te worden. Pas toen ik in 2002 Runemagick's "Requiem of the Apocalypse" uitbracht, besteedde de Noorse media aandacht aan Aftermath. Die aandacht trok vervolgens de Noorse metalscene aan, wat natuurlijk zeer positief is, maar ik vind het een beetje triest dat je eerst met een bekende band moet komen om op te vallen. Zo zou het niet moeten zijn.
Internationaal gezien hangt het veel af van geografische en persoonlijke factoren, met betrekking op wie Aftermath kennen. Sommige scenes kennen me vrij goed, en andere weer niet. In de meeste gevallen hangt het af van de pers en de feedback, en wat er naar aanleiding van Aftermath releases is geschreven en gerecenseerd.
Het belangrijkste is desondanks dat je vertrouwen heb in wat je doet, en hoe je te werk gaat. Is dit in orde, dan zie je naar verloop van tijd ook resultaat. Ik ben hier niet slechts voor één dag, dus ik verkies resultaten op de lange termijn boven een eenmalige 'hit'.

Hoe zit het met de wereldwijde distributie van Aftermath releases? Distribueer jij ook albums van kleine buitenlandse labels in Noorwegen?

De wereldwijde distributie verschilt per cd. Releases zijn vaak gekoppeld aan licenties in bepaalde delen van de wereld, bijvoorbeeld in Japan, Rusland en Zuid-Amerika. In de toekomst komt daar wellicht de VS bij. Ik ben best tevreden over het aantal gebieden waar mijn releases verkrijgbaar zijn, er zijn niet zoveel landen nog over om te gaan distribueren. En ja, ik distribueer albums van kleine labels in Noorwegen, zowel in mijn winkel als in andere winkels in het land. Het valt niet mee om hier goede verkoopcijfers te halen, maar af en toe is het zeker de moeite waard als het om labels gaat die van veel toewijding blijk geven. Labels waar ik goed mee samenwerk zijn bijvoorbeeld Firebox (Finland) en Code666 (Italië). Deze labels brengen kwaliteitsreleases uit en zijn erg professioneel.

Het bezitten van een label zal wel stapels werk met zich meebrengen. Kun je me een idee geven van hoe een doorsnee werkdag er voor jou uitziet?

Oh zeker, het vergt een hoop tijd, meestal teveel. Een typische dag begint met het openen van de winkel tussen de middag, en daar aan de slag gaan met verschillende dingen, zoals inpakken, promotie en dergelijke. Om vijf uur 's middags ga ik naar huis, om daar met dezelfde dingen verder te gaan, evenals het beantwoorden van e-mails, zo'n beetje tot 3 á 4 uur 's nachts. Ik probeer de uren een beetje te veranderen, omdat ik eigenlijk te veel werk. Het zou me goed doen om een minder intensieve werkweek te hebben. Ik zit nu op zo'n 90 tot 95 werkuren per week.
Ik probeer regelmatig vakanties in te lassen, zo'n beetje om de 3 á 4 maanden. Even een paar weken niet aan het werk hoeven denken is zeer goed voor me, en vandaar dat mijn drukke activiteiten me ook niet slopen.

Hoeveel mensen werken er voor Aftermath Music? Wat voor eisen stel je aan hun? Is er bijvoorbeeld een bepaald persoonlijk profiel noodzakelijk?

Ik doe het eigenlijk allemaal zelf. Soms helpen mijn broers me wat, indien nodig, maar algemeen gesteld wordt al het grote werk door mij gedaan.
Op het moment heb ik een jongere broer van me wel een belangrijke opdracht gegeven. Ik heb het namelijk niet aan tijd om alle demo's die ik toegestuurd krijg te luisteren, dus ik geef ze eerst aan hem, waarna hij de demo's die in ieder geval niet in aanmerking komen er uit haalt, en de demo's die overblijven terug aan mij geeft. Om elke dag naar een stuk of 3-4 nieuwe demo's te luisteren vergt gewoon teveel tijd, ik moest het aantal wel verminderen. Desondanks wil ik graag naar zoveel mogelijk nieuwe bands luisteren, het is alleen dat het luisterplezier danig vermindert als je alleen maar naar demo's kan luisteren en niet naar de muziek die ik zelf graag wil horen. Het is misschien een luxeprobleem, maar als je van je hobby je werk maakt, is het ook belangrijk dat je af en toe werk van recreatie scheidt. Als ik hier geen rekening mee hield, zou ik het al snel moe zijn.

