Wat was deze keer dan de impuls om Strapping weer te gaan doen? Voor het SYL-album gaf je aan dat het om de wereldsituatie ging, de oorlog in Irak enzovoorts...

Hetzelfde denk ik. Ook dit jaar zijn er weer van allerlei dingen gaande in de wereld, dingen zoals oorlog. Als je dat als centrale punt neemt verschilt er niet veel van het vorige album. Niet echt veel specifieks, maar meer een reflectie van de staat waarin de wereld verkeert.

Die reflectie, vind je die terug in je teksten?

De teksten op Alien zijn eigenlijk niet meer dan slechts woorden. Elk nummer gaat ergens over, maar eigenlijk is het niet zo van belang waar het over gaat. Het belangrijkste is de energie die er via de muziek losgelaten wordt.

Even iets specifieker dan. Op de promo waren geen teksten bijgesloten, maar van wat ik heb kunnen verstaan lijkt een nummer als Possessions een vervolg op Rape Song. Ik bedoel, in het begin zing je "I want your soul, your heart, your mind" en later "you give me trust, your body". Op Rape Song was dat "I want you for your body". Heeft het met elkaar te maken?

Rape Song was meer een vrij heftige anti-verkrachtingsaanklacht, maar Possessions gaat eerder over het krijgen van kinderen. Ik wilde een song schrijven die gebaseerd was op de contraversie tussen menselijke gevoelens en biologie. Hoe vreemd onze manier van reproduceren eigenlijk is. Daar wilde ik een nummer over schrijven. De twee nummers zijn niet echt aan elkaar gelinkt, los van dat ze beiden over seks gaan.

Zijn dit soort teksten eigenlijk meer vanuit jezelf, echt persoonlijk, of schrijf je meer vanuit het standpunt van de beschouwende persoon?

Op deze plaat zijn ze zeker persoonlijker. Je moet het zien vanuit mijn perspectief, hoe ik naar de wereld kijk als plaats om te zijn. Daar probeer ik mijn teksten omheen te schrijven. De wereld is op dit moment gestoord, een vreemde plaats om te zijn, en wat doet dat met mij? Het maakt me nogal freaked out, dus de plaat zal wel gaan over freaked out zijn.

Je had het over de energie in de muziek. Schrijf je eerst die muziek met zijn energie en dan pas de teksten, of baseer je je voor elk nummer muzikaal en tekstueel tegelijkertijd rond eenzelfde thema?

Allebei een beetje. Soms schrijf ik een los nummer en zie ik later wel wat voor teksten er bij komen, een andere keer komt het allemaal tegelijkertijd. Voor elk nummer is er weer wat anders.

Muzikaal duik je met Alien weer terug naar de dagen van City en Really As A Really Heavy Thing, meer dan naar het geluid van SYL. Een bewuste keuze?

Wederom weer van beiden wat. Het SYL-album was voor mij iets te analoog en te plat, dus nu was het de bedoeling dat er iets meer digitale technieken aan te pas zouden komen. Met dat in je achterhoofd ga je de studio in en je ziet wel wat er gebeurt, en zo is Alien ook tot stand gekomen.

Hoeveel invloed heeft de rest van de groep eigenlijk op het creatieve proces?

Jed (Simon, gitarist) schrijft hier en daar wat riffs, Gene (Hoglan, drummer) draagt een hoop bij aan het structureren van de nummers en hij schrijft natuurlijk de drumpartijen. Byron speelt eigenlijk vooral zijn partijen, maar helpt ook bij het arrangeren van de nummers. In essentie ben ik degene die een idee heeft over een muzikaal concept en zij zijn de enigen die dat kunnen realiseren. Toch zijn het voornamelijk Gene en ik, wij vormen een sterk team.

Komt er overigens nog een permanente keyboardspeler? Jullie lijken ze sneller te verslijten dan de meeste mensen schoenen...

We hebben nu weer een nieuwe, zijn naam is Willie. Hij speelde ook op het vorige album. Hij toerde niet met ons, maar hielp ons wel op plaat. Met een beetje geluk blijft 'ie. Meestal nemen we geen keyboardspelers, maar we vragen onze vrienden om het een beetje te leren en ons dan te helpen. Ik ben echter wel kieskeurig en ik wil zeker mensen die capabel zijn om te doen wat ik in mijn hoofd heb. Dat kan betekenen dat die mensen dat niet kunnen.

