Zeg Al, je mag je president niet he? "Fuck no. Normaal zie je een president blaten, maar je dagelijks leven gaat gewoon verder. Maar nu met Bush, die man beïnvloedt het leven van iedereen, er heerst een klimaat van angst, onzekerheid in de economie en het arbeidsleven, het gaat slecht met het milieu en je kan zowat je mening niet geven. Dan krijg je al die republikeinen achter je aan, het lijkt Duitsland in de Tweede wereldoorlog wel." Gepassioneerd doemdenkt hij hardop verder. "Het wordt nog burgeroorlog hier, er is 50 procent die Bush haat en 50 procent die van Bush houdt. Dit is nog erger dan de oorlog in Vietnam."

Gezien een album als Psalm 69 waar de politieke opwinding resulteerde in snelle beukende moshpittende racemetal, zou je toch denken dat Jourgensen wel van een beetje woede houdt. "Welnee, maar als de tijd komt moet je voor je rechten vechten. Ik vind het niet leuk om kwaad te zijn, maar ik vind het ook niet erg als het dingen beter maakt." Het is voor hem geen excuus om een harde plaat te maken. "Ik zou liever in m'n bed liggen dan kwaad te zijn. Het is goed dat ik de woede kan verwoorden in muziek, anders zat ik in de gevangenis. Het is een goede katalysator voor Ministry, maar ik zou toch echt liever vrede voor iedereen hebben"

Net of wij muziekliefhebbers niet al genoeg op concerten en festivals aan moeten horen dat Bush stom is, komt Ministry ook nog met een anti-Bush album. "Kan mij niet schelen of iedereen dat al doet, het is de waarheid. Kunst, dus ook muziek, is voor mij een afspiegeling van de maatschappij in de tijd waarin je het maakt. Zo moet kunst zijn en natuurlijk is ook een funband of wat dan ook dan kunst omdat dat hun huidige gevoelens weerspiegelt. Houses of The Molé is dus een totaalplaatje van hoe ik en anderen nu in deze wereld staan." 

Het album staat dus volgas tegen Bush. Behalve fel tegen zijn politiek ingaan, zit er volgens Al ook sarcasme en fun in de plaat. In de opening van het album hoor je O Fortuna van Orff's Carmina Burana gemixt met speeches van Bush. Dat idee komt van de film The Omen, waar als de duivel oprijst die muziek te horen is. Verder een speling op NWO (New World Order, van Psalm 69) waar je Bush senior op hoort, NO W, met junior. En bij toeval begint iedere titel met een W, behalve No W dan. "De rest van het sarcasme moet je er zelf uit vissen als je luistert." Nog een nieuwe in een serie is WTV die aansluit op de TV-serie. "We blijven mensen eraan herinneren dat televisie een hersendodend iets is."

Harder, sneller
To the point. Want de reden dat dit nieuwe album meer gedraaid gaat worden dan de laatste voorgangers is toch vooral hoe het klinkt. Beuken en raggen, waar bij Animositisomina en Dark Side Of The Spoon meer omslachtige vaagheid in zit. Natuurlijk komt dat door het voorgaande politieke verhaaltje, maar er is meer gebeurd. Al's kompaan Paul Barker heeft de band verlaten. "Paul is een computerman, ik ben een gitaarman. Dat kan je horen. Dit is ook voor het eerst dat we het live hebben opgenomen sinds (daar is ie weer) Psalm 69, in plaats van alles los opnemen. Minder computers en meer het bandgevoel. Ik ben er erg blij mee. Dit is het beste album ooit." Jaja, dat zeggen ze allemaal. "Nee, je kan me er niet op betrappen dat ik dat bij de voorgaande albums gezegd heb, echt niet. Ik zeg niet dat ze slecht waren, het was een stap in de goede richting en ben blij hoe dit album de huidige maatschappij weerspiegelt." We worden het er al pratend over eens dat dit eigenlijk de directe opvolger van het Psalm-album is. "Zelfs mijn dochter vindt het album gaaf, terwijl ze alle andere haat."

