Ja dat was wel grappig, eigenlijk. Er is dus in Nederland een heel klein festival dat ook Graspop heet. Dat wisten we ook niet. Het is in Baflo. We hadden het op onze website gezet, Graspop, en toen kregen we meteen allemaal mailtjes dat het de verkeerde datum was. En toen was het ook nog niet officiëel dat wij ook op de Belgische zouden spelen, dus er was een heleboel chaos bij de fans hahaha. Toen heb ik er maar bij gezet dat het in Nederland was.

Is de sfeer op dat Graspop anders dan op het Belgische Graspop?

Het is echt heel anders, want het heeft niks met metal te maken. Het is een middle of the road festival. Wel leuke mensen, en een leuk festival.

Is een optreden op een festival voor jullie anders dan in een club? Hoe je er tegenaan kijkt, hoe jullie het aanpakken.

In wezen niet. In wezen is het hetzelfde. Ik heb alleen een iets langere gitaarkabel.

Je bent nog niet draadloos?

Nee, dat vind ik niet rock 'n' roll. Er moet een kabel aanzitten. Ik weet eigenlijk niet waarom. Ik vind het iets te fancy, denk ik. Het slaat eigenlijk nergens op, want het is alleen maar makkelijk.

Misschien dat als je het een keer gebruikt, wil je niet meer iets anders?

Ik heb er ooit een gehad, en die vond ik eigenlijk verschrikkelijk. Het is een beetje een gitaristenkwaal, maar ik had op een gegeven moment alles. Rekken, effecten, versterkers, voorversterkers, knopjes, schakelaartjes, alles. Ik ben toen op een gegeven moment alles vergeten, en toen moest ik spelen op een enkele Marshall gitaar. Naderhand hoorde ik van een aantal mensen dat ze het eigenlijk een super show vonden, en het gitaargeluid heel erg gaaf vonden. Toen had ik zoiets van "waar ben ik in godsnaam mee bezig?" Toen heb ik alles verkocht, en gewoon een oude Marshall gekocht, en een oude mooie Gibson SG, dat speelde ik toen nog. Dat was trouwens nog ver voor Peter Pan Speedrock. Sindsdien heb ik nog steeds dezelfde spullen.

Ze zijn nog niet kapot gegaan?

Ach, een keer of duizend hahaha. Maar dat lap ik iedere keer weer op. Een JCM 800, een ouwe, die klinkt gewoon beter dan een nieuwe. Er zitten grotere spoelen in, grotere trafo's. Die heeft net iets meer, is net iets beter.

Het goeie geluid voor Peter Pan Speedrock?

Ja, zeker.

Ik heb jullie nu een paar keer in een club gezien, en een paar keer op een festival, en ik moet zeggen: in een club komt jullie muziek beter tot z'n recht. Ben je het daar mee eens?

Het ligt eraan. Bij een club is het voordeel dat we meestal wat later spelen. Want als je kijkt naar bijvoorbeeld Paaspop, in Schijndel, daar speelden we als afsluiter. En dan werkt het wel. Ik denk dat het niet zozeer het verschil tussen festival en club is, maar dat het gewoon een beetje laat moet zijn. Je moet in de feeststemming zijn. We zijn niet echt een band die je om 1 uur moet laten spelen. We hebben ooit op Dynamo Open Air gespeeld, 2x op een dag. 's Middags als opener op het skate podium, en 's nachts illegaal in een tent. 's Nachts ging het dak eraf, dat had echt te maken met de stemming van de mensen.

Dan hebben ze meer gedronken, en zijn ze meer in een feest sfeer?

Ja. We zijn ook echt een feest band. Dan zijn wij het beste in ons element, als iedereen dronken is en zin heeft om te naaien, en zoveel mogelijk drugs en drank op heeft. Dat is het beste voor ons.

Sta je zelf ook wel eens zo op het podium?

Nee, nee. Ik drink wel 's een biertje voor een optreden, maar dronken op het podium mag gewoon niet meer. Dat is echt niet gewenst. Dat heeft ook puur te maken met dat het fysiek heel zwaar is. Maar erna gaan we wel altijd feesten, ja.