Kun je zo een balans vinden tussen je soloprojecten en Strapping Young Lad?

Die heb ik nog niet gevonden, haha. Ik ben een totaal ongebalanceerd persoon, dat is zeker. Wanneer ik muzikaal iets doe kost het me geen moeite om me in te leven in wat voor stijl of vorm het heeft, of het nou heel zwaar en bruut is of juist heel mooi, het is makkelijk om me 100% te geven. Het is maar hoe mijn gevoel staat waar ik mee bezig ga.

Kunnen we Strapping eigenlijk wel bestempelen als een band, meer dan een project?

Ook weer een beetje van beiden. Het is zeker een band, we spelen al zo lang in de zelfde bezetting, maar ik gebruik het alleen maar wanneer ik het nodig heb. Dat betekent dat er best volgend jaar weer een album kan komen, maar ook pas over tien jaar.

Is het voor jullie belangrijk om er toch veel humor en plezier in te houden? Het eerste album bijvoorbeeld, wat naast wat vrij serieuze nummers toch veel ironie en vooral platte grappen bevatte. Evenals de DVD, met je soms nauwelijks serieus te nemen aankondigingen en ongein tussendoor.

Soms is het essentieel, soms is het hinderlijk. Meestal probeer ik de humor te gebruiken om te zeggen wat ik wil. Lachen en schreeuwen komt vaak dicht bij elkaar. Het humorgedeelte wordt vooral live van belang. Natuurlijk houden wij ook van flink lachen en plezier beleven, maar we waken er wel voor om humor geen element te laten worden waar we van afhankelijk zijn. Het is slechts een onderdeel.

Past SYL met die eigenzinnigheid in de metalscene zoals die er nu is?

Er zijn in mijn ogen best een aantal unieke bands. Neem Meshuggah, Opeth, en natuurlijk wijzelf. We lijken niet op elkaar, maar we doen wel heel erg ons eigen ding. Metal is een gaaf genre omdat je de mogelijkheid hebt om jezelf een unieke positie te geven, zonder concessies te doen aan jezelf. Misschien moeten we onszelf gewoon maar Metal noemen, niet zoeken naar één of ander subgenre. Toen ik opgroeide wilde ik gewoon extreme muziek maken, maar wel nog steeds muziek, niet alleen maar extreme metal. Ik ben opgegroeid met klassiek, big band, Glenn Miller, ga zo maar door. Daar wilde ik wel extreme versies van maken.

Vandaar dus ook een nummer als Far Beyond Metal. Komt dat nog op een studioalbum?

Hmm, ik weet het niet. Die mogelijkheid bestaat, maar voorlopig blijft het slechts een livenummer.

Nog een laatste ding. De naam Devin Townsend verschijnt de laatste jaren op een hoop cd's, als hoofdartiest dan wel producer dan wel gastzanger, zoals op de laatste Ayreon. Heel opvallend is dat alles wat je doet, altijd uitzonderlijk goed is. Hoe krijg je dat voor elkaar?

Ik hou van hard werken, dat is essentieel. Ik denk dat alles wat je doet, kun je goed doen als je er maar genoeg energie in steekt. Ik heb geen kinderen en ik heb weinig dingen die me kunnen weerhouden. Ik geef me dus voor 150%, waar ik ook mee bezig ben. Bovendien weet ik altijd dat wat ik ook doe, ik zal er nog vaak naar moeten luisteren en dan kan het maar beter goed zijn.

Heb je bepaalde eisen voor dergelijke projecten? Geen grindcore bijvoorbeeld?

Het hang allemaal maar af van mijn stemming. Als die goed is ben ik bereid om bijna alles te doen. Soms ben ik in een slechte stemming en dan doe ik helemaal niets.

Het is dus best mogelijk dat we de komende jaren een hele hoop Devin Townsend krijgen...

Oh ja, absoluut, hele ladingen, veel te veel hahaha.

Heel standaard: is er nog iets wat je zeker kwijt wil aan de mensen die dit lezen?

Ik wil graag iedereen bedanken die geïnteresseerd genoeg is om aandacht aan SYL te besteden. Luister naar de muziek, als je het gaaf vind moet je het kopen, als je het niet gaaf vind, koop vooral iets anders wat je wel aanspreekt hahaha. We zien jullie wel live.