Drukke tijden
Na Ascendancy kwam de band in een stroomversnelling terecht. Door het succes van dat album was de band continue op tournee en tijd voor het schrijven van een opvolger was er eigenlijk niet. “We hebben alles geschreven terwijl we aan het toeren waren. Ik kan me niet eens herinneren welke tour het was. Dat moet iets van 8 maanden geleden geweest zijn. Het was een moeilijk proces, want we zaten niet altijd in de toerbus. Soms zaten we in een kleedkamer, soms ergens op de grond. Als we even tijd hadden werkten we aan nieuwe nummers. Elke paar minuten vrije tijd die we hadden grepen we aan om te schrijven en zo gebeurde het vaak dat niet iedereen bij elkaar was toen we aan materiaal voor The Crusade werkten. Toen we de meeste nummers af hadden, hadden we ongeveer een week om ze te leren. Vijf weken later hebben we de cd opgenomen."

Ten tijden van de vorige albums verkeerde Trivium in een andere situatie. "Toen we Ember To Inferno geschreven waren we nog niet op tournee, dus dat was geen probleem. Ascendancy was een ander verhaal. Toen waren we regelmatig van huis, maar hadden we nog genoeg tijd over om nieuw materiaal te schrijven en op te nemen en The Crusade is dus volledig geschreven toen we op tournee waren."

Legendarisch
De jonge leden van Trivium weten wat ze willen en steken niet onder stoelen of banken dat ze een duidelijk doel voor ogen hebben: de beste metalband van deze tijd worden. “We willen graag een band zijn die impact heeft op de muziekwereld. Als mensen denken aan bands als Black Sabbath, Led Zeppelin of Metallica, denken ze aan bands die zichzelf onsterfelijk hebben gemaakt door ontzettend goede muziek te produceren. Zo’n band zouden wij ook graag zijn.” De titel van de nieuwe plaat heeft daar ook alles mee te maken. “Het is min of meer ons statement over wat er gaande is in onze levens. Muziek maken, toeren, albums opnemen, alles. Het is een ware kruistocht.” Of Trivium net zo legendarisch wordt als de bands die Heafy zo even aanhaalde valt te bezien. Er mag geen twijfel over bestaan dat de band over genoeg ambitie beschikt. “We zullen er in ieder geval alles aan doen om in de buurt te komen. Of het tegenwoordig nog mogelijk is om legendarisch te worden? Ik geloof wel dat het mogelijk is, maar het is lang geleden dat een band die status bereikte. Dat komt voornamelijk doordat de kwaliteit van de muziek minder is geworden. Het enige wat je kan doen is heel hard werken en vooral kwalitatief hoogstaande albums schrijven.”

Gitarist Corey Beaulieu deed ooit de interessante uitspraak dat de vooruitgang die Trivium boekte tussen Ember To Inferno en Ascendancy vergelijkbaar is met de vooruitgang die Metallica boekte tussen Kill ‘Em All en Ride The Lightning. Dat zou betekenen dat The Crusade Triviums Master Of Puppets is. “Zo heb ik het nooit bekeken. Dat mogen de mensen bepalen. Bovenal is The Crusade Triviums The Crusade, we zullen wel zien wat daar de gevolgen van zijn” De realistische Heafy begrijpt uiteraard ook dat The Crusade niet in de buurt komt van een legendarische plaat als Master Of Puppets. Toch is hij zeer tevreden over zijn laatste werkstuk. “Ik vind het een geweldig album! Het is het beste album dat we op dit moment in onze carrière hadden kunnen maken. We hebben altijd geprobeerd muziek te maken waar we zelf graag naar zouden luisteren. The Crusade is zo'n album. Bij Ascendancy heb ik dat niet. Dat album zit in mijn hoofd, ik weet hoe het klinkt, maar ik zal nooit zelf die cd opzetten.”

