Alexi: Geweldig man, zeker één van de beste tournees die we ooit gedaan hebben. Scandinavië verliep perfect, Duitsland was gaaf. Maar met name Nederland verbaast me nu. Meestal is het Nederlandse publiek erg rustig, maar vanavond was het juist het tegendeel. De gigantische mosh pitt en velen die uit hun dak gingen. Dat zie je hier niet vaak. (voegt er lacherig aan toe:) Waarschijnlijk omdat in de meeste gevallen de Hollanders altijd stoned zijn , haha.. Maar serieus, we speelden goed vanavond en het publiek was erg gaaf.

Nu wat vragen over het nieuwe album, persoonlijk vind ik het een erg gaaf album. Het heeft meer agressie in zich dan bijvoorbeeld 'Follow the Reaper'. Ook heb ik gelezen dat 'Hate Crew Deathroll' inmiddels alweer de gouden status heeft bereikt in Finland. Hoe zijn de reacties in andere delen van de wereld?

Alexander: Nou, tot zover erg goed. Eerst is ons album in Finland uitgekomen. Dat was in Januari. We deden toen ook een tour met Halford in Japan. Toen we daar weer vertrokken kwam het album uit. En de verkoop was overweldigend. Dus tot nu toe zijn de reacties erg goed. We waren dan ook zeker blij met het feit dat het nieuwe album in april de gouden status kreeg in Finland.

De expliciete teksten zijn meer aanwezig als voorheen. Met name het grote 'Fuck you' statement keert regelmatig terug. Ook stralen de teksten enorm veel boosheid uit. Heb je een reden om zo gigantisch kwaad te zijn?

Alexi: Ja, ik heb erg veel redenen om kwaad te zijn. Ik heb een moeilijk jaar achter de rug en ik schrijf uiteraard de beste en hardste nummers als ik flink geïrriteerd ben. Iedereen heeft natuurlijk wel eens een reden om kwaad te zijn. En iedereen uit dat op een andere manier. Voor mij is het schrijven van metal nummers als therapie. Ik kan ook de straat op gaan en mensen in elkaar slaan, maar dat heeft helemaal geen nut. Dus schrijf ik muziek. Het is geweldig om je boosheid in je muziek te kunnen verwerken.

Children of Bodom heeft altijd uniek geklonken. Vergelijkingen door de pers worden echter snel gemaakt, maar met welke bands zouden jullie jezelf bijvoorbeeld vergelijken.

Alexander: Village People, Sex Pistols (lachend)

Alexi: Tja, ik weet het niet echt, want we combineren zoveel verschillende stijlen. Echt met andere bands vergelijken moet je niet doen. Speel gewoon je muziek met passie. En als ik de attitude van de band zou moeten weergeven dan zou ik Children of Bodom liever met een punkband vergelijken. Dat klinkt vreemd, maar we schoppen wel tegen alles aan.

Was dat ook de reden voor het opnemen van The Ramones cover 'Somebody put something in my Drink' op de 'You're better off Dead' single?

Alexander lachend: Nee nee, dat is gebasseerd op een waargebeurd verhaal. Hahaha!

Alexi: Nee, niet echt. Het is dus niet echt de muziek die is te vergelijken met punk, maar eerder onze houding. Daarnaast zijn we allemaal liefhebbers van punk muziek en wilden ons eens wagen aan een cover van een punkband. Kijk, we hadden er ook bij kunnen lopen als allerlei ridders zoals bij Rhapsody en Hammerfall. Zo zijn wij niet. Muziek staat altijd voorop.

Ik hoor hele goede reacties over het album, maar ieders brandende vraag is nog altijd. Waarom is het album zo kort? Het duurt 42 minuten.

Alexi: Haha, tja dat word vaak gezegd. We hebben dan ook een zeer goede reden voor dat. Er staan namelijk geen vullertjes op het album. Gewoon kort, straight in your face. Een album van 70 minuten maken zou best kunnen, maar dan verslapt de aandacht. Wij hebben afwisselende nummers. En dan lijkt me een speelduur van 42 minuten genoeg. Vind je het te kort, zet het dan nog maar een keer op. Van vele fans horen wij dat ze elke keer weer nieuwe dingen ontdekken bij beluistering van onze albums. Dat is ook de bedoeling en aangezien onze muziek als vrij technisch word ervaren kan ik dat hiermee alleen nog maar benadrukken.

Hoe schrijven jullie de nummers, gewoon nummer , dan weer een nummer enzovoort. Of gaan jullie zitten Jammen totdat er iets goeds uitkomt en dat jullie die later inpassen in een nummer. En wanneer komen dan de teksten aan bod?

