Geweldig. Het was niet in de Rockefeller Musichall waar de laatste dvd was opgenomen, maar in een veel grotere zaal. Het was bijna vol, dus er was veel geschreeuw vanuit het publiek. Ik denk dat we wel dezelfde magie hadden als de show van op de dvd.

Jullie zijn dus al op tour gegaan door Europa, terwijl de cd nog uit moest komen.

De cd zou eigenlijk al eind maart uitkomen. Dus we dachten dat de cd al beschikbaar zou zijn halverwege de tour. Maar we kwamen tot de conclusie dat we extra tijd nodig hadden om de cd af te maken. We konden ervoor kiezen om daarom de tour af te lasten, maar daar hebben we uiteraard niet voor gekozen. Op deze manier kon men wel alvast wat nieuw materiaal horen voordat ze de cd in handen hadden. En de tour was daarom ook weer geweldig. Als we weer terugkomen voor een nieuwe tour, gaan we natuurlijk wel meer nummers spelen van Ghost Opera.

Waarom was het album nog niet af voor de oorspronkelijke releasedatum?

Er was niks schokkends gebeurd. We vonden dat we gewoon nog wat langer aan het totaalplaatje moesten werken. We wilden nog bezig met het geluid, melodielijnen etc. Eigenlijk waren het kleine details die de fans eigenlijk niet zouden hebben opgemerkt. Wij willen een cd maken waar wij als band in ieder geval 100 procent tevreden mee zijn.

Na twee de twee concept-albums Epica en The Black Halo hebben jullie met Ghost Opera weer eens een ‘normaal’ album gemaakt. Was het lekker om je nu eens niet aan een vast verhaal te houden?

Ja, absoluut. Het stond van te voren al vast de we ons dit keer niet aan een groot concept gingen houden. Die gedachte alleen al maakte het maken van de nieuwe cd erg verfrissend. Maar we vonden het wel belangrijk om daarnaast nog wel nieuwe elementen toe te voegen aan de muziek. We experimenteren nu nog wel bijvoorbeeld met het toevoegen van diverse zangers en zo. Het geluid blijft verder ook erg belangrijk. Ik vind dat de laatste vijf cd’s erg verschillend klinken, maar steevast een goed geluid hebben.

Het geluid is zeker weer erg goed. Is dat de reden dat jullie wederom hebben gewerkt met het producersteam Sascha Paeth en Miro?

Daar zijn verschillende redenen voor. Maar het is vooral omdat het gewoon bij voorbaat al een winnend team is. Ze kunnen heel goed het groter geheel zien. In samenwerking met de band heeft iedereen altijd zijn eigen aandeel aan de cd. De producers zijn dan tevreden, wij zijn tevreden, dus we zien geen enkele reden om daar verandering in te brengen.

Wat kun je me vertellen over de titelkeuze Ghost Opera?

Het verhaal van het titelnummer gaat over een operazangeres die achtervolgd wordt door een geestesverschijning van haar oude zelf. Ze woont in een groot huis en denkt gek te worden. Die geest kijkt in feite terug op haar leven. Het album als geheel kun je ook zo zien. Daarmee reflecteren we als band terug op de afgelopen twee en een half jaar. Alles waar we door geïnspireerd werden die afgelopen tijd, hebben we gebuikt voor het nieuwe album. De teksten komen grotendeels van mij, maar ook Thomas Youngblood komt af en toe met een tekst. Hij helpt me wel vaak met mijn teksten. Ik kom uit Noorwegen en daarom is mijn engels niet optimaal. Zijn woordenschat is natuurlijk veel groter.

De video voor Ghost Opera ziet er indrukwekkend uit en vooral duur en ik neem aan dat je er erg tevreden mee bent.

