Heel goed. Ik heb de juiste keus gemaakt om Firewind tot mijn prioriteit te maken. Ik hoef nu geen rekening meer te houden met bandleden van andere bands. Firewind voelt nu ook veel meer als een familie. We hebben een nieuwe zanger en drummer en met hen gaat het erg goed.
Je hebt de bands Dream Evil, Mystic Prophecy en Nightrage verlaten voor jouw eigen band, maar niet allemaal tegelijk, toch?
Het kostte gewoon wat tijd om alledrie de bands achter me te laten. Eerst verliet ik Dream Evil in 2004. Dat was ook niet omdat ik weinig tijd meer had, maar meer omdat de leden een andere richting met de band opwilden dan ik. Toen moest ik in de zomer van 2005 de positie van gitarist invullen bij Arch Enemy. Na een tour met ze moest ik gaan beslissen of ik verder wilde met Arch Enemy, want het is fulltime-band. Dus ik zat te tobben of ik al mijn andere bands zou verlaten voor Arch Enemy, of ik stop met al die andere bands en speel in de band die ik het leukst vind om te doen. Ik koos uiteindelijk dus voor Firewind.
De laatste band die je begin dit jaar verliet was Nightrage. Wilde je misschien toch nog proberen om in ieder geval bij die band te blijven spelen?
Ik heb het geprobeerd, maar Nightrage is ook een band met veel verplichtingen. Ze gaan vaak op tour en zitten regelmatig in de studio. Het kwam tot een punt dat ik het niet meer goed kon bijhouden. Het zou niet eerlijk tegenover de bandleden zijn om bijvoorbeeld tours te cancellen omdat ik bezig moet met Firewind. Het was best klote, want ik speelde graag bij al mijn vorige bands.
Dus je mist je oude bands toch wel een beetje
Ik mis meer de mensen waar ik mee gespeeld heb. Want het waren vooral vrienden van me. Maar bij Firewind zijn het gelukkig ook allemaal vrienden. En ik heb nu tenminste een centrale focuspunt.
En omdat je nu verder gaat met alleen Firewind, wil je nu ook echt voor het succes gaan?
Ja, dat was ook mijn bedoeling toen ik besloot me volledig te richten op mijn band. Ik wil Firewind zo groot mogelijk gaan maken.
En met dat idee heb je Alligiance gemaakt?
Ja, en de platenmaatschappij Century Media zag dat ook zo. Met deze plaat moeten we een stapje hoger zien te komen. Voor mijn gevoel is het materiaal op Alligiance daar meer geschikt voor dan ooit.
Het album neigt ook meer naar traditionele hardrock en lijkt iets verder verwijderd van de pure heavy metal van de vorige cd's.
Het is zeker melodieuzer geworden. Maar we zullen altijd proberen heavy te blijven. De traditionele invloeden van de jaren '80 zul je blijven horen. Maar we combineren dat tegenwoordig met ietwat moderne invloeden.
Waren de eerste cd's zoals Between Heaven And Hell min of meer voor de lol gemaakt, omdat je al in andere succesvolle bands speelde?
Oh nee, de eerste cd's waren met serieuze intenties gemaakt. Ik had toen meer te kampen met het probleem dat ik nog niet de juiste bandleden ter beschikking had. Het was ik, nog iemand uit Griekenland en twee bandleden uit de Verenigde Staten. Het was nogal moeilijk om normaal te kunnen touren in die tijd. We moesten af van zanger Stephen Fredrick, puur omdat hij helemaal in Atlanta woonde. Het kostte mij een stel albums om eindelijk een goede line-up voor Firewind te hebben.
Al die bands waar je voor speelde en een eigen band met bandleden van over de hele wereld... dat moet een stressvolle periode voor jou geweest zijn.
Ik nam alles gewoon zoals het op mij afkwam. Ik probeerde me er juist niet al te druk over maken. Ik had veel optredens en releases in die tijd, dus ik zag wel wat er allemaal mee gebeurde. Je kan van een eerste album toch al niet teveel verwachten. Eerst moet je de recensies afwachten of die een beetje in jouw voordeel zijn en dan pas komen de aanbiedingen voor eventuele optredens. Dat gebeurde trouwens met het tweede album Burning Earth. We werden meteen in het diepe gegooid, want Firewind moest namelijk meteen een headline-tour doen in Japan. Dat was het moment dat ik serieus aan een echte band moest gaan denken, haha. Toen moest ik af van zanger Stephen en dat was de eerste zanger die weg moest bij Firewind.
