"Wat geweldig dat we deze avond mogen openen voor een band waar we al zo lang tegen opkijken." Voor zangeres Zora Cock en haar mannelijke medemuzikanten is het niet alleen een hoogtepunt in hun carrière, maar ook nog eens een uitstekende gelegenheid om voor een goed gevulde zaal nummers van onder andere de eerder dit jaar uitgebrachte ep Fractured Fairytales ten gehore te brengen. De formatie uit Assen brengt een mix van alternatieve rock, pop en (symfonische) metal ten gehore. Denk aan een mix van In This Moment, Halestorm, Flyleaf, Evanescence en Kate Bush. In het begin van het optreden staat het geluid nog niet goed afgesteld, waardoor Deadly Nightshade, één van de sterkste nummers op de ep, zich vandaag niet tot de hoogtepunten mag rekenen. Vanaf Hear You Scream is de mix veel beter en klinkt er ook meer bijval vanuit de zaal.

Zo is ook het toetsenspel van Ruben Wijga (ex-ReVamp) goed te horen. Hij hielp de band al mee op de ep en staat vandaag voor het eerst samen met de anderen op het podium. Ruben zorgt met zijn bijdrage voor een extra laag aan de muziek. Het zwierige Preserved Roses is net als Hear You Scream een van de songs die daardoor een mooi vol geluid krijgt. Witching Hour is een lekker stampende rocker en Until Eternity toont samen met Preserved Roses en Hear You Scream Blackbriar op zijn sterkst vandaag. Het is vooral Zora die het verschil maakt met haar door Kate Bush, Lana del Rey en Lzzy Hale geïnspireerde, avontuurlijke zanglijnen en haar fraaie, iets mysterieuze verschijning.

Zij is ook degene die samen met Ruben en gitarist Robin Koezen het meest contact met het publiek zoekt. Blackbriar kan nog niet iedereen overtuigen, maar het zestal zet de groeiende lijn in de ontwikkeling met betrekking tot de performance van de band vandaag door (ook gitarist Bart Winters laat zich even goed zien tijdens een solo op een verhoging) en krijgt terecht in toenemende mate applaus van de toeschouwers. Als het laatste nummer aangekondigd wordt, klinkt dan ook een "ohhhh" van teleurstelling uit het publiek. Blackbriar zet zijn opmars voort en is een verrassende en meer dan aardige openingsact.

Er zit een mooie opbouw in de programmering van vandaag. Het voor velen onbekende Blackbriar stelde al tevreden en een deel van het Epica-publiek is natuurlijk al bekend met MaYaN. Vandaar dat er vanaf het begin veel bijval is tijdens het optreden. Een maand geleden op FemME in Eindhoven trad de formatie nog aan in een samenstelling met vier invallers, maar vandaag is de vaste line-up gewoon present op de planken. Het tiental(!) muzikanten krijgt wat meer ruimte dan de openingsact op het podium, dat uiteraard reeds is ingericht voor Epica. Dat moet ook wel met zoveel muzikanten. In het begin staat het geluid nog niet goed afgesteld. Het is een brei waarin de symfonieën en gitaarlijnen ondergesneeuwd raken door de drumpartijen van Ariën van Weesenbeek, die centraal plaatsneemt, terwijl zangeressen Laura Macri en Marcela Bovio rechts van hem staan en toetsenist Jack Driessen links.

Erg jammer dat heet moeilijk definieerbare geluid roet in het luisterplezier gooit, want de bandleden hebben er veel zin in. Ze maken veelvuldig contact met het publiek en elkaar. Het is een gezellige boel. Halverwege het optreden komt er verbetering in het geluid. Mooi op tijd, want tijdens Stabat Mater maakt Laura Macri al een verbluffende indruk, maar tijdens het rustpunt Insano kijkt en luistert het publiek verwonderd toe. Wat een geweldige stem! Dat mag trouwens ook gezegd worden over Marcela Bovio. De Mexicaanse zangeres gaat in het duet schijnbaar moeiteloos mee met het niveau en reikt tot grote hoogten. De zangeressen zorgen met hun klassieke zang voor kippenvel. Het hoogtepunt van het optreden en het ovationele applaus is dan ook terecht.

Behalve serieus is het optreden ook vermakelijk. Zo roept Laura Marcela het podium op, maar krijgt Marcela het vervolgens voor elkaar om de bezoekers "Merel, Merel" te laten scanderen. Zo staat elk bandlid in het zonnetje, ook George 'het zonnetje in huis' Oosthoek. Hij roept veelvuldig op om mee te klappen en de vuist in de lucht te gooien op de beat. Dat doen ook Henning Basse (handig de mensen op het balkon erbij betrekken en ze zoveel mogelijk decibel laten produceren, hetgeen ze ook goed doen, maar vervolgens winnen de fans op de begane grond uiteraard) en Mark Jansen. Mark vraagt of het publiek klaar is voor het hardere werk en vervolgens klinken Human Sacrifice, Hate Me As I Am en Bite The Bullet.

