Het van oorsprong Australische Destryer 666 is zeker niet de enige band die black metal en thrash metal met elkaar vermengt, maar mijns inziens wel een van de meest onweerstaanbare. Al sinds 1994 grossieren vocalist/gitarist K. K. Warslut en de zijnen in scheurende riffs, hoogdravende melodien en leuzen die geschreven lijken met geen enkel ander doel voor ogen dan meeblrende hordes headbangers. Voorlopig hoogtepunt in de discografie was wat mij betreft Phoenix Rising (2000), waarop de band zich van zijn meest grootse kant laat zien. De liefhebber heeft sinds 2009 (Defiance) op nieuw werk moeten wachten, maar in 2016 dient Wildfire zich dan eindelijk aan.
Op dit nieuwe album komen de altijd al aanwezige klassieke metalroots meer dan ooit naar voren. Wat verwacht je anders van een band met een umlaut in de naam? Het begint al met de typische heavymetalgil die het openingsnummer Traitor openbreekt. Hounds At Ya Back had ook heel goed op een uit de jaren tachtig afkomstige lp kunnen staan en heeft een bijzonder meezingbaar refrein. Het titelnummer lijkt haast een ode aan Motrhead, met een perfect headbangtempo en lekkere solos.
Tegelijkertijd is Wildfire even episch als Phoenix Rising, maar op een andere manier. Op dat album waren het de meeslepende gitaarmelodien die de composities tot grote hoogten stuwden. Uiteraard staan er stukken op Wildfire die aan die plaat refereren. Het instrumentale Artiglio Del Diavolo en het kippenvelopwekkende slotstuk Taman Shud hadden bijvoorbeeld zo op Phoenix Rising kunnen staan. Over het algemeen moet Wildfire het echter meer hebben van een anthem-achtige benadering, die ijzersterk uitpakt. Live And Burn, het eerste vrijgegeven nummer en wellicht de sterkste song op het album, doet qua structuur en epiek bijvoorbeeld zeer aan het ultieme metalnummer, oftewel Painkiller van Judas Priest, denken.
Hoe dan ook, de muziek is weer bijzonder aanstekelijk, geslaagd en geschikt om zowel liefhebbers van extreme metal als van klassieker werk aan te spreken. Wildfire is als een nietsontziende bosbrand. De muziek verspreid zich als een lopend vuurtje en schroeit een indruk in je hoofd, legt alles wat op zijn pad komt in as. Na een tiental luisterbeurten is Wildfire al uitgegroeid tot mijn op n na favoriete Destryer 666-album.
Tracklist:1. Traitor
2. Live And Burn
3. Artiglio Del Diavolo
4. Hounds At Ya Back
5. Hymn To Dionysus
6. Wildfire
7. White Line Fever
8. Die You Fucking Pig!
9. Tamam Shud
.jpeg){kind=small}
