Absoluut. Toen we met ze spraken werd al snel duidelijk dat ze ons al jaren volgen. Ze wilden ons al langer een aanbod doen, maar aangezien ons contract met onze vorige platenbaas nog niet afgelopen was kon dat niet. Het is eigenlijk zo gegaan: we zijn van september tot eind februari met het album bezig geweest. Ondertussen hebben we met Roadrunner en ook andere labels gesproken, en uit die gesprekken met Roadrunner bleek wel dat zij ook fans zijn. Ze hebben verstand van de muziek, en verstand van zaken. Ze hadden veel respect voor waar we gekomen zijn, en dat we dat eigenlijk helemaal zelf gedaan hebben. Ze snappen hoe wij als band werken. En ze durven het aan om bands te tekenen die hun eigen ding doen, waar ze zelf weinig bij in te brengen hebben. Neem nu een band als Slipknot, of Dragonforce. Beiden doen echt hun eigen ding, en Roadrunner durfde dat aan om die te tekenen. Ze geloven in de bands, en bij ons ook. Ik denk dat het heel goed zal gaan tussen ons en Roadrunner.

Hingen ze gelijk aan de telefoon toen jullie contract met Atlantic Records afgelopen was?

Eigenlijk al iets eerder. Ze hadden al contact opgenomen met ons management, om te peilen of wij interesse hadden. Maar we hebben gewacht tot ons contract voorbij was voordat we echt serieus in gesprek gegaan zijn.

Hebben jullie ook gewacht tot de plaat klaar was voordat jullie echt "ja" zeiden?

Zo ongeveer. Zoals ik zei was de plaat in februari af, en het was geloof ik eind januari dat we het contract met Roadrunner tekenden. Op dat moment waren de opnames al bijna helemaal afgerond, en het mixen en masteren moest natuurlijk nog gebeuren. Het album was dus eigenlijk al bijna af.

En daarna was het "dit is het album. Take it or leave it" ?

Ja. Maar zo werken wij eigenlijk altijd. De enige keer dat Atlantic probeerde ons te vertellen wat we moesten doen was bij Falling Into Infinity. Dat was niet echt een geslaagd plan, want wij hadden daar echt geen trek in. Uiteindelijk hebben we nog grotendeels gedaan wat wij wilden, maar toch waren er teveel mensen die dachten te weten wat het beste voor ons was. De enigen die daar over beslissen zijn wij. We hebben Atlantic toen laten weten dat als ze nog een keer zouden proberen om ons te sturen, dat we dan zouden stoppen. Sindsdien hebben ze ons laten doen wat we wilden, en met Scenes From A Memory kregen ze het album pas te horen toen hij echt helemaal af was. En sindsdien is het altijd zo geweest. En volgens mij hebben ze geen redenen gehad om te klagen. Ik weet ook dat de meeste bands die vrijheid niet hebben, dus wat dat betreft denk ik dat we onszelf gelukkig mogen prijzen dat we ons dat kunnen veroorloven.

Nu dan het nieuwe album, Systematic Chaos. Als je alleen op de songtitels afgaat lijkt het een erg zwaar, duister album te zijn. Maar eigenlijk valt dat wel mee.

De onderwerpen van de nummers zijn vrij duister, maar het is allemaal fantasie. Het is niet op echte gebeurtenissen gebaseerd.

In The Presence Of Enemies bestaat uit twee delen. Zie jij het zelf ook zo, of is het voor jou eigenlijk één nummer?

Het is één groot nummer, een 25 minuten durende epic. Maar het is opgedeeld in twee stukken, omdat in deel 1 een personage wordt geïntroduceerd, die een leger van bezeten en verloren zielen bij elkaar probeert te krijgen. In deel 2 wordt een ander personage geïntroduceerd, die dat leger van het personage in deel 1 probeert over te nemen, zodat hij de heerser kan worden. De "dark lord". Het is kwaad versus kwaad in dit verhaal. Als je ze direct na elkaar luistert hoor je ook wel dat de muziek doorloopt, zodat het alsnog één lang nummer is.

De rest van de nummers staan er los van, he?

Los van deze twee? Ja. Het is geen conceptalbum, mochten mensen dat denken.

Waarom staan deze twee nummers dan aan het begin en einde van het album?

Dat was niet het oorspronkelijke plan. Eigenlijk stonden ze na elkaar, maar pas toen we tegen het einde van de opnames liepen kwamen we er achter dat ze misschien wel beter werken als ze echt losgekoppeld zijn, dus aan het begin en einde van het album.

Constant Motion is de eerste single, en er is een clip voor opgenomen. Het is toch alweer zo'n tien jaar terug dat jullie een videoclip opgenomen hebben, he?

Dat klopt, we hebben hiervoor onlangs een clip opgenomen in New York. Tegen de tijd dat men dit leest zal hij vast wel al ergens te zien zijn. Ik ben blij dat we dat nummer gekozen hebben voor een clip, want ik vind het een erg mooi nummer, heel intensief, en de clip draagt dat ook uit.

Wat voor soort clip is het?

