Nou, wel redelijk. Lange tijd was ik Billy Biohazard, niet Billy Graziadei. Pas toen we besloten om te stoppen met Biohazard kreeg ik dat ook door, en ging ik weer inzien wie ik eigenlijk was. Ik zag in dat ik niet ben wat ik doe, maar ben wie ik ben. Dat is voor mij de grootste verandering.

Maar Suicide City was al actief voordat jullie besloten om te stoppen met Biohazard. En voor Suicide City zat je ook al even in Endrah.

Ik zou het niet echt "actief" noemen. We hadden wat muziek gemaakt, dat wel, maar Biohazard had altijd m'n prioriteit. Als ik iets doe wil ik me er altijd 110% voor kunnen geven. Maar ik had in de loop der tijd wel 's wat muziek geschreven die niet bij Biohazard zou passen, maar omdat ik er niets mee deed had ik het aan de kant geschoven, of weggegooid. Maar op een gegeven moment heb ik de dingen die ik nog had liggen toch weer eens beluisterd, en ik wilde er toch wel iets mee doen. Het had toch wel een bepaalde vibe. Met Suicide City heb ik de mogelijkheid om er wat mee te doen, nu we met Biohazard gestopt zijn. Maar zoals je zegt, daarvoor zat ik even in Endrah.

Endrah was wel het meest uitdagende gitaarwerk wat ik ooit op me genomen heb. Ik woonde destijds in Brazilië, rond de tijd dat m'n dochter geboren werd, en daar heb ik toen die jongens ontmoet. Ze hadden toen een bandje genaamd Ink. We hebben wat ideeën bij elkaar gegooid, het een en ander wat veranderd, en het geheel een iets andere naam gegeven. Maar het was een beetje een rommeltje binnen de band. Omdat ik terug verhuisde naar New York, en er wat problemen waren met de zanger, besloot ik om er mee te stoppen.

Met Suicide City werkt dat allemaal veel beter. Iedereen is in dezelfde stad komen wonen. Jennifer had Kittie verlaten, onze zanger en gitarist zijn van Florida naar New York verhuisd, dus nu zitten we allemaal bij elkaar. Dat maakt het allemaal een heel stuk makkelijker.

Je hebt met Suicide City ook al veel meer shows gespeeld dan je met Endrah gedaan had.

Ja, veel meer. En veel meer dan we met Biohazard de laatste tijd gedaan hebben. Dat vond ik jammer aan Biohazard. We hebben de laatste jaren veel minder door Amerika en Europa getourd. Daar hou ik namelijk echt van. Maar we waren echt uit elkaar gegroeid, vandaar dat we minder tourden. De heren en dame van Suicide City zijn net zo gedreven en gepassioneerd als ik. Heerlijk!

Was het vuur bij Biohazard dan wat gedoofd?

Bij mij persoonlijk niet. Op het laatste album staat dan ook een nummer, The Fire Burns Inside, wat eigenlijk daar een beetje over gaat. Ik dacht zelf altijd dat Biohazard altijd zou voortbestaan. Nou ja, Biohazard blijft ook wel altijd voortbestaan op een of andere manier, maar we zijn gewoon uit elkaar gegroeid. Bij Suicide City is dat vuur juist net aangestoken. Alles is nieuw. We hebben een geweldige tijd, de shows zijn ongelofelijk. Het was echt zo'n fantastisch gevoel om een nieuwe band samen te stellen, te kunnen kiezen wie ik er in wilde hebben, en dan te zien dat het echt goed klikt. Het is totaal anders geworden dan ik in het begin dacht dat het zou worden, maar het voelt wel geweldig. Het is net als dat je vader wordt. Je weet niet hoe het kind gaat worden. Je weet wel hoe jij wilt dat het wordt, maar het zoekt z'n eigen pad. Zo is het ook met Suicide City. Het is eigenlijk een beetje m'n tweede kindje, na m'n echte dochter. Wat wel grappig is is dat ze beide ongeveer even oud zijn. Het nummer Marching Backwards schreef ik namelijk toen m'n vrouw in verwachting was.

Opent het voor Suicide City veel deuren dat jij in Biohazard zat, en Jennifer in Kittie?

