Neem nou bijvoorbeeld Avulsed. D toonaangevendste Spaanse death metalband van dit moment heeft de koffers volgestouwd en trekt hedendaags door Europa, een spoor van vernieling met zich meebrengend en achter zich latend. Een nmalige show werd in Nederland te Baroeg door alle daken en muren heen geknald. Op een woensdagavond, dus bleef het merendeel van het tuig braaf achter hun prakkie in afwachting van Goede Tijden, Slechte Tijden. Maar de handvol onvermoeibare beukkompanen die uit de holen waren gekropen om Avulsed en support Grimness 69 een welkomstklappertje te presenteren kunnen nu verhalen over een moddervette avond.
Als "the partner in crime" had Avulsed dus de Italiaanse Grimness 69 mee op strooptocht gesleept, dus stond dit bizarre 3-tal stipt om 9 uur in de startblokken, ready for battle. Tot ons aller verbazing opende deze nogal "weird" ogende band met een vrouwelijk ingevulde Frank Sinatra`s "Bang Bang (My Baby Shot Me Down)", waarbij de 2 loslopende leden van Grimness 69 bezeten over het podium banjerden, zo nu en dan een snaar aantikkend. Maar na de wegstervende tonen van de zwoele vrouwenstem werd de bass volop in de strijd geworpen en vervolgde de band haar verblijf met "Useless & Divine".
Vermoedelijk was Grimness 69 voor de meeste bezoekers vrij onbekende kost, maar al na de eerste minuten van het geflipte voorkomen van de 3 spaghettislurpende maffiosi kon het niet meer missen. Grimness 69 is nog een raszuivere undergroundband die vanuit de diepstverborgen schatkamers van het ziekelijkste brein een chaotische, retensnelle en vooral over the top opgefokte death-grind-kotsportie op de nietsvermoedende slachtoffers loslaten.
Nou moet er wel gezegd worden dat een band als Grimness 69 haar apprecierders en verafschuwers kent. Want hoewel deze band ontzettend amusant overkomt en oogt (denk aan de idiootste bekken, de malste sprongetjes en de tranentrekkendste stemvervorming) zit de muziek vrij simpel in elkaar daar het met name uit basic ragwerk bestaat en de band op een Baroegs podium (waar het geluid van tijd tot tijd nog eens laat afweten) gauw breierig klinkt en men het veelal na een nummertje of wat al voor gezien houdt. En laat er nou aan de nummers geen gebrek zijn, deze keer. Maar liefst 22 nummers passeerden de avond (u snapt natuurlijk wel dat sommige nummers maar een minuutje in beslag namen, anders had u het grootste deel van het publiek na afloop een label om de grote teen kunnen knopen) waarvan de titels veelal boekdelen spraken. Want wat dacht u bijvoorbeeld van "Sperrainbow", "Libido In Decay", "My Mongoloid Girlfriend" of "Marlboro Man Is Dead Of Tumor"?
Nouja, al met al een meer vermakelijke dan een hoogvliegende opener.
Afijn, na een hysterisch, grappend en grollend optreden van Grimness 69 werd het dan eindelijk tijd voor Avulsed. Een band waar ik persoonlijk halsreikend naar uit heb gekeken want sinds de albums "Yearning For The Grotesque" en met name de laatste nucleaire bom "Gorespatetred Suicide" smaakt de band naar meer dan meer. Voorheen speelde de band al zeer kwalitatieve death maar sinds de laatste albums is Avulsed behoorlijk op detail gaan letten waardoor de killerpotentie van de nummers als een heliumballon omhoog is geschoten. En nu het dan eindelijk tijd werd voor een live-vertolking van het studiozwoegen waren mijn verwachtingen behoorlijk hooggespannen.
En laat ik meteen ook maar met de deur in huis vallen - Avulsed heeft alle verwachtingen meer dan waargemaakt. Hoewel ik graag had gezien dat de band met "Gorespatetred Suicide" was begonnen (dit nummer vliegt namelijk met een rotvaart naar je strot waardoor je onmiddellijk in de draaikolk van het optreden wordt gezogen) en Avulsed na hun intro de ietwat mildere "Stabwound Orgasm" inzette, heb ik werkelijk geen negatieve letter over deze band neer te kalken. "Gorespattered Suicide" volgde "Stabwound Orgasm" overigens op de voet dus kreeg ik alsnog mijn draaikolk en vanaf dat moment was het zowel voor de band als voor de 30 aanwezigen helemaal gaan. Het geluid stabiliseerde, de temperatuur in de zaal steeg aanzienlijk en Avulsed smeet genadeloos met de ene botverkruimelaar na de andere.
Gedurende de set speelde Avulsed met name nummers van hun laatste 3 albums, hoewel het verleden ook nog even op werd gerakeld en wist de band ons "Powdered Flesh" afkomstig van "Eminence In Putrecense" en de titeltrack van het debuut "Carnivoracity" voor te schotelen. Tijdens de cover van Motrhead "Ace Of Spades" werd Baroeg binnen no-time omgetoverd tot een gezellig feestje met een alleraardigst livebandje, het beste bier en een gemoedelijk pitje (of liever gezegd een poging tot). Maar na deze vrolijke noot pakte de band de rode draad der destructie weder moeiteloos op en trakteerde de uitbundige menigte nog op "Sweet Lobotomy", "Exorcimo Vaginale" en "Burnt But Not Carbonized". Vervolgens gooide Avulsed de handdoek in de inmiddels flink bezwete ring, om deze vervolgens middels "Devourer Of The Dead" nog even op te pikken. En toen werd de val van het doek dan ook definitief.
Shit.
