Wel goed, alleen ben ik wat moe.

Van hele dagen interviews doen?

Ja, ook.

Dat moet toch ook wel saai zijn dan?

Nee, dat valt reuze mee. Het geeft mij de kans om te horen wat mensen van het album vinden. En ik vind het ook wel leuk om te doen.

Hoe zijn de reacties dan tot dusver?

Ik heb alleen nog maar wat reacties van de pers gehoord, en die zijn er wel tevreden over. Van de fans heb ik nog niks gehoord, jammergenoeg.

Wat vind je er zelf van?

Ik vind het zeker één van de sterkste albums die we ooit gemaakt hebben. We hebben hard gewerkt om te zorgen dat het album interessant te houden, en niet te herhalend. We wilden wat anders maken dan voorheen, maar toch dat de luisteraar na 5 seconden al iets heeft van "aha, dit is Dismember." Dan weten ze in ieder geval waar ze naar luisteren. En we houden nou eenmaal van de brute death metal, dus dat zullen we dan ook blijven maken.

Wat zijn jouw favoriete nummers?

Ik hou erg van het titelnummer, Tragedy of the Faithful en het tweede nummer [Forged With Hate - Red.]

Gaan jullie die ook live spelen?

We zijn ze momenteel aan het oefenen, want we hebben veel shows klaarstaan. We oefenen elk nummer van het album, zodat we ze eventueel allemaal live kunnen spelen.

In Where Angels Fear To Thread hoor ik wat oorlogsgeluiden. Waar gaat dat nummer precies over?

Het bombardement van Dresden. Dan begrijp je vast ook wat die geluiden daar doen.

Inderdaad. Ik hoor vliegtuigen, en alarms die afgaan. Waar heb je die geluiden vandaan gehaald?

In de studio waar we zaten, de Sami studio hier in Stockholm, hebben ze een hele verzameling van dat soort geluiden. Daar hebben we eens in gesnuffeld en vonden diverse samples die we konden gebruiken.

Dismember is normaal gesproken een redelijk brute death metal band, maar toch staan er een paar erg melodieuze stukken op het album, zoals bijvoorbeeld in Chasing The Serpent.

Dat komt doordat we zelf grote liefhebbers zijn van bands als Iron Maiden, waar we vroeger naar luisterden.

Luister je daar nog naar?

Ja, constant. Ik luister vrij weinig nieuw spul, en vooral waar ik toen vroeger al naar luisterde. AC/DC, Accept, Saxon, Motörhead, Iron Maiden, dat soort spul. En natuurlijk luister ik ook naar de underground death metal bands, want daardoor zijn wij zelf ook dit soort muziek gaan spelen. Maar omdat we nu zelf ook al lang muziek maken, ongeveer vijftien jaar, vind ik het steeds lastiger worden om nieuwe dingen te ontdekken. Ik ben muziek zelf niet zat, maar het is gewoon lastig om wat interessants te vinden. En dan val ik terug op de platen en bands die ik vroeger ook al te gek vond.

Wat vind je dan van de nieuwe platen van je oude favorieten, zoals de nieuwe Iron Maiden plaat?

Oh, die vind ik fantastisch. Ondanks dat het niet al te hard is, is het toch een erg sterk album. Het is ook niet zo snel, maar ja ze worden ook al een dagje ouder.

Het is zeker niet hard als je het vergelijkt met Dismember.

Hahaha inderdaad! De nieuwe King Diamond plaat vind ik trouwens ook te gek.

Fred, jullie drummer schijft ook aardig wat nummers. Dat komt niet zo vaak voor bij drummers. Hoe schijft hij die dan? Speelt hij ook nog andere instrumenten?

Ja, hij speelt ook gitaar. Hij kan daar aardig complexe riffjes op spelen. Maar hij speelt niet goed genoeg om echt in een band te kunnen spelen. En samen met Fred schrijf ik de meeste teksten. Hij schreef voor drie van de nieuwe nummers de teksten, en ik voor de overige zeven.

Je zei al dat Where Angels Fear to Thread gaat over het bombardement van Dresden. Waar gaan de andere nummers over?

