Na twee indrukwekkende minuten stilte ter nagedachtenis aan de gesneuvelden tijdens WOII, mag het Belgische In-Quest met haar door Fear Factory besmeurde death metal de langzaam vollopende zaal in verroering brengen. Hoewel de band gemotiveerd overkomt en alles lijkt te geven is de reactie uit het publiek maar lauwtjes. Vooraan wordt er door een aantal fanatiekelingen nog wel hevig met de koppies geknikt, maar daar is wel alles meegezegd. Jammer, want deze band had wel recht op wat meer respons.
Dan aandacht voor Misery Index uit Baltimore. Deze heren staan voor een onbeschoft harde fusie van grind- en hardcore aangevuld met death metal-elementen. Hetgeen vanavond gebracht wordt is degelijk, maar niet bijzonder spectaculair. De kenners zullen ongetwijfeld hebben staan watertanden van deze beukshow, maar na een paar nummers is wat mij betreft de lol er wel weer vanaf en begint alles te veel op elkaar te lijken. Leuk voor een half uurtje, maar langer dan dat hoeft van mij niet.
Het optreden van Fear Factory is eigenlijk in twee woorden samen te vatten: snoeihard en retestrak. En vooral dat laatste is een compliment. Ik heb de band namelijk nooit eerder zo strak zien spelen. De gitaarsound van de Belgische Amerikaan Christian Olde Wolbers klinkt moddervet, terwijl het tempo er goed inzit en zanger Burton C. Bell het publiek door enkele korte toespraken toch bij het concert weet te betrekken. Diezelfde Bell laat ook het enige minpuntje van dit concert aantekenen. Het is vanavond de veertigste show in korte tijd en dat heeft zijn tol geist. De zanger heeft namelijk keelproblemen. Nou valt dat tijdens de ruige zang totaal niet op, sterker nog die klinkt fenomenaal. Helaas is het tijdens de zuivere stukken wel duidelijk hoorbaar en vooral bij opener '540.000 Degrees Fahrenheit' neem dit drastische vormen aan.
Er worden vanavond opvallend weinig songs van het laatste album 'Transgression' gespeeld. De vermoedelijke reden hiervoor kun je teruglezen in het interview met gitarist Christian Olde Wolbers. Om nu te zeggen dat dat een groot gemis is, nee. Fear Factory heeft in de loop der jaren natuurlijk een verbluffend repertoire opgebouwd en natuurlijk komen krakers als 'Demanufacture', 'Edgecrusher', 'Cyberwaste', 'Archetype' en 'Replica' langs. Vooral bij de meer groovy songs verandert de inmiddels volle 013 in een kolkende massa en wordt er hevig op los gebeukt.
Coverden bands in de afgelopen jaren vooral 'Raining Blood', na het overlijden van Dimebag spelen bands vaker en vaker materiaal van Pantera om deze gevallen held te eren. Zo ook Fear Factory, dat tot groot genoegen van het publiek een gedeelte van 'Walk' speelt. Na anderhalf uur en een korte toegift Burton die 'Timelessness' ten gehore brengt is het enige extraatje dat het publiek gegund wordt is de koek helaas weer op.
Dat Fear Factory na het vertrek van gitarist Dino Cazares nog niet aan het einde van zijn Latijn is wordt vanavond andermaal bewezen. Een sterke setlist, prima geluid en uitstekende sfeer zorgen weer voor een heerlijk avondje industrial/cyber/groove-metal.
Met dank aan Ron van www.outrageousphotography.nl voor de foto's.