Mourning Beloveth, Poema Arcanvs, Runemagick... Op het eerste gezicht lijkt Aftermath Music voornamelijk een doom-gerelateerd label. Aangezien Mourning Beloveth de enige volbloed doom band op Aftermath is, is er echter plaats voor verschillende metal-genres. Hoe ver gaat dit? Wat voor stijl zou je nooit via je label willen uitbrengen?

Ja, veel doom de afgelopen twee jaar. Maar Aftermath is beslist niet exclusief een doom label. Ik teken wat me aanspreekt, en daarbij is stijl geen factor.
In het begin stond het label meer voor melodieuze death metal, maar eind 2001 sloeg dat wat meer om naar doom. Ik kan eigenlijk niet precies zeggen waardoor dat kwam. De laatste paar maanden van 2001 en geheel 2002 was een ramp voor me op persoonlijk gebied, vanwege allerhande omstandigheden in de familie, dus misschien dat mijn stemming zich wat reflecteerde in de bands die ik tekende.
In de nabije toekomst zal de nadruk wat meer liggen op black metal. Ik kan in ieder geval al Azaghal en Keep of Kalessin noemen, evenals meer doom naar aanleiding van de nieuwe Mourning Beloveth DVD en Reverend Bizarre. Op zich wil ik met allerlei vormen van muziek werken. Ik zit eraan te denken een aantal sub-labels te creëren, misschien voor wat progressieve muziek, maar dat is iets voor de toekomst. Eerst maar eens zien hoe het allemaal loopt. Ik kan gelukkig wel zeggen dat ik geen bands discrimineer op grond van hun stijl, ik sta zeer open voor verschillende soorten muziek, maar ik ben natuurlijk wel selectief.

Kun je wat vertellen over hoe je bands benadert, als je op zoek bent naar nieuwen om te tekenen voor je label?

Dat hangt grotendeels van de band af. Sommige bands komen naar mij toe, zoals in het geval van Runemagick, die me vroegen of ik hun wilde tekenen. Daar stemde ik mee in, omdat ik hun oude materiaal erg goed vind (en ze zijn sindsdien nog beter geworden). Wat betreft Mourning Beloveth en Poema Arcanvs, zij stuurden mij demo's en volledige opnames, en die klonken me zo goed in de oren dat ik ze tekende.
Met een paar bands heb ik over de jaren contact onderhouden, zelfs nog voordat ik ze goed genoeg vond voor een platencontract. Dit geldt bijvoorbeeld voor de Finse black metal band Azaghal. Ik bracht hun debuut 7" uit, waarna een paar albums op andere labels verschenen, en na verloop van tijd waren ze voldoende gegroeid om in aanmerking te komen voor een deal van mij. Hun volgende album zal later in het jaar verschijnen op Aftermath Music.
Volgens mij is het de briljante combinatie van goede muziek en een gevoel dat het juist is om de betreffende band te tekenen, met het oog op een vruchtbare samenwerking op vriendschappelijke basis, die een deal tot een verstandige maken. Ik vind het erg belangrijk om een sterke, open relatie met m'n bands te hebben, evenals immer eerlijk te zijn als het gaat om de creatie van een album.

Toffe gelimiteerde 7" singles breng je uit, trouwens. Ik ontdekte Aftermath's 7" sectie door middel van de split van Runemagick en Lord Belial. Heb ik al veel gemist?

Ik vind ze ook zeer tof! Ik ben zelf ook helemaal gek van vinyl, en ik ben vooral gesteld op het 7" formaat, waar ik graag mee werk, ondanks dat ik waarschijnlijk meer geld aan die releases verlies dan ik er aan verdien, haha. Ik probeer zo'n die á vier EP's per jaar op de mark te brengen, dat ik doe ik gewoon voor m'n plezier en verwacht er dan ook weinig voor terug.
Als je alleen de Runemagick / Lord Belial 7" hebt bemachtigd, heb je zeker wat gemist! De 7" van Opus Forgotten bijvoorbeeld, een Noorse black metal band, en een zeer briljante. Een van de beste onbekende, rauwe, doch harmonieuze black metal band van het land op het moment. Daarnaast is er de 7" met zeldzaam materiaal van Runemagick geweest, genaamd "Ancient Incantations". Ook een zeer sterke, evenals de laatste EP van de Zweedse death/black metal band Non Serviam, voordat ze in 2000 het bijltje erbij neerlegden.

