Het voelt goed om weer een album gemaakt te hebben wat ik echt goed vind. Ik ben er erg blij mee. Er zullen vast weer een zooi mensen zijn die hem niet goed vinden, omdat het geen Rust In Peace deel 2 is. Jammer voor hun, want dat is het niet. Ik ben ook geen 28 meer; ik ben ouder geworden, wijzer geworden, en net als iedereen ben ook ik veranderd. Als je Rust In Piece te gek vindt, goed, maar heb dan in ieder geval respect voor de persoon die het gemaakt heeft.

Toch heeft The System Has Failed ook diverse momenten die erg aan Rust In Peace doen denken.

Inderdaad. Het gitaarspel vind ik veel op Countdown To Extinction en Rust In Peace lijken, maar de zang lijkt meer op de latere albums dan op Rust en Countdown. Ik heb ook nooit zangles gehad, dus op die oude albums deed ik ook maar wat. In de loop der jaren ben ik wel beter geworden. Op Cryptic Writings en Risk werkte ik met een geweldige gitarist, die ook producer was. Hij voelde perfect aan hoe je een gitaarplaat moet produceren, maar tegelijkertijd had hij een totaal andere blik op de muziek, want hij maakt ook country albums. Country albums zijn vrij moeilijk te maken, want het draait daarbij echt allemaal om de zang. De muziek is namelijk vrij saai. Dus vandaar moet de zanger goed zijn. Op Cryptic Writings en Risk is de zang daardoor een stuk verbeterd door zijn tips, en op de nieuwe had ik weer dat gevoel terug. Ik had echt jaren niet meer zo goed gezongen.

Denk je dat als je je arm niet beschadigd had, en gewoon was doorgegaan, dat dit album ook zo zou klinken?

Nee, totaal niet. Ik heb m'n leven compleet om moeten gooien. Ik heb m'n gezondheid eerst eens goed bekeken. Niet alleen lichamelijk, ook geestelijk. En ook de relatie met m'n vrouw en kinderen moest verbeteren, want ik was eigenlijk geen goede man, of vader. Daarna ging ik pas kijken naar m'n carriëre. Al die dingen hebben erg meegespeeld bij het maken van dit album. Zoals we vroeger werkten wilde ik niet meer. Toen kwam iedereen met nummers aanzetten, zo van "luister dit eens, en luister eens hier naar." En al die line-up wisselingen deden de band ook geen goed. Tegen de tijd dat we met Youthanasia klaar waren zat ik erg in de put, vanwege teveel gedoe. Ik heb toen tegen m'n management gezegd dat ik wat anders wilde doen. Toen heb ik het MD.45 album gemaakt.

Dat heeft jou veel goed gedaan?

Nou, destijds niet zo. Capitol bestede er totaal geen aandacht aan. Ik had met Megadeth op nummer 2 gestaan met Countdown, en op nummer 4 met Youthanasia, dus ze hadden liever een nieuw Megadeth album gezien. Daarom wilden ze niet dat ik teveel aan die MD.45 plaat deed, omdat ze bang waren dat ik Megadeth uit het oog zou verliezen. Vorig jaar gaven ze eindeljk toe dat ze expres bijna geen promotie voor die plaat gedaan hadden.

Ik kan me voorstellen dat je daar vrij pissig om werd.

Nee, niet echt. Ik had altijd het gevoel dat ik de plank mis geslagen had met die plaat, omdat hij flopte. Maar dat was dus dankzij het label. Ik vind het een goeie plaat. Toen ik hem onlangs opnieuw ging mixen heb ik de zang opnieuw opgenomen, want de zang-tracks waren kwijt. Nu krijgt dat album dus een nieuwe kans, want veel mensen weten niet eens van het bestaan ervan af.
Na dat album ging ik terug naar Megadeth, maar een paar mensen binnen de band wilden een andere kant op. Ze wilden de alternatieve kant op. Wat kwam er nog meer uit rond de tijd van Countdown? Nirvana's Nevermind. Daarvoor had je als alternatief voor popmuziek eigenlijk alleen metal. Toen kwam ineens de alternative-scene opzetten, en gingen veel metal-luisteraars naar alternative bandjes luisteren. Metal werd toen weer een stuk meer underground.

Dat zeg je nu wel, maar rond die tijd kwam ook Metallica's meest succesvolle album uit, en jouw eigen Countdown To Extinction was een grote hit. Dat noem ik niet echt "underground".

Nee ok. Maar dat was in dezelfde tijd dat bands als Nirvana, Soundgarden, Alice In Chains, Pearl Jam, en weet ik veel wat uit Seattle ineens allemaal doorbraken. Heavy metal kreeg toen zware klappen te voorduren, qua populariteit. Diverse bands pasten zich aan, anderen probeerden zichzelf te blijven. Ook wij probeerden trouw te blijven aan metal, maar toch veranderden we steeds. Op den duur zei Marty Friedman in een interview dat Risk is zoals het is omdat hij, het management en wat mensen van de A&R van het platenlabel eigenlijk een alternative album wilden maken. Als het aan hem gelegen had zou het nog alternatiever zijn. Toen dacht ik ook bij mezelf: "wat lul jij nou?"