Alexi: De teksten doe ik altijd als laatst. Meestal als we aan het oefenen zijn dan komen we allen met ideeën op de proppen. Natuurlijk hangt dat ook af van de situatie. Zoals ik eerder zei, schrijf ik de beste nummers wanneer ik flink pissed off ben. Dus dan komen vaak ook de beste ideeën en riffs op in mijn hoofd. De nummers veranderen telkens weer een beetje, tijdens het complete schrijfproces. Ookal zijn nummers compleet afgerond dan wil er nog wel eens een wijziging plaatsvinden. Zoals bij Needled 24/7. Toen we het voor het eerst opnamen was het heel anders als de uiteindelijke versie die nu op het album staat. Als een riff niet gigantisch rockt in onze oren. Wel goed is, maar niet opzienbarend dan herschrijven meestal het hele stuk muziek en gooien we die riffs eruit. Op dat vlak zijn we altijd perfectionisten geweest.

Even een vaste vraag tussendoor, maar hoe denken jullie nou over de metalscene van vandaag de dag?

Alexi: Scandinavië is momenteel goed bezig op dit vlak van muziek stijlen. Maar zoals het momenteel in sommige delen van Europa is en Amerika, dat is toch wel zorgwekkend. Zoals Shadow's Fall, die vanavond in het voorprogramma stonden. Geweldige band, maar al die softe shit van zogenaamde 'new metal' bands als Limp Bizkit vind ik gewoon niet om aan te horen. Volgens mij gewoon een excuus voor een blanke om naar Hip Hop te luisteren hahaha.

Ook tekenen momenteel veel extreme metalbands bij major labels. Zoals Cradle of Filth een contract tekende bij Sony. Hoe kijken jullie aan tegen dit soort ontwikkelingen. Aangezien jullie na de overname van Spinefarm door Universal ook op een major zitten.

Alexi: Op zich vind ik dat daar helemaal niets mis mee is, ik heb persoonlijk ook helemaal geen problemen met het commercieel zijn. Pas als je je gaat aanpassen en constant gaat geven wat de fans willen dan ben je verkeerd bezig. Commercieel wezen is oke, maar ga dan ook door waar je mee bezig was, laat de muziek uit je hart komen. Er valt toch echt niet te zeggen van Cradle of Filth dat ze plotseling een softe band zijn geworden. Ze openen nu alleen maar deuren voor andere bands. Ze kunnen een groter publiek bereiken waardoor er eveneens meer respect ontstaat voor de wereldwijde metal scene. En ook wij zijn wel een smet commerciële dingen geconfronteerd. Zoals dat we in Finland in de Top 40 op nummer één hadden gestaan. Tussen zangers als Robin Williams stonden wij gewoon op nummer één. Wat een fantastisch gevoel gaf uiteraard. Het was nog nooit gebeurd met een extreme metalband. Grappig was natuurlijk dat de radiostations onze muziek echt niet wilden draaien, maar ze moesten wel. Dat soort commotie rond onze band vind ik zeer vermakelijk haha.

Je hebt natuurlijk ook de kortzichtig gestemde zielen die puur en alleen zich op één bepaalde muziek stijl binnen de metal storten. Zoals die zogenaamde black metal fans die alleen maar luisteren naar op zich gave bands als Burzum, Dark Throne en de oude-Mayhem. Mocht er één synthesizer in voorkomen of een greintje commercieel wezen dan is het gelijk mis.

Speel je nog in Sinergy? en kun je dat nog steeds combineren met het succes wat Children of Bodom al geruime tijd heeft.

Alexi: Tot nu toe is dat prima gelukt. Het kan wel eens moeilijk worden als de optredens van beide bands elkaar kruizen. Dat ik bijvoorbeeld met Sinergy in Finland een optreden heb en tegelijkertijd ook in Italië moet optreden met Children of Bodom. Maar tot nu toe gaat dat zeer goed. Kijk, ik ben nu echt non-stop bezig met touren, albums maken met beide bands sinds ongeveer '98. Ik vind het fantastisch om te doen en heb absoluut geen spijt van alle dingen die ik momenteel doe.

Ook wel eens het gevoel van dat je helemaal geen zin hebt om het podium op te stappen, of met muziek bezig te gaan?

Alexi: Ik weet niet of ik hier eerlijk over kan zijn tegen jullie haha. Ach, iedere muzikant heeft wel eens een moment van bezinning en dat je denkt. What the fuck am I doing?!. Maar zo werkt het niet. Als je echt een volledige Europese Tour hebt en je speelt elke avond wel een keer, dan heb je echt wel eens zoiets. Nou ben ik het zat. Maar hierbij komt natuurlijk ook de drank om de hoek kijken. We moeten elke avond na de optredens gewoon machtig zuipen, anders dan halen we het niet. Natuurlijk hoort dat bij het leven. Moedeloze gevoelens gaan wel weg nadat je hebt gespeeld. Het geeft een geweldige kick als publiek uit z'n dak gaat op jouw muziek.

Eerst gebruikten jullie altijd Jackson gitaren en nu zijn jullie sinds kort overgestapt op ESP. Mis je de Jackson gitaren al een beetje? De goede band met Jackson is zoals ik gehoord heb op een nare manier ten einde gekomen.