Natuurlijk. De grootste deur die dan voor je open gaat is die van een platenlabel. Zonder een bekende naam in je band vraagt een label niet zo snel waar je mee bezig bent, maar bij ons dus wel. Maar we hebben gekozen om nog nergens te tekenen, en alles zelf te doen. We wilden niet dat labels in ons geïnteresseerd waren omdat Jennifer in Kittie zat, of vanwege mijn Biohazard verleden. We hebben de Not My Year cd opgenomen, wat eigenlijk een demo is, nog voordat we live gespeeld hadden. Als mensen dan naar onze shows kwamen dan konden we ze die cd verkopen, zodat ze thuis weer konden horen wat we speelden. We hadden er 5000 stuks van gemaakt, en ze allemaal verkocht. Wat ik nou zo gaaf vind is dat het nu precies zo gaat als in het begin bij Biohazard. Alleen zijn de tapes vervangen door cds. In Biohazard deden we wat we wilden, en waren we ook niet geïnteresseerd in wat de labels van ons vonden. Ze vonden ons overigens waardeloos, maar wij hadden zoiets van "fuck you, we doen het toch wel." Uiteindelijk zagen ze dat we populair begonnen te worden en wilden ze ons alsnog. Nu met Suicide City gaat het weer zo.

Dus jullie zetten niet "Met Billy van Biohazard en Jennifer van Kittie" in grote letters op de posters?

Nee. De promoters doen dat soms wel, maar Jennifer heeft daar echt een hekel aan. Mij maakt het op zich niet zo uit, want dat heb ik nou eenmaal gedaan. Ik heb hard gewerkt met Biohazard. Het heeft me veel bloed, zweet en tranen gekost om daarmee te bereiken wat we bereikt hadden. Om dat dan weer te negeren is ook erg jammer. Maar het grappige is dat Suicide City totaal anders klinkt dan zowel Biohazard als Kittie. Natuurlijk hoor je er hier en daar wel iets van in terug, maar er zijn meer verschillen dan dat er overeenkomsten zijn. Veel Biohazard fans vragen me dan ook waarom ik nu iets anders doe. Als ik iets wil doen wat klinkt als Biohazard zou het Biohazard heten. Met Biohazard maakten we iets speciaals, en zonder de andere jongens zou ik datzelfde niet kunnen en willen maken.

Is de sfeer op het podium ook erg anders dan bij Biohazard?

Biohazard was erg energiek. Suicide City is het tienvoudige daarvan. Toen ik jaren terug Karl, onze zanger, met z'n oude band The Groovenics zag vond ik hem te gek. Hij heeft zoveel charisma, dat is niet normaal. Toen bedacht ik al dat ik met hem ooit nog wel eens iets wilde doen. Daarna heb ik een EP van hun geproduceerd. Een tijd later heb ik hem en gitarist AJ gevraagd of ze in Suicide City wilden, want ik wilde ze graag in m'n band hebben. Met Suicide City hebben we vier personen vooraan het podium staan, die allemaal even energiek zijn. Biohazard had zo z'n eigen sfeer op het podium, die heel anders is dan die van Suicide City. Ik kan het niet echt goed omschrijven. Ik hield echt van het spelen met Biohazard, en zal dat ook altijd blijven missen, maar Suicide City brengt me nu een hele nieuwe ervaring. Als je het ziet snap je het. Dan zie je dat het heel anders is, maar net zo gaaf.

In Biohazard was je een van de twee zangers, nu zing je alleen nog wat op de achtergrond. Ben je dan ook actiever op het podium?

Ja, nu kan ik echt de hele tijd rondlopen. Vroeger moest ik toch vaak bij m'n microfoon staan. Dat was een beetje een nadeel, maar nu heb ik veel meer vrijheid. We zijn met Suicide City nu officieel net iets meer dan een jaar bezig, maar in dat jaar heb ik volgens mij al veel meer verwondingen opgelopen dan in heel m'n Biohazard tijd. En ik niet alleen, want iedereen rent over het podium en we knallen tegen elkaar op, of doen andere gekke dingen, waardoor we wel 's wat raken. We hebben eigenlijk gewoon een groot podium nodig, hahaha.

In wat voor soort formaat clubs spelen jullie? Vast een stuk kleiner dan waar Biohazard stond.

We spelen inderdaad in kleinere zalen. Onze grootste shows waren toen we openden voor Taking Back Sunday. Dat is een totaal ander soort band, en we passen daar eigenlijk helemaal niet bij. Maar zij vinden onze muziek gaaf, ze zijn Biohazard fans, en daarom vroegen ze of we met ze op tour wilden. Het grootste optreden was denk ik voor een man of 4000, het kleinste voor een paar honderd mensen. De kleinste club waar we optraden had iets van 150 mensen binnen. We hebben ook geen crew, dus we doen alles zelf. We wonen in een busje, en slapen niet in hotels. Net als in de begindagen van Biohazard. En ik vind het in 1 woord geweldig. Evan en Danny van Biohazard vroegen me laatst hoe ik dat toch volhoud.