Je noemde net al dat je het MD.45 album opnieuw ingezongen hebt. Je hebt ook nog een aantal oude Megadeth albums opnieuw gemixt. Was je ontevreden over hoe ze klonken?

Tot Cryptic Writings was de technologie om ze op te nemen en te mixen niet echt goed; nu is het een stuk beter. En ook ons spel was soms niet zo goed als het had kunnen zijn. Ik kreeg de kans om ze opnieuw te mixen, en die heb ik gegrepen. Nu kon ik ze laten klinken zoals ik ze altijd in m'n hoofd hoorde. In sommige albums ging veel werk zitten, anderen gingen vrij makkelijk. En omdat je soms met een co-producer werkt doet hij dingen die je zelf eigenlijk niet wilt. Dit keer kon ik het doen zoals ik het wilde. Natuurlijk zijn er mensen die wat terughoudend zijn, omdat ze bang zijn dat de nieuwe versies niet zo goed zijn als de originelen. Capitol Records is natuurlijk niet dom, en heeft de originelen nu uit de winkels gehaald. Het zou me niks verbazen als ze over 5 of 10 jaar die dan weer ineens uitbrengen. Zo zijn platenmaatschappijen nou eenmaal. Ik vind het nu wel gaaf dat je nu een keus hebt. Maar de nieuwe versies klinken gewoon veel beter. Bovendien heb ik er diverse bonusnummers op gezet. Minstens 3 per album. Ik wil niet dat je 16 tot 20 euro uitgeeft aan een oud album, en dan maar 1 extra nummer krijgt.

Wat voor bonustracks zijn het?

Demo's, outtakes, wat nummers die nog niet uitgebracht zijn, en wat andere versies van nummers.

Ok, door naar het nieuwe album. Hiervoor heb je nummers gebruikt die je nog had liggen. Hoever waren die nummers al af voordat je besloot ze voor dit album te gebruiken?

Al sinds ongeveer 1990 neem ik alles op, als we soundchecken of oefenen. Dat is vaak heel saai, en als ik me verveel ga ik nieuwe dingen spelen. We hebben dus altijd een DAT-recorder aanstaan. Als ik thuis ben oefen ik niet, maar als ik m'n gitaar oppak ga ik nieuwe dingen spelen. Als ik dat niet opneem verdwijnt het weer. Al die opnames heb ik bewaard, en ben ze door gaan spitten toen ik vorig jaar september met dit album begon. Ik had ongeveer 150 bestanden die ik in m'n Pro Tools machine gezet heb. Ik heb er 23 nummers uit gehaald. Toen wist ik nog niet of ik eerst een Megadeth album zou maken, of een Dave Mustaine album. Als het een solo album zou worden zou ik genoeg materiaal hebben om twee albums te vullen. Dan zou ik ze opnemen, 1 ervan uitbrengen, en dan anderhalf jaar later zou de volgende komen zonder dat ik de studio in zou hoeven.

Daarna ben ik naar m'n platenmaatschappij en publicist gegaan. Als je een album wilt maken moet je dat doen, namelijk. Ik vertelde ze dat ik een solo album wilde maken. Maar nee, ze zeiden dat ik een Megadeth album moest maken.

Hoe vind je het dan dat zij in feite beslist hebben wat voor soort plaat het moest worden?

Nou, ze hadden nog 1 Megadeth album te goed, volgens het contract. Ik zei tegen m'n management dat ze moesten vragen of een Mustaine album ook zou tellen als Megadeth album. Als ze nee zouden zeggen dacht ik dat ik kon doen wat ik wilde, want Megadeth bestond niet meer. Maar het blijkt dus dat ik ze eerst een Megadeth plaat moest geven voordat ik echt vrij van ze was. Toen heb ik er dus een Megadeth plaat van gemaakt.

En zo klinkt het ook.

Ja. Maar ook al zou er Mustaine op staan, dan nog zou het als Megadeth klinken.

Dus als je ooit een solo album zou maken, dan zou het niet veel verschillen van Megadeth?

Nee, inderdaad.

Wat is jouw favoriete nummer op het album?