Eerstgenoemde is een sterke track die het bij het publiek al heel goed doet, maar ook het nieuwe Hate Me As I Am, met wederom overtuigende operazang, maar ook het epische aspect, het progressieve gedeelte en het harmonieuze gitaarspel van Merel Bechtold en Frank Schiphorst die goed uitgelicht zijn, krijgt veel applaus. Tijdens Bite The Bullet zet de geluidsman nog een extra tandje bij en hoor je alle details ook nog eens perfect, zoals het spel op de fretloze bas door Roel Käller. Daarmee is het extra genieten en klinkt er na een jammerlijk begin met een matig geluid dankzij een zeer overtuigende tweede helft van een vermakelijke en sterke show een luid gejuich en lang aanhoudend applaus voor de tien bandleden van MaYaN.

Het publiek is dus al goed opgewarmd voor de hoofdact van de avond: Epica. De lichten gaan uit en terwijl de intromelodie van Eidola klinkt, valt direct de prachtige lichtshow op. Vervolgens betreden de bandleden onder gejuich het podium en is Edge Of The Blade het eerste reguliere nummer. Waar Blackbriar en MaYaN aanvankelijk problemen met het geluid ondervonden, heeft de geluidsman bij Epica het direct goed voor elkaar en valt er al vroeg veel te genieten. Je komt ogen tekort wat er allemaal op het podium gebeurt. De licht- en vuurshow zijn fantastisch en de bandleden komen al vroeg in beweging. Isaac Delahaye toont tijdens Sensorium middels een high kick met beide voeten los van de vloer zijn lenigheid en voor Coen Janssen is er een soort elektrische racebaan op een verhoging aangelegd rond het drumstel van Ariën. Ook de andere bandleden staan regelmatig op deze verhoging. Iedereen klapt mee tijdens het middenstuk van Sensorium en het is al vroeg in de set feest.

Simone kan zich nog goed herinneren dat Epica vaker in Hedon heeft gestaan en geeft aan Sensorium één van de nummers is waarmee het succes is begonnen. Ze herkent veel gezichten uit die goede oude tijd en meldt dat de loyaliteit van de fans de band zeer dierbaar is. De fraai gestylde zangeres is uitstekend bij stem, zoals ze toont in onder meer Fight Your Demons, volgens velen de beste track van de recente ep The Solace System, die ze zelf overigens nog niet in bezit heeft (die ligt in de tourbus, Simone). Opmerkelijk is trouwens dat Isaac niet op een van de verhogingen gaat staan tijdens de solo, een gemiste kans. Coen is ondertussen zeer beweeglijk en maakt een dansje. Elk nummer heeft een andere overheersende kleur qua lichtshow. Bijvoorbeeld rood tijdens Sensorium en groen tijdens Fight Your Demons.

Eén van de eerste hoogtepunten is The Essence Of Silence. Het heavy nummer "over doodse stilte" heeft veel power en ook hier imponeert Simone met haar zuivere zang inclusief de hoge noten. Nadat ze heeft geconstateerd dat de sfeer er lekker in zit, gaat ze per ongeluk over op het Engels en laat ze ook nog even horen de Duitse taal machtig te zijn. Universal Death Squad (door Simone omgedoopt in Universal Love Squad) wordt zeer strak uitgevoerd in paars licht en tijdens Ascension – Dream State Armageddon is het vooral het epische, atmosferische en filmische aspect dat in positieve zin opvalt. Daarna gaat iedereen het podium af.

De focus blijft vervolgens op The Holographic Principle met het sfeervolle Dancing In A Hurricane. Coen verschijnt met zijn halve cirkel-vormige keyboard vooraan en Simone legt een arm om zijn schouder. Ook tijdens dit nummer valt het onderlinge contact van de bandleden weer op en Ariën ziet halverwege het nummer de spotlights op zich gericht. Diverse details, zoals in dit geval het drumwerk, maar ook het basspel, zijn goed uitgelicht. De nieuwe nummers worden met veel gejuich onthaald door de fans. Het donderende Victims Of Contingency doet er nog een schepje bovenop. Het is één van de hoogtepunten van de avond. Op de dansvloer ontstaat een moshpit en ook op het podium is er veel beweging. Simone staat te headbangen en de heren Delahaye, Janssen en van der Loo brullen gebroederlijk door de microfoon.

