Super leuk. Janis heeft het bedacht, als meisje van de promo. Ze wilde wat leuks doen op Fields Of Rock. Dus 's ochtends om kwart over 8 heeft m'n vriendin die foto gemaakt, in de tuin. En het was ook vrij succesvol. Het was een beetje een running gag, het hele weekend door.

Kon degene die gewonnen heeft ook een beetje grunten?

Ik was er zelf niet bij. Ik had de avond van te voren een opname gemaakt, om te zien hoe hard ik kon. Ik had een lage roar ingezet, en die kwam op 107 decibel. Maar ik geloof dat er een mannetje of 11 overheen gegaan zijn. De meesten waren ook gewoon aan het schreeuwen, dus niet echt heel laag. Maar het was wel heel leuk. Je kon meet & greets winnen, en dat soort ongein.

Wat vind je zelf van die meet & greet?

Het hoort erbij. Ik heb het al zovaak gedaan. Maar het is wel leuk. Je moet er wel een paar gasten bij hebben die een beetje een vlotte babbel hebben, zodat het ijs een beetje gebroken is. Soms zegt niemand iets, en dan duurt het erg lang. Dat is erg pijnlijk. Nu was het erg leuk, want we zaten met acht man in een bestelbusje, met een goeie stereo. Daar hebben we wat nummers van de nieuwe plaat gedraaid, en met ze zitten ouwehoeren en op de foto. Dat was heel leuk.

Hoe waren de reacties op de nieuwe nummers?

Goed. Maar dat is eigenlijk door heel Europa. Overal reageren ze goed. Gelukkig.

Op de luistersessie in Den Bosch was je erg zenuwachtig. Je zei toen dat dat was omdat je er zo lang aan bezig geweest was, en het eigenlijk nog niet wilde laten horen aan anderen.

Dat klopt. We hebben een half jaar geschreven, daarna voor het eerst alles eerst op demo gezet, en dan ga je het opnemen. Daarna ben je nog betrokken bij de mix, en dan heb je het dus nog allemaal onder controle. Maar op het moment dat je het album laat horen aan de wereld ben je de controle kwijt. Dat denk ik dat me nerveus maakt. Je kan het niet meer beschermen. Het is out in the open. Je bent afhankelijk van de mening van anderen.

Maar het is dan toch wel een leuke spanning?

Natuurlijk! Jawel, zeker! Er is nog ontzettend weinig in het leven waar ik nerveus of zenuwachtig van wordt. Maar het overvalt me dan een beetje. M'n vriendin merkte het dan 's middags al aan me, dat ik toen toch wat nerveus was. Alles leek ook mis te gaan. Ik moest nog wat documentjes maken, en dat wilde niet zo lukken. "Kut laptop" riep ik al. Maar het lag natuurlijk niet aan die laptop, maar aan mezelf.

Met het oude Gorefest heb ik niet zoveel, maar La Muerte vond ik erg goed. Maar Rise To Ruin walst daar echt helemaal overheen.

Dankjewel! Ik zal niet zeggen dat het ons verbaast, want we wisten zelf wel dat we een goede plaat aan het maken waren. Hij is gewoon.... hij is bijna 100%. 100% bestaat niet, maar deze komt er dicht bij in de buurt. Ik ben er gewoon kei blij mee. La Muerte ben ik ook heel blij mee, want dat is gewoon wat we konden doen op dat moment. We hadden zeven jaar niks gedaan. Je kunt op die plaat horen dat we nog een klein beetje heen en weer gaan. Niet meer zwalken, maar een heel klein beetje links en rechts uitwijken. Dat hebben we zelf ook onderkent. La Muerte heeft 1 minpunt. Hij is iets te lang. Nou ja, dat vind ik. Anderen vinden weer van niet. Maar ik vind nu dat we er drie songs af hadden moeten halen.

Kwam dat misschien door het enthousiasme destijds? "We zijn weer bij elkaar, en het voelt geweldig"?

Zeker weten. We vonden het te gek, dat we het allemaal konden schrijven en opnemen. Nu had ik zo iets van "we hebben 11 songs, is het niet verstandiger om 'm 50 minuten te houden?" Dat is ook wel wat mensen kunnen hebben, qua aandacht. We hebben besloten om er twee nummers af te halen. Ze zijn niet slechter, maar ze wijken wat af. Die komen als bonustracks op de limited edition. De plaat is nu perfect, zoals hij nu is. Het is een homogene plaat. Hij klopt helemaal. Hij piekt aan het begin, dan zakt hij iets in op 1/3e. Dan piekt hij weer in het midden, en zakt hij weer in op 2/3e, om op het einde weer te pieken. De perfecte flow zit er in.