Ja. Het was de bedoeling dat het heel groots moest worden. In samenwerking met de regisseur hebben we de verhaallijn uitgewerkt, vandaar al die acteurs die erin voorkomen. Daarvoor hadden we inderdaad veel geld voor nodig. We hebben altijd wel een goed budget gehad voor onze video’s. Maar bij deze video was het vooral een kwestie van achteraf veel toevoegen, zoals de koren en de diverse zangers die voorbij komen. Het orkest dat je ziet, daarvoor zijn ook acteurs gebruikt en is dus niet het orkest die je op het album hoort.

Gebruiken jullie eigenlijk wel echte instrumenten op de cd?

Nee, voor de orkestrale instrumenten gebruiken we nog altijd samples. Met de techniek van tegenwoordig is het zo makkelijk om alles met samples te brengen. Het is dan de kunst om met die samples zoals een echte viool te kunnen spelen. Dat is knap lastig, om het zo te laten klinken alsof je echte mensen hoort spelen. Dat is de specialiteit van Miro. Het beste zou misschien kunnen zijn om met een echt orkest te kunnen werken. Maar wij zien daar niet het voordeel in als het nu al zo goed klinkt. Zou het dan echt beter klinken?

Het lijkt me vooral de kick om met zo’n groot orkest te kunnen werken. Live zou een show met een orkest natuurlijk wel kunnen, dat wordt inmiddels wel vaker gedaan door bands als Manowar en Rhapsody.

Dat zou voor een keer best kunnen, ja. Maar het lijkt mij eerlijk gezegd niet zo logisch om een band als Kamelot met een orkest te laten spelen. Als band spelen wij denk ik veel te hard voor het orkest. Ook moet elke muzikant apart opgenomen moeten worden en dat is een helse klus. Het zou een te grote productie worden.

Van het nieuwe album was ik wel benieuwd waar het nummer Blücher over gaat.

De Blücher was een oorlogsschip dat werd gebruikt in de Tweede Wereldoorlog. En dat schip had de leiding over een hele vloot dat Oslo moest binnenvallen. Het verhaal gaat dan over een man die op de railing staat zo vlak voor de invasie. Hij denkt aan zijn verloofde in Duitsland. Je zou het een liefdesverhaal kunnen noemen, maar wel met veel verdriet. Want uiteraard komt die man te overlijden. Het is een donker nummer waarbij die sfeer mooi gecreëerd wordt dankzij de openingsriff.

Daarna komt de ballad Love You To Death, wat ook al een triest liefdesverhaal is.

Dat klopt. Dat verhaal is gebaseerd op een Japanse mythe. Het gaat over een verliefd stel, waarvan het meisje komt te overlijden. Ze komt terug om hem als geest lastig te vallen. Ach, de muziek van Kamelot leent zich nu eenmaal beter voor zulke verhalen dan vrolijkere liefdesverhalen. Maar toch, het verhaal kan best een positieve boodschap hebben in een melancholieke sfeer.

De band lijkt per album steeds succesvoller te worden. Merk je dat zelf ook?

We zijn in ieder geval een betere live-band geworden dan we vroeger waren. Vanaf The Fourth legacy hebben we per album steeds een grotere fanbasis gekregen. Toen The Black Halo uitkwam, was het succes opeens op een ander niveau aanwezig. Het schijnt gewoon erg goed te gaan in landen als Spanje, Frankrijk, maar ook Nederland. Voorheen was het vooral Zweden en Duitsland, de voor de hand liggende landen.

En hoe gaat het dan in de Verenigde Staten, toch wel de thuisbasis van Kamelot?

Ook goed. We hebben pas onze eerste grote tour daar gedaan. Onze video zal getoond worden op MTV. Ik kan daar alleen maar erg blij mee zijn. Ik vooral erg tevreden met het feit dat het genre wat we nu spelen na al die jaren eindelijk geaccepteerd lijkt te worden. Het is mooi dat melodieuze metal een breder publiek krijgt, zodat we met Kamelot onze muziek aan een grotere groep mensen kunnen laten horen.