Tussen de nummers door vermaakt de frontvrouw het publiek met leuke uitspraken met de zachte g. Zo maakt ze een opmerking dat ze wel moet uitkijken waar ze staat tijdens de vuurshow "zodat ik m'n kont niet in de fik steek." Unchain Utopia is één van haar favorieten en ook vanavond is het een highlight, en over light gesproken: wat een prachtige combinatie van de vuurshow met het blauwe licht. Het nummer van The Quantum Enigma klinkt fantastisch, vol kracht en definieerbaar tot in detail, en is heel mooi gezongen. Coen en Isaac wagen nog maar eens een dansje. Met Sensorium kwam al vroeg in de set een oldie aan bod en na alle recente tracks is het Cry For The Moon tot grote tevredenheid van de fans. Ze klappen en zingen mee en wederom is er een pit. Er is veel aandacht voor het showelement: terwijl Isaac de snaren van zijn gitaar aanslaat, speelt Coen de akkoorden. Beide heren vormen tegelijkertijd een hartje. Coen speelt ook nog even ondersteboven op zijn eigen instrument, op de bas van Rob en Simone slaat de gitaarsnaren aan. Zo is er van alles te beleven voor het publiek en schreeuwt iedereen mee: "Forever and ever, forever and ever." Het nummer eindigt met een drumsolo inclusief lichtshow. Fantastisch!

Na een uur verlaten de bandleden het podium, maar er komt natuurlijk nog een toegift c.q. een tweede deel van de set. Een keyboardintro klinkt. Deze gaat over in een "we will rock you"-deuntje. Erg leuk gedaan. Coen geeft aan dat er nog kaarten voor de show in Nijmegen zijn. "Daar wil niemand heen, dus spelen we vanavond wat langer." Hij roept "buitenlander" Isaac het podium op ("Geef het op/Give it up for Isaac") die een livestream verzorgt voor fans (en zijn sponsor) op Instagram. Daarna komt iedereen het podium weer op voor de laatste songs. De publieksparticipatie wordt al snel vergroot met het "special word of the day" (an easy one because we're in Zwolle): "Hé!" Sancta Terra is zeer vermakelijk dankzij het dansen van Isaac en Coen naast Simone en de twee gaan het publiek zelfs in om daar verder te spelen. Coen springt terwijl hij speelt en zwaait ondertussen ook nog eens naar de fans. Knap en wederom een geslaagd stukje entertainment.

De fans blijven springen tijdens Beyond The (Jumping) Matrix, niet alleen de fans op de dansvloer, ook het balkon schudt van de springende mensen en de bandleden doen goed mee. Ook hier weer een vuurshow, net als tijdens het afsluitende Consign To Oblivion, waarin de timing van een paar dingen opvalt: hoe Coen zijn keyboard een zet geeft, over het podium naar de andere kant holt, en daar precies op tijd is om verder te spelen en de timing van het hartje dat hij en Simone samen vormen tijdens de tekst "time to listen to your heart". Al dit soort details maken deze show tot een top-optreden van een symfonische metalband in topconditie. Het enige dat jammer is, is dat de show niet langer duurt. Iedereen blijft nog even staan, maar het is toch echt over. Met een buiging nemen bandleden en concertgangers afscheid van elkaar, sommigen met een plectrum, een drumstokje, setlist of t-shirt, anderen voldaan van een supershow en goede voorprogramma's. Wat een geweldige avond! Een superoptreden van Epica: geregisseerd tot in perfectie, geluid en licht outstanding. Zeer vermakelijk met veel beweging en leuke opmerkingen en bovenal muzikaal krachtig en zuiver, veel beter tot zijn recht komend in deze intieme setting dan op een groot festival. Epica, forever and ever!

Setlist Epica:
1. Eidola
2. Edge Of The Blade
3. Sensorium
4. Fight Your Demons
5. The Essence Of Silence
6. Universal Death Squad
7. Ascension - Dream State Armageddon
8. Dancing In A Hurricane
9. Victims Of Contingency
10. Unchain Utopia
11. Cry For The Moon

Toegift:
12. Sancta Terra
13. Beyond The Matrix
14. Consign To Oblivion

Setlist MaYaN:
1. Devil In Disguise
2. Paladins Of Deceit
3. Bloodline
4. Stabat Mater
5. Insano
6. Human Sacrifice
7. Hate Me As I Am
8. Bite The Bullet

Setlist Blackbriar:
1. Deadly Nightshade
2. Creatures Of The Night
3. Hear You Scream
4. Witching Hour
5. Preserved Roses
6. Ready To Kill
7. Until Eternity

Met dank aan Ronald van de Baan van LiveReviewer voor de foto's.