De blijvende aantrekkingskracht van vinyl op een bepaalde, serieuze groep muziekliefhebbers lijkt zich te ontwikkelen als een reactie tegen het downloaden van muziek als doel op zich. Meer en meer mensen raken in de ban van vinyl. Ofwel ze hebben nooit veel gegeven om cdr en mp3, of ze zijn het simpelweg zat om constant naar muziek te luisteren die ze niet echt bezitten, en daar bovendien hun favoriete bands mee naaien. Het lijkt me voor de hand liggend wat jouw mening hier over is, maar ik zou het desondanks op prijs stellen als je je gedachten met we wilde delen over de onderwerpen cdr, mp3 en vinyl.

Nou, zoals ik al zei ben ik al lange tijd vinyl freak, iets dat me sinds mijn jeugd bij is gebleven. Ik ben er altijd gek op geweest, en heb dan ook een aanzienlijke collectie LP's. Probleem is dat het zoveel ruimte in neemt... te veel om de boel te verhuizen.
Ik ben ervan overtuigd dat veel van de mensen die zich met vinyl inlaten, meer toegewijd zijn aan muziek dan de gemiddelde persoon die naar muziek luistert. Dat en het verschijnsel dat de meeste vinyl-junkies gewoonweg mafkezen zijn, ten opzichte van de samenleving, haha. Maar ja, ik denk dat hoe meer toewijding iemand toont aan muziek, hoe meer zo'n iemand op eerlijke wijze koopt wat hij luistert, en daarmee de labels en bands steunt.
MP3 is zonder meer een goed promotioneel gereedschap voor labels, maar dat mensen de promotiemogelijkheden misbruiken door cdr's te branden in plaats van te kopen kan ik uiteraard niet goedkeuren. Het vernietigt een hoop mogelijkheden voor bands en labels. Veel mensen zijn gierige smeerlappen, en het maakt ze niets uit dat ze van hun favoriete bands stelen. Het is een moeilijk onderwerp voor debat, want er zijn zoveel beschouwingen en argumenten...

Een van de beste bands die Aftermath aan de mens brengt vind ik Runemagick. Ze lijken zich ook zeer thuis te voelen op jouw label. Eerlijk gezegd heb ik ooit nooit begrepen wat Runemagick op Century Media deed, aangezien CM, volgens veel bands die ooit met dit label in aanraking zijn gekomen, af en toe het soort album probeert af te dwingen dat zij denken een commercieel succes zal zijn. Als de baas van een label, hoe kijk jij aan tegen dit gedrag dat grote labels af en toe vertonen?

Als we even in het verleden van Century Media duiken zien we dat ze al behoorlijk wat death metal bands getekend hebben, waaronder Asphyx, Grave, Unleashed, etc. Runemagick was inderdaad ook een band die met Century Media begon. De mensen van dat label zijn nog steeds grote fans van de band, maar hun label plaatst natuurlijk een grote nadruk op het vergaren van winst, en Runemagick verkocht gewoon te weinig cd's om aan hun eisen te voldoen. Daarbij kwam dat de band zelf niet tevreden was over CM, dus het contract werd in 2000 beëindigd. Sommige bands zijn gewoon beter af bij kleinere labels, waar ze meer als prioriteit behandeld worden en de band meer invloed heeft op wat er voor hun gedaan wordt. De samenwerking tussen mij en Runemagick is zeer goed te noemen, beide kanten zijn tevreden en de communicatie is zoals het zou moeten tussen een band en een label. Als zij plotseling iets uit willen brengen, dan doen we dat. Als zij ergens mee zitten, dan stellen ze hun vraag en krijgen ze eerlijk antwoord. Zo hoort een label met een band om te gaan.
Ik moet hierbij zeggen dat ik meer negatieve dingen hoor over de kleine labels dan over de grote labels, bijvoorbeeld dat sommige zeer onprofessioneel zijn. Bij labels die serieus met hun werk bezig zijn is communicatie een veel belangrijkere factor, en speelt een grotere rol. Zij realiseren zich de waarde van een goed onderhouden contact, en die instelling draagt het meest bij aan de groei van die labels.
Wat betreft de grote jongens als Century Media en Nuclear Blast, denk ik dat er ten opzichte van hen een hoop jaloezie is van anderen. Natuurlijk streven ze commerciële doeleinden na, maar dat doet elk label, het is alleen maar een kwestie van graad. Het is onmogelijk om een label te runnen zonder winst te maken, en Nuclear Blast en Century Media zijn door die winst gewoon zeer groot geworden, en moeten behoorlijke hoeveelheden geld verdienen om de wielen draaiende te houden.
Wat ik tegen een label als Nuclear Blast heb, heeft meer te maken met het verschijnsel dat al hun releases op elkaar lijken en hetzelfde geluid hebben. Ik vind het onnozel dat bijna al hun cd's dezelfde productie hebben. Maar om nog even terug te komen op de omvang van een label: we moeten onthouden dat als een label veel platen verkoopt, het niet de schuld is van het label maar van de mensen die de albums kopen.

