Op dit moment is het allemaal promotie wat de klok slaat. Dagelijks verschijnen er reviews en werk ik een reeks interviews af. De respons op de nieuwe plaat "The Vermin Breed" is uitstekend. De meeste reviewers vinden hem een stuk beter dan de vorige cd "Mercury Rising", en daar kunnen we natuurlijk alleen maar blij mee zijn. Zelf zijn we namelijk ook heel tevreden met "The Vermin Breed". We hebben de voorbije twee á drie jaar een hele evolutie doorgemaakt, en de nieuwe cd geeft die goed weer.

Wat is er allemaal gebeurd met After All sinds de laatste keer (naar aanleiding van ‘Mercury Rising’) dat we elkaar spraken?

Na de release van "Mercury Rising" hebben we met Kevin Strubbe een nieuwe drummer aan boord gehaald. We hebben vervolgens twee Europese tours afgewerkt als opener voor Anthrax. Daarna volgde nog een tour met Overkill en Seven Witches. Tussendoor deden we wat losse shows als headliner, en optredens in clubs en op festivals, met bands als After Forever, Angel Witch, Hellstar en Destruction. Vorig jaar speelden we ook op de warm-up show van Dynamo, met Agent Steel en Shadows Fall. Tussendoor hebben we ook een paar weken in Berlijn gebivakkeerd om er samen met Harris Johns de nieuwe cd op te nemen.

Is de oude drummer Spinal Tap-gewijs ontploft?

Toch niet. Hij had gewoon niet de ambitie om veel op te treden en lang weg te zijn van huis. Toen stonden we voor de keuze: met zijn allen thuis blijven of een nieuwe drummer nemen. De keuze was snel gemaakt.

Toen ik de eerste keer het album draaide was ik erg verrast. ‘The Vermin Breed’ is een pure thrashplaat geworden! Dat vraagt om een verklaring!

Dat is vooral het gevolg van het vele touren. Wanneer je gedurende een zekere periode dag na dag live speelt, leer je enorm veel bij, als muzikant en als band. Wij kwamen tot de vaststelling dat de snellere en hardere nummers ons het beste lagen, dat we ons daar het beste bij voelen. Het nieuwe materiaal is daardoor automatisch die richting uitgegaan. Tegelijk is er de invloed van de bands waarmee we getourd hebben. Als je je als band elke avond moet bewijzen tegenover een Anthrax of een Overkill, dan ga je automatisch beter spelen.

Volgens mij is het touren met Agent Steel ook een van de factoren waarom ‘The Vermin Breed’ zo hard is uitgevallen. Heb ik het bij het rechte eind en waarom treden jullie zo vaak op met Agent Steel?

Dat klopt niet helemaal. Die invloed is eerder van Anthrax en Overkill afkomstig denk ik. In 2002 waren er plannen om een paar shows met Agent Steel te spelen, maar die vielen uiteindelijk in het water. We hebben voor het eerst met Agent Steel gespeeld in de Effenaar vorig jaar. Toen kwamen we net uit de studio terug. Intussen hebben we een volledige Europese tour met Agent Steel afgewerkt, in maart en april van dit jaar. We waren bijna drie weken op stap. We speelden in België en Nederland, maar ook Duitsland, Zwitserland, Italië, Slovenië… Vooral de optredens op het Keep It True festival en het Raise Your Fist festival waren geweldig.

Deze nieuwe plaat is de meest coherente en duidelijkste plaat uit jullie discografie. Was dat de bedoeling toen je het nieuwe materiaal schreef?

Dat is veeleer vanzelf zo gekomen. We hebben de plaat in een vrij korte tijd geschreven en opgenomen. Daardoor horen de songs op een meer natuurlijke wijze bij elkaar. Bij de vorige cd's ging er vaak erg veel tijd over het schrijfproces, waardoor het meer om een collectie losse songs ging. Bij "The Vermin Breed" hangen de nummers veel beter aan elkaar, dat heb je goed gehoord.

‘The Vermin Breed’ is in één klap mijn favoriet After All album geworden . De twee voorgangers draai ik echter ook nog geregeld. Hoe kijk jij nu terug op het afwisselende ‘Mercury Rising’?

Met gepaste trots. Ik vind het nog altijd een heel goed album. We spelen ook nog veel van die nummers live. "Mercury Rising" betekende voor ons de voorzichtige terugkeer van onze speedmetal roots. We hadden daarvoor uitgebreid getourd voor "Dead Loss" en wilden opnieuw een stevigere plaat maken. In dat opzicht is "Mercury Rising" bijzonder goed geslaagd, denk ik.

En op het mooie emotionele ‘Dead Loss’?

Dat was de plaat die we op dat moment moesten maken. Ik zat op dat moment met al die sferische, doomy muziek in mijn hoofd, en die moest eruit. "Dead Loss" beschouw ik als onze doom plaat. Heel wat mensen hadden het moeilijk met die cd, omdat het een moeilijke plaat is, en zeker geen logisch vervolg op het meer klassiek heavy metal getinte "Transcendent". Toch heeft "Dead Loss" ook veel deuren voor ons geopend. Het was de eerste plaat waarvoor we echt getourd hebben, de "Metal Grand Slam Tour" in 2001. De plaat bezorgde ons ook optredens met bands als Paradise Lost en Tiamat, iets waar ik nog altijd trots op ben. Trouwens, ik ben tot op vandaag een aanhanger van doombands als The Obsessed en Trouble. Dat vindt nog altijd zijn weerslag in onze muziek, al proberen we de doomfactor tegenwoordig binnen te perken te houden. Op de laatste twee cd's ging het telkens om één nummertje…

Terug naar de nieuwe plaat. Het coverartwork is mooi en ontworpen door de Duitser Marko Jakobi. De vinylversie wordt echter gesierd door een tekening van de Belgische trots Kris Verwimp. Hoe is dit allemaal zo gekomen?

