We gaan hiermee door waar het vorige album ophield. We laten horen dat dit echt óns geluid is. In de Verenigde Staten heb je momenteel veel metalbands die ineens cleane vocals toevoegen aan hun nummers. Ik vind dat echt shit. Wij houden het bruut. We zijn niet de zwaarste, snelste of bruutste band die er is, dat weet ik ook wel. We zijn geen Cannibal Corpse of Morbid Angel, maar we zijn toch lekker bruut bezig, al zeg ik het zelf. We doen waar we goed in zijn. En met dit album wilden we het wat rauwer maken dan de vorige albums.

Zo heel rauw klinkt het toch niet? De mix is in ieder geval erg in orde.

Het album zou eigenlijk door iemand anders gemixt worden, maar het label wilde wat meer geld aan het album besteden en Andy Sneap in te huren. Hij heeft fantastisch werk afgeleverd. Ik snap wat je bedoelt als je zegt dat je het niet zo rauw vindt klinken. Andy heeft de juiste balans tussen glad en rauw gevonden. Ik denk dat nu de tijd rijp is ons om door te breken. De VS is er nu denk ik klaar voor, en hopelijk ook Europa. Het is tijd voor bands om hun middelvinger op te steken naar het populaire, en met een bruut album te komen. Men is er nu klaar voor, denk ik.

Maar wat is er in de VS dan populair, op metal gebied?

Cleane zang, meezingers, glad geluid. Eigenlijk alles waar ik niet naar luister. We hebben een album gemaakt waar we zelf naar zouden luisteren. Als we bij mij thuis zouden zitten en een fles Jack Daniels zouden zuipen, zou dit album opstaan. Ik ben blij dat ik allemaal jongens om me heen heb die er precies zo over denken.

Het zou vreemd zijn als je een album zou maken waar je zelf niet naar zou luisteren.

Haha ja inderdaad. He maar om terug te komen op je eerste vraag, er zijn twee soorten bands. Bands die pieken met hun debuutalbum, waarna het alleen maar bergafwaards gaat. En bands die met elk album beter worden. Guns n' Roses is een band die piekte met hun debuutalbum Appetite For Destruction. Wij zijn een band die in de tweede categorie valt. Wij worden met elk album beter. We zijn door het vele touren veel hechter als band geworden, waardoor we nu betere nummers schrijven en ook beter spelen. Dat zeg ik niet omdat het mijn band is, maar ik lees dat in vele reviews terug. Dat geeft mij echt zoveel zin in de toekomst. Ik weet nu al dat ons vijfde of zesde album echt zo goed gaat worden, want ik zie echt nog geen einde komen aan onze band.

Toch vind ik deze nieuwe cd meer lijken op jullie debuutalbum dan op The Fury Of Our Maker's Hand. Dit nieuwe album klinkt weer spontaan, net als jullie debuutalbum.

Bedankt! Dit album kwam denk ik wel iets spontaner tot stand dan de vorige. Maar de structuren van de nummers lijken wel meer op het vorige album dan op het debuutalbum, vind ik.

Het vorige album werd door Colin Richardson geproduceerd, en nu was het tijd voor iemand anders.

Jason Suecof en Mark Lewis. Je kan ze kennen van bijvoorbeeld Trivium. Het was erg lekker werken met Jason. Hij wil het echt laten klinken zoals de band het wil, in plaats van zijn eigen stempel er op te drukken.

Ik las dat jullie rond kerst 2006 klaar waren met de opnames. Toch duurde het tot juni 2007 voordat het album uitkwam. Was dat voor jullie niet erg vervelend?

Wij wilden ook wel dat het wat eerder uit kwam. Het liefst willen we ongeveer elk jaar, of elk anderhalf jaar, een album maken. Fans willen muziek, geen excuses. Maar dit album had wat meer planning nodig voor de release. Als een label een album snel op de markt gooit betekent het dat ze hem goed vinden. Als ze er zorgvuldig de tijd voor nemen, betekent het dat ze 'm geweldig vinden. Alles is tot in de details afgewerkt, ook de promotie. Roadrunner heeft alle vertrouwen in ons en deze plaat. En ik in hen. Ik zit al elf jaar bij ze, dus ik weet hoe het gaat.