De tweede zanger was Chity Somapala, die de derde cd Forged By Fire heeft ingezongen.
In het begin werkte het heel goed met hem. We namen wat tijd om te beslissen om Chity te nemen als vaste zanger. En uiteindelijk heeft hij dus Forged By Fire gedaan. Helaas bleek na een poos dat het toch niet zo erg klikte. Hij besloot in de zomer van 2005 de band te verlaten wegens persoonlijke redenen.
Apollo Papathanasio is nu de huidige zanger. Alles gaat tot nu goed met hem dan?
Het gaat perfect. Hij is uiteraard de beste. Hij is een goede frontman en heeft een geweldige stem. Het was zo dat ik Apollo al een aantal jaren kende. Ik wilde niet een vreemdeling voor mij als nieuwe zanger via audities. Ik had graag dat het al een goede vriend zou zijn, om zeker te zijn dat het goed zou lopen. Eigenlijk wilde ik Apollo al hebben nadat onze eerste zanger was vertrokken. Maar toen kon hij niet, omdat hij het al druk had met andere bands. Dit keer gaf ik hem weer een belletje en hoopte dat hij nu geen andere bands had.
Nu hebben jullie in Mark Cross ook een Griekse drummer, dus nu is Firewind een volledig Griekse band, toch?
Ja, we zijn allemaal Grieks en Griekenland is nu onze thuisbasis. Alleen is Mark half Grieks en half Duits. Maar hij woont in Athene en kent de taal goed. Hij heeft al een behoorlijke carriére achter de rug. Hij heeft voor bands gespeeld als Metalium en Helloween en heeft behoorlijk wat sessie-werk gedaan voor diverse andere metalbands. Een aantal jaren kwam hij bij Helloween, maar helaas werd hij ziek. Na anderhalf jaar was hij pas weer compleet gezond om te drummen. Ik kende hem ook al een aantal jaren en vroeg of hij bereid was bij de band te komen. Hij was het vele sessie-werk wel een beetje zat en zocht al een tijdje naar een band die hij zijn thuis kon noemen. Het was dus een ideale situatie voor hem en Firewind.
Hij heeft zelfs het nummer Dreamchaser geschreven voor de nieuwe cd.
Dit was ook de eerste keer dat het schrijfproces als een team verliep. Iedereen werkte mee en kwam met diverse ideeën voor nummers.
Vroeg je daar dit keer dan speciaal aan de bandleden of ze ook mee wilden schrijven?
Dat heb ik altijd wel gedaan. Als iemand een goed idee of nummer heeft, wil ik het zeker horen. Als het goed past bij de band en het is ook nog eens een uitstekend stukje muziek, dan wordt het zeker gebruikt. Ik en keyboardspeler Bob Katsionis hebben het grootste gedeelte van Alligiance geschreven. Apollo is verantwoordelijk voor de meeste teksten en heeft ook aan de muziek van Where Do We Go From Here? gewerkt.
In Bob Katsionis hebben jullie een geweldige keyboardspeler en hij krijgt op de cd dan ook alle ruimte.
Als je een muzikant van het kaliber als Bob hebt, dan moet je hem ook alle ruimte geven. Op het podium speelt hij ook de gitaar. Op sommige moment speelt hij gitaar en keyboard tegelijk. Ikzelf ben nergens zonder een gitaarpick in mijn hand, maar hij krijgt het gewoon voor elkaar om met één hand gitaar te spelen en met de ander de toetsen. Tony MacAlpine van de Steve Vai-band doet het ook, maar verder doen dat maar weinig muzikanten.
Het meest catchy nummer van het nieuwe album is Falling To Pieces en is een bescheiden hit in Griekenland. Heb je het nummers speciaal geschreven met die intentie?
