Back to the roots
Jorn Lande is bekend geworden als lid van progressievere bands zoals Beyond Twilight en Ark. Toen Jorn in de begin jaren '90 op het punt stond een carriére te beginnen, waren zijn invloeden opeens ouderwets geworden. "Dus ik moest wel verder gaan kijken! Het was een frustrerende tijd voor de muziekbusiness, want iedereen kwam uit de periode dat men nog opgroeide met gitaarmuziek. Naar mijn mening is de grunge de laatste adem geweest van de hardrock-invloeden. Zelf wilde ik graag mijn roots behouden, maar ik moest dus wel verder kijken door te gaan experimenteren met verschillende muziekstijlen. Maar dat was wel een natuurlijke manier van evalueren. Want ik zie het als normaal om je grenzen te verleggen." Maar toch is het nu weer tijd om terug te grijpen naar de pure klassieke hardrock. In zekere zin klinkt 'The Duke' als een 'back to the roots'-album. "Dit is toch wel iets wat ik altijd heb willen doen, alleen was de tijd er in de begindagen niet meer rijp voor. Dankzij de hedendaagse techniek maakt het krachtigere geluid dit toch een eigentijds album. Ook de band speelt dynamischer dan pakweg twintig jaar geleden het geval was".

De band
Voor de muzikale aankleding heeft Jorn zich omringd met muzikanten die dezelfde passie voor hardrock delen als hij. Zo is daar de ritmesectie in de vorm van drummer Willy Bendikson en basgitarist Morty Black (ex-TNT). "Willy ken ik nog van onze oude band The Snakes. Hij heeft dezelfde techniek als bijvoorbeeld Bill Ward en Cozy Powel. De extremere drummers zijn zeker goed, maar ik had echt een traditionele drummer als Willy nodig." Morty kan vergeleken worden met bassisten als Jimmy Barnes en Bob Daisly en gebruikt nog altijd een plectrum. "Zulke bassisten zijn tegenwoordig erg zeldzaam. Morty is één van de twee bassisten in Scandinavië waar ik mee samen kan werken (de andere is Sid Ringsby). Bovendien is hij ook nog eens één van de aardigste persoonlijkheden die ik ken."

Wie bekend is met het eerdere solo-werk van Jorn, zou de gitaristen moeten herkennen. Tore Moren (oa Extol) speelde al mee op 'Worldchanger' en Jorn Viggo Lofstad (Pagan's Mind) op 'Out To Every Nation'. En nu fungeren ze dus als gitaartandem op 'The Duke'. "Tore heeft een zwaar en ruig geluid zoals Randy Roads en Zakk Wylde en is de 'tribal cowboy' van de band, haha. Een echte rocker! Lofstad is juist het tegenovergestlede. Hij komt van de Van Halen-school en speelt technisch erg precies en zuiver. Qua type is hij dan weer de verfijnde playboy. Twee verschillende types dus. Dat heb ik uiteindelijk toch liever dan één gitarist die dan later overdubs moet inspelen. Deze band is nu de ultieme line-up voor mij." Omdat mijn promo-exemplaar trots vertelt over de medewerking van de legendarische keyboardspeler Don Airy (oa Whitesnake, Rainbow), wilde ik ook daar meer over weten. Maar Jorn is mij voor. "Don speelt helemaal niet mee. De platenmaatschappij had ergens gelezen over onze samenwerking vroeger bij The Snakes, maar ze dachten dat Don meedeed aan 'The Duke'. Een stomme fout, want er staan niet eens keyboards op de cd!"

De muziek
De nummers op 'The Duke' zitten muziekaal erg goed, maar eenvoudig in elkaar. Wat is het geheim van het 'songwriting'-proces?. "Het begint bij mij met een idee; thuis of als ik op tournee ben. Ik heb een oude, zwarte Les Paul en dan probeer ik mijn ideëen te verwerken en soms komt er wat coole shit uit. Ik ben verder natuurlijk geen geschoolde gitarist. Maar daardoor zijn mijn riffs wel lekker eenvoudig. Want rasgitaristen hebben nog wel eens moeite om simpel te denken, want het moet dan persé zo mooi mogelijk en origineel. Terwijl een een voudig ideetje het beste kan zijn." Op deze manier ontstaat dus de basis van een nummer. Daarna gaat Jorn met het basisconcept naar één van de gitaristen. "Die komen dan met andere riffs en akkoorden erbij. En dan begint het nummer zich echt te ontwikkelen." En heeft Jorn ooit nog eens de behoefte om met zijn Les Paul op z'n solo-cd's te spelen? "Ach, wie weet komt het er nog eens van in de toekomst. Maar het is niet echt nodig, want ik ben zeer tevreden met de gitaristen van de band. Ik vind het al een kick als ik ze een riff van mij hoor spelen."

Masterplan
Als ik het woord Masterplan noem, begint Jorn spontaan de plannen van de band voor dit jaar uit te stippelen. Ze zijn er klaar voor om te beginnen aan de opvolger van 'Aeronautics'. "Het was altijd zo dat we altijd dachten voor de kerst klaar te zijn, maar dat is tot nu toe nog niet gelukt. Dus mikken we op een release voor begin 2007. In augustus of september gaan we in ieder geval opnemen." Er moet echter nog begonnen worden met het schrijven van materiaal. Het wordt spannend, want het is het cruciale derde album. Het album dat moet bewijzen dat je als band bestaansrecht hebt. "We moeten nog bepalen hoe we het dit keer gaan aanpakken. Doen we het gewoon zoals altijd en zien we wel wat er dit keer uitkomt? Of gaan we speciale ingrediënten pakken van de eerdere cd's en gaan we daar op voortborduren? Ook moet beslist worden of we ons gaan richten puur op het metalpubliek of dat we een breder publiek proberen te bereiken. Onze vorige singles 'Enlighten Me' en 'Back For My Life' waren geschikt voor de radio. Maar wat heeft het voor zin als geen radiostation ze wil draaien? Dan kunnen we zo'n poppy nummer net zo goed voor onszelf houden en je richten op een puur metal-album voor de harde kern van onze fans. Maar eerst gaan we een stuk of 20-25 nummers schrijven en dan gaan we samen met de platenmaatschappij om de tafel over de te nemen richting."

Balans
Met zijn solo-albums en Masterplan heeft Jorn de perfecte balans gevonden voor het uiten van zijn creatieve ei. Zijn roots kan hij kwijt bij zijn solo-albums en bij Masterplan is de muziek wat vrijer. "Het zijn vijf verschillende karakters die samen verschillende stukjes toevoegen aan de muziek. Bij mijn solo-uitstapjes ben ik juist degene die de lijn bepaald. En dat zal altijd wel klassieke hardrock blijven. Want ik hoop echt dat als ik oud ben, nog steeds met mijn band dit soort muziek kan blijven maken." En bij Masterplan gaat het nog steeds erg goed. Alle leden zijn nog altijd toegewijd aan de band, inclusief Jorn. "Maar je weet natuurlijk nooit wat de toekomst brengt," haast hij zich te zeggen. "In principe hopen we allemaal wel dat we meer succes krijgen. Uiteindelijk is dat waar we muziek voor maken." Maar hij beaamt dat 2005 al zeker succesvol genoeg was geweest. Nu maar eens kijken hoe het gaat lopen met 'The Duke'. "Ja, ik besef zeker dat ik mij gelukkig kan prijzen met mijn huidige situatie."