Als ik zo naar jullie tourdata kijk, zijn jullie tot en met september erg druk bezig. Heb je nog vrije tijd dan?

Heel weinig. Het begrip vrije tijd bestaat bijna niet voor ons. Ook als we een dag geen optreden hebben dan zijn we bezig met de band. Als je doet wat je hobby is, en je hebt er zoveel plezier in, dan is er geen verschil tussen werk en vrije tijd. We zijn de hele tijd aan het feesten, en krijgen er nog voor betaald ook.

Voor de opnames van Spread Eagle gingen jullie naar Zweden. Kon het niet dichterbij? Of dachten jullie iets van "we gaan eens in het buitenland kijken"?

Een heleboel mensen zijn bekend met de naam Thomas Skogsbergs, met opnames van Entombed vooral. Die man maakt zo'n ontzettend vet geluid, op platen. Wij hadden het idee dat we live altijd meer knalden als op de plaat. Ik ben niet ontevreden over de oude opnames, maar we hadden altijd het idee dat er nog net iets meer agressie in kon. Hij heeft het voor alle platen die hij gemaakt heeft, met de Hellacopters, met Entombed, met de Backyard Babies... overal zit die agressie in. Het was ook meteen te horen toen we er naartoe gingen. Dus het was zeker de moeite waard. En we waren ook echt afgezonderd, en dat was goed voor ons. We moeten niet naar huis kunnen, voor een feestje hier, een feestje daar, een fotoshoot, dan komt er weer een persdag, enzo. We moesten echt gewoon weg. We hebben 3 weken lang van 's ochtends tien tot een uur of zeven daadwerkelijk opgenomen. Daarna gingen we eten koken en film kijken, en erna was het teksten schrijven en solo's maken. We hadden dan een soort homerecorder in dat huisje. We hadden drie huisjes, op een eilandje, in de sneeuw. Er was helemaal geen fuck te doen. Je moest 40km rijden om boodschappen te doen. Daar hebben we dan gebivakeerd. Maar ik vond het super; het was echt de manier om een plaat te maken.

Jullie begonnen met nummers schrijven in de studio?

Nee nee, alles was min of meer klaar. Alleen de teksten hebben we daar nog geschreven. Maar het finetunen enzo deden we daar dus nog.

Hebben jullie dan nu ook meer tijd besteed aan de nummers? Want ik vind ze iets beter in elkaar steken dan op de vorige cd.

Niet eens meer tijd. Meer ervaring, denk ik. En ook wat we vroeger nog wel eens fout deden, was dat we te snel inzoomden op een nummer. Als je een nummer schrijft kun je een nummer heel vaak doodschrijven. Wat we nu hebben gedaan is veel meer gejammed van tevoren. Vooral ik met Bartje, de drummer. We hebben heel veel met z'n 2en in een hok gezeten, riffs geschreven en opgenomen, aan elkaar geplakt, dan weer terug. Er was echt een heleboel materiaal.

Hebben jullie ook meer opgenomen dan dat er op de plaat gekomen is?

Ja, veel meer. Nou ja, niet opgenomen in de studio, maar we hebben nog veel materiaal wat er nu nog ligt. Dat hadden we ook met Lucky Bastards, wat daarvan bleef liggen is nu een beetje op Spread Eagle gekomen.

In Nederland kent men jullie inmiddels wel. Hoe staat het met de rest van Europa?

Het is vooral nog steeds Nederland. In Duitsland merken we nu ook wel dat we soms zalen uitverkopen. Als we voor de derde keer daar ergens komen is het gewoon gesneden koek. Dat is the story of our life, al tien jaar lang. We moeten gewoon touren, touren, touren.

Hoe doe je dat dan? Als je voornamelijk in Nederland optreedt heeft iedereen jullie op den duur wel gezien, zou je denken.