Zijn zij het niet meer gewend? En ik kan me voorstellen dat jij dat ook niet meer gewend was.

Tegen het einde van Biohazard zei ik al tegen Danny en Evan dat we al die luxe dingen niet nodig hadden, en het best weer zelf konden doen. Dus geen tourmanagers, geen grote tourbussen, geen entourage. Gewoon wij als band, met een minimale crew, net als vroeger. Toen deden we ook alles zelf. Dan hoef je ook geen hoge bedragen voor de kaartjes of t-shirts te vragen. Goed, op den duur ben je het misschien wel zat om alles zelf te doen, maar ik verlangde juist terug naar die tijd. Alles wat we met Biohazard fout gedaan hebben wil ik goedmaken met Suicide City. Ik denk dat we met Biohazard, vooral in het begin, veel fouten gemaakt hebben. We gaven teveel uit handen. En we voelden ons rocksterren.

Ik wil met Suicide City alles in handen houden, zodat we niet in een positie komen dat we niet meer zelf over de band kunnen beslissen. Als we ooit tekenen bij een platenlabel, dan wil ik dat het een partner van ons is, geen baas. Toen we met Biohazard wilden touren en vroegen of ze ons wilden steunen kregen we soms doodleuk "nee, ga eerst een nieuwe plaat opnemen" te horen. Dat wil ik nooit meer meemaken. Veel bands gaan zich echt als rocksterren gedragen zodra ze een platencontract getekend hebben. Dan wachten ze tot ze een tourbus onder hun reet geschoven krijgen, en denken ze dat het geld wel binnen stroomt. Ik heb dat allemaal al meegemaakt, en hoef het niet zo nodig meer. Ik heb liever meer geld voor promotie, zodat er meer mensen onze muziek horen en naar onze shows komen. Daar doen we het voor. Om muziek te spelen. M'n plan is nu ook niet om een album te maken en dan weer te stoppen. Ik wil echt verder met Suicide City. Meerdere albums, jaren lang.

Op de Not My Year EP staan vijf nummers, en ik zag er nog wat meer op jullie site staan. Hoeveel nummers hebben jullie nu?

In totaal hebben we iets meer dan twintig nummers. En we hebben het meeste ook opgenomen, want ik heb m'n eigen studio. We blijven nieuwe nummers schrijven en opnemen. Wanneer we een volledig album gaan uitbrengen weet ik niet. Het is een beetje een lastige situatie, want we houden van live spelen. Maar als we op tour zijn kunnen we niet opnemen en schrijven we minder nummers, en dan komt een album nooit af. Als je in een busje woont als je op tour bent is het erg lastig om nummers te schrijven.

Hoe lang denk je dat nog vol te houden?

Geen idee. Het is niet alsof we echt zo moeten touren, want we zouden best hotels kunnen betalen. We zijn wel wat gewend, en hebben hiervoor gekozen. En je zal het ook niet aan ons zien. Jennifer ziet er altijd schitterend uit, alsof ze zo van het hotel komt.

Maar bij Biohazard was het iets te comfortabel geworden op het einde?

Ja. Zoals ik zei, ik wilde al alle overbodige luxe schrappen. Evan wilde niet touren zonder z'n vrouw, of zonder tourbus, of zonder tourmanager. Maar als je eenmaal gewend bent aan die levensstijl is het lastig om het op te geven. Ik denk dat we bijna op het punt gekomen waren dat we echt niet meer zonder zouden kunnen. Maar de laatste jaren deden we toch al weer meer zelf. Daardoor kregen we toch die vibe een beetje terug die we in het begin ook hadden. Daarom denk ik dat Means To An End ook goed geworden is. De passie was toen weer echt terug, bij ons allemaal. Ik ben trots op dat ik kan zeggen dat ik met een sterk album ben geëindigd, en nu door kan met Suicide City.

Heb je geen spijt van dat er geen afscheidstournee van Biohazard geweest is?