Ik ben een groot liefhebber van vroege Noorse black metal (en Noorse band in het algemeen). Waar was jij mee bezig toen de scene op gang kwam, en toen de zaak uiteindelijk ontplofte door middel van grafschennis en moord? (kut, stel ik daar zowaar een sensationele vraag!)

Ik was zo'n beetje met dezelfde dingen bezig als tegenwoordig, haha. Serieus, ik was toen natuurlijk behoorlijk gefascineerd door al dat gedoe, maar omdat ik pas een jaar of zestien was, werd mijn belevenis van al die gebeurtenissen zwaar door mijn jeugdige leeftijd beïnvloed.
Terugkijkend op die dagen, was het een erg bijzonder tijdperk, dat direct gekoppeld is aan mijn constante ontdekkingen van geweldige muziek. Ik moet echter wel zeggen dat de bloedige opkomst van de black metal te veel door de media opgeblazen en gehyped werd, veel te veel voor z'n eigen goed. Hadden de media er minder interesse in gehad, was het hele zaakje nooit zo belangrijk geworden. Je kunt echter ook zeggen dat black metal internationaal nooit z'n huidige omvang had bereikt, als de media er niet zoveel aandacht aan hadden besteed.

Zit het je dwars dat Noorwegen als 'dat black metal land' wordt beschouwd, terwijl er een hoop toffe bands in andere muziekgenres opereren?

Nou, ik kan niet zeggen dat het me dwars zit, het is natuurlijk leuk om ergens bekend om te staan. Wat niet zo leuk is, is dat mensen vaak denken dat Noren kwaadaardige en miserabele mensen zijn, die altijd serieus blijven en nooit glimlachen. Die aanname gaat gelijk de deur uit als ze hier een kroeg binnenstappen, haha.
Ik denk dat de omvangrijke export van zoveel goede black metal bands zeer goed is geweest voor Noorwegen als land. De black metal scene is zoveel groter dan 'normale' muziekstromingen hier, en het is een zeer goede zaak dat mensen Noorwegen op cultureel en muzikaal gebied beter leren waarderen en respecteren.
Ook positief is dat bands die een andere vorm van metal spelen, door de Noorse black metal verheerlijking veel gemakkelijker iets gedaan kunnen krijgen. Kijk maar naar fantastische Noorse bands als Green Carnation en Manes, bands die waarschijnlijk niet hun huidige internationale bekendheid zouden genieten, als hun land het niet eerst tot 'black metal land' had geschopt.

Ik heb gehoord dat de naam Varg Vikernes nog steeds af en toe in de Noorse kranten opduikt. Waar heeft onze controversiële vriend zich de laatste tijd mee bezig gehouden? Als hij bij jou kwam voor een platencontract, en voor een of andere ondenkbare reden beloofde terug te gaan naar de beroemde Burzum black metal sound, zou je hem dan tekenen?

