De basis van het huidige After All is al gelegd in de periode 1987-1988, toen Christophe (gitaar) en ikzelf met een bandje begonnen. Na een paar personeelswissels kwamen we in 1993 tot de huidige bezetting. Intussen hadden we al een EP-tje uit. Vanaf 1995 is het balletje echt beginnen rollen met de release van onze eerste CD 'Wonder'. Alles samen hebben we intussen 4 CD's en 4 EP's uit en hebben we massa's concerten gespeeld. Zo deden we vorige jaar de 'Aardschok Metal Grand Slam Tour', een tour van zowat 30 shows in Nederland. Doorheen de jaren kregen we ook de gelegenheid om wat grotere optredens te doen, onder meer als voorprogramma van Saxon, Voivod, Life Of Agony, Paradise Lost, Tiamat, Therion, The Gathering, Anathema, en zo meer.

Wat vind jij de verschilpunten met deze nieuwe cd als je hem vergelijkt met jullie vorige releases?

Het belangrijkste verschil is dat we voor de opnames van 'Mercury Rising' naar Berlijn zijn getrokken om er met Harris Johns te werken. Het was echt tijd om eens iets anders te proberen. Bovendien heeft het nieuwe materiaal een hoger metal-gehalte, waardoor we echt op zoek waren naar iemand die voor ons de juiste sound kon neerzetten. En daar is Harris wonderwel in geslaagd.

De cd straalt ook een grote professionaliteit uit. Zowel muzikaal als productioneel als verzorging van het Artwork. Hoe was het om te werken met de fameuze producer Harris Johns?

We hebben er bij 'Mercury Rising' echt op toegezien dat het hele plaatje klopte. De nummers bevatten nogal wat invloeden uit de US Metal en NWOBHM uit de jaren '80. Daarom wilden we een producer die met dat soort muziek overweg kan. Tegelijk vonden we ook dat de totale verpakking de sfeer van de muziek moest weergeven. Vandaar het ontwerp van Kris Verwimp. Hij werkte eerder voor bands als Marduk, Immortal en Skullview. Hij weet dus als geen ander een hoes neer te zetten die een echte 'metal'-uitstraling heeft. Maar we wilden wel de clichés van het genre vermijden. Bij ons geen geharnaste ridders en doodshoofden dus. Wel een fantastisch science fiction ontwerp, dat qua sfeer aansluit op het spacemetal concept van bands als Voivod en Agent Steel. Ik ben dan ook heel blij dat 'Mercury Rising' als vinyl LP verschijnt: met een grote klaphoes. Zo krijgt het ontwerp van Kris Verwimp het formaat dat het verdient.
Werken met Harris Johns was voor ons een enorm verrijkende ervaring. Harris is toch de man die een reeks klassiekers op zijn naam heeft staan. Ik denk aan 'Killing Technology' en 'Dimension Hatross' van Voivod en 'Walls of Jericho' van Helloween. Hij werkte ook met Kreator, Celtic Frost, Sodom, Saint Vitus, Therion, noem maar op. Het is dan ook een groot voordeel wanneer je met iemand kunt werken die zo'n ruime ervaring heeft.

Welke nummers vind jij het meest geslaagd van dit album?

Aan de reacties van pers en fans af te meten lijkt het erop alsof de nummers 'Beneath The Flesh', 'Rectify' en 'The Shadow Wall' het beste aanslaan. Niet toevallig zijn dat de snellere, thrashy nummers. Ook live doen die het heel goed. Maar, voor mij persoonlijk is het heel moeilijk om er een paar nummer uit te lichten, omdat 'Mercury Rising' uiteindelijk opnieuw een heel afwisselend album is geworden. We krijgen in dat verband wel vaker opmerkingen. Voor sommige mensen lijkt onze manier van werken niet logisch, omdat ze er niet in slagen After All van één enkel etiket te voorzien. Kijk, het is gewoon een feit dat After All moeilijk vast te pinnen is op één genre. Wat we doen omschrijf ikzelf als metal, punt uit. Maar zoals je weet is metal een vrij ruim begrip. Daar maken we dankbaar gebruik van, ook al om het voor onszelf interessant te houden. Persoonlijk zou ik het niet zo interessant vinden een heel album te vullen met allemaal nummers die onderling inwisselbaar zijn. Er zijn al genoeg bands die dat doen. Wij beschouwen een CD nog altijd als een trip doorheen verschillende emoties en sferen. Vandaar dat ik mensen altijd aanraad onze CD's volledig uit te luisteren. Alleen zo kun je vertrouwd raken met de opbouw van de CD en de spanningsverschillen tussen de diverse nummers.