Nee hoor, ik had dat nummer al een tijdje liggen. Ik was er wel een beetje bang voor om het nummer op de cd te zetten. Het verschilt van de rest van de nummers en misschien zou het er niet tussen passen. Uiteindelijk besloten we het toch op te nemen, want het is een goed nummer. Ik vond het zonde om het te bewaren voor misschien een ander project. Apollo kwam met geweldige zang en het is uiteindelijk erg geslaagd geworden. De video is gedeeltelijk opgenomen in Zweden en New York. De regiseur van de clip doet veel werk in New York en vandaar dat hij daar wat beelden kon schieten voor ons.
Je woont niet meer in Zweden, maar je bent er nog wel heengegaan voor de opnamen van de cd.
Daarvoor hebben we gewerkt met oud-bandmaatje Fredrik Nodström, want we zijn nog gewoon vrienden. Wij hebben zelf de muziek al opgenomen. We hebben hem de tapes gegeven en heeft het voorzien van de eindmix.
Je speelt trouwens toch nog eventjes mee op de nieuwe Dream Evil-cd United.
Haha, op de cover My Number One, ja. De zangeres van het oorspronkelijke nummer is opgegroeid in Zweden, maar is oorspronkelijk Grieks. En ik speelde in een Zweedse heavy metal-band. En Fredrik belde me op of ik de solo wilde doen. Ze wilden graag dan een Griek het Griekse deel van het nummer zou doen, haha. Het was natuurlijk leuk om even te doen, want het was een soort van reunie.
De eerste cd van Firewind kwam uit in 2002 en toen kenden we je al van Dream Evil en die andere bands. Maar Firewind was er eigenlijk al als eerste. Hoe is de band dan eigenlijk ontstaan?
Ik was in 1998 aan het studeren in Amerika op de Berklee School Of Music. Maar ik wilde eigenlijk gewoon zelf iets gaan beginnen op muzikaal gebied en ging na twee weken alweer van school. Ik vroeg wat vrienden van school of ze me wilden helpen met het schrijven en opnemen van wat nummers. Zij zagen het als een project voor school. Maar ik begon het al vrij snel de naam Firewind te geven. Ik heb toen zo'n beetje wat rondgezwerfd door de wereld om geschikte bands te vinden voor de band. Uiteindelijk kwam ik te wonen in Zweden. Daar vormde ik uiteindelijk Dream Evil met Fredrik. Maar tegelijkertijd was ik nog altijd bezig met het versturen van de demo van Firewind. Uiteindelijk was er één iemand bij Massacre Records die echt in mijn band geloofde. Ik bleef wat nummers schrijven tot er genoeg goede en geschikte nummers waren en kreeg ik een platencontract.
Je bent al na twee weken op Berklee van school afgegaan. Dat is wel erg snel.
Ik had al een zomerprogramma van vijf weken achter de rug. En vandaaruit kreeg ik een studiebeurs en was aangenomen voor een vol studiejaar. Maar al op het moment dat ik er was, voelde ik aan dat dit een verkeerde keuze zou zijn. Die school zal vast wel goed zijn in wat ze doen, maar voor mij was het gewoon niet een juiste tijd om op school te zitten. Ik had geen zin om te studeren, maar wilde meteen fulltime in een band gaan spelen. Dat kan niet naast de studie. Je zit de hele dag in de klas en s'avonds moet je studeren voor de volgende dag. Je betaald een enorme som geld voor de school en dan worden er wel goede cijfers verwacht.
Waarom ben je eigenlijk heel de wereld overgegaan in plaats van terug te gaan naar je thuisland Griekenland? Of zit het reizen gewoon in je bloed?
Ja, ik ben een echte cosmopolitan, haha. Ik wilde gewoon de juiste plek voor mijzelf vinden om daar dan weer de juiste mensen te vinden voor mijn band. Uiteindelijk kwam ik dus terecht in Zweden. Dat was het perfecte land voor mij.
Dat had zeker te maken met het feit dat het soort metal dat jij speelt daar erg populair is.
Absoluut. In Zweden krijgt heavy metal veel meer bijval dan in de Verenigde Staten toendertijd. Daar kon ik veel meer verwachten bij het laten horen van mijn demo. En daardoor ben ik uiteindelijk ook bij Dream Evil gekomen en dat was de grote kans voor mij.