Het wisselt per nummer steeds af he. Revolt is snel, Rise To Ruin traag, The War On Stupidity weer snel, enzovoorts. Is dat opzettelijk, of kwam dat per toeval?

Op een gegeven moment ga je stoeien met de nummers. Elk nummer hadden we al als demo opgenomen. Nog voordat we de studio ingingen had ik voor een stuk of zes nummers waarvan de zang al af was. De rest heb ik terwijl we de tracks aan het opnemen waren in de studio afgemaakt, met m'n laptop. We hebben allemaal een klein ProTools setje. We waren dus al continu met de songs aan het schuiven, want we wisten al hoe ze waren. Meestal doet Ed dat, want die is daar erg goed in, maar de eerste vier nummers stonden voor iedereen wel al vast. Daarvan wisten we allemaal wel al welke dat zouden zijn. En we hadden vanaf het allereerste moment dat Boudewijn met Babylon's Whores aankwam iets van "die moet in het midden." Maar er wordt dus wel degelijk veel aandacht aan besteed, voor de volgorde.

Voor de opnames waren jullie weer in Excess Studios, en weer met Tue Madsen. Was dat omdat het vertrouwd was?

We waren erg tevreden met hoe hij de vorige plaat gemixt had. Maar toen had hij 'm dus alleen gemixt. We hebben La Muerte zelf geproduceerd, met nog twee studio engineers. Pas aan het einde van het proces kwam Tue voor een dag of twee naar Rotterdam, om elkaar een handje te geven, en dat hij het materiaal kon horen. Deze keer hebben we het iets uitgebreider gedaan. We hebben de plaat weer zelf geproduceerd, maar Tue kwam nu aan het begin van de opnames drie dagen naar de studio in Rotterdam, om microfoons te plaatsen, en drum- en basgitaargeluid te maken. Dan hebben we wat ingespeeld, en die opnames heeft hij mee naar z'n eigen studio genomen, zodat hij daar kon horen of het overeen kwam met wat hij dacht dat hij moest horen. Elke studio klinkt natuurlijk toch anders.

Daarna zijn wij gaan opnemen in Rotterdam, met als grote verschil, en dat vind ik dat een gouden zet is geweest, dat Tue mijn zang wilde opnemen. Daarvoor ben ik naar Denemarken gereden, en daar heb ik in twee dagen alle nummers erop geknald. In totaal in acht of negen uur. Dat kon zo snel, omdat alle zanglijnen al vast stonden. Ik reed in m'n eentje naar Denemarken, en dat is acht uur rijden. Ik heb bij wijze van spreke acht keer de elf nummers voorbij laten komen op cd. Continu meezingen. Toen ik er aankwam had ik de nummers echt in m'n systeem zitten. Ik had nog wel een tekstvelletje voor me in de studio, maar daar hoefde ik niet of nauwelijks op te kijken. Alle kleine timing-dingetjes die het gaaf maken bedenk je niet "on the spot." Daar ben je al weken mee bezig. Het zijn van die hele kleine dingen die de snelheid er in leggen, of juist eruit halen. Dat maakt het gaaf. Maar daar zit heel veel werk in. Nu was het net of ik gewoon live stond te zingen, want ik kende het al door en door. Maar hij had wel een paar goeie tips. Ik ben geneigd om alles lang uit te rekken. Dus lange woorden. Dat doe ik omdat ik het kan. Ik heb genoeg lucht daarvoor. Maar Tue had zoiets van "de muziek is zo puntig, dus zing ook eens wat puntiger." Wat sneller, wat meer agressie er in. Ik vind dat het ontzettend goed heeft uitgepakt.

Dus als je in Rotterdam was gebleven hadden de zanglijnen waarschijnlijk ook anders uitgepakt?