Where Ironcrosses Grow gaat over een slachtveld aan het front, bijvoorbeeld in de Tweede Wereldoorlog. Ik weet niet zeker waar de teksten van Fred over gaan, dus ik ga me niet wagen aan te vertellen waar die over gaan. Sword Of Light gaat ook over oorlog. Children Of The Cross gaat over religie, en dan voornamelijk over het hypocriete aspect. De teksten zijn vrij makkelijk te verdelen tussen de duistere kant van de mens, oorlog en haat tegen religie.

Wat maakt die thema's zo interessant?

Nou, wij houden niet van religie. Als je naar de teksten van onze vorige albums kijkt staan er altijd wel nummers op over hoe wij denken over religie. We vinden het niet echt gezond om te leven volgens dat soort regels. Wij vinden dat je beter je eigen weg kan volgen, en dat je zelf verantwoordelijk bent voor je daden. Oorlog heb ik altijd al interessant gevonden. Al sinds dag 1, sinds dat de mens leerde lopen, slaat men elkaar de hersens in. Haat en rivaliteit is er altijd al geweest. Er is echt nog nooit vrede geweest. Altijd is er ergens wel een oorlog. Als je alleen al naar de afgelopen honderd jaar kijkt zie je dat. Twee wereldoorlogen, een koude oorlog, oorlog in Joegoslavië, en dan tegenwoordig in Irak en Afghanistan. Er is gewoon geen kans op vrede. De donkere kant van de mens hebben we ook altijd erg interessant gevonden, vooral nu we voor dit album de gore achterwege gelaten hebben. Iedereen heeft wel zo zijn fouten en demonen, en ook het bovennatuurlijke is erg fascinerend.

Dit keer dus geen gore-nummers...

Nee. Onlangs heb ik met Murdersquad een album opgenomen, en daar heb ik een beetje al dat soort ideeën voor gebruikt. Toen ik met de teksten voor de nieuwe Dismember plaat begon had ik niet meer zo'n zin in weer dat soort teksten. Dus wilde ik wat anders proberen voor Dismember.

Zijn de thema's op Where Ironcrosses Grow eigenlijk ook niet veel interessanter om over te schrijven?

Ook dat. De meeste death metal nummers vertellen gewoon een horror-verhaal, en daar komt al dat dood en verderf vandaan. Door de jaren heen hebben we dat dus ook gedaan, en dat voelde gewoon natuurlijk bij de muziek. Maar je hebt gelijk, het is zeker interessanter om echt over thema's te schrijven, zoals we nu gedaan hebben. Eén van de bands de bands die mij beïnvloed heeft voor het schrijven van mijn teksten is Iron Maiden. Ik vind hun teksten altijd erg interessant, vooral op de oude albums. Ik kan me goed voorstellen hoe Steve Harris in de tourbus een film zat te kijken en daar vervolgens een nummer over schreef. Op Piece Of Mind bijvoorbeeld vind je nummers over het boek of de film Dune, en Where Eagles Dare. Ik zou willen dat ik zo goed zulk soort teksten kon schrijven, om in een nummer zo'n soort verhaal te kunnen vertellen. Dus misschien dat ik voor het volgende album hier wat in gegroeid ben.

En het album daarna gaat jullie equivalent van Rime of the Ancient Mariner bevatten?

Hopelijk wel hahaha. Nee ik denk niet dat ik dat ooit zou kunnen. Maar goed ik blijf proberen beter te worden.

Het artwork voor het album past goed bij de thema's. Hoe kwamen jullie bij Dan Seagrave terecht voor de albumcover?

We zaten te praten over wie we wilden voor de cover, en iemand noemde Dan. Toen gingen we ons afvragen welke albums hij onlangs getekend had, en we konden eigenlijk niks bedenken. We hebben contact met hem opgenomen en hij was erg geïnteresseerd. We gaven hem wat richtlijnen en hij heeft daar toen heel de cover bij gemaakt. Ik vind de cover echt te gek, want het combineert zijn oude stijl met de stijl die hij had toen iedereen zonodig een cover van hem wilde. Ik ben er erg tevreden mee.