Juist, daarom zijn we ook aan het filosoferen om dat flink in te perken. Niet omdat we niet willen optreden hoor, maar om de situatie voor te zijn dat mensen gaan zeggen van "oh daar heb je hun weer". Je merkt heel soms in Nederland dat dat al aan de hand is. Maar het is heel moeilijk, want heel soms sta je ergens te spelen, en dan dacht je van te voren dat je dat beter niet had kunnen doen, maar dan staat de zaal toch tjokvol, en is het super. Het is niet eenvoudig om die keuzes te maken. Maar we moeten toch meer naar het buitenland, en dat doen we dus ook steeds meer.

Voornamelijk België en Duitsland, zeker?

Ja. Vooral Duitsland.

Jullie zijn ook in Amerika geweest. Voor hoeveel optredens?

We hebben twee weken een keer getourd. De tour was vijf weken, waarvan dus twee weken door Amerika en drie weken door Canada. En nog enkele keren naar apart, bijvoorbeeld op South By South West. En naar Los Angeles, naar een festival. Maar dat zijn speldeprikken. Het is wel leuk, maar je wordt er niet beroemd door in Amerika. Het is voor onze eigen kick ook. En het gaat steeds beter.

Het is volgens mij toch wel de droom voor elke artiest, om een keer in Amerika te spelen.

Ik zal je vertellen, de eerste keer dat ik met m'n gitaar in het vliegtuig stapte had ik zoiets van "nou heb ik het gemaakt". Terwijl eigenlijk kom je daar aan en dan kom je in een kroegje te spelen voor 35 dollar. En de mensen gaan dan wel uit hun dak, maar dan heb je weer zoiets van "dit stadium zijn we allang voorbij in Nederland". Dat is de ironie. Maar het is voor Amerikaanse bands ook. Heel veel Amerikaanse bands komen naar ons toe, en zeggen van "wow you're from Europe, man!" Die willen dan weer niets liever dan eens in Europa spelen.

Vooral voor metal lijkt me Europa beter dan Amerika.

Ik denk het wel. Want rock, southern rock, stoner rock is daar best groot. Maar de underground metalscene, waar bijvoorbeeld Nashville Pussy en Zeke zich in bevinden, dat is net zoiets als in Europa. Daarvoor heb je al die honken zeg maar. Daar is het nog zwaarder, want daar krijg je geen subsidie, niks. Het is nog moeilijker om je boterham er mee te verdienen.

Krijgen jullie nog subsidie in Nederland?

Als we naar Amerika gaan krijgen we wat subsidie. De Music Export helpt heel erg. Die heeft ook heel veel betekend voor Within Temptation, en ook voor ons. Daar zijn we echt wel blij mee. Ik vind persoonlijk dat je op een gegeven moment zoiets moet kunnen afschudden, omdat het gezonder is als je door hard werken er komt. Het is meer de Amerikaanse methode zeg maar. Maar ik vind het wel heel nobel dat er zoiets is. Wij maken er ook heel dankbaar gebruik van, en we zullen ook altijd de instituten daarvoor zwaar bedanken. Maar in wezen is het een beetje krom.

Eigenlijk kost het meer geld dan het oplevert?

Ja. Maar wat ze hopen is dat ehm... kijk zoiets als Within Temptation is natuurlijk heel geslaagd. Dat heeft heel veel opgeleverd. Maar het is goed om mensen te steunen als ze in ontwikkeling zijn. Ik denk alleen wel dat je op een gegeven moment moet afvragen of iets zeg maar... rendabel klinkt iets te hard... of iets de moeite waard is. Dat is een moeilijke keuze, zeker als je de keuze moet maken voor anderen. Ik zou zoiets niet willen doen.

Hoe gaat dat dan in z'n werk? Jullie gingen wel naar Amerika, met hun steun. Hoe is dat bepaald, dat jullie er naartoe kunnen?