We hebben wel gezegd dat we gestopt zijn, maar zoals ik net al zei, Biohazard zal altijd wel op een of andere manier voortbestaan, dus wie weet wat de toekomst ons gaat brengen. Het is en zal altijd een belangrijk deel van me zijn. Ik zit onder de Biohazard tatoeages, Biohazard stroomt door m'n aderen, dus het is altijd bij me. Ik zal zeker niet uitsluiten dat we ooit nog eens wat gaan doen.

Wanneer krijgen wij de kans om Suicide City live te zien?

Hopelijk dit najaar of komende winter. We hadden bijna op Wâldrock gestaan dit jaar, maar we waren te druk bezig helaas.

Denk je dat we jullie op je eigen tour hier kunnen verwachten, of als support van een andere band?

Het maakt me niet uit, zolang we maar spelen. We spelen op je bar mitzwah als je dat zou willen.

Zijn jullie voornamelijk headliners als jullie in de VS spelen?

Dat verschilt. We hebben ook met diverse bands getourd. Otep, Mushroomhead, Dope, Taking Back Sunday, Gwar.

Gwar? Lekkere combinatie...

Ja he? Gaaf toch. Het zijn goede vrienden van me, vandaar dat we daar wat optredens mee doen.

Spelen jullie dan ook nog een Biohazard of Kittie nummertje? Dat verwacht men toch wel denk ik.

Nee. Jennifer heeft Kittie echt achter zich gelaten, en heeft totaal geen interesse meer om die nummers te spelen. Voor mij is Biohazard Biohazard, en ik wil niet met een andere band die nummers spelen. Maar als de rest van de band aan het jammen is willen ze wel 's een Biohazard nummer spelen. Zoals laatst, toen stond ik met zanger Kyle backstage, en de rest was op het podium aan het jammen. En ineens begint er iemand te zingen. Dus wij vroegen ons allebei af wie dat nou weer was. Het bleek Jennifer te zijn. Zij is ook een grote Biohazard fan. Ze heeft zelfs een Biohazard tattoo.

Wat denk je dan, als je iemand ziet met een tattoo van jouw band?

Dat is echt het ultieme respect. Het voelt goed als een fan vraagt om je handtekening, want dan vinden ze je muziek goed. Maar een tattoo toont dat nog vele malen meer, en mij geeft dat veel steun, om zulke fans te zien. Dat voelt veel gaver dan met je smoel op een tijdschrift staan. Ook als mensen een email sturen en me vertellen dat onze muziek veel voor ze betekent, daar doe je het voor. Vooral nu we met Biohazard gestopt zijn krijgen we op MySpace veel reacties, van mensen die ons succes wensen voor de toekomst en vertellen wat Biohazard voor ze betekend heeft. Prachtig.

Je noemde je studio al. Is dat je "normale" baan, als je thuis bent?

Ik zie het niet echt als een baan. Ik ben in de gelukkige positie dat ik kan zeggen dat ik m'n geld verdien met dingen die ik erg graag doe. Ook ik moet m'n hypotheek betalen, dus moet ook ergens m'n geld mee verdienen. De studio is net als Suicide City, we doen alles zelf. In Biohazard was er altijd wel iemand die het voor je deed. Als er een gitaar kapot of verdwenen was regelde iemand anders wel iets. Nu doe ik dat zelf. Net als dat ik voor m'n gezin zorg. Ik maak het ontbijt voor m'n dochter, breng haar naar school, enzovoorts. Dat is het leuke van het leven, zelf dingen doen. Maar terug naar de studio: die is vrij succesvol. Het gaat erg goed. Zo goed zelfs dat als ik zelf wil opnemen, dan moet ik in het schema kijken waar er een gaatje is. En dan kan ik dus soms rond middernacht nog eens wat doen. De studio is trouwens van mij, Danny [Biohazard] en Mike Turner. Hij zit in een band uit New Jersey, genaamd Vulture. Hij is degene die echt het meeste werkt in de studio. Hij is er 90% van de tijd, ik ben er voornamelijk als Suicide City geen optredens doet.

De studio was in Brooklyn, maar jullie zijn verhuisd naar New Jersey.

Dat klopt. De vorige studio was onder de grond, en had een klote vloer. Die was altijd nat, en dat is niet echt goed voor je gebouw. En er zaten veel ratten. Ook niet echt prettig. Daarom zijn we verhuisd naar New Jersey. Deze nieuwe is drie keer zo groot, maar we hebben nog wel de goede sfeer weten te behouden. Die was namelijk wel prettig in de vorige.