Erg goed.

Je hebt nu eindelijk een solo cd opgenomen, genaamd Faces. Hoe lang zat dit er al aan te komen?

Waarschijnlijk al heel mijn leven, denk ik. Maar pas anderhalf jaar terug ongeveer ben ik begonnen met nummers voor een solo cd te schrijven. In januari ben ik de studio in gegaan, en in april kwam ik er pas uit. Het is een opsomming geworden van alles wat ik muzikaal in me heb. Doordat ik zelf ook de zang gedaan heb is het album voor mij nog een stuk persoonlijker en emotioneler geworden.

Je hebt besloten zelf te zingen. Heb je hiervoor zanglessen genomen, om te zorgen dat je stem het volhield?

Ja, maar pas nadat ik een platencontract getekend had. Maar toen ik de demo's opnam zong ik ook al de hele tijd, en dat werd steeds beter. Maar toen ik dat contract tekende besloot ik het toch nog wat serieuzer aan te pakken, en wat lessen genomen om mijn stem nog te verbeteren.

Ik zie dat je een aantal Savatage en en Trans-Siberian Orchestra (TSO) leden in je band hebt.

Dat klopt. Jeff Plate en ik hebben allebei tijd over omdat we met Savatage maar 1 album in de afgelopen zes jaar gemaakt hebben. Toen ik besloot om een solo cd te maken en het met hem er over had wilde hij graag meespelen. Hij is een geweldige drummer en omdat we samen al bij Savatage spelen voelde het heel vertrouwd om hem op mijn plaat te horen.

Je bent dus dicht bij huis gebleven voor je band. Je had geen behoefte om met compleet nieuwe mensen te werken?

Nee. Met Dave Z. heb ik veel getourd met TSO, dus ook dat voelde vertrouwd. Ik wilde echt een band-gevoel hebben op dit album, en dat heb je alleen als mensen elkaar goed kennen. Aan de andere kant weet ik ook dat de mensen waarmee ik het album opgenomen heb misschien niet beschikbaar zijn om te touren, dus ik wilde het dan ook weer niet als een band presenteren. Ik wilde voor mezelf dit album maken, om wat te doen in mijn vrije tijd. Ik bedoel, mijn leven is niet zo heel veel anders geworden door Savatage, maar bij anderen is dat wel het geval. Maar Savatage ging steeds minder doen en ik wilde eigenlijk meer werken. Ik moest gewoon wat te doen hebben om mijn creativiteit te uiten, maar wel op een zinnige manier. Dat gebeurde namelijk niet altijd, als ik niks te doen had. Soms zat ik maar wat in een bar, te wachten tot we weer eens gingen touren. Nu heb ik ook mijn eigen carriëre waar ik me op kan focussen.

Wanneer kwam dan dat moment dat je dacht van "nu ga ik een solo album maken, of anders word ik gek"?

Waarschijnlijk begin vorig jaar. Het is nu ongeveer twee jaar terug dat we met Savatage voor het laatst iets gedaan hebben. Na de daar op volgende winter begon ik zenuwachtig te worden, omdat we met Savatage nog steeds niet met iets nieuws begonnen waren. Ik had geen zin om de jaren weg te zien druipen zonder dat ik iets gedaan heb. M'n 30e tot m'n 36e jaar gingen erg snel voorbij, maar we hebben daar maar 1 album in gemaakt. Ik had geen zin om de volgende zes jaar weer maar 1 album te maken of maar 1x te touren. Daar hou ik wel van, en deze zomer heb ik m'n nieuwe album gepromote, en volgende zomer ga ik er voor touren. Als ik dit album niet gemaakt had had ik vast in New York gezeten, wachtend op de kerst-tour van TSO. Die tours zijn natuurlijk ook erg leuk, en TSO doet het waanzinnig goed, maar ik moest gewoon wat doen in m'n vrije tijd.

Heb je geen andere hobbies?

Jawel, maar als je leven om muziek draait wil je eigenlijk hele dagen spelen, schrijven, opnemen, platen uitbrengen, enzovoorts. In m'n vrije tijd kook ik graag, vis ik, ga ik jagen, of ik ga het huis van m'n moeder opknappen. Maar als je in New York woont is het moeilijk om aan zulke hobbies te doen. Dan zit je thuis, ga je naar de sportschool, of ga je uit. En ik zat dus midden in New York, en daar vond ik het dus moeilijk om m'n hobbies uit te oefenen.

Terug naar de cd. Wat me opvalt is dat de muziek iets harder is dan bij Savatage. Heb je nu eindelijk dingen gedaan die je in Savatage niet kan?

