Ik kan niet wachten tot het zover is. We hebben er hard aan gewerkt en zijn bijzonder trots op dit album.

Was het een moeilijk proces dat jullie hebben doorlopen of viel dat wel mee?

Vergeleken met de andere albums was Resurrection waarschijnlijk het makkelijkst om te schrijven. We hebben de zaken op een relaxte manier aangepakt. Daarnaast zijn we heel blij met de terugkeer van drummer Andols Herrick. Wat ook scheelde was dat we eigenlijk konden doen wat we wilden. We had geen contract bij een platenmaatschappij omdat we vorig jaar ons contract bij Roadrunner hebben laten ontbinden. Dat heeft voor veel vrijheid gezorgd. We konden nu als een stel vrienden nummers schrijven en plezier maken zonder ons zorgen te maken over het zakelijke gebeuren. Dat heeft er waarschijnlijk toe geleid dat de nummers een stuk makkelijker tot stand kwamen.

Het album is getiteld Resurrection. Wat is het beste voorbeeld van Chimaira’s wederopstanding?

Ik denk dat het Mark was die met die titel en het concept op de proppen kwam. De rest van de band heeft er even over na kunnen denken en anoniem besloten dat die titel de spijker op zijn kop slaat. Dit album is absoluut een nieuwe start voor de band, we hebben een hoop zaken achter ons kunnen laten. We hebben Andols terug, we zijn weg bij Roadrunner en we hebben zowel een nieuwe producer als een nieuwe mixer aangesteld. Alles bij elkaar heeft dat gezorgd voor een frisse wind binnen Chimaira.

Nadat jullie Roadrunner Records verlieten heeft het een tijd geduurd voordat jullie bij een nieuw platenlabel tekenden. Uiteindelijk is dat Nuclear Blast geworden in Europa en Ferret Records in de VS. Nog steeds tevreden met deze labels?

Zeer tevreden. In eerste instantie waren we bijzonder gecharmeerd van het enthousiasme dat beide maatschappijen uitten om met ons in zee te gaan. Ze lieten blijken dat ze grote Chimaira-fans waren en dat ze grootse marketingplannen hadden. So far, so good. Ze hebben er voor gezorgd dat we heel veel aandacht krijgen in de pers, en dat is natuurlijk altijd goed. We kijken heel erg uit naar de toekomst, en dan vooral het toeren.

Hoe kijk je terug op jullie samenwerking met Roadrunner?

Niet negatief in ieder geval. Roadrunner heeft Chimaira op de kaart gezet en daar zijn we ze heel dankbaar voor. Er zijn enkele zaken voorgevallen met bepaalde mensen, die ervoor gezorgd hebben dat we misschien beter af waren bij een ander label. Ik denk dat ze ons net iets harder hadden moeten pushen. De mensen in Europa waren fantastisch hoor, geen slecht woord over hun. Alleen bij de Amerikaanse tak waren er een paar lieden – die er op dit moment overigens niet eens meer werken – die er zogezegd niet alles aan gedaan hebben. We hebben gevraagd of ze ons wilden laten gaan en uiteindelijk is dat gelukt. We zijn op dit moment allemaal erg tevreden.

Als we het over de opnames van dit album hebben, vond je het leuk om in de studio te zijn?

Eigenlijk wel ja. Normaal gesproken ben ik echt de laatste die dat zal zeggen, want in mijn ogen zijn het schrijven en opnemen van nummers een noodzakelijk kwaad. Ik sta liever op het podium, maar de samenwerking met producer Jason Suecof in het bijzonder verliep erg goed. Als mensen de dvd bekijken, zullen ze zien dat hij zo gek is als een deur. Hij is tevens één van de grappigste gasten die ik ooit ontmoet heb. Als het op muziek aankomt is hij een absoluut genie. Alles bij elkaar was het een relaxte periode, ondanks dat we hard moesten werken.

Jullie werkten voor het eerst samen met Jason Suecof, die in het verleden de albums van onder andere Trivium en God Forbid produceerde. Is hij de nieuwe grote man achter de knoppen?

Ik denk het wel. Hij doet zijn werk fantastisch. Ik ben zeer onder de indruk van het eindresultaat. De albums die hij in het verleden heeft geproduceerd openen hopelijk wat deuren voor hem.

Wie neemt de gitaarsolo’s voor zijn rekening op Resurrection, jij of Rob?

Rob doet altijd alle solo’s. Ik ben de slaggitarist. Ik ben opgegroeid met gitaristen als Scott Ian en Mitch Harris van Napalm Death. Ik vind het erg leuk om slaggitaar te spelen en me te concentreren op mijn rechter hand en downpicking.

Je schikt je dus in je rol binnen de band?

Absoluut. Rob zegt altijd “als je een solo wilt doen ga je je gang maar”. Daar heb ik echter geen trek in. Ik ben blij met wat ik nu doe.

Zoals je eerder memoreerde is Andols terug na een absentie van drie jaar. Was zijn vertrekt toentertijd niet voornamelijk te danken aan het feit dat hij niet constant op tournee wilde zijn?

