Cristina: Dat voelt erg goed, eigenlijk. Het betekent wel dat we met onze muziek wat bereikt hebben, en dat is wat we natuurlijk willen. We blijven natuurlijk wel met onze voeten op de grond staan. Maar ja, het voelt toch erg lekker.

Tussen jullie vorige albums zat een jaar, soms twee. Nu zat er vier jaar tussen. Zijn jullie de hele tijd op tour geweest?

Andrea: Ja. We hebben na het vorige album minstens twee jaar getourd. Veel in de Verenigde Staten, en tussendoor ook nog Europese tournees. Ondertussen hebben we ook nog wel wat nummers proberen te schrijven, maar dat wil bij ons niet goed lukken als we op tour zijn. Daarvoor maken we het liefst wat tijd vrij, want als we op tour zijn doen we meestal andere dingen als we een dagje vrij hebben. Op tour zijn we snel afgeleid, en gaan we ook liever op een XboX spelen. Daarom schrijven we als we thuis zijn. We hebben het album nu ook in twee fases opgenomen. Eerst hadden we zes nummers opgenomen, vorig jaar voor de zomer. In de zomer hebben we toen op diverse festivals gespeeld, waar we ook wat nieuwe nummers speelden, om te zien hoe mensen er op reageren en of we er zelf ook wel tevreden mee waren. Daarna hebben we de opnames afgemaakt. Dat duurde nu dus ook langer dan op vorige albums.

Dus jullie brengen veel tijd door in de Verenigde Staten. Zijn jullie daar dan zo populair?

Cristina: Nou, dat gaat aardig goed. Dat is in de loop der tijd steeds meer gaan groeien. We hebben met veel bands daar kunnen touren, zoals met Anthrax, Opeth en Type O Negative. Daardoor kregen we toch veel aandacht, en op den duur konden we onze eigen headline tour doen. Daarna hebben we ook Ozzfest nog gedaan, waardoor we ook bij de radio onder de aandacht kwamen. Die begonnen Heaven's A Lie vaker en vaker te draaien. Toen pikte MTV2 ons ook op, en wilde een videoclip. Die hebben we toen gemaakt, en werd het nummer zelfs een soort hitje.

Andrea: Maar het is zo'n groot land, dat je echt veel tijd nodig hebt om overal te komen. Vandaar dat we daar eerst diverse tours moesten doen om een beetje onze naam bekend te maken. En omdat we met verschillende soorten bands speelden wisten we ook verschillende soorten publiek te bereiken. En gelukkig voor ons waren de reacties van bijvoorbeeld de Anthrax fans ook goed, maar ook van de Opeth fans. En dat zijn toch echt twee verschillende soorten fans. Maar je moet daar gewoon veel touren wil men je naam een beetje leren kennen. In Europa is het een stuk makkelijker, wat dat betreft.

Je hoort altijd van die verhalen over de VS, dat het daar zo enorm lastig is voor Europese bands, omdat het erg lastig is om concerten te regelen.

Cristina: Het is veel werk, inderdaad, en het kost ook erg veel. Een van de problemen is dat het land zo groot is, en alles zo ver uit elkaar ligt. Je moet tussen de optredens heel ver reizen. En dan zul je natuurlijk zien dat de tourbussen erg vaak kapot gaan. Wat het ook erg zwaar maakt is dat je door zo'n tour altijd erg lang van huis bent. Je moet daar echt tegen kunnen. In Europa is dat gevoel veel minder, want dan zit je relatief dicht bij huis, en voelt het veel veiliger. Je kan niet zomaar voor een paar weekjes naar de VS, want dat is echt te kort. Dat is pas het begin.

Heeft het succes van een band als Evanescence er voor gezorgd dat een band als Lacuna Coil daar ook wat eerder geaccepteerd wordt?

Cristina: Dat heeft denk ik ook zeker wel wat deuren voor ons geopend. Maar het grappige is dat iedereen die in de muziekbusiness zit weet dat wij al tien jaar dit soort muziek maken, waardoor in de Evanescence reviews in eerste instantie vergelijkingen met ons stonden. De mensen die dat lazen en ons niet kenden dachten natuurlijk van "wie zijn dat nou weer?", maar gingen vaak toch eens luisteren wat wij dan voor muziek maken. Wat dan in ons voordeel werkt is dat we niet uit de VS komen, omdat dat daar dan weer respect oplevert.

En natuurlijk heeft Ozzfest jullie ook de nodige naamsbekendheid opgeleverd. Stonden jullie hoog op de bill?