Weet je dan inmiddels al welke covers hij onlangs gemaakt heeft?

Nee, nog altijd niet. Alleen die van ons volgens mij hahaha. Daarom hadden we ook voor hem gekozen. Het zou saai zijn als iedereen tegenwoordig een cover van Dan voorop zijn album zou plakken. Als dat zo was hadden wij waarschijnlijk een ander gekozen.

De productie van het album klinkt erg Zweeds. Is er een of ander trucje, waardoor het altijd klinkt alsof het uit Zweden komt?

Hahaha. Ik snap wat je bedoelt. Het zit allemaal in de gitaren. Dat geluid komt zo door de versterker, en slechts 1 distortion-pedaal. We gebruiken dus geen effecten. Geen delays, geen gates, geen turbos, niks. Natuurlijk gebruiken we wel wat effecten bij de gitaarsolos, maar niet bij de riffs. Dat is dus een tip voor alle bands die een goeie gitaarsound willen: hou het simpel.

Nou, blijkbaar doen veel Zweedse bands doen het dan zo.

Ja, veel van de bands uit Stockholm wel. De bands uit Gotenburg hebben weer een heel ander geluid, en zij gebruiken dan weer wel meer effecten.

Redelijk wat Zweedse bands, zoals In Flames, Dark Tranquillity, Entombed en Soilwork, zijn van de old-school death metal afgestapt en een eigen koers gaan varen. Wat vind jij daarvan?

Dat maakt mij niet zo uit; ze doen maar. Ik hou me er niet zo mee bezig. Ik ga ze niet bekritiseren. Veel bands die je noemde hou ik tegenwoordig niet meer zo van, maar als zij zich blij voelen bij wat ze doen moeten ze dat vooral doen. Wij blijven dicht bij onze roots. Als we iets anders willen doen doen we dat in een side-project. Of als Dismember een andere kant op gaat is het misschien beter om ermee te stoppen of de naam te veranderen.

Wanneer gaan jullie op touree?

We gaan niet echt op tournee. In plaats daarvan hebben we gewoon diverse losse optredens hier en daar. Dan vliegen we ergens naar toe voor een paar optredens en vliegen daarna weer naar huis. De week erna vliegen we weer ergens anders naar toe voor wat optredens, en daarna weer terug. Zo gaat dat bij ons de hele zomer door. We spelen dus wel aardig wat.

Ook in Nederland?

Ik hoop het wel, maar volgens mij staat er nog niks concreets.

Is het trouwens niet erg duur om ergens naar toe te vliegen, daar een paar optredens te doen, en dan weer terug te vliegen?

Dat hangt er van af. Als je normaal op tournee gaat heb je ander soort kosten. Natuurlijk zijn de vluchten duur, maar met die goedkope vliegmaatschappijen van tegenwoordig valt dat nog best mee.

Het is dus nog altijd wel winstgevend?

Dat moet het wel zijn, want we hebben allemaal een gezin om voor te zorgen. Dus op z'n minst moeten we onze kosten eruit halen, en omdat we ook nog normale banen hebben waar we dan vrij voor moeten nemen moeten we ook daar wel vergoeding voor krijgen. Want van de muziek zelf kunnen we niet leven, jammergenoeg.

Wie gaat live de tweede gitaar bespelen?

We hebben een nieuwe gitarist daarvoor, Martin Persson. Hij zit in Sins Of Omission. Maar hij speelt niet mee op het album, want hij kwam pas bij de band toen we bijna met het album klaar waren. Hij is een aardige gast, en hij is net zo gek als de rest van de band. Maar we hebben nog een klein probleempje met bassist Richard. Hij woont in de VS, maar de Zweedse immigratiedienst wilde zijn zwangere vrouw Zweden niet binnenlaten zodat ze hier kon bevallen. Daarom zit hij nog in Texas. Voor de Europese tour neemt Johan Bergebäck van Necrophobic het dan even over. Hij speelde ook al even met ons op het Wacken festival, vorig jaar. Hij helpt ons even totdat Richard terug is.