Hij is een soort van godfather, wat dit bandje betreft. Aanvankelijk was het wel de bedoeling dat hij nog wat deed, en dat wilde hij zelf graag en wij vonden het ook een fijn idee dat hij betrokken zou blijven, zonder heel actief alle shows te doen. Voor hem was het echt een tijds-kwestie, dat het niet meer kon. Maar achteraf blijkt dat ook dat zelfs veel meer tijd vergt, en dat zo'n voornemen lastig is om uit te voeren.

Het lijkt me voor hem lastig om jullie bezig te zien, zonder dat hij echt meedoet.

Ja, ja, wel een beetje. Gelukkig is het bij hem "de knop is aan" of "de knop is uit." Hij is er heel goed in om te zeggen van "ok, ik heb gekozen voor m'n gezin, en heb m'n werk daarbij, en daar sta ik achter." Hij had wel even een adempauze nodig, maar nu is alles ok. Hij wil wel op de hoogte gehouden worden, en komen kijken, maar op het moment dat we dan elkaar zagen en hij alle plannen hoorde en de nummers hoorde, was het toch heel confronterend dat hij die tijd er niet meer in kon steken. Ik ben in ieder geval blij dat hij blij is met z'n keuze. Voor ons is dat ook heel fijn om te weten.

Wat me gelijk opvalt, nu hij weg is, is dat de onderwerpen van de nummers heel anders zijn. Geen heksen, geen kuisheidsgordels, niets meer van die aard.

Hij was de oorspronkelijke tekstdichter van het gezelschap. Toen hij de band startte was hij dat al, en toen andere mensen toetraden is dat eigenlijk zo gebleven. Toen hij de band verliet was duidelijk dat hij dat dus niet meer zou gaan doen. Op dat moment was ik zelf heel druk met de opbouw van m'n eigen studio, dus ik heb in dat proces weinig in de melk kunnen brokkelen. Jens en Mats [Van der Valk, gitaristen] hadden op dat moment echt een hoogtepunt in de inspiratie, en ze poepten er de ene na de andere tekst uit. Het verschil zit 'm erin dat het meer met onze eigen realiteit te maken heeft.

Het lijkt me meer een album over gevoelens.

Ja, precies! Om eerlijk te zijn werkt dat wel bevrijdend. Het gaat meer over dingen die heel tastbaar zijn, en waar iedereen wel voeling mee heeft. Ik kan me daar als zangeres beter in verliezen, als dat je metaforische dingen gebruikt, zoals sprookjes en legendes. Dan acteer je het meer, want dan vertel je een verhaal. Dat is ook heel leuk, maar nu is het meer een persoonlijk relaas. Dat werkt heel anders. Het doet iets met je. Je gaat je heel anders voelen als je dingen zingt die heel tastbaar zijn.

Je klinkt een stuk emotioneler. Op sommige stukken heel teder.

Ik heb soms heel veel gas teruggenomen. Het past wel bij de nummers, maar in het begin maakte ik me druk over of mensen niet zouden denken dat ik heel weinig doe in de nummers, omdat ik niet steeds voluit zing. Maar ik heb me daar overheen gezet. Het is een beetje de rode draad door het album: we hebben niks te verliezen en we doen wat ons muzikale hart ons ingeeft. En dat hebben we dus ook in de studio gedaan. Als ik het terughoor ben ik tevredener dan ooit. Nu ben ik zelf een van m'n grootste criticasters. Ik kan echt heel slecht tevreden zijn met m'n eigen werk, maar wat je hier hoort ben ik. Het voelt heel goed. Als wij maar happy zijn is voor ons het belangrijkste. Gelukkig krijgen we nu wel de feedback, van bijvoorbeeld recensisten, dat mensen dit toch het beste vinden. Maar dat hoop je als band natuurlijk toch wel.

Hoe reageert de buitenlandse pers dan? Want tot dusver is Autumn in Nederland goed bezig, maar ik kan me voorstellen dat het voor de buitenlandse pers de eerste kennismaking met jullie is, nu jullie op een groter internationaal metal label zitten.