Andrea: Nee, we stonden op het 2e podium, in de roterende line-up. Dat houdt in dat je de ene dag om half 10 's ochtends speelt, de dag erna om half 11, daarna om half 12, enzovoorts. Als laatste kun je dan om half 3 spelen, want daarna komen dan nog drie bands die altijd op die tijden spelen.

Half 10? Maak het nou. Dan is er toch nog niemand?

Cristina: Hahaha nee, dat is onvoorstelbaar. We hebben drie of vier keer om half 10 moeten spelen, en de eerste keer wisten we dus ook niet wat we konden verwachten. Toen we hoorden dat we zo vroeg moesten hadden we precies dezelfde reactie als jij nu net. Maar zodra we begonnen stroomde het veld direct vol. In 1 klap stonden daar ineens iets van 7 a 10 duizend mensen voor onze neus. Dat verschilt dan wel erg per stad, maar echt, het veld was ineens erg vol. En ze beginnen dan ook al gelijk met een mosh-pit, zo vroeg op de ochtend.

Andrea: Ja, dat was echt een hele gekke ervaring. Dan speelden we bijvoorbeeld de dag ervoor een eigen show, dus als headliner ergens in een zaal, en dan moesten we dus om half 10 weer op het podium staan. Dan lig je dus om 2 uur op je nest, en moet je om 7 uur alweer uit bed, om om 9 uur weer bij het podium te staan. Dat is echt een bizarre ervaring, eigenlijk. Het is dan net alsof je niet van het podium geweest bent.

Cristina: En dat is heel zwaar. M'n stem is dan ook nooit 100%. Nee, misschien zelfs niet eens 50%. En de vingers van de gitaristen doen dan nog pijn van de avond ervoor.

Andrea: Maar het voordeel is dan dat de set maar 20 minuten duurt, dus je hoeft niet veel te spelen. Maar vier nummers.

Je kan je dat eigenlijk niet voorstellen als je een Europees festival gewend bent, want hier begint alles pas rond het middaguur.

Andrea: Inderdaad. Maar het is toch best interessant om te doen, en om naar te kijken. Want dan duurt een set maar 20 minuten, dan raakt het ook niet saai. En je kunt zo veel bands zien die je niet kent, en er een eerste indruk van opdoen. Met vier of vijf nummers kun je wel een goede indruk op doen, denk ik.

Maar wat voor soort festival heeft jullie voorkeur? Zo'n rondtrekkend iets als Ozzfest, of een festival zoals in Europa?

Cristina: Nou, ook in Europa zijn de festivals totaal verschillend, dus dat is lastig te beantwoorden. Soms heb je een festival wat echt puur metal is, zoals Wacken, maar ook festivals met een veel wijder aanbod, zoals Rock Am Ring. Beide zijn heel leuk, en ook Ozzfest was erg tof. Ozzfest was vooral een uitdaging voor ons, want je moet in die 20 minuten proberen het publiek voor je te winnen. Er staan namelijk nog veel meer bands die ook maar 20 minuten spelen, en ook willen dat jij als toeschouwer hun cd gaat kopen. Dan moet je toch zorgen dat je een betere indruk achter laat als de andere bands, want anders onthoudt men je niet zo makkelijk. Je krijgt wel veel aandacht, maar je moet jezelf daar wel bewijzen. Ik vond het toch wel leuk, en het is ook niet echt heel vermoeiend. Nou ja, behalve dan wat Andrea net al zei, als je een dag ervoor ook nog ergens zelf een show hebt, maar op de Ozzfest dag heb je heel veel vrije tijd. Ik denk dat zo'n Ozzfest tour ons veel meer bekendheid heeft opgeleverd dan een tour door Europa zou doen.

Andrea: Maar in Europa kennen ze ons inmiddels al. Het is dus ook anders omdat we hier veel hoger op de bill staan. Vooral tegenwoordig, nu zijn we vaak bij de headliners of semi-headliners, waardoor we een langere set kunnen spelen. Op Ozzfest voelde het dan weer meer alsof we nieuwkomers waren.

Cristina: Maar wat wel weer erg tof is, is dat al die bands die op Ozzfest 's ochtends spelen, elkaar ook gelijkwaardig behandelen. Iedereen weet van elkaar dat je maar 20 minuten speelt, en steeds van plek op de bill wisselt. Daardoor krijg je onderling ook geen capsones, en helpt iedereen elkaar. Zo konden we soms dus ruilen van tijdstip als een band niet op tijd kom komen, en dat gaat makkelijker als iedereen even lang mag spelen.