Hehe, zo vaak horen we niet meer van hem, maar zijn vrijlating zit er aan te komen. Hij zit z'n straf hier in Trondheim uit, en zal binnenkort weer een vrij man zijn, of in ieder geval werkend en woonachtig buiten de gevangenis. Het zal interessant zijn om te zien of bepaalde mensen kunnen accepteren dat z'n straf erop zit...
Als hij vanwege een ondenkbare reden bij mij kwam voor een platencontract voor Burzum, zou ik hem zeker tekenen. Zijn vroege albums, tot en met "Filosofem", vind ik zeer goed. Ik zou z'n platen vanuit muzikaal uitgangspunt uitbrengen, zonder acht te slaan op de politieke kant. Het kan me niks schelen wat andere mensen over mijn activiteiten te zeggen hebben, en iedereen heeft het recht om z'n gedachten en visies uit te drukken. Mocht ik met iemand komen te werken waarmee ik het op levensbeschouwelijke of politieke wijze niet eens ben, zou ik daar geen probleem mee hebben en gewoon m'n werk doen. Misschien zouden er mensen kwaad zijn omdat er ook maar één iemand aan dacht om hem een platencontract aan te bieden, maar ik vind dat aan vrijheid van meningsuiting en expressie op alle fronten niet genoeg waarde wordt gehecht.

Ik heb gehoord dat je nog steeds kwade blikken krijgt als je in een Noorse stad met een Burzum of Mayhem shirt over straat gaat. Volgens mij was het Ihsahn van Emperor die hier in een interview melding van maakte. Vrezen de mensen daar na al die tijd nog steeds black metal liefhebbers?

Haha, nee, zo is de situatie niet. Misschien was het wel een beetje zo aan het begin van de 'black metal golf', maar nu lopen er zoveel lui in die shirts, en ze beginnen er telkens vroeger mee. Het is zelfs al zover dat er moeders en oma's in mijn winkel komen om die shirts te kopen voor hun zonen en dochters van 13-14 jaar, dus de situatie is zeker anders.
Black Metal is nu welbekend, en in het algemeen storen de mensen er zich niet aan. Er speelde zich hier echter ongeveer een maand geleden nog een klein incident af. Een van de bandleden van Svartharid (Napalm Records) brak, onder zware invloed van drugs en alcohol, in een kapel in en verminkte een lijk, alvorens het hoofd er af te hakken en het mee te nemen naar een nachspiel. Dit kreeg de volgende week erg veel aandacht van de kranten/media, en in die paar dagen keken de mensen met een sceptisch oog naar dragers van bandshirts. Maar mensen vergeten zodra ze de volgende krant geserveerd krijgen, zo schijnt het. Nu al is het een vergeten verhaal.

Als je met je vingers kon knippen en daarmee elke band in de wereld kon tekenen voor een platencontract, welke band zou het dan worden?

Zo, dat is een moeilijke vraag! Het zou saai zijn om te antwoorden met een oude jeugdfavoriet zoals Iron Maiden of Metallica, dus kies ik uit de categorie 'recente bands die ik aanbid' de prog-band Arena of Devin Townsend. Beide zijn echt briljant, vind ik, en het zou interessant zijn om eens met andere muziekgenres te werken, wat in de toekomst ook het doel van Aftermath's expansie zal zijn.
Oh, ik vergeet bijna te zeggen dat ik er geen probleem mee zou hebben om te werken met Ozzy Osbourne, hij is koning!

Wat is jouw mening over de ontwikkeling van een aantal Noorse black metal bands richting experimentele elektronisch getinte muziek? Ik doel hier uiteraard op bands als Dødheimsgard, Mayhem en Thorns, de zgn. post-black metal bands.

Volgens mijn ontwikkelen alle bands zich langzamerhand wel, en dat sommigen willen experimenteren met invloeden uit andere muziekgenres kan zeer gaaf zijn. Ik zou het niets vinden als Mayhem nog steeds dezelfde muziek speelde als vijftien jaar geleden, dat zou verschrikkelijk saai zijn, haha. Het zou vergelijkbaar zijn met AC/DC en die drie riffs die ze constant spelen. Ik vind het interessanter als bands met hun sound experimenteren, nooit hun identiteit verliezen, maar niet bang zijn voor progressie. Wat ik niet tof vind, is als bands er te bewust mee bezig zijn. Dat gevoel krijg ik bijvoorbeeld bij the Kovenant, ze lijken gewoon niet eerlijk te zijn met wat ze doen, ondanks dat ze constant hun sound verder ontwikkelen.