Back to the roots, metalbands die weer hard klinken zoals vroeger en een populair onderwerp om over te zingen. Het lijkt toch dat Al met de tijd meegaat en die trends volgt, maar hij houdt zich stug aan zijn kunst-principes en denkt al zeker niet wat het publiek wilt. "Dat zou fout zijn, want als ik mijzelf niet een plezier kan doen, kan ik het publiek ook geen plezier doen. Eerst moeten we het zelf leuk vinden en dan hopen we dat de fans het ook waarderen." En naar voorbeelden van bands die naar hun harde roots zijn gegaan zijn heeft hij ook niet geluisterd. "Ik luister geen metal, ik luister naar country, oude jazz en dat soort dingen. En over van die bands die reünies hebben: ik beloof je, wij zullen later nooit een reünie doen."

Shitty Bear
Naast recht toe recht aan beukende nummers zoals een Jesus Build My Hotrod-achtig 'Warp City' en stuiterende 'Waiting' zijn er ook weer die orkestrale momenten. Die filmische soundscapes zoals 'World' bij een einde-van-de-wereld-film ingezet kan worden. Maar ook het afsluitende Worm, een soundtrack opzich, zeker de kermis-versie die als bonus op het album staat. "Dat soort nummers zijn zeker met de gedachte van 'het einde van de wereld' gemaakt, maar niet per als soundtrack bedoeld."

Over soundtracks gesproken. Zo nu en dan duikt Ministry op in films. Speciaal voor Robocop schreef Al muziek en 'Bad Blood' van het album Dark Side Of The Spoon werd in The Matrix gebruikt. Maar naast George Bush is er nog iets wat Al frustreert. De band trad namelijk op in Artificial Intelligence. "Ken je die beer in die film? (in de film zat een knuffelbeer die kon lopen en praten - red.) Aaaaargh I hate that fucking bear! Hij ging telkens kapot, we moesten het telkens maar opnieuw doen." Maar Al het is toch best een leuke film? "Ik kan er niet naar kijken vanwege die beer. Ik wil die beer vermoorden. Het maakte de hele ervaring onplezierig. Horrible. Dat ding was de hele tijd kapot. Stupid fucking...." Ja Al rustig maar, sorry voor het raken van de gevoelige snaar, maar de film zelf, als een film zeg maar. Ik vond het een goede film. "Ja de film is oké.... behalve de beer."

Het is altijd science fiction als de filmindustrie een beroep op Ministry doet. Al kijkt geen science fiction, maar leest het onder andere. "Lezen is mijn favoriete sport. Maar science fiction is science fiction en ik zing over de waarheid, en die is veel enger dan science fiction" refereert Al natuurlijk aan Bush.  "Ze vragen me voor die films en dan doe ik dat. Als ze bij wijze van spreke voor een romantische film een nummer willen hebben zou dat ook kunnen" lacht Jourgensen. 

Politieke toer
In augustus begint de band met een toer door Amerika die duurt tot november. Tussen alle verkiezingsdrukte door dus. Bij die optredens, waar Skinny Puppy opent,  is er samenwerking met Punkvoter.com, een platform om jongeren enthousiast te maken om te stemmen. "We willen zeker 100.000 jongeren registreren om te stemmen." Gelijk daarna komt de band naar Europa. "Als Kerry heeft gewonnen ren ik bezopen en naakt door de straten om dat te vieren en dan kom ik de volgende dag met een kater naar Europa." Laatste toer stond de band met zeven man op het podium, veel gitaren, drums en ook een blazer. Komende toer slanken ze af naar zes, geen blazer dit keer. "Van het nieuwe album spelen we de eerste zes in ieder geval."

Komende tijd is Al nog bezig met een van zijn projecten, Revolting Cocks. Van die band komt in augustus een nieuw album uit, Purple Head. Nog meer Bush-geneuzel? "Helemaal niet, dit is gewoon fun, onzin. De nieuwe zanger is Groovie Mann van de Thrill Kill Kult. Revolting Cocks is dom, seksistisch, vieze oude rukkende mannen, vies." Geen politieke boodschappen, maar meligheid rondom Jimi Hendrix' muziek. "Purple Head is Purple Haze, maar dan met andere teksten. Je vindt het vast leuk, het gaat allemaal over masturberen en dat soort dingen."