Alexi : Ja man, ik mis ze echt. Maar het gaat best goed met ESP. Het probleem was dat onze gitaren van Jackson gestolen waren na een show in Helsinki. De vuile klootzak die dat geflikt had is niet gepakt dus moesten we weer in onderhandeling met Jackson. Maar er werkte één of andere nieuweling bij Jackson die ons maar even meldde dat er pas na een jaar nieuwe gitaren konden komen. Heel onpersoonlijk stuurde hij een email naar ons label Spinefarm Records dat ze er geen tijd meer in wilden stoppen aangezien we toch al met ESP in zee waren gegaan. Toen heb ik beslist dat ik Jackson maar moest vergeten, ik was er echt gigantisch kwaad over. Ik wilde op m'n gitaar spelen maar het kon niet. We hebben er nog wat, maar die hebben zolang stof liggen vangen dat ze echt te crappy om mee te spelen waren geworden.

Jullie hebben altijd verschillende stijlen metal gecombineerd en journalisten propten jullie altijd maar in een hokje. Maar hoe zouden jullie nou je eigen stijl omschrijven?

Alexander: Altijd hebben we inderdaad vele stijlen gecombineerd en dat viel in de smaak of niet. De muziek kwam uit het hart en dat was voor ons het belangrijkste. Spelen. In de begindagen werden we nogal eens een black metal band genopemd. Maar daar ben ik niet mee eens. Natuurlijk gebruikten we elementen uit die muziek, maar daarnaast verwerken we ook altijd power metal en death metal invloeden. Zelf gothische metal is van invloed op ons geweest. Mengelmoes metal is dus de beste benaming , al klinkt dat wat plat. Soms levert dat wel eens gezeur op. Dan zijn we weer de rauw en hard voor power metal fans en dan weer te soft voor black metal fans.

Alexi: Ik heb dan ook helemaal geen problemen met lui die zeggen dat we een black metal band zijn. Maar we zijn het nou eenmaal niet. Serieus, ik ben gek van black metal. Maar om ons echt black metal te noemen, dan luister je met een half oor naar de muziek.

Alexander: Het maakt ook niet uit, we zijn als een soort rock and roll band. We genieten van het spelen, zijn boos over dingen en schrijven daarover. Live spelen vinden we te gek en ook een hele tijd geleden alweer toen Tokyo Warhearts uitkwam in een speciale editie hadden we foto's bijgevoegd. Daarop zijn we hartstikke bezopen en liggen we in zwembaden. Echt niet zoals een black metalband op de foto zou staan. Wees wie je wilt zijn.

Een tijdje geleden is de Finntroll gitarist Somnium overleden. Vanavond hebben jullie Everytime I die aan hem opgedragen. Pas geleden stonden jullie samen met o.a. Impaled Nazarene op het podium voor een memoriam concert die als ode diende. Had zijn dood een grote impact op de hele Finse metalscene?

Alexi: Ja inderdaad, maar we genoten absoluut niet van dat concert. We hadden een goede show neergezet, maar er hing een vreselijk droevige en bedompte sfeer. Als wij spelen hopen we dat de mensen een gave tijd hebben. En hoe kun je nou een gave tijd hebben als je in de rouw bent vanwege zo'n vreselijk sterfgeval.

Er circuleerden nogal wat verhalen over zijn dood. De doodsoorzaak bleek een val van een brug in Helsinki, maar sommigen spraken over zelfmoord.

Alexi: Hmm, ja... ik heb erg veel verhalen gehoord over zijn dood. Maar ik kan je wel vertellen. Hij was echt geen persoon die dat zou doen. Hij genoot volledig van het leven en met name van de tijd die hij in Finntroll zat. Het is een hele tragische gebeurtenis en ik stond er ook echt van te kijken toen ik hoorde van de verhalen over zelfmoord.

Henkka: De feitelijke doodsoorzaak is dat hij van een brug af is gevallen. Niemand weet of dat iets met zelfmoord heeft te maken. Er word veel gespeculeerd over de doodsoorzaak, maar eigenlijk wil ik niet eens weten of het wat met zelfmoord heeft te maken. Hij word er echt niet levend van.

Nog toekomstplannen?

Alexi: Touren, héél veel touren. Daar leven we momenteel echt voor. En dan na een tijdje gaan we weer schrijven aan een nieuw album. Dat mag routine lijken, maar we pakken het elke keer weer anders aan. Zo hoort het ook. Als je metal maakt dan moet je niet al te veel rekenen op enorme verkoopcijfers. Gewoon lekker spelen en er van genieten zoals het hoort. En je er volledig voor inzetten. Inzet heeft hier veel prioriteit. Maar goed.
Gaaf dat jullie er waren, drink nog een pilsje mee als je wilt.

En zo eindigt het interview met Children of Bodom in de backstage ruimte in Podium Hardenberg. Na nog wat na praten en een pilsje nemen we afscheid en mengen ons nog in het feestgedruis. Na nog wat bier zien we dat sommige metalfans zodanig van de planeet zijn dat ze staan te dansen op Jamai. We maken ons gauw uit de voeten en kunnen terug kijken op een geslaagd en concert en een gezellig interview met geweldige aardige lui.