Ja misschien wel. Hij is een echte producer. Niets ten nadele van Hans en Dennis, want dat zijn goeie technici, maar Tue is gewoon net iets beter. Baas boven baas. En het was ook prettiger dat de rest van de band er niet bij was. Die zijn toch altijd geneigd om zich ermee te bemoeien. En dat is niet erg, want dat moeten ze eigenlijk ook doen. Maar nu kenden we de nummers al helemaal voordat we ze gingen opnemen, omdat we zo intensief met de demo's bezig waren geweest. We hadden thuis een stukje opgenomen als demo, stuurden dat rond in mp3, en tien minuten later kreeg je al reacties. Of het was te gek, of je kreeg opbouwende kritiek terug. Dus iedereen was al helemaal blij met de songs. Voorheen gingen we eerst de tracks opnemen, en toen pas hoorden we echt hoe de muziek werd. En pas later kon ik pas met m'n zanglijnen beginnen. Dat was eigenlijk mega irritant. Ik ga het echt nooit meer anders doen dan dat we het nu gedaan hebben. Leve ProTools, dat is echt super.

Heb jij weer alle teksten geschreven?

Ja. Altijd al gedaan, en dat zal ik ook altijd blijven doen.

Heb je moeite met andermans tekst te zingen?

Ook wel. Maar ik heb ook genoeg inspiratie. Alleen op Soul Survivor had Boudewijn wat teksten aangedragen, want toen had ik echt nul inspiratie. Maar dat is geschiedenis, dat is algemeen bekend. Alles is nu uit mijn pen.

De teksten liggen redelijk in het verlengde van enkele nummers van La Muerte. De mensheid is maar slaafs, men volgt blindelings. Dat is een beetje de rode lijn door heel Rise To Ruin. Houdt dat jou zo bezig?

Jawel. Ik kan me mateloos ergeren aan de manier waarop we dag in dag uit besodemieterd worden door de mensen die wij macht gegeven hebben. Gewoon, de manier waarop het kleine handje mensen die de werkelijke macht in handen hebben toch doen waar ze zelf zin in hebben, en schijt hebben aan deze wereld. Ik vraag me ook openlijk af, in bijvoorbeeld A Question Of Terror... ik geef die terroristen geen ongelijk.

Net noemde je al de mooie kant van de huidige technologie, met het rondsturen van demo's en direct al reacties er op krijgen. De minder mooie kant is dat een album al een tijd voordat hij uitkomt op internet te vinden is.

Ik geloof niet dat het in ons geval zo erg is. Metalfans zijn over het algemeen toch verzamelaars. We hebben met Gorefest sowieso een paar behoorlijke stijlwisselingen doorgemaakt, en met La Muerte waren mensen toch zwaar sceptisch over welke kant het op zou gaan. Dus ik heb zoiets van "nou, luister eerst maar eens." De meeste mensen willen toch the real deal hebben. Ook al downloaden ze 'm, dan komen ze toch naar optredens, en ze kopen toch het shirtje. Ik maak me er niet zo heel veel zorgen om.

Je had het over de twee bonustracks. Surrealism en Dehumanization? Hoe verschillen die van de rest van de nummers?

Ze zijn wat rockiger. Wat meer groove. Die hebben we willens en wetens zo lang mogelijk thuis gehouden, en niet naar de platenmaatschappij gestuurd. Wat ze niet hebben kunnen ze ook niet persen. We wilden eigenlijk een extra cd-tje bij de digipack uitvoering doen. Maar dat was te duur, en dan was het label bang dat winkels weer een hogere prijs gaan vragen. Nu komt er een seconde of tien pauze tussen het laatste nummer van het album, dus The End Of It All, en de twee bonustracks.

Het einde van The End Of It All vond ik wel mooi, dat het eindigd met and so we rise to ruin. Het geeft mooi de rode draad aan. Kunnen we er ook uit opmaken dat het toch een soort conceptalbum is?

Ja en nee. Conceptalbums zijn toch iets van de jaren 70, progmetal. Er zit wel een hele zware rooie draad doorheen, absoluut. Maar om het nou een conceptalbum te noemen... ik weet het niet. Maar als men het zo wil zien, ook goed.

Jacob Bredahl van Hatesphere is op twee nummers te horen. Kwam dat spontaan in je op toen je in Denemarken was, of hadden jullie van te voren al gevraagd of hij mee wilde doen?

