Om het samen te vatten in één woord: warm!
Hahaha. Het is hier in Zweden ook meer dan dertig graden. Maar dat overleef ik wel.
De halve finale WK voetbal is net begonnen. Waarom zit jij niet voor je televisie als elke andere normale man?
Interviews gaan voor hé. En daarbij Zweden en ook Duitsland liggen er uit. Dan heeft het weinig nut om te kijken.
Laten me maar starten. Was As Rapture Coimes een moeilijke plaat om te maken?
Absoluut niet. Na de vorige tour hebben we wat dingen gecomponeerd en wat geëxperimenteerd met testopnames. Daarna duurde het een maandje of twee en was het album af.
Klinkt wel heel soepel. Het resultaat is wel iets meer duister als voorganger Fiendish Regression.
We hebben toch altijd gezongen over leven en vooral dood? Deze keer gaan de teksten vooral over doemscenario’s en de ondergang van de wereld. Het artwork van Jacek Wisnieswki, die ook onze vorige twee hoezen maakte, sluit daar mooi bij aan. Ik denk niet dat dit album te duister is voor Grave-fans. Hahaha. Mijn persoonlijke favorieten zijn overig het titelnummer en Epic Obliration. Ach, wat zeg ik. Ik vind natuurlijke alle songs goed. Elke artiest vindt altijd zijn laatste werk het beste, pas later kan je echt reflecteren. Zo vind ik bijvoorbeeld ons vorig album Fiendish Regression toch niet zo heel sterk. Er staan een paar geweldige knallers op, maar ook een paar matige vullers. Dat zou ik nu toch anders aanpakken. De nieuwe grijpt ook voor een deel terug naar ons debuut. Luister maar naar de riffs.
As Rapture Comes vormt dus qua tekst, vorm en muzikale vulling een soort van concept. Wat doet de Alice In Chains cover Them Bones dan in hemelsnaam op dit album?
Haha. Je bent niet de enige die dat opmerkt. Je moet niet gaan denken dat ik een groot grunge fan ben, maar ik heb de songs van Alice In Chains altijd wel cool gevonden. Jerry Cantrell is een uitstekende gitarist die prachtige riffs heeft geschreven.
Heb je ze onlangs toevallig live gezien?
Ze speelden wel op een festival hier, maar ik had geen tijd om te gaan kijken. Ik hoorde wel dat de nieuwe zanger niet eens zo slecht was, maar toch blijft deze reünie ook weer een beetje vaag.
Grave maakt ook op deze nieuwe plaat weer twee soorten van songs. De snelle agressieve soort en de trage vieze soort. Wat hoor je nu het liefst?
Beiden. Onze trage stukken zijn bij vlagen lekker smerig, maar een snelle headbanger is ook altijd leuk. Op een album moeten beiden ook naast elkaar staan voor de afwisseling.
Genoeg over de nieuwe. Laten we de rest van de Grave discografie eens overlopen. Te beginnen met het klassieke debuut Into The Grave (1991).
Veel mensen beschouwen ons debuut als een metalklassieker. En ik kan het er misschien zelfs mee eens zijn! Er staan een paar klassieke riffs op en het sfeertje is nog steeds lekker. Deze plaat heeft ons gelanceerd.
Opvolger You’ll never see (1992) viel in vergelijking met dat debuut toch een beetje mager uit.
Het album is inderdaad vrij snel gemaakt. De helft van de songs stonden trouwens ook op oude demo’s. Ik vind de plaat nog steeds goed.
Soulless (1994).
Dat vind ik ongetwijfeld onze beste plaat. Heel dit album heeft een apart sfeertje en ik ben er nog steeds apetrots op. Ik begrijp niet dat Grave-fans mijn mening bijna nooit steunen.
Daarna kwam het gehate Hating Life (1996).
Veel old school fans hebben een teringhekel aan deze plaat. Gek genoeg vinden ze dit album in Amerika helemaal te gek. Telkens we doorheen de Verenigde Staten toeren, spelen we veel songs van Hating Life. In Europa doen we dat nooit want de publieksreactie is dan altijd negatief. Misschien vind ik dat toch wel jammer.
Fiendish Regression en de nieuwe kwamen al aan bod. Dan schiet enkel mijn favoriet Back From The Grave (2002) over.
Ja, dat was ons comeback album na jaren stilstand. Ik vind het album een beetje saai soms! Voortdurend die midtempo-ritmes zonder eens echt door te blazen. Dit is het wel het album dat ons terug op de kaart heeft gezet en zonder dat album hadden wij nu niet gepraat.
Eén album heb ik bewust niet genoemd. Sorry, maar de absoluut walgelijke live-registratie Extremely Rotten (1997) heb ik na twee luisterbeurten weggegeven. Zelden een dergelijk slecht klinkend live-album gehoord.
Hehe. Dat cd’tje was inderdaad niet echt top. Century Media had ons een beetje onder druk gezet om snel met een live plaat op de proppen te komen. Zonder enige voorbereiding namen we een concert op dat direct op plaat werd gedrukt.
Is het geen tijd om die fout goed te zetten?
Ja, en daarom komt er een dvd uit. Wat zeg ik? Een dubbel dvd met een nog op te nemen concert, oude concertbeelden en nog veel meer zooi. De avond dat we dat concert op gaan nemen, staan we trouwens met Obituary en Sinister op de planken. Misschien dat daar nog wat van gaat komen.
Waar blijf jij eigenlijk de motivatie halen om het Grave verhaal voortdurend voor te zetten?
Tja, ik hou gewoon van deathmetal. En binnenkort gaan we zowaar op tour met Dismember, Entombed en Unleashed! Dat is de eerste keer dat we zoiets doen. We hebben wel al met deze bands samen gespeeld, maar we zijn nooit allemaal samen op tour geweest. De bookers van concertzalen vinden het ook een prachtig idee en voor de fans is het natuurlijk ideaal. Overigens gaat het intern ook heel goed met Grave want we zijn zeer goede vrienden. Ook nieuwe drummer Pelle ligt uitstekend in de groep. Ja, ik kan wel spreken van chemie.
Laatste vraag. Nog leuke muziek gehoord onlangs?
Huh. Tja, ik luister alleen maar oude zooi! Duitse thrash en Amerikaanse deathmetalbands als Morbid Angel en Obituary. Laat me eens goed nadenken. Oja, natuurlijk. De nieuwe Celtic Frost is echt fantastisch. Wat vind jij van hun nieuwe hersenspinsels?
Interessant. Een beetje raar soms en extreem duister, maar wel geslaagd. Heb je ze onlangs live gezien?
We hebben met ze opgetreden in Zweden! Ze speelden hun oude songs iets trager, maar het klonk echt super. Echt een fantastisch concert. Maar om op je vraag terug te komen. Ik luister wel soms naar andere dingen hoor. Zoals Björk en aanverwanten.
Maar je blijft toch wel deathmetal spelen tot je er bij neervalt?
Uiteraard!