Andrea: Nou, daar staat wel tegenover dat als je dan om 12 uur moet spelen, je meer publiek en pers hebt die kijkt, waardoor je toch niet snel wilt ruilen met een band die om 10 uur speelt. Als je dus van te voren weet dat er veel pers komt kijken, dan is het een stuk gunstiger om om 12 uur te spelen dan om 10 uur. Dan wordt het wel weer een soort strijd, en wil je anderen juist niet helpen.

Maar hoe kan het dat een band niet op tijd kan komen?

Cristina: Vanwege de afstanden tussen de optredens. En Ozzfest is niet elke dag, want er moeten altijd twee podia gebouwd woren, en alle tenten moeten worden opgezet. Daarom zit er meestal 1 of 2 dagen tussen de optredens. De bands spelen op die dagen dan meestal hun eigen shows, om toch nog wat te verdienen. Wij speelden dan vaak met Superjoint Ritual en DevilDriver. En dan komt het ook wel eens voor dat je tourbus het begeeft, en je dus niet op tijd kan komen.

Andrea: Ja, dat gebeurt best vaak hahaha. Als dat ding twee maanden op tour is heeft ie het ook wel gehad.

Cristina: En met het vliegtuig is ook niet haalbaar, want dat is echt veel te duur. Veel bands hebben hun optreden van half 10 dan ook afgezegd.

Laten we doorgaan naar jullie nieuwe album. Je zei al dat voor de zomertour er al wat was opgenomen, en dat jullie ze al live hadden gespeeld. Hadden jullie na die optredens niet de drang om ze nog wat bij te schaven, door de ervaring om ze live te spelen?

Andrea: Nee, dat was juist het mooie. We hadden daar wel over gesproken, om ze misschien toch opnieuw op te nemen, zodat we alles in 1 sessie zouden opnemen. Maar we hadden de nummers inmiddels erg vaak gehoord en ook live kunnen spelen, en we waren ze nog altijd niet zat in de vorm dat ze toen waren, dus hebben we er niets aan hoeven veranderen.

Cristina: Die nummers waren in principe al af voor de zomer, maar zoals Andrea eerder al zei, we wilden ze uitproberen op het publiek. En we stonden zelf ook te trappelen om ze live te spelen. Maar misschien als dat niet goed bevallen was zouden we er nog wat aan kunnen veranderen.

Wanneer was het album echt af, dat jullie iets hadden van "nu is het goed"?

Andrea: Om eerlijk te zijn waren we pas in februari klaar met de eindmix van het laatste nummer. Maar dat was een bonustrack. En dan is er nog een nummer waarvoor we wel de muziek hebben opgenomen, maar de zang nog niet. Dat moet nog gebeuren, maar we weten nog niet wanneer. Het nummer komt dan ook niet op het album. Die komt waarschijnlijk als een b-kant op een single.

Ik heb nog niet het hele album gehoord, maar wat me aan de nummers die ik wel gehoord heb opviel is dat Cristina's zang een stuk agressiever is dan voorheen. Is het hele album zo?

Cristina: Nee, niet alle nummers. Er staat ook wat rustigere zang van mij op hoor. Maar heel het album is agressiever dan de vorige albums, vind ik. Men verwacht natuurlijk dat we de veilige route kiezen, vanwege het succes van Heaven's A Lie, en dus meer van dat soort nummers zouden schrijven. Maar dat hebben we niet gedaan. Dat zou ook niet eerlijk zijn. Als je het hele album hoort is de balans een stuk beter tussen mijn stem en die van Andrea. Nu werken we echt samen. We zingen ook veel stukken samen, en tegelijkertijd doen we toch andere dingen. We benutten onze stemmen ook veel beter. Ik ben er heel erg tevreden over.

Waarom is voor Our Truth gekozen als single? En waarom is er in geknipt?

Andrea: Er is een instrumentaal stuk op het einde uitgeknipt. Dat zouden ze toch niet draaien op de radio, ben ik bang.

Cristina: Anders zou het ook te lang zijn, want als het op de radio gedraaid wordt mag het maar een bepaalde tijd zijn.

Is er nog wel een markt voor singles?

Andrea: Niet in Amerika. Daar wordt het nummer alleen naar de radio gestuurd. In Europa komt het nummer wel op single uit, want hier koopt men toch nog wel singles. Maar dat is ook een stuk minder dan vroeger.

Cristina: We doen het vooral als voorproefje voor het album. De fans zaten al zo lang te wachten op iets nieuws, en zo kregen ze alvast iets. En daarop konden we nog wat bonustracks zetten die niet op het album belanden.

Maar er is ook een clip van gemaakt. Hoeveel metalvideos zie je in Italië op tv?

Cristina: Erg weinig, eigenlijk.

Waarom dan toch een videoclip?

