Vrijdag:
De thrashers van Witchburner hadden de eer Rock Hard 2009 te mogen openen. Het leek er echter wel op dat de zanger liefst wat hoger op de bill had willen staan, want hij kwam erg ongenteresseerd over. Of misschien is dat het imago van de band, want boven de middenmoot uitstijgen deden deze Duitsers niet. Toch kregen ze het wel voor elkaar om bij het tweede nummer al de eerste pit van het festival te laten ontstaan. Enfin, na deze matige performance zouden de thrashliefhebbers op het festival nog genoeg leukers te horen krijgen.
Angel Witch mag dan al jaren geen nieuw album uitgebracht hebben, toch werd de band goed ontvangen op Rock Hard. Dat alleen frontman Kevin Heybourne nog over is van de originele bezetting, en tegenwoordig wat mensen om zich heen verzamelt om als Angel Witch op te treden mag de pret niet drukken. De old-school heavy metal van de band klonk goed, en het was genieten van de solo's in ondermeer One Witch, Angel of Death en het nummer dat naar de band vernoemd is.
De ontdekking op dag 1 was voor mij Destryer 666. Deze retestrakke thrashers (met een scheutje black) zetten het gaafste optreden van de dag neer. Gaver dan Opeth? Jazeker. Binnenkort komt de nieuwe plaat Defiance uit waarvan er ook nog een nummertje voorbij kwam, dat zich goed staande hield tussen de oudere nummers waaruit de rest van de setlist bestond.
Vreemde eend in de bijt op vrijdag was Prong. Deze logge, groovende band rond zanger/gitarist Tommy Victor (tegenwoordig ook bekend van Ministry) klinkt totaal anders dan de meer traditionele metalbands die op vrijdag het podium van Rock Hard beklommen. De band draait al lang mee, en bracht onlangs een remixalbum uit van het nog niet al te oude Power of the Damager. Nu kwamen ondermeer het titelnummer en The Banishment voorbij van dit album, en al vroeg in de set kon men genieten van het bekendste Prong-nummer Snap Your Fingers Snap Your Neck. Afgesloten werd met Prove You Wrong, wat toch wel het favoriete nummer van ondergetekende is. Of de fans van bijvoorbeeld Angel Witch iets met Prong konden weet ik niet, maar toch kon Prong rekenen op een behoorlijke respons.
Jag Panzer blijkt erg populair in Duitsland. Komt het door de naam, of toch door de muziek? In Nederland heeft de band in ieder geval moeite om een buurthuis te vullen, op Rock Hard was er erg veel interesse. Maar goed, power metal is in Duitsland toch altijd al een stuk populairder dan bij ons. En ik moet zeggen, het optreden was erg goed. Op cd is de band al best aardig, maar live weten ze dat toch nog een stuk beter te brengen. Zelfs zonder meestergitarist Chris Broderick, die vorig jaar naar Megadeth vertrok. Okee, zijn opvolger Christian Lasegue kan niet aan hem tippen, maar staat toch zijn mannetje. Alleen had de band wel wat problemen met het geluid bij het inzetten van The Mission, maar dat was de enige smet op een uitstekend optreden van Jag Panzer.
Opeth heeft ook in Duitsland een grote fanschare, wat wel blijkt zodra het de beurt aan de Zweden is om het podium te betreden. Het dakloze amfitheater is dan tot aan de figuurlijke nok toe gevuld, en hoort de band aftrappen met Heir Apparent, van het meest recente meesterwerk Watershed. Later zou ook nog The Lotus Eater van deze plaat voorbij komen, tussen oudere nummers als Ghost Of Perdition, The Leper Affinity en Deliverance. De inmiddels ingetreden duisternis zorgt voor extra ambience, wat bij een optreden van Opeth van groot belang is. Als je de band ziet in vol daglicht gaat de helft van de magie verloren, maar daar was dus gelukkig geen sprake van. De band geeft een topconcert, en zorgt voor een prachtige afsluiter van de eerste dag.
Pagina 1: de vrijdag
Pagina 2: de zaterdag
Pagina 3: de zondag
