Niet best, haha. Maar we hebben ooit een tour gedaan met Discipline en we deelden een bus en toen kon ik wel iets verstaan en een paar woorden spreken, maar dat ben ik allemaal weer kwijt.
Dan zullen we het maar over Hatebreed hebben. Wanneer hebben jullie besloten dat je weer als vijftal verder wilden?
Dat was wat we voor ogen hadden toen Chris en ik de band begonnen. Toen we The Rise Of Brutality opnamen dachten we dat we het wel zouden redden met z’n vieren. Als Pantera het met z’n vieren kan, dan kunnen wij dat ook. Zo zijn we echter niet begonnen. We wilden wat dubbele gitaarpartijen voor het nieuwe album. Niet veel, gewoon een paar. In onze live-set zitten tien songs met dubbele gitaarpartijen, dus dat komt ook mooi uit.
Alleen al aan de songtitels kun je zien dat het album gaat over persoonlijke problemen die uiteindelijk worden overwonnen. Kun je mij eens precies uitleggen wat de gedachte achter Supremacy is?
Het album gaat over transformaties, daarom hebben we het Supremacy genoemd. Het is een soort gevecht tussen de persoon die je wilt zijn en de persoon in jou die dat probeert te verhinderen. Je goede kant moet superieur zijn aan de slechte kant. Defeatist gaat erover dat je toegeeft dat je jezelf terughoudt. In Horrors Of Self kom je erachter wat je eraan kunt doen en bij Mind Over All wordt de positieve lijn ingezet en vangt een nieuwe fase aan. In Destroy Everything maak je schoon schip en verwijder je alles uit je leven dat een negatieve invloed heeft. Er is een samenhang tussen de songs, zo hebben we dat bedoeld.
Het is een erg persoonlijk album. In het cd-boekje vind je bovendien liner notes. Ik wilde mijn ervaringen graag delen met de fans. Men moet niet denken dat we gewoon wat teksten verzinnen en die gebruiken om een leuk nummer in elkaar te zetten en daar ons geld mee te verdienen. Zo is het beslist niet. Onze teksten zijn allemaal heel persoonlijk en komen recht uit het hart. We hebben veel succes gehad in het verleden. Grammy-nominaties, uitverkochte tournees, we hebben op grote festivals gespeeld en geopend voor Metallica en Korn, maar dat was nooit zonder dat we daar heel veel moeite voor moesten doen.
Ik las dat jouw problemen voortkwamen uit het feit dat je altijd bezig bent met verschillende zaken en meer deed dan dat je aankon.
Ja, ik was compleet afgebrand. Dat was het resultaat van allemaal kleine dingen bij elkaar opgeteld. Om van Supremacy een geslaagd album te maken moest ik eerst het plezier terugvinden. Ik wilde plezier hebben op het podium, plezier hebben in het schrijven van nummers, de band met de fans versterken en plezier hebben terwijl we aan het toeren waren. Ik neem altijd veel hooi op mijn vork, maar zo ben ik nu eenmaal. Het lijkt wel of het allemaal zo moest zijn.
Als we dan terugkijken op de voorgaande albums, was je toen niet blij als er weer één klaar was en daarmee op pad kon?
Zeker wel, maar daarom moedig ik de fans aan om de teksten in het cd-boekje grondig door te nemen. Ik heb het over elk album dat we hebben opgenomen en wat ik heb doorgemaakt. Soms maak je dingen mee die je niet zou moeten willen veranderen omdat ze je leven vormgeven. Het bepaalt wie je bent. Dat was in deze periode erg belangrijk voor ons.
Als ik aan Hatebreed denk, denk ik aan een band die nooit teleurstelt. Jullie optredens zijn altijd zeer explosief en jullie cd’s van hoge kwaliteit. Is dat ook iets dat jullie nastreven?
Het doet me goed dat je dat zegt. In de eerste plaats zie ik mezelf als fan. Ik zie mezelf niet als die gast van Hatebreed of die gast van Headbanger’s Ball. Ik ben een muziekfanaat. Er zijn maar weinig bands waar ik loyaal aan ben gebleven en waar ik nog steeds fan van ben. Slayer is er daar één van. Ik zou het heel erg vinden als ik onze fans teleurstel. Ons bestaan is opgebouwd uit het feit dat we trouw zijn aan onszelf. Ik help graag andere bands en sommige mensen vinden het niks dat ik Headbanger’s Ball presenteer en dat ik heel zakelijk ben, maar dat moet ik wel doen om de jongere bands te helpen en een verandering teweeg te brengen. Voor mij is dat allemaal heel logisch. Als we het over Hatebreed hebben dan zou ik nooit onze muziek aanpassen om een groter publiek te bereiken. Dat hebben we helemaal niet nodig. Op zakelijk gebied moeten we heel professioneel zijn en van meer kanalen gebruik maken zodat meer mensen onze muziek kunnen horen, maar daarom ga ik de muziek die ik maak niet veranderen om op de radio te komen. Ik denk dat dat de reden is waarom zoveel mensen nog steeds graag naar ons luisteren en naar onze shows komen. Gisteren in Denemarken heb ik tegen het publiek gezegd dat ik nog liever de band uit elkaar zie gaan dan dat we een slecht album opnemen. En zo zie ik dat ook echt. Ik gooi liever vandaag nog de handdoek in de ring zodat mensen over tien jaar zeggen dat we vier fantastische albums hebben afgeleverd, dan dat ze zeggen dat we vier fantastische albums hebben afgeleverd, maar ook een piece of shit.