Je ziet de band spelen, maar er gebeurt vanalles rondom, en je ziet het vanuit veel verschillende camerastandpunten. Ik weet niet goed hoe ik het moet omschrijven. Mad Max meets The Matrix, denk ik. Het is een erg vreemde clip, kan ik je zeggen.

Komt het ook op single uit? Of alleen voor de radio?

Er is een radio-versie van het nummer, dus het is een single voor de radio. Ik weet niet zeker of hij ook te koop zal zijn. Als dat het geval is zal het slechts heel beperkt zijn. Forsaken wordt trouwens de tweede single, waar ook een clip voor komt. Dat is een wat "normaler" nummer. En erg catchy.

Je zei dat je van september tot en met februari in de studio gezeten hebben. Was dat echt fulltime?

Zo ongeveer wel. We hebben rond kerst en nieuwjaar natuurlijk nog wel wat vrij genomen, en in de weekenden, maar van maandag t/m vrijdag zaten we in de studio.

Als je er nu op terugkijkt, wat voor soort sfeer hing er toen in de studio?

Het was erg gaaf, want er hing een erg positieve sfeer. Soms zit je in de studio en is iedereen wat down, wat soms ook voor goede albums kan zorgen, maar deze keer waren we allemaal de hele tijd heel goed gestemd. In het begin hebben we de nummers geschreven, en telkens als een nummer geschreven was en we er allemaal tevreden mee waren dan hebben we de basis opgenomen. De drums, basgitaar en slaggitaar. Daarna gingen we door naar een volgend nummer of volgend idee. Toen we vonden dat we genoeg nummers hadden zijn we de rest gaan opnemen. De gitaarleads, de keyboards, de zang, etc.

Neem jij in dat beginstadium geen zang op, als demo?

Nee. Als de muziek af is gaan we de teksten en zanglijnen erbij bedenken, en pas op het einde nemen we die op.

En hoeveel opnames heb je gemiddeld nodig?

Vijfduizend.

Okee, dat verklaart de vijf maanden in de studio...

Hahahaha ja he. Nee, hoe het gaat is als volgt: we weten van te voren toch al hoe we het ongeveer willen hebben. Ik zing dan een couplet, en dat zing ik vijf of zes keer, maar elke keer net iets anders. Daarvan nemen we de beste stukken. En dan gaan we door naar het volgende couplet, of refrein.

Had je nog moeite met bepaalde stukken, dat je echt lang hebt moeten zoeken naar de juiste manier van zingen?

Nee, niet echt. Ik snap wat je bedoelt, maar van te voren bedenken we al hoe het ongeveer moet klinken, en dan bereid ik me daar op voor. We bedenken over wat voor soort personage de tekst gaat, en daar leef ik me dan in in. De meeste tijd gaat daar in zitten, in het bedenken van hoe we het willen. Op het moment dat we het dan opnemen gaat het een stuk soepeler. De opnames zelf hebben daarom niet zo lang geduurd. De zang had ik in een kleine twee weken opgenomen.

Het album komt uit als special edition.

Ja, met een dvd erbij, en andere cover.

Wat komt er op die dvd?

Een blik achter de schermen, met interviews, gesprekken tussen de bandleden, beelden van de opnames.

En de videoclip voor Constant Motion?

Nee, helaas. De dvd was al af toen we de clip opnamen.

Roadrunner brengt vaak een special edition pas enkele maanden na het normale album uit. Bij jullie komen ze tegelijkertijd, he?

Ja, gelukkig wel. Laat de fans maar kiezen welke ze willen kopen, in plaats van dat ze nu de normale kopen en zich later genaaid voelen als er nog een andere versie uitkomt, met extra's.

Deze zomer doen jullie een korte tour door Europa met wat festivals, en later dit jaar een normale tour.

Ja, in juni spelen we op festivals, en tussendoor nog wat losse shows. We staan hier in Nederland op Fields Of Rock, half juni. Op die losse shows nemen we Riverside mee als support. Een te gekke band. En dit najaar nemen we Symphony X mee, en nog een band. Maar ik kan nog niets zeggen over die derde band, want dat is nog niet rond. Ik wil geen valse hoop creëren, als het toch niet doorgaat met die band.

Op enkele shows deze zomer nemen jullie Charlie Dominici, jouw voorganger in Dream Theater, ook mee.

Ja, hij gaat deze zomer in Italië bij ons in het voorprogramma staan.

Je snapt ook wel dat de fans dan gaan verwachten dat hij ook een nummertje met Dream Theater komt meedoen.

Dat snap ik. Maar gaan we dat ook doen....? Dat is nog maar de vraag...

Dat zegt eigenlijk al genoeg...

Hahaha ja he. Het wordt wel cool. Zijn nieuwe band is goed, en hij heeft er ook zin in.

Hij is een hele tijd weg uit de muziekwereld geweest, he.

Ja, een hele tijd. Toen hij die show met ons deed voor die When Dream And Day Unite-dvd in 2004 kreeg hij de smaak weer te pakken, en nu heeft hij dus weer z'n eigen band. En dat album is erg goed.

Dit najaar dus de normale tour. Ik zag wel een datum voor België bevestigd, maar nog niets voor Nederland.