Nu je weer een paar jaar in Griekenland woont, zijn de tijden van het constant verhuizen naar andere landen voorgoed voorbij?
Ja. Ik zal alleen nog maar gaan reizen voor tournees en opnames en zo. Ik leef niet meer van het ene apartament naar het andere. Dat heb ik gedaan van mijn 17e tot mijn 23e, maar nu doe ik dat niet meer.
Denk je dat Dream Evil en al die andere bands ervoor hebben gezorgd voor jouw naamsbekendheid?
Dat was niet zo gepland. Ik las de recensies van over de hele wereld over die geweldige nieuwe gitaarspeler. Dat had ik zeker niet verwacht. Ik begon echt niet met die bands om nu eens te laten zien wie de echte gitaarheld is, haha. Het was natuurlijk wel een goed gevoel, omdat ik toch al vele jaren er hard voor gewerkt had. Vooral in Japan kreeg ik een voorkeursbehandeling. De eerste keer dat ik er was, was het zo'n warm welkom. Maar daar houden ze nog steeds van het betere gitaarwerk. Het is net alsof het daar nog steeds 1985 is. De gitaarhelden van vroeger zijn nog steeds erg groot in Japan. En je hebt veel gitaarmagazines en een ESP-gitaarschool. En ze zijn constant op zoek naar nieuwe gezichten. Voor de Japanners behoor ik tot de nieuwe generatie gitaarspelers.
Volgens mij kom je ook net terug van een paar shows in Azië, inclusief Taiwan.
Dat was onze eerste keer en het was werkelijk waar als een droom die uitkwam. We speelden daar op een festival, maar toch kregen we een tourbus ter beschikking die ons van het vliegveld naar het hotel bracht en weer naar het festival. We hadden niet verwacht dat we zo goed behandeld zouden worden. Dit soort 'rockstar'-behandeling is goed voor je ego. Je krijgt een idee hoe Metallica elke dag behandeld wordt. Eenmaal terug van Azië ben je weer terug in de 'shithole', haha. Nee, maar het is erg goed voor de motivatie om door te gaan met muziek. Er zijn in ieder geval landen die jouw werk waarderen.
Hoe is Firewind in het voorprogramma van Dragonforce terecht gekomen?
Ik ben al jaren vrienden met hun gitarist Herman Li. Hij belde me gewoon op om te vragen of we mee wilden doen aan de Europese tournee van Dragonforce. Het lijkt me een goede package, want beide bands trekken een jongere generatie van metalfans. Hun publiek is waar we ons ook op richten.
Zo'n band als Dragonforce speelt constant op erg hoog tempo. Zou dat wat voor jou zijn?
Nee, toch niet. Ik concentreer me meer op de traditionele kant van metal. Ik bedoel, dat doen zij ook wel, maar meer extreem. Ik zou best de hele tijd zo snel kunnen spelen. Met Firewind speel ik ook zulke technische gitaarsolo's. Maar we spelen liever op een normaal tempo.
Jullie tourden vorig jaar met Hammerfall, maar alleen in Zwitserland, Zweden en Duitsland. Is dit dan je eerste keer in Nederland?
Wel met Firewind, maar ik ben hier al eens eerder geweest met mijn andere ex-bands. Ik heb dus wel een idee hoe het Nederlandse publiek kan zijn.
Ah, en hoe is het Nederlandse publiek dan volgens jou?
Ik heb altijd het gevoel dat het in Nederland moeilijk is om een goede indruk te maken. Maar ik net gehoord dat de twee shows in Nederland zijn uitverkocht. Dus ik maak me dit keer niet zo druk.
Deze Europese tour, is dit de vuurdoop voor de nieuwe line-up van Firewind om te kijken of het echt klikt tussen jullie?
We hebben in de zomer al een stel shows gedaan op diverse festivals in Spanje en Engeland etc. En we komen dus net terug uit Azië. Bovendien hebben we een maand met elkaar opgescheept gezeten in de studio. Dit wordt inderdaad onze eerste ervaring met het leven in de tourbus samen. Maar wat ons betreft is die vuurdoop al geweest. We weten hoe het is om met elkaar te om te gaan en dat dat erg goed gaat.