Denk je dat jullie zelf zullen inzien als er een slecht album opkomst is en dat je zegt we kappen er mee?
Dat weet je niet. Mensen vroegen wel eens aan me waarom we niet net als Pantera met Cemetary Gates en Slipknot met Wait And Bleed, een nummer opnemen met cleane zang. Toen heb ik gezegd dat als we dat zouden doen het geen Hatebreed zou zijn.
Is het dan tijd om te stoppen?
Haha, inderdaad. Ik moet wel zeggen dat het allebei erg goede nummers zijn, van twee fantastische bands. Zij konden dat wél doen en het heeft er ook voor gezorgd dat ze miljoenen platen hebben verkocht. Wij voelen niet de drang om ons op die manier te uiten.
Ik hoorde dat Chris er niet bij is deze tour.
Klopt. Hij heeft z’n arm gebroken. Dat Carl van First Blood in Berlijn op vakantie was met zijn vriendin mag pas echt een geluk bij een ongeluk heten. Hij wist niet eens dat we in Berlijn speelden. Hij liep daar rond, zag een poster van ons en besloot om ons op te zoeken om gedag te zeggen. We waren erg verbaasd toen hij ineens binnenstapte en we hadden zoiets van ‘wat doe je hier?’. We vroegen of hij mee kon doen aan deze tournee en hij zei dat hij alle nummers kende en dat hij graag mee wilde doen.
Wat zouden jullie doen als hij er niet was?
Dan zou iemand van onze crew, die vroeger trouwens onze bassist was, invallen.
Wat is er eigenlijk met Chris gebeurd?
Die was betrokken bij een vechtpartij.
Een vechtpartij?
Ja, midden op straat. Eigenlijk was het iemand van onze crew die in de problemen raakte en voordat ze het wisten was het vijftien tegen twee. Hij probeerde de boel te sussen maar kreeg een klap of schop tegen zijn arm, waardoor er een klein scheurtje in het bot is ontstaan. Niet echt plezierig om zo aan een toer te beginnen. Hij baalde ook verschrikkelijk want hij wilde alleen iedereen tot bedaren brengen.
In september was er heel slecht nieuws. Jullie voormalige gitarist, Lou Richards, is die maand overleden. Hadden jullie eigenlijk nog wel contact met hem?
Ik heb hem zes maanden voor zijn dood voor het laatst gesproken. Spijtig genoeg koos Lou niet het juiste pad. Als je ouder wordt zie je in hoe destructief sommige keuzes die je maakt kunnen zijn. Life is for the living. Je moet elke dag als een zegen zien en positief blijven. Lou had het moeilijk. Ik hoop dat hij nu rust heeft gevonden.
Het gerucht ging dat hij zelfmoord zou hebben gepleegd. Kan je dat bevestigen?
Dat klopt. Als je het zó moeilijk hebt moet je hulp zoeken. Helaas heeft hij dat niet gedaan.
Dan iets totaal anders, maar wel een stuk positiever. Je hebt je eigen label, Stillborn Records. Hoe staat het daarmee?
Goed! De nieuwe Full Blown Chaos wordt het helemaal!
Run je de boel nog zelf of heb je het uit handen gegeven?
Ik heb wat mensen die me helpen. Ik vind het gewoon geweldig als ik andere mensen kan helpen en iets kan doen voor bands die ik erg goed vind.
Kies je alle bands zelf uit voor je label?
Ja, de laatste paar heb ik zelf uitgekozen. We zijn bezig met een nieuwe band genaamd Thy Will Be Done en een andere genaamd The Risk Taken. Daarvan zullen binnenkort albums verschijnen die ook in Europa worden uitgebracht. Er komt ook nog een nieuwe Icepick-plaat aan. Het vorige album deed het erg goed in Europa en nog beter in de VS. Zonder advertenties, videoclips of wat dan ook wisten we meer dan 20.000 albums te verkopen. Het was ook nog eens een erg leuk album om te maken. Ice-T deed mee en ook Roger van Agnostic Front en Freddy van Madball zijn er op terug te horen. De nieuwe schijf wordt ook weer te gek. John Joseph van Cro-Mags, Jimmy van Murphy’s Law en Zoli van Ignite zullen er aan meewerken. Het wordt een geweldige plaat.