Boudewijn had bij mij thuis de screams opgenomen in Revolt. "fuck it" en "do it". Dus ik zag me al af te vragen hoe we dat in Denemarken zouden gaan doen bij de opnames. We hadden heel makkelijk die files uit m'n laptop kunnen pakken en die gebruiken. Maar Jacob woont tien minuten bij Tue vandaan, en Tue vroeg de eerste dag al of ik er bezwaar tegen had of Jacob zou langskomen, want hij wilde heel graag wat nieuwe nummers horen. Ik had daar geen problemen mee. Twee uur later kwam Revolt ter sprake, en het leek mij eigenlijk wel leuk als hij daar dan die dingen in zou schreeuwen. Hij kan namelijk behoorlijk krijsen. We hebben hem gebeld, en hij zei zo van "I'd be honored." Later die dag kwamen we bij Speak When Spoken To. Daarin zit in een stukje tekst een vrij lange pauze, en het leek Tue wel leuk om dat op te vullen door Jacob.

Je zei net dat je al maanden bezig was met die nummers, maar op deze manier blijft het toch spontaan.

Inderdaad. Luister, je moet de spontaniteit bij ons niet onderschatten. We zijn er wel heel lang mee bezig, maar 70 a 80% van m'n zanglijnen komen spontaan bij me op. We zijn er dan nog wel mee bezig, om te kijken of het nog gaver kan. Kwaliteitscontrole.

Voor de vorige plaat hadden jullie nog een videoclip opgenomen. Komt er voor deze plaat nog iets?

Dat waren we van plan, en we hadden een datum geprikt om dat te doen, maar we hadden het veel te druk. Drie dagen van te voren hebben we het dus maar afgeblazen, omdat we eigenlijk maar een half plan hadden. Dus, of we gaan het in augustus doen, of we stoppen het budget wat we voor een videoclip hebben in het budget van een later te verschijnen dvd. We weten het dus nog niet. Het heeft om eerlijk te zijn niet zo heel veel zin. Het is toch hoofdzakelijk voor internet-distributie. Maar er zijn genoeg filmpjes te vinden. Er is een opname van het Up From The Ground festival uit Duitsland van vorige zomer, en misschien pakken we daar wat beelden van en zetten we die op internet.

Voor welk nummer waren jullie van plan om die clip op te nemen?

Revolt. We hebben ook een ingekorte versie van het nummer gemaakt, waar die break in het midden korter is. Die begint dan eigelijk gelijk met die sample.

Van wat is die sample eigenlijk?

Dat kan ik je nu nog niet zeggen, want daar gaan we waarschijnlijk nog wat mee doen...

Half september is de releaseparty. Is dat niet wat laat, als de cd begin augustus uitkomt?

Ja eigenlijk wel, maar we zitten allemaal tot onze nek in het werk. En we zitten met de vakantie enzo. Dat was allemaal al lang gepland, en eigenlijk zou het album in september uitkomen. Vandaar dat die releaseparty ook al gepland was. Maar Nuclear Blast vond het zo'n goeie plaat dat ze 'm wat meer aandacht willen geven. In september hebben ze al drie grote releases, dus ze waren bang dat we een beetje zouden verzuipen tussen die grote releases. Dat ze ons niet de campagne kunnen geven die deze plaat verdient. Dus daarom wilden ze 'm een maand naar voren halen. Dat houdt dus in dat ik nu interviews aan het doen ben terwijl ik eigenlijk geen tijd heb. Maar de liveshows waren al gepland, en pas begin september hebben we tijd om te repeteren. Dan gaan we nog een paar tryouts doen, en dan op 14 september is de echte releaseparty in de Melkweg in Amsterdam. Oorspronkelijk zou de plaat op 10 september uitkomen, dus dan was het perfect geweest. Maar ik vind het zo wel prettig, want dan kent iedereen de plaat ook al.

Daarna gaan jullie op tour, met One Man Army And The Undead Quartet.

Ja, Gorefest als headliner, special guest OMA. One Man Army afgekort. En Before The Fall is opener. Dat wordt drie weken door Europa trekken.

Komt deze package ook naar Nederland?

Dat weet ik niet zeker. Het weekend waarin we beginnen, dan spelen we in Tivoli, daarvan weet ik niet zeker of we One Man Army ook al bij ons hebben. Maar we spelen in oktober en november een paar keer in Nederland. Ik denk dat we in totaal een stuk of 50 shows doen voor Rise To Ruin, en volgend jaar de festivals. Deze zomer doen we geen festivals, omdat de plaat pas laat uitkomt, en omdat we nu ook druk zijn met ons werk.