Hij was het toeren meer dan zat en dat kwam ook tot uiting in zijn spel. Toen hij Chimaira verliet was dat goed klote, maar uiteindelijk heeft het toch goed uitgepakt voor ons. Het heeft Andols de tijd gegeven om na te denken over de reden van zijn vertrek. Het gras bij de buren is altijd groener, maar je realiseert je pas wat je had als je het niet meer hebt. Sinds zijn bijdrage aan de Roadrunner United-cd voelde hij steeds meer de drang om bij Chimaira terug te keren. Het optreden ter gelegenheid van het 25-jarig jubileum van Roadrunner gaf de doorslag. Zijn besluit kon ook niet op een beter moment komen, want op persoonlijk vlak waren wij niet geheel tevreden over onze toenmalige drummer, Kevin Talley. We hebben Andols gevraagd of hij wilde terugkeren en hij heeft ons er van weten te overtuigen dat hij meer dan ooit wil toeren. Zijn enthousiasme op dit moment is enorm en dat hoor je ook terug in zijn spel.

Zijn drumwerk valt inderdaad op als je Resurrection beluistert. Hoe groot is Andols’ impact op de overall sound van dit album?

Zijn impact is echt enorm. Van alle bandleden is Andols zonder twijfel de meest getalenteerde muzikant. We zijn zeer onder de indruk van zijn spel.

Het nummer No Reason To Live is nogal verschillend van alle andere Chimaira-nummers. Wat kan je over dit nummer vertellen?

Dat is een nummer dat Rob heeft geschreven. Vooral van het intro zal men zeggen “is dit Chimaira?”. Rob heeft voor dit nummer een ietwat ander stijl uitgeprobeerd en de rest van de band vond het erg goed klinken. Op het moment dat de drums invallen krijg je echt een draai om je oren. Ik denk dat Rob een andere kant van zich wilde laten zien en No Reason To Live is daar het resultaat van.

Wat is je favoriete nummer op deze plaat?

Als ik een favoriet zo moeten kiezen zou dat waarschijnlijk The Flame zijn. Het is een erg technisch nummer, maar tegelijkertijd erg groovy en in your face.

Speelt jullie toetsenist/sampler Chris Spicuzza een belangrijkere rol dan op het vorige album Chimaira?

Chris is altijd belangrijk geweest. De laatste paar albums zorgde hij voor een extra stukje ambiance, maar we waren dit keer zo onder de indruk van wat hij had gecomponeerd en vonden dat dit de muziek heel goed aanvulde. Daarom hebben we er voor gekozen om zijn aandeel evenveel aandacht de geven als dat van de andere bandleden. Zijn toetsenwerk, samples en zelfs wat orkestrale elementen vielen wat dat betreft erg goed samen met wat we voor ogen hadden voor dit album.

Het artwork is echt één van de coolste covers die ik ooit heb gezien. Wie heeft het ontworpen en kleeft er nog een verhaal aan vast?

Dit zal vast verschrikkelijk overkomen, maar ik ben de naam van de ontwerper vergeten! Ik kwam er onlangs achter dat hij ook de cover van een Dragonforce-album heeft ontworpen. Mark en Chris lieten het ontwerp aan ons zien en iedereen vond het fantastisch. Het heeft dat horroraspect waar we van houden en tegelijkertijd is het eens iets anders. Net als het woord ‘wederopstanding’, het beest kruipt uit zijn schulp. Bovendien ligt het wel in het verlengde van het artwork van de laatste twee albums. Het is iconisch, maar niet te druk. We zijn er erg blij mee.

Iets anders dan. Ben jij een echte heavy metaljunkie?

Absoluut, absoluut. Tot de dag dat ik doodga zal ik mezelf altijd in de eerste plaats zien als fan en dan pas als muzikant. Metal zit in mijn bloed. Alle bandleden houden overigens van veel genres en dat zal je ook wel in onze muziek kunnen horen. We zijn door zoveel muzikanten beïnvloed, maar met metal ben ik opgegroeid. Van death tot thrash tot hardcore en grindcore. Het is absoluut de muziek waar ik het liefst naar luister.

Koop je veel cd’s?

Ja, nog steeds. Ik moet toegeven dat ik een iPod heb waar ik ook cd’s van vrienden op het gezet, maar ik koop nog steeds graag cd’s. Ik wil iets in mijn handen hebben en bijvoorbeeld de liner-notes kunnen lezen.

Als je nog naar slechts één optreden zou kunnen...

Oh shit...

...welke band zou je dan graag willen zien?

Mijn favoriete band is Slayer, dus sowieso Slayer, en in het voorprogramma de originele Pantera-lineup en de originele Metallica-lineup.

Jouw reactie op de volgende personen graag: Mark Hunter.

Een homo. Haha, nee grapje. De leider en beslisser van Chimaira.

Monte Conner.

Fantastische A&R, hij heeft veel voor ons gedaan. Hij wilde ons graag behouden voor Roadrunner en heeft daar ook alles aan gedaan.

Kerry King.

Een mentor. Toen ik opgroeide was dat mijn idool.

Kerry King heeft een tijd terug wat aardige dingen gezegd over, wat de populariteit van Chimaira zeker geen kwaad zal hebben gedaan. Als jij een band op deze manier zou kunnen helpen, welke band zou dat zijn?

De eerste band die me te binnen schiet is een band die in de Verenigde Staten net begint door te breken, maar in Europa al enige tijd bekend is; Decapitated. Dat is een geweldige band en ik hoop van harte dat ze nog beter en bekender worden in de toekomst. We zouden ze graag een keer mee op tournee nemen.

Tot slot. Waarom moet men Resurrection absoluut in huis halen?

Mensen moeten Resurrection absoluut aanschaffen omdat het een kickass rollercoaster ride from start to finish is en een eerlijk album dat alle kant van Chimaira laat zien. Op zeker ons beste werk tot nog toe!