Je had het er over dat jullie een brute band zijn. Okee, dit album heeft brutere stukken dan de voorgangers, maar toch ook melodieuzere stukken.

Meer melodie, meer agressie, meer snelheid, meer solo's. Eigenlijk is alles hierop meer, hahaha. We hebben ook wat meer nagedacht over de nummers. En gelukkig hadden we een briljante producer. Jason zorgde er voor dat als ik niet helemaal in de stemming was voor een nummer, dat het dan niet opgenomen werd. Soms moet je namelijk echt in een bepaalde stemming zijn, wil je een nummer op precies de juiste manier in kunnen zingen. Jason voelde dat perfect aan. Soms was ik in een half uur klaar met een nummer, en dat is heel eigenlijk snel. Maar dan had ik al precies de vibe die het nummer moest hebben. Soms wil een producer dat je iets keer op keer herhaalt, om zoveel mogelijk verschillende opnames te hebben, en daar dan de beste uit te kiezen. Maar omdat je het zovaak herhaalt wordt het meestal niet beter. Dan is de eerste opname vaak nog het beste, omdat die ook nog spontaner is. Nu ook weer bleek dat vele van de eerste opnames de beste waren.

Ik zag dat men voor de opnames ook wel 's van instrument wisselde.

Dat klopt. John, onze drummer, heeft ook wat gitaar en basgitaar gespeeld. Bassist Jon heeft ook nog wat gewone gitaar gespeeld, en gitarist Michael heeft ook nog wat bas opgenomen. Zo gaat dat in onze band. Nergens botsen er ego's. Het gaat nooit van "ik ben de bassist dus ik moet de bas opnemen." Nee, het was echt erg plezierig om zo te werken zoals op deze plaat.

En jullie hebben ook wat nieuws toegevoegd, zoals een Hammond orgel. Dat is wel erg ongebruikelijk bij zo'n harde band.

Dat kwam heel spontaan in ons op. De eigenaar van de studio, Dom, had nog een Hammond B-2 orgel staan, en ik vroeg hem of hij hem kon laten horen. Ik ben een grote Deep Purple fan, en ik hou echt van dat Hammond geluid, dus ik wilde die B-2 graag eens horen. Toen hij begon te spelen wist ik dat we dat op het album moesten hebben. We hadden toch al problemen met het einde van The Axe Shall Fall. We kwamen er maar niet uit. Maar toen we Dom hoorde spelen wisten we dat dat daar moest komen.

En Monsters Of The Deep heeft wel wat experimentele riffs.

Dat is dankzij John, onze drummer. Hij heeft dat nummer geschreven. Ik zei dat ik die riff vond klinken als monsters from the deep. Hij zei toen gelijk dat dat de songtitel moest worden, want het klinkt geweldig. En daarna ben ik daar teksten bij gaan schrijven.

Jij schrijft nog steeds alle teksten?

Ja. Ik vind het toch wel lastig om andermans teksten te zingen. Ook covers vind ik niet zo makkelijk. Ik moet me kunnen inleven in de teksten, en dus het gevoel hebben dat je hebt als je een tekst schrijft. Als ik veel met iemand praat over een nummer en ik weet waar de tekst vandaan komt, dan gaat het al makkelijker.

Jullie zijn veel op tour. Wat voor soort zalen spelen jullie in de VS?

Zo'n beetje dezelfde soort als hier, denk ik. Tussen de 800 en 1200 man per avond, makkelijk. Afhankelijk van de supportbands nog meer.

Staat er veel gepland voor dit jaar?

Touren, touren en nog 's touren. We doen iets van 400 shows voordat we een pauze nemen. Nou ja, met kerst nemen we misschien een weekje vrij. We spelen zo'n 40 shows in 42 dagen. Soms vragen bands ons hoe we dat volhouden. Maar zo zwaar is dat toch niet? Je speelt een uurtje per avond, de rest van de dag heb je toch wel tijd om uit te rusten? En het is niet zo alsof wij erg rustig spelen... Je moet niet zoveel feesten na afloop. Gewoon elke dag een killer show neerzetten en het publiek vermaken.