Nou... ik vloek op het album. Ik noem het F-woord. Maar even serieus: ik heb mezelf kunnen uitdrukken zonder dat ik me moet aanpassen. In een band als Savatage zit je in de studio met de overige bandleden en de producers, en daar moet je mee samenwerken. Paul [O'Neill, Savatage's producer] is echt een perfectionist, en hij wilt echt een schilderij maken, dat echt perfect moet zijn. Op m'n soloplaat kon ik experimenteren, en hoefde ik geen rekening te houden met anderen. Ok, natuurlijk was er wel de co-producer, maar ik had toch altijd het laatste woord. Dan kan ik helemaal mezelf zijn.

Als je bijvoorbeeld naar Circle II Circle luistert [van voormalig Savatage zanger Zack Stevens], waar jij ook aan het album hebt meegewerkt, hoor je duidelijk het Savatage geluid er in terug. Bij jou is dat een stuk minder. Heb je dat bewust gedaan?

Enigzins. In Zack's geval was hij de zanger, en de zanger drukt hoe dan ook een grote stempel op een band. En Jon Oliva [Savatage bandleider] heeft veel meegeschreven aan die nummers. Ik herkende er diverse nummers in die oorspronkelijk voor Savatage bedoeld waren. Daarom klinkt dat album veel meer als Savatage dan dat van mij. Hier heb ik het voor mezelf gemaakt. De muziek moest bij de teksten passen. Ik hoefde geen muziek en zanglijnen voor een andere zanger of band te schrijven, maar gewoon voor mezelf. Mijn roots zijn net iets anders dan bij de rest van Savatage, daarom klinkt het ook anders.

De muziek moet bij de teksten passen. Betekent dit dat de teksten altijd eerst komen?

Nee, zeker niet. In het begin heb ik de nummers opgebouwd rond gitaarriffs die ik zat te spelen. Maar pas toen ik begon te zingen kwamen de teksten.

Waar gaan je teksten over?

Onder andere over hoe ik vorig jaar zat uit te vinden wat ik met m'n leven wilde gaan doen. Ik was altijd het jongetje dat een rockster wilde worden, met z'n gitaar op het podium. Het voelde alsof een deel van me dat niet meer wilde. Ik zat goed met de tour met TSO, waar ik mooi van kon leven, maar ik moest een nieuwe vonk hebben die het weer spannend maakte. Ik moest weer dat jongetje worden die graag op het podium wilt staan met z'n gitaar.

Dan moet het wel een goed gevoel geven nu je plaat klaar is.

Jazeker. Ik heb het album aan mensen laten horen en ze vonden het erg goed, en dat geeft inderdaad een heel goed gevoel.

Het album komt met een bonus cd, wat ook een volledig album is, getiteld God Damn War. Hoe zit dat?

Dat is inderdaad de bonus cd. Ik heb in totaal 65 nummers geschreven, maar dat paste natuurlijk nooit op 1 album. Toen ik besloot het album Faces te noemen wilde ik de mensen al mijn kanten laten zien, zowel muzikaal als persoonlijk. Maar ik had ook veel nummers over oorlog geschreven, die ik toch ook wilde uitbrengen. Ik heb de platenmaatschappij gebeld en gevraagd of we er een bonus cd bij konden doen. Ze vonden het goed, dus ik heb ook die oorlogsnummers opgenomen. Uiteindelijk heb ik 30 nummers opgenomen, waarvan het meeste nu op de twee albums staat. De rest worden b-kanten of komen op m'n website te staan. Ik wilde de fans wat extra's geven als dank voor hun support, dus daarom zit er nog een heel album bij als bonus. Maar de nadruk ligt toch eigenlijk op Faces, maar je kan God Damn War als een van die gezichten zien.

Wat zijn je plannen voor de komende maanden?

In oktober komt er een nieuwe Trans-Siberian Orchestra cd uit, getiteld The Lost Christmas Eve, en daarmee gaan we weer touren. In januari wil ik dan met m'n solo cd gaan touren.

Hoe komt het dat TSO zo populair is in de Verenigde Staten, maar hier een stuk minder?

Kerst wordt daar veel meer gevierd, en is nog veel commerciëler dan hier. Een paar radiostations begonnen TSO te draaien en wilden dat we live in de studio kwamen spelen. Toen begon het sneeuwbaleffect, en gingen we van 7 shows in het 1e jaar naar ongeveer 100 shows in twee maanden zoals we nu doen. We hebben het opgesplitst in twee bands, zodat we de oost en westkust kunnen touren. Het is ongelofelijk hoe groot dat is geworden.

Jij hebt nu je solo cd, en Jon Oliva is met zijn eigen solo album bezig. Wat gebeurt er nu dan in het Savatage kamp?

We zijn zeker van plan om een nieuw album op te nemen, maar we hebben nog altijd niks concreets gepland.