Je bent er dus al volop mee bezig?
Ik zit de laatste tijd goed in mijn vel en heb daardoor erg creatieve buien. Het nieuwe Icepick-album wordt heel gaaf om te maken, dat weet ik nu al.
Wanneer beslis je of iets geschikt is voor Hatebreed of voor Icepick?
Het laatste Hatebreed-album was al helemaal geschreven, maar ik had nog een aantal nummers over. De meeste songs die ik voor Icepick ga gebruiken had ik dus nog over. Voor de Icepick-albums staan de gitaren altijd gestemd in D, terwijl ze bij Hatebreed lager gestemd zij, namelijk in C. Icepick heeft een beetje een ’92 stijl.
Ben je van plan om ooit met Icepick te gaan toeren?
Weet ik niet eigenlijk. Ik denk niet dat mijn agenda dat toelaat. Het lijkt wel of er niet genoeg dagen in een jaar zitten.
Je hebt ook een album opgenomen met Kirk van Crowbar. Heb je daar nog verdere plannen mee?
We hebben eigenlijk slechts één nummer uitgebracht en dat is op de Headbanger’s Ball compilatie-cd terecht gekomen. Als het goed is komt de plaat in maart uit.
Is Kingdom Of Sorrow een band of een project?
Nee, het is echt een band. We willen ook zeker een keer op tournee.
Als jullie tours voor Supremacy erop zitten, wat heeft dan jouw prioriteit?
Ik denk dat ik de studio in duik om wat albums van andere bands te produceren. Ik ga ook het label en de kledinglijn herstructureren. Dat moet één geheel worden. We zijn ook bezig met een nieuw kantoor in Connecticut én ik heb zojuist wat nieuwe mensen aangenomen, dus daar zal ik de komende tijd mee aan de slag gaan.
Je bent op heel veel albums van andere artiesten te horen. Je hebt onder andere samengewerkt met Napalm Death, Terror, Biohazard en Ill Niño. Welke samenwerking is je het best bevallen?
Met Terror was erg leuk. Dat Napalm Death mij vroeg was een hele grote eer. Ik heb ook met Sepultura gewerkt, dat was eveneens geweldig. Laatst heb ik nog een nummer met Asesino opgenomen. Een Mexicaanse death-metalband, met Spaanse teksten. Ik zing dus ook in het Spaans, wat best cool is. Dino van Fear Factory en Tony Campos van Static-X zitten in die band. We traden op in Texas en in Los Angeles en ze hebben mij de bijnaam ‘El Odio’ gegeven, wat ‘de haat’ betekent. Tijdens dat concert schreeuwde het publiek dus telkens ‘El Odio, El Odio!’. Dat was erg grappig.
Word je veel gevraagd voor gastbijdrages?
Ja, heel veel. Ik moet dan ook vaak weigeren en dat is best balen, maar er is gewoon niet genoeg tijd.
Waar ik erg benieuwd naar ben, luister je alleen naar hardcore of hou je ook van andere genres?
Ik luister naar van alles. Gisteren heb ik nog de nieuwe cd van Beck gedraaid en die Damian ‘Gong’ Marley, een reggae-plaat. Het liefst luister ik nog naar death metal of grindcore. Soms luister ik zelfs country. Ik heb ooit Eric van Flotsam And Jetsam geholpen een country-album op te nemen. Dat was best leuk.
Wat is je favoriete hardcore-plaat?
Van de jaren tachtig vind ik The Age Of Quarrel veruit het beste album. Uit de jaren negentig vind ik Those Who Fear Tomorrow van Integrity, Set It Off van Madball, One Voice van Agnostic Front en Urban Discipline van Biohazard de beste platen. De afgelopen zes jaar hebben vooral Hold It Down van Madball en As Real As It Gets van Sworn Enemy me kunnen bekoren, maar ik vind ook de nieuwe platen van Ignite en Full Blown Chaos erg sterk.
Koop je veel platen?
Ja, ik koop er heel veel. Dan zet ik ze op mijn iPod en geef ik ze aan vrienden.
Wat vind je een schappelijke prijs voor een nieuwe cd?
Dat ligt er aan hoe lang hij duurt. Bij optredens vraag ik altijd tussen de tien en twaalf dollar. De nieuwe van Full Blown Chaos zal twaalf dollar gaan kosten omdat daar een dvd bij zit.
Tot slot had iemand van een andere band nog een vraag voor je. Hier komt ie: welke muzikant die je kent zou de tweelingbroer van Fieldy van Korn kunnen zijn?
Haha, Jim van Chimaira! Wie stelde die vraag?
Hijzelf.
Ok, tof! Haha!