Wees maar niet ongerust, we zouden gek zijn als we Nederland zouden overslaan. Vorige keer hebben we hier twee shows gedaan. Toch? Ik kan me niet herinneren dat we Nederland de laatste jaren hebben overgeslagen, we zullen dit najaar ook zeker hier naartoe komen. En zoals ik al zei, deze zomer ook op een festival.

Wat kunnen we verwachten qua setlists?

Ik geloof dat we op de festivals ongeveer een uur spelen. Bij de headline shows ongeveer twee uur.

De vorige keren speelden jullie zo'n drie uur, op die "Evening With Dream Theater" tours.

Ja, dat was gaaf. Maar nu wilden we eens een normale tour doen, waarbij we ook andere bands op tour meenemen. Eigenlijk spelen we maar een half uur korter dan de vorige keer, want toen zat er nog wel een korte pauze in.

Weet je al welke nieuwe nummers jullie gaan spelen?

Nee. Mike stelt de setlists samen. Hij weet het waarschijnlijk wel. Maar dat verschilt toch altijd, dus ik denk dat we weer veel nummers gaan oefenen. Hij bekijkt per show welke nummers we de vorige keer dat we in dat land waren gespeeld hebben, en past zo de setlist aan, zodat de show heel anders wordt. En we spelen toch elke avond andere nummers, want wij hebben het soort fan dat naar meerdere shows komt. Zo blijft het interessant, voor zowel de fans als voor ons. Want wij willen ook afwisseling in de nummers. Wij zijn ook geen robots, gelukkig. Het zou zo saai worden om elke avond hetzelfde te spelen.

Hebben jullie dat in het verleden wel eens gedaan?

Vroeger wel eens, maar ook niet zo heel veel. Alleen bij de Images And Words tour, en delen van de Awake tour. Toen speelden we veel dezelfde nummers, maar toen hadden we ook een stuk minder nummers om te spelen. Maar inmiddels hebben we tig nummers erbij, en is het alleen maar logisch dat we steeds andere nummers spelen. Ik wil als ik een band zie ook andere nummers horen dan de vorige keer dat ik ze zag.

Wat was dan de laatste band die jij gezien hebt?

De G3 tour. Met Mike en John. Ze speelden ook in Toronto, dus ik ben er met m'n kinderen naartoe gegaan, en natuurlijk nog met Mike, John en de rest rondgehangen en een biertje met ze gedronken.

Ik zag dat jullie in de Verenigde Staten een of andere VIP-kaart verkopen, waarmee men voor een belachelijk bedrag een speciale behandeling krijgt bij een show, zoals altijd op de eerste vijf rijen zitten, en bij het duurste soort kaartje ook nog een foto en handtekening scoren. Wiens idee was dat?

Die van het merchandise-bedrijf. Dat is echt niet ons idee, geloof me. Helaas hebben we wat dat soort dingen betreft niet altijd alles te zeggen. Zou ik zelf zoiets kopen, om dicht bij de band te komen? Nee. Ik koop een normaal kaartje, en hoop dat ik dichtbij genoeg kan komen zodat ik ze nog goed kan zien. Als de bandleden na afloop nog ergens te spreken zijn is dat heel gaaf, natuurlijk. Maar ik zou geen 200 of 250 dollar betalen voor een kaartje. Dat heb ik voor niemand over. Nou ja, alleen voor Queen met Freddie Mercury. Daarvoor zou ik dan nog wel het tienvoudige over hebben. Maar dat is de enige uitzondering.

Dit soort VIP-arrangementen worden wel vaker in de Verenigde Staten aangeboden he? Hier in Europa kennen we dat amper, geloof ik.

Ja, helaas komt dat daar vaker voor. Ik moet er eigenlijk niet teveel over zeggen, want het is allemaal politiek gedoe, en dan krijg ik er misschien weer gelul mee.

Maar het is dus iets waar de band eigenlijk weinig aan kan doen.

Helaas, maar waar.

Hoe lang gaan jullie op tour?

Poeh, erg lang. Bijna een jaar, denk ik. Europa, Noord-Amerika, Zuid-Amerika, Azië. We zijn nu ook bezig om shows in Australië op te zetten.

Niet veel bands gaan naar Australië, he.

Nee, het is erg duur om daar naartoe te gaan. En verdomd lang reizen. 22 uur in het vliegtuig!

En daarna neemt Dream Theater weer even pauze, zodat je een solo-album kunt doen?

Waarschijnlijk wel ja. Ik ben al met de keyboardspeler van m'n solo-platen, Matt, aan het praten over een volgende cd. Maar we moeten eens zien hoe we dat in het schema gaan inpassen. De vorige cd werd goed ontvangen, dus ik wil er nog wel een maken.

Jullie kunnen allemaal niet even echt pauze nemen en niets doen, he? Elk Dream Theater lid heeft nog tig andere dingen waar hij mee bezig is.

Haha dat klopt. Nou, ik heb vorige zomer een tijdje echt niets gedaan. Lekker thuis zitten en niks doen. Daar was ik toen echt wel aan toe.