Cristina: Goeie vraag. Nou ja, er was vroeger wel meer metal op tv. MTV had natuurlijk Headbangers Ball, en daarna Superrock. Maar tegenwoordig hebben we Rock TV, maar dat is alleen via de sateliet te ontvangen.

Andrea: Maar MTV draait ons wel. Our Truth komt erg veel voorbij, en we kennen de jongens van MTV Italië ook goed. Ze vinden ons goed, en geloven ook dat wij het gaan maken.

Cristina: Ze zijn erg trots op ons, omdat we het in de VS ook goed doen.

Andrea: Maar we zijn wel een uitzondering op de Italiaanse MTV, hoor. Ik zie bijvoorbeeld ook nooit bands als System Of A Down, terwijl die toch nog veel populairder dan wij zijn. Als ik er zo over nadenk voelt dat toch best goed, dat ze ons wel draaien hahaha.

Jullie zijn nu een van de best verkopende artiesten op Century Media Records. Opende dat nog nieuwe deuren?

Cristina: Zeker. Het budget voor Karmacode was daardoor natuurlijk hoger dan voor het vorige album. Ze willen zeker in ons investeren, want ze zien het potentiëel. We hadden dus meer geld voor de opnames, waardoor we meer tijd konden steken in het mixen. Ook konden we een mooiere clip maken. En we kunnen nu dus meer investeren in de optredens. Het is niet zo dat we al dat geld zelf houden, want we investeren echt elke cent in de band. Zo krijgt de luisteraar en toeschouwer dus ook meer waar voor z'n geld.

Andrea: En Century Media heeft een deal met EMI gesloten, waardoor onze cd beter verkrijgbaar zal zijn in Europa.

Cristina: In zekere zin hebben wij ook deuren voor Century Media geopend, want mede door ons succes wil EMI nu ook met ze in zee.

Maar heeft het label jullie dan niet geprobeerd te pushen om een bepaalde kant op te gaan qua muziek, zodat het meer verkoopt?

Cristina: Nee, gelukkig niet. Dan hadden we toch nee gezegd. Natuurlijk kunnen wij ook nog altijd wat nieuws leren, en we hebben diverse tips gehad en die ook zeker gebruikt waar we het nodig vonden. Het is begrijpelijk dat men het liefst wil dat we ons eigen succes met dit album weer gaan overtreffen, maar ze hebben ons niet gepusht om een bepaald soort plaat te maken die maar goed zou verkopen. We doen nog altijd wat we zelf willen.

Op het album staat een cover van Enjoy The Silence van Depeche Mode. Waarom is nou precies het bekendste nummer van ze gekozen?

Cristina: Omdat het een goed nummer is! We weten ook wel dat het niet het meest originele nummer is om te coveren, en we hebben het er ook niet op gezet zodat we een cover van een bekend nummer op de plaat hebben. We wilden gewoon zelf dat nummer spelen.

Andrea: We hebben wel nog 2 of 3 andere nummers geprobeerd, maar dit nummer klonk gewoon het beste, en past het beste bij onze stijl. Er is wel wat aan veranderd, zodat het meer als een Lacuna Coil nummer klinkt, in plaats van een directe cover.

In het verleden schreven jullie tweeën de meeste teksten. Is dat nog zo?

Andrea: Dat is nog zo. Het maakt niet zo uit wie met de teksten komt hoor. Ik ben meestal degene die met de thema's komt, en samen schrijven we dan de teksten.

Ik zag dat jullie eerst door de VS op tour gaan met Rob Zombie. Wanneer kunnen we jullie hier verwachten?

Andrea: We gaan inderdaad eerst door de VS op tour, tot half mei ongeveer. Dan komen we voor de zomerfestivals terug naar Europa. Dat is dus tot en met juli of augustus. Daarna gaan we weer naar de VS voor nog een tour, en dan in september of oktober komen we met onze eigen tour naar Europa. We spelen dit jaar voor de derde keer op rij op Graspop, dus dat wordt wel leuk.

Door dat grotere budget wat je al noemde is er ook een groter budget voor de live shows?

Andrea: Ik denk het wel. Tot dusver hebben we het vooral in de studio gemerkt, want nu konden we echte strijkers gebruiken in plaats van uit een doosje. Nu hebben we dus echte violen, waardoor alles veel organischer klinkt. Op de langzamere nummers is alles wat symfonischer. Maar ik denk dat we live nu dus ook een groter budget hebben voor het decor, de lichten en de kleding. Maar ik denk dat we dat pas op onze eigen tour hebben, en nog niet zoveel als we op de festivals staan. Daar moet je je toch altijd aanpassen. Dit najaar kun je het dus pas zien.