Heel veel mensen hadden nog nooit van ons gehoord, maar om zich te verdiepen hebben ze dan wel de eerste twee albums ook nog geluisterd. En dan zijn ze heel verbaasd over de reuzenstappen ineens.

Als ik eerlijk moet zijn vind ik de stap tussen When Lust Evokes The Curse en Summer's End een stuk groter dan tussen Summer's End en My New Time.

Ik snap wat je bedoelt. Qua productie is When lust Evokes The Curse echt zo slecht. Ik durf er bijna niks over te zeggen, maar het klinkt eigenlijk als een demo. In ieder geval als je het vergelijkt met wat erna komt. Summer's End was voor ons toen een reuze stap, en we hadden daar het gevoel dat we wat meer songs hadden leren schrijven. Dat hebben we nu wel meer doorgetrokken.

Ik las op jullie site dat jullie een stuk of veertig nummers geschreven hadden. Hoeveel hebben jullie er uiteindelijk opgenomen?

Het album zoals dat er nu ligt, plus van drie nummers nog het skelet. Dus de drums en bas, maar toen hadden we al zoiets van "nee, toch niet." Van deze nummers die op de plaat staan voelde het goed om ze bij elkaar te zetten, maar die andere drie verstoorden het evenwicht. Daar moeten we eerst nog wat aan werken, voordat we die aan de gevoelige plaat toe vertrouwen. Maar er ligt heel veel op stapel, en het is dan heel lastig, want het zijn toch je kindjes. Er zitten toch nummers tussen waarvan je achteraf spijt krijgt dat je ze niet hebt opgenomen. Maar je moet op een gegeven moment kiezen wat je opneemt. En als je dan met zes mensen bent moet je wel zorgen dat iedereen tevreden is met de nummers, dus is het lastig kiezen.

Toen ik jullie vorig jaar zag in Dordrecht speelden jullie al een paar nieuwe, maar zo te zien hebben ze niet allemaal het album gehaald.

Dat klopt. We hadden er inderdaad een paar live gespeeld die we toch niet hebben opgenomen. Maar in die periode speelden we volgens mij Angel Of Desire en My New Time ook al, en die staan er wel op.

De reacties destijds op de nieuwe nummers waren ook vrij wisselend. De een vond ze te gek, de ander vond ze niks.

Ja maar dat hou je toch. Je moet je als muzikant toch telkens weer bedenken waarom je muziek bent gaan maken. Waarom ging je trouw elke zaterdagmiddag naar de oefenruimte. Omdat je zelf muziek wilde maken. Je krijgt toch dat als het goed gaat, of ook wel als het minder goed gaat, je makkelijk beïnvloedbaar bent. Dan verlies je controle over je eigen ding, want dan ga je je plooien naar wat jij verwacht dat zij leuk zullen vinden. En dan ben je niet eerlijk bezig. Niet naar jezelf, en niet naar hun toe. Dan speel je hun favoriete band, in plaats van dat je jezelf bent. Goed, als veel mensen zeggen dat ze het niks vinden is er dus de kans dat je van de ene op de andere dag je inkomsten kwijt bent, en al je jaren van investeren. Het is nogal een risico, maar ik denk wel dat je altijd moet proberen jezelf te blijven. Anders wordt het zo'n poppenkast. We maken alternatieve muziek, namelijk metal, en dat is toch al dat je je eigen weg moet vinden, en niet wat de formats voorschrijven. Gewoon je eigen ding doen. Het is jammer als niet iedereen dat te gek vindt, maar bij elk album heb je denk ik wel dat er nieuwe mensen bijkomen die het goed vinden, die het vroeger niks vonden. En er haken mensen af.

Ben je er bang voor, dat een meerderheid de plaat echt niks vindt?

