Alle diehard fans kennen opener Road Of Resistance natuurlijk allang. Dit nummer stond als bonustrack op de Europese re-release van Babymetal en ondanks het feit dat het n van de betere nummers van de plaat is, vind ik het toch enigszins teleurstellend dat er een nummer wordt gerecycled. De plaat begint in ieder geval goed. Bovendien zijn de nummers die volgen ook niet te versmaden. Karate (de eerste echte single), Awadama Fever en Yava! (heerlijk ska-achtig nummer) klinken zoals Babymetal behoort te klinken, alhoewel het mij meteen opvalt dat de zanglijnen van Su-metal minder breed uitgesponnen zijn en de nummers een heleboel fragmentarische zinnetjes bevat. Ook opvallend is het feit dat de synthesizers een grotere rol hebben gekregen in het geheel, en de algehele metal-sound toch iets meer naar de achtergrond is gedrukt. Ik ben er voor mezelf nog niet over uit of ik de digitalere weg die de band is ingeslagen, een goede ontwikkeling vind.
Amore is een nummer waarbij de vocale talenten van Su-metal volledig tot zn recht komen, inclusief een refrein dat zich met weerhaken in je brein nestelt, zodat het er nooit meer uitkomt. Helaas zakt de plaat behoorlijk in na dit nummer. Meta Taro is een uitermate stupide en kinderachtig marsnummer dat voortaan standaard wordt overgeslagen. From Dusk Till Dawn, GJ! en Sis. Anger komen ook niet echt lekker uit de verf en dat is voornamelijk vanwege een gebrek aan samenhang en fatsoenlijke zanglijnen.
De ballad No Rain, No Rainbow is z mierzoet dat het gewoon pijn aan je tanden doet. Het nummer klinkt alsof het rechtstreeks uit een Walt Disney-film komt gedropen. Toch is dit n van de betere nummers van de plaat. Su-metals stem is uitermate geschikt voor dit soort gedragen ballads en speciaal de J-pop-liefhebbers zullen hier absoluut van smullen. De plaat eindigt met een knaller. The One is een fantastisch nummer, met een opbouw zoals we die gewend zijn van Babymetal. Echter, ik vind het jammer dat de Japanse versie hier niet is toegevoegd, die wel zou moeten bestaan lijkt mij, gezien de toevoeging (English Version) in de titel.
De tweede Babymetal is bij lange na niet zo overtuigend als het debuut. Er lijkt teveel richting verkoopcijfers geschreven te zijn en het schattige gehalte is aanzienlijk minder. Bovendien lijkt de band een meer volwassen geluid na te streven, wat uiteraard een eigenaardige keuze is bij een band die Babymetal heet. Bij vlagen zijn het echter alleen maar Japanse piepstemmetjes en ook die worden erg snel vervelend. Toch staat er meer dan genoeg moois op Metal Resistance om vrolijk van te worden.
Tracklist:
1. Road Of Resistance
2. Karate
3. Awadama Fever
4. Yava!
5. Amore
6. Meta Taro
7. From Dusk Till Dawn
8. Gj!
9. Sis. Anger
10. No Rain, No Rainbow
11. Tales Of The Destinies
12. The One (English Version)