We zijn ook wel eens naar Amerika geweest zonder hun steun. We gaan eerst naar Amerika, omdat we gevraagd worden natuurlijk. Want je moet wel een uitnodiging hebben. De tour met Nashville Pussy was zonder subsidie. Als je er naartoe gaat en je vraagt subsidie aan en je krijgt het is dat erg lekker. Dan kun je bijvoorbeeld nog een geluidsman meenemen, en de tickets zijn betaald. Zeker als je een beginnende band bent is het zwaar om van muziek te leven. De eerste drie jaar dat we die subsidie kregen was het echt nodig, anders konden we niet gaan. De laatste keer zijn we eigenlijk op de bonnefooi gegaan, maar kregen we ineens heel veel aanbiedingen om daar te spelen, in de officiële South By Southwest. Toen kregen we ook ineens de subsidie, omdat we in het officiële circuit speelden. Dan is het mooi meegenomen.

Met wat voor soort bands treden jullie daar dan op? Je noemde net al Nashville Pussy.

Met Zeke, Dead Moon... Met Dead Moon hebben we daar trouwens niet opgetreden, maar wel ontmoet. Daar hebben we in Nederland mee opgetreden.

Als jullie dan in Nederland spelen, staan jullie dan in het voorprogramma, of zij?

De laatste keer dat we met Dead Moon speelden, toen waren wij voorprogramma. Dat was volgens mij in België. In Nederland was er toen sprake van ehm... oh dat is ook zoiets raars. Dan heb je bands waar je zoiets van hebt van "dat is echt de top". Zelf gingen we altijd als fan naar Zeke, en op een gegeven moment moesten we zelf na Zeke spelen in de Effenaar. Dan openden zij ineens voor ons. Dat is toch heel raar voor ons, want wij zijn fan van die band, en dan zitten wij ineens in een stadium verder. Hetzelfde was met Gluecifer en Danko Jones in de Melkweg.

Zeg je dat dan ook tegen de bands? Van "he ik vind het eigenlijk gek dat wij na jullie spelen"?

Volgens mij hebben we dat tegen Zeke wel eens gezegd. Ik weet nog dat ze in Duitsland speelden, en wij konden geen enkele show van hun tour zien, want we hadden onze eigen shows in Nederland en Duitsland. Toen hebben we de promoter van een club in Duitsland opgebeld, en gezegd dat we wel mee wilden spelen, op onze enige vrije dag in die tour. Maar toen zei hij dat hij wel wilde, maar geen geld meer voor ons had. Toen hebben we gezegd dat we wel voor benzinegeld zouden komen. Die gasten van Zeke hadden zoiets van "whoa dat is gaaf".

"Jullie zijn gek", dachten ze vast.

Hahaha inderdaad. Maar ze vonden het wel heel cool dat we dat deden. Wij hadden zoiets van "ja dan zijn we er voor niks, en dan hebben we bier en feest".

Ik denk wel dat zij het ook waarderen, dat ze zien dat jullie daar ook echt willen spelen.

Ja. Zoals ik al zei, zij hebben het een stuk zwaarder als wij. Ze moeten echt bijbeunen. amerika is wat dat betreft een stuk rigoreuzer.

Met welke band zou je nog een keer samen willen spelen?

Ik persoonlijk met AC/DC. Ik weet dat Bartman nog graag een keer met Devil Dogs, Hank Williams, Johnny Cash en Elvis Presley samen wil spelen. Maar voor mij persoonlijk is het AC/DC. En, waar we heel vaak mee samenspeelden, maar hopelijk nog vaker mee zullen spelen, is El Guapo Stuntteam.

Die zitten ook wel in jullie straatje.

Ja. En het is echt een geniale band. Maar het wordt steeds moeilijker, want ze beginnen steeds meer te groeien. Eerst konden we ze wel meenemen als voorprogramma, maar inmiddels hebben ze zich daar weer aan ontworsteld. Ze doen het heel goed. Waar ik ook heel veel zin in heb, is de Revenge Of the Rock 'n' Roll Monsters tour, die we gaan doen in December. Met Mad Sin, 50 Foot Combo, Black Rodeo en 69 Charger.

Waar gaat die door?

Voornamelijk Nederland, en ik hoop ook een show in België en Duitsland. Maar dat zal moeilijk worden. Het zullen iets van 9 shows worden, denk ik.