Nou, ik ben er eigenlijk niet bang voor, maar ik heb zoiets van "ik zie het wel." Nu merk ik wel dat veel mensen positief zijn, en dat voelt natuurlijk goed, maar je kunt niet ontkennen dat het je raakt als mensen het niet meer leuk vinden. Het zijn misschien mensen die je jarenlang bij concerten hebt gezien, en dan ineens niet meer terug komen. Maar ik ben er niet echt bang voor, want ik heb wel het gevoel van "dit is hoe het gaat." Ik denk dat ik daar vroeger wel meer moeite mee had gehad dan nu, want ik geloof in wat we doen, en we zijn een hechte groep mensen. Dat vind ik al super, dat we dit nu kunnen doen, en dat ik m'n eigen studio run. Als heel veel mensen dan het nieuwe album te gek vinden voelt het fantastisch, maar als ze dat niet vinden kan ik er wel mee leven. Ik zou het jammer vinden, maar ik kan er wel mee leven.

Voor Summer's End hadden jullie een paar videoclips opgenomen. Voor Gallery Of Reality, en nog een.

Ja, Premeditated Dying, al stond dat nummer niet op het album.

Zijn er plannen om voor iets van My New Time een clip op te nemen?

Vooralsnog niet. Ik vind het zonde van het geld, want er is zo weinig ruimte voor dit soort bands op tv. Zo weinig tijd en aandacht, zodat het toch weggegooid tijd en geld is. Ik heb een tijdje bij MTV gewerkt, dus ik weet dat er vrij laks mee wordt omgesprongen. Mensen hebben er soms tienduizenden euro's in gestoken, bloed zweet en tranen, en dan komt het toch maar in een bak terecht. Als ze 'm draaien is het op een tijdstip dat de meeste mensen toch op bed liggen. Het is ee heel ondankbaar iets. Het enige waar het leuk voor is is voor de mensen die ze verzamelen. Vroeger waren er meer programma's daarvoor. Misschien dat we het ooit nog wel eens proberen, maar momenteel hebben we niet het gevoel dat we er wat aan hebben. Maar misschien gaat de hiphop binnenkort wel de kast in en krijgen we weer meer gitaar op tv. Dan is misschien het goede moment, maar of die tijd terugkomt durf ik je niet te zeggen.

Ik zag op jullie site dat vanaf nu jullie bijna elke week wel weer ergens spelen, maar de festivals ontbreken. Geen aanvragen? Nog er mee bezig? Wat is het...

Na Summer's End hebben we een beetje een inkak-tijd gehad. Het zag er toen niet zo goed uit. Er lagen veel goeie ideeën en goede voornemens op de plank, maar zoals vaker gebeurt kwam dat niet echt tot uitvoer. Dat was voor een deel toch omdat we aan een major label gelieerd waren. Die hanteren toch andere promotiemiddelen, en metalfestivals hoorden daar ook niet echt bij. Nu zitten we bij een metallabel, die wel weer goede contacten hebben bij festivals, maar de plaat komt net een beetje te laat uit voor het festivalseizoen. Ik heb er wel vertrouwen in dat we een inhaalslag kunnen gaan maken. De geluiden zijn nu goed, dus ik wacht het af, en we mogen niet klagen.

Maar jij hebt toch je eigen deurtje bij Wâldrock naar binnen...

Ja, maar dat misbruik ik niet. Het zou ook eerder tegen ons werken dan voor ons, want het zal eerder drie keer langer door de molen gaan zodat mensen niet het vermoeden hebben dat daarom is. Er is niets in die richting bevestigd. Ik kaart het ook niet aan, ik wacht het gewoon af.

Ga je wel weer de presentatie doen?

Ik weet het niet. Als we shows hebben is dat natuurlijk lastig. Zij vinden het heel leuk als ik het doe, en ik vind het leuk om te doen en ik help ze graag. Het is een tof festival, dus ik hoop dat het nog lang blijft bestaan. Maar om eerlijk te zijn schijt ik altijd in m'n broek om het te doen. Ik vind het zo eng. Maar hoe dan ook ga ik er zeker naar toe als we niet moeten spelen, want langskomen doe ik dan altijd.