Voor de cd wilden we een wat moderner hoesontwerp, omdat ook de muziek en de productie een beetje moderner is geworden. Marko Jakobi deed ons een voorstel en daar waren we meteen weg van. Het hele cd-boekje is trouwens erg mooi geworden, vind ik. Zonder twijfel het beste tot nog toe in de geschiedenis van de band. Voor de lp hebben we opnieuw met Kris Verwimp gewerkt - net zoals bij de vorige twee releases. Zijn stijl is nu eenmaal perfect om op het grote formaat van een lp weer te geven. De tekening van Kris is één van de beste die hij ooit heeft gemaakt.

De plaat is wederom opgenomen onder leiding van Harris Johns. Jullie verbleven in de Spiderhouse Studio in Berlijn. Is het niet vervelend om zo ver van je deur de muziek op te nemen?

Neen, want zo blijf je geconcentreerd. Je bent daar om een cd op te nemen, niets anders. Als je dan ver weg zit, kom je niet in de verleiding om even de stad in te lopen of om een paar vrienden op bezoek te vragen. Dat maakt de studio van Harris zo geschikt om heel gefocust muziek te maken.

Het album is te verkrijgen via het Duitse Dockyard 1. Waarom deze keuze?

Ons vorige contract liep ten einde. We waren al in contact met de mensen van Dockyard 1 toen ze nog bij Sanctuary in Duitsland werkten. Toen ze Sanctuary verlieten om hun eigen firma Dockyard 1 op te richten, waren wij de eerste band die ze tekenden. Voor ons was het geen moeilijke keuze. Dockyard 1 is een Duitse firma die is opgericht door heel ervaren mensen. We merken ook dat ze enorm hard werken voor ons… Tegelijk hebben we ook een licentie bij Killer Metal Records, eveneens een Duitse firma. Die hebben "The Vermin Breed" als gelimiteerde vinyl-LP op uitgebracht.

Zanger Piet Focroul zet in mijn oren zijn beste prestatie tot nu neer. Hij is de laatste jaren erg gegroeid. Heeft hij hiervoor professionele hulp gezocht?

Nee hoor. Ook dat is een gevolg van het vele touren en optreden. Iedereen heeft daardoor de voorbije jaren een enorme groei doorgemaakt.

Jullie zijn afkomstig uit Brugge. Een stad die ik eerder associeer met de middeleeuwen, toerisme en kunst dan met metal. Loopt er verder nog enig muzikaal talent rond in één van de oudste Belgische steden?

Brugge staat ook in metal middens bekend om de bands Acid en Bad Lizard, die in de jaren '80 enkele heel goede platen maakten. Sinds die tijd is het vooral een komen en gaan geweest van allerlei bandjes. Blijkbaar is After All daarbij één van de weinige bands die echt heeft weten door te zetten.

Heb jij een verklaring voor het fenomeen waarom Belgische bands zo weinig in het buitenland spelen en maar niet willen doorbreken?

Veel Belgische bands vinden het OK om af en toe op te treden in een jeugdhuis of cafeetje in de buurt. Daar blijft het dan meestal bij. Uiteraard zijn wij ook zo begonnen, maar we hebben telkens stap voor stap doelen uitgezet en waargemaakt. Zo hebben we de band beetje bij beetje opgebouwd. Veel bands hebben daar blijkbaar niet het geduld en de ijver voor, want geloof me: er kruipt veel tijd en moeite in… Mij hoor je dan ook niet klagen. We hebben doorheen de jaren diverse cd's en vinyls uitgebracht, we gaan af en toe op tour en ik heb met diverse van mijn favoriete bands opgetreden. Dat is al heel veel meer dan ik ooit had durven dromen toen ik met deze band begon.

Je bent een echte liefhebber van 80’s metal (zowel thrash, heavy metal als doom). Wat heeft die muziek van de jaren ’80 wél dat nieuwere muziek niét heeft?

Veel heeft met nostalgie te maken. Veel van die bands beluisterde ik al toen ze nog hip en trendy waren, 15 of meer jaar geleden :) Toch kan ik me niet van de indruk ontdoen dat de lat toen een stuk hoger lag. Tegenwoordig verschijnen elke maand letterlijk honderden cd's. Maar zeg nu zelf, hoeveel daarvan zijn echt de moeite? Midden de jaren '80 verschenen elke maand misschien 20 of 30 platen. Maar de meeste waren wel goed, precies omdat het toen nog eens zoveel moeilijker was om een contract te versieren, opnames te maken, enzovoort… Maar, mij zul je nooit horen vertellen dat er geen goede nieuwe bands zijn. Integendeel, ik probeer ook de nieuwe bands wat te volgen, en dan stel ik toch vast dat we na de magere jaren van de nu-metal er toch weer wat beter voor staan. Voornamelijk sommige van de zogenaamde NWOAHM-bands zijn erg goed.

Ten slot iets totaal anders. Ik las dat je een liefhebber bent van Monty Python humor. Volg je ook nieuwe Britse (zwarte) komedies als ‘The Office’, ‘Coupling’ en ‘Nighty Night’?

Uiteraard! Tijdens de tour met Agent Steel hebben we in de bus continu dvd's van The Office en Little Britain bekeken. Voor Amerikanen is dat een type humor dat ze in de VS niet echt kennen. Maar ze hebben zich uiteraard wel kapot gelachen.