Geschreeuw
The Crusade verschilt aanzienlijk van voorganger Ascendancy, met als meest opvallende verandering de zang van Matt zelf. Omdat de nog altijd pas 20-jarige zanger ook bij live-optredens zijn manier van zingen heeft aangepast deed al gauw het gerucht de ronde dat zijn stem de ruige stukken niet avond aan avond aan zou kunnen. Dat gerucht blijkt echter ongegrond. “Ook op het nieuwe album staan een paar korte stukken waarin flink geschreeuwd wordt, maar eigenlijk hebben we er een broertje dood aan. Ik ben in eerste instantie gaan schreeuwen omdat ik niet fatsoenlijk kon zingen. Toen ik 14 was, was het werkelijk niet om aan te horen. Er moest iets veranderen omdat ik toch wilde blijven zingen en omdat niemand anders daar trek in had. Schreeuwen was de oplossing. Ik kon niet zingen maar wel schreeuwen. Na verloop van tijd kwam daar verandering in. Het zingen ging me steeds beter af, tot ik een punt bereikte waarop ik niet meer hoefde te schreeuwen. Toen zijn we er gelijk van afgestapt. Sommige mensen vinden dat jammer, maar we doen wat we zelf het liefst horen. We hebben ook de nummers van Ascendancy aangepast. Corey neemt op sommige nummers van Ember To Inferno de ruige zang voor zijn rekening tijdens optredens, maar het is niet iets dat we graag doen. Geen van mijn favoriete bands hebben zangers die schreeuwen. Het is een trend. De eerste keer dat ik het probeerde had ik gelijk een keelinfectie en moesten we een show cancellen. Ik had dus twee keuzes: fatsoenlijk gaan zingen of doorgaan met schreeuwen met de kans dat ik m’n stembanden om zeep zou helpen.”

Daarnaast klinkt The Crusade meer thrashy dan Ember To Inferno en Ascendancy. “Toch staan er ook een stuk of vier, vijf songs op die totaal geen thrash-nummers zijn; Anthem (We Are The Fire), The Rising, And Sadness Will Sear, This World Can’t Tear Us Apart en The Crusade. We hadden niet de intentie om thrash-nummers te schrijven, het kwam gewoon zo uit. Bovendien vind ik Ascendancy ook behoorlijk thrashy. Over de hele linie is dat een sneller album. We streefden niet een bepaald geluid na, we schreven wat op dat moment in ons opkwam. Overigens is The Crusade het oudste nummer van de nieuwe cd. Daar hebben we zeker een jaar aan gesleuteld. Er zitten hele technische stukken in. Niet dat het hele nummer zo ingewikkeld is, maar met de manier waarop wij het spelen is het bijna onmogelijk om er nog bij te zingen ook. Toen hebben we besloten om de zang achterwege te laten en er een instrumentaal nummer van te maken.”

Toekomst
Binnenkort trekt het viertal als headliners door de Verenigde Staten. Het is de eerste keer dat de heren geheel op eigen benen zullen staan. “Ik weet niet wat ik ervan moet verwachten. Natuurlijk hoop ik dat het een groot succes wordt en gelukkig zijn er al een hoop kaarten verkocht in de voorverkoop. De meet-and-greet-tickets voor alle shows zijn al uitverkocht. We spelen in zalen met een capaciteit van tussen de 800 en 1800 man. We zullen zien hoe het gaat.”

Na de Amerikaanse tour komt Trivium gelijk terug naar Europa om zes weken lang te openen voor Iron Maiden. De kans is groot dat dit ook de laatste keer zal zijn dat Trivium als supportact voor een andere band fungeert. “We zullen vast nog een keer in het voorprogramma staan van een andere band, maar ik weet dat er een headlining tour in Europa zit aan te komen in april en mei. Dan nemen wij andere bands mee op sleeptouw en trekken we twee maanden door Europa. We weten nog niet welke bands we meenemen. Dat zien we dan wel weer.”