Vanuit mijn perspectief komt de acceptatie van metal door de media van jouw land me wat vreemd voor. Satyricon won vorig jaar zelfs een grote muziekprijs met "Volcano"! Hier in Nederland is zoiets onmogelijk, ondanks de groeiende waardering voor gothic en 'love' metal. Waarom denk je dat de Noorse media de boycot van (extreme) metal gedurende de laatste paar jaren hebben laten vallen? Hoe ver denk je dat ze hierin zullen gaan?

Oh, de Noorse media zijn GEK op black metal! Ze weten dat er altijd geld aan te verdienen valt. De mensen hier mogen graag verhalen over black metal lezen, kranten verkopen er goed door en op TV zorgt het voor kijkcijfers. De houding van de media tegenover black metal is dan ook niet verwonderlijk. Daarbij komt dat black metal al jaren lang een belangrijk onderdeel van de Noorse muziek is, en zowel bands als labels hebben hard gewerkt om black metal geaccepteerd te maken, op hetzelfde manier waarop andere vormen van muziek hier geaccepteerd zijn. Een positief resultaat is dat de mensen hier meer op de hoogte zijn van waar veel van hun (black metal spelende) medemensen mee bezig zijn, en daardoor is het als band ook gemakkelijker om op te vallen. Ik betwijfel overigens dat er op de korte termijn nog progressie inzit, black metal is immers al een publiekelijk geaccepteerd genre, wat wel blijkt uit de wijze waarop nieuwe albums van Satyricon en Dimmu Borgir ontvangen worden. Deze komen altijd op hoge positie de charts binnen, op dezelfde wijze als albums van Britney Spears of Metallica, en zo worden ze ook behandeld. Tsja, je moet er maar van houden...

Ik vraag altijd naar de albums die mijn slachtoffer de laatste tijd heeft geluisterd.

Hmmm, ik ben een beetje in een zomer-stemming, en ik heb niet veel tijd gehad om naar nieuwe muziek te luisteren. De nieuwe Amorphis, "Far From the Sun", heeft veel tijd in mijn cd-speler doorgebracht, evenals "Vilosophe" van Manes en het briljante "Accelerated Evolution" van Devin Townsend. En ook nog een demo van de Portugese band Thragedium, een uitstekende doom/goth/rock band, met gastzang van de zanger van Moonspell op een nummer. Check it out, zou ik zeggen!

Gebruik de resterende ruimte om je label te promoten. Welke releases staan er nog op het programma?

Aye, de toekomst biedt interessante perspectieven. Ik heb al een paar interessante dingen die ik nu kan noemen, waaronder The Funeral Orchestra, een trance/doom band uit Zweden, en ik heb recentelijk het Finse Azaghal voor een album of mini-cd getekend, die in september uit zal komen.
In totaal komen er een hoop releases uit in de herfstperiode, het zou wat saai zijn om ze allemaal te noemen... maar ik doe het toch maar.

- The Funeral Orchestra "Feeding the Abyss" digiCD (lim.999x) - 28 juli!
- Azaghal / Tunrida "Omenne" 7" EP (lim. 752x) - 4 augustus!
- Ljå / Koldbrann split 7" EP (lim. 666x) - augustus
- Cult of Catharsis / Opus Forgotten splitCD - augustus
- Azaghal "Kyy" MCD - september
- Keep of Kalessin "Angst, Jammer og Fortvilelse" 7" EP - dit najaar
- Mourning Beloveth "tbc" DVD - november
- Reverend Bizarre "Thulsa Doom" 7" EP - november/december
- Azaghal "tbc" CD - komende winter
- Runemagick "The Pentagram" digiCD - nog onbekend
- Runemagick "tbc" new studio album - maart 2004

En dan zijn er natuurlijk nog al die dingen die nog slechts in de planning staan, dus we zien wel wat de toekomst brengt! Ik kan me niet voorstellen dat Runemagick tot Maart zal wachten voor het uitbrengen van een nieuw album. J Ook gepland voor volgend jaar staan nieuwe albums van zowel Poema Arcanvs als Mourning Beloveth...

Haavard, ik dank je voor je medewerking aan dit interview. Ik wens je alle succes van de wereld met je uitstekende label!

Jij erg bedankt voor dit interview, het is leuk om vragen te beantwoorden als ze intelligent en boeiend zijn! Blijf op de hoogte van wat Aftermath uitbrengt via ons web-rijk op www.aftermath-music.com, of stuur een mailtje naar ruholm@online.no. Zeer veel dank Patrick!