Naar het einde toe vind ik de cd neigen naar doom (in de stijl van Trouble en Candlemass). Vinden jullie dat ook?

Klopt. Ik ben sinds jaar en dag verslingerd aan de echte, klassieke doom zoals Trouble, Candlemass en Solitude Aeturnus die maken. Maar laat ik ook bands als The Obsessed en Pentagram niet onvermeld laten. Op onze vorige CD 'Dead Loss' stond met het nummer 'Condemned Heritage' al zo'n echt klassiek doomnummer. De nummers van de nieuwe CD die jij bedoelt neigen eerder naar Saint Vitus en The Obsessed, vind ikzelf. Het is gewoon leuk om een streepje doom te spelen. Ook al omdat het contrast met de snellere, speed metal gerichte nummers zo nog groter wordt.

Ik volg de Belgische metal scéne eigenlijk wel op de voet. Op heavy metal gebied heb je Double Diamond en Crusader. Zijn er nog groepen die je mij en onze lezers kunnen aanraden?

De jongens van Double Diamond zijn goede vrienden geworden. Vorig jaar hebben we een split-EP met hen uitgebracht en ook samen diverse optredens gedaan. Altijd feest!

Op de cd versie staan ook nog twee videoclips. Waarom heb je besloten om daar geld in te steken? Ze zullen toch nooit worden uitgezonden op tv!?!

Precies omdat ze inderdaad wellicht nooit op TV zullen komen, hebben we ze als extra-tracks op de CD gezet. Trouwens: het zijn niet echt videoclips. Het zijn multicamera-opnames waarbij je de band gewoon live in een TV-studio ziet spelen. Achteraf is het geheel wat extra gemonteerd om het tempo van de beeldwisselingen op te drijven. Meer was er niet aan. We hadden die opnames gewoon liggen, en vonden het leuk die als extra tracks mee op de CD te zetten. Wie de CD koopt, krijgt zo nog een leuk extraatje.

Mausoleum records heeft tal van (Belgische) metalklassiekers uitgebracht in een ver verleden. Heb jij enige favorieten?

Mijn favoriete Mausoleum release is de LP 'Battlefields' van de Belgische band Scavenger, uitgebracht in 1986, dacht ik. Uiteraard blijven ook de eerste Ostrogoth platen na bijna 20 jaar nog altijd zeer de moeite. Van de nieuwe Mausoleum releases vind ik vooral Warning SF de moeite waard, de nieuwe band van Laaz Rockit-gitaristen Aaron Jellum en Jon Torres.

Ten slotte, kunnen we nog een tour verwachten? Of zijn er nog niet zoveel optredens gepland?

Wel, de CD is net uit. Momenteel ben ik vooral bezig met promo-dingen, interviews geven en zo. Intussen hebben we wel al een paar showtjes gespeeld. Vorige week was de CD-voorstelling in onze thuisstad Brugge. Vol huis, 400 mensen, massa's sfeer, dus dat was wel leuk. De bedoeling is om in de loop van maart en april nog wat losse shows te spelen in België en Nederland. Daarna zou er een Europese tour van 2 of 3 weken volgen. Veel kan ik er nu helaas nog niet over kwijt. Maar - laat dat duidelijk zijn - er wordt hard aan gewerkt. Wellicht kunnen we deze zomer dan wat festivalletjes doen. In het najaar misschien nog een tourtje, en dan is het alweer tijd om aan een nieuw album te beginnen denken...