Ik vind Shadow Of Deth echt te gek. Zoiets had ik nog nooit gedaan namelijk. Ik wilde paarden in het nummer verwerken, zoals je nu in het begin hoort. Ik ben gek op paarden, namelijk. We hebben zelf een paar Friese paarden. En ik wilde ook eens een doedelzak in een nummer gebruiken. Al sinds dat ik voor het eerst Its A Long Way To The Top If You Wanna Rock 'n' Roll van AC/DC hoorde vind ik dat een geweldig instrument. Het moet alleen niet teveel gebruikt worden, maar gewoon met mate. Ik weet dat Korn ze ook gebruikt, maar ik ken ze niet echt dus ik weet niet of hun ze veel gebruiken. Toen ik het nummer voor het eerst hoorde toen het in elkaar gemixt was had ik echt iets van "verdomme, dit is echt gaaf."

De eerste keer dat ik het hoorde zag ik gelijk al voor me hoe je dat als intromuziek bij een concert gebruikt, om dan tijdens dat nummer het podium op te komen.

He daar had ik nog niet aan gedacht. Dat is zeker wel gaaf. Misschien moet ik je idee maar jatten.

Ga je gang. Dan de albumcover. Vic Rattlehead staat er weer op. Dit keer deelt hij iets uit, aan diverse politici, waaronder George W. Bush. Wat is het?

Vrijbrieven, zodat ze uit de problemen blijven. Want dat soort mensen hoeven maar wat te betalen om er vanaf te komen.

Is dat waarom het systeem gefaald heeft?

Onder andere. Weet je hoe O.J. Simpson zo'n 10 jaar terug beschuldigd werd van dat hij z'n vrouw vermoord heeft? Mensen denken dat hij schuldig is. Ik denk het ook. De voetafdrukken rond de lijken waren zijn schoenmaat; zijn soort schoen; ze vonden een asociaal groot mes in zijn wc. Hoeveel meer bewijs wil je nog? Weet je waarom hij vrijuit ging? Omdat het systeem gefaald heeft. Een van de redenen was dat de rechercheur die de handschoenen vond een keer politiek incorrect geweest was, door iemand een "nigger" te noemen. Dat was een van de vreemde zaken waarop het systeem faalde. O.J. kwam er onderuit doordat er diverse fouten gemaakt zijn tijdens het onderzoek.

Waarom staat George Bush op de voorkant? Faalt hij ook in zijn taken?

Hij zit in een lastig parket. Ik ben een Amerikaan, ik hou van m'n land, en ik ben niet blij dat velen een hekel hebben aan onze president om wat hij doet. Want als mensen een hekel hebben aan onze president geeft merk je dat daardoor mensen ook een hekel hebben aan normale Amerikanen. Maar ik denk dat als er iemand anders president was in plaats van Bush, dat hij met hetzelfde probleem zat. Iedereen vond Clinton te gek he? De economie ging perfect, iedereen verdiende gigantisch veel geld, en Clinton was erg geliefd. Maar als het land in een recessie zou verkeren zouden ze ook een hekel aan hem gehad hebben. Omdat het zo goed ging met het land kwam hij weg met z'n overspel, ondanks dat er een afzetprocedure tegen hem werd gestart. Als het slecht had gegaan met het land hadden ze hem daarvoor er direct uitgegooid. Bovendien was dat wijf nog erg vet ook. Hij had het met Angelina Jolie moeten doen, want de machtigste wereldleider kan toch wel een lekkerder wijf krijgen dan die dikke Lewinski.

The System Has Failed is dus niet gericht naar bepaalde personen.

Nee, gewoon het hele Amerikaanse systeem. Veel dingen zijn daar echt fucked up. Neem nou de gezondheidszorg. Je gaat naar een dokter, maar hij maakt een foutje. Wat gebeurt er hier als een dokter een fout maakt? Zijn verzekering betaalt jouw onkosten. In de VS zou die dokter aangeklaagd worden, en zou men miljoenen dollars van hem eisen. Bij het minste geringste gaat men daar overdreven veel geld eisen. Ik word trouwens ook zelf aangeklaagd, door Dave Ellefson.

Ja, dat heb ik gelezen. Hoe zit het daar mee?

Hij had een contract ondertekend dat hij niet meer in de band zat, maar hij veranderde van gedachten. Hij wou dus weer terug, maar wij wilden dat niet. Toen nam hij een advocaat in de arm en zegt dat hij nog in de band zit.

Heb je hem nog wel gevraagd voor dit album? Want ik heb begrepen dat je Nick Menza ook gevraagd had.

Nick is inderdaad terug, maar voor de tour. Maar hij speelt niet op het album. Ik vroeg of hij interesse had, en hij zei gelijk ja. Ik vroeg aan Marty Friedman, en hij wilde wat meer informatie. Bijvoorbeeld hoe hoog het opnamebudget was, hoe de promotie zou zijn, wat de tourplannen waren. Hij wilde dat eerst weten voordat hij zijn carriëre in Japan zou opgeven om terug te keren naar Megadeth. Hij heeft daar namelijk best een carriëre opgebouwd in heel dat J-Pop gebeuren. Zijn belangrijkste vraag was hoe de muziek zou worden. Ik heb 'm gezegd dat hij dan maar langs moet komen, want ik zou het niet opsturen. Dave Ellefson vroeg alleen hoeveel geld er over was, en hoe de winst verdeeld zou worden. Dus niets over hoe het zou gaan klinken. Ik heb toen tegen Marty en Nick gezegd dat het met Ellefson niet rond kwam, en dat het idee om weer bij elkaar te komen van tafel was. Nick vond dat echt niet leuk. Nee, hij was echt pissed off, want hij wilde gewoon heel graag weer met ons samen spelen. Daarom heb ik hem alsnog weer aangenomen.

Maar ik was toch al van plan om het te doen zoals ik het nu gedaan heb, dus Vinnie [Colaiuta, drummer] en Jimmie [Sloas, bassist] het album laten inspelen. Ik had geen zin om veel tijd te steken in de pre-productie en het oefenen, dus zou ik Vinnie en Jimmie als sessiemuzikanten inhuren. Als de opnames voltooid waren zou ik met Nick naar Phoenix gaan, en hij zou dan alles naspelen. Als dat goed genoeg was zouden we zijn drumtracks gebruiken, zo niet dan was er niks aan de hand want dan was het alsnog een Megadeth plaat en zou hij toch in Megadeth zitten. Dat heb ik ook aan Dave voorgesteld, maar hij voelde zich beledigd. Echter, al ten tijde van Cryptic Writings, Risk en The World Needs A Hero zeiden de producers al tegen me dat ik een sessiemuzikant moest inhuren, want Ellefson was slordig aan het worden. Toen vond ik dat ik dat niet kon maken, want hij was een vriend van me en hij was Megadeth's bassist. Toen ik voor Risk met Marty sprak over dat we Nick moesten laten gaan zei hij al dat we ook voor Dave Ellefson een andere bassist moesten zoeken. Als ik toen geluisterd had had alles waarschijnlijk anders uitgepakt, maar dat kan je toch nooit weten. Gelukkig gebeurt alles met een reden, en ik vind dat ik m'n beste album in jaren heb afgeleverd. En iedereen die vindt dat Megadeth bestaat uit Dave en Dave heeft het fout. Dit album bewijst het, want Ellefson heeft er niks mee te maken. Iedereen die denkt dat Megadeth bestaat uit meer dan mij heeft het fout. Als je kijkt naar een album als Risk dan is het Dave Mustaine, Marty, Dave Ellefson, Bud Prager, en de zanger van Bad Company. Daarom klinkt het album zoals het klinkt. Teveel mensen die het een andere kant op willen duwen.

Ok, Nick is terug; wie neem je nog mee op tour?

Jimmie Sloas als bassist, en ik ben nog met wat mensen aan het praten voor de leadgitaar, waaronder deze gast. [Dave wijst op een nummer van Headache, waar Jeff Waters op de cover staat]

Ah, Annihilator's Jeff Waters. Maar hij is net als jij: het is zijn band, zijn visie. Geeft dat geen problemen?

Daar heb je gelijk in. Hij is ook een leider. Dat kan dus wel wat problemen geven.

Wanneer ga je op tour?

Volgend jaar zomer. Ik wil dat het album al een tijdje uit is, en dat de mensen het goed kennen. Velen waren teleurgesteld toen met Risk, en ik wil dat ze dit keer het album goed kennen zodat ze weten wat ze krijgen als ze ons live komen zien. En dat mensen die door Risk zijn afgeknapt van anderen kunnen horen dat dit weer een echt Megadeth album is, en dan wellicht ook naar de show komen. Begrijp me niet verkeerd, ik zelf vind Risk te gek, maar niet als Megadeth plaat. Het klinkt gewoon niet als een Megadeth album.

Je hebt zelf ook aardig wat contact met fans. Je reageert op de Megadeth forums op de website; je vertelt ze wanneer ze je op een vliegveld kunnen ontmoeten. Ik ken artiesten die een stuk minder met hun fans in aanraking willen komen.

Ik vind het erg leuk om ze te spreken. Ze zorgen er immers voor dat ik m'n kinderen eten kan geven, en dat de zalen vol staan bij optredens. Het leuke is als ik ze ontmoet op een vliegveld dat ik hun cd's signeer, en dat ik hun bedank voor hun steun. Zij zijn blij, ik ben blij. Op onze website heb ik trouwens ook de foto's gezet van de beugels die ik rond mijn arm had. Ik vind het erg belangrijk om fans op de hoogte te houden, zodat ze weten dat we er niet alleen zijn om zoveel mogelijk geld aan ze te verdienen. Ik ben ze erg dankbaar. Ok, soms is het niet zo leuk om te lezen wat ze te zeggen hebben, maar negatief commentaar hoort er nou ook eenmaal bij.