De Zweede deathmetalband Entrails is geen onbekende voor liefhebbers van de kenmerkende rauwe Stockholmsound en kan dan ook rekenen op een behoorlijk aantal fans. Maar ik moet toegeven dat ik zelf de band altijd een beetje links heb laten liggen, omdat het wel heel erg klonk als een moderne versie van Left Hand Path van Entombed. Een valse start zou je kunnen zeggen. Mijn mening over de band was gebaseerd op The Tomb Awaits, het tweede album uit 2011.

Waarschijnlijk ben ik niet de enige, want de band heeft een bijzonder verleden. Entrails is geen band die zomaar old school death metal speelt. De basis werd al gelegd in 1991, maar de heren waren nooit tevreden met het resultaat en er werd nooit iets uitgebracht tot de band in 1998 besloot uit elkaar te gaan. Elf jaar later besloot gitarist en oprichter Jimmy Lundqvist de band nieuw leven in te blazen en dat leidde tot het debuutalbum Tales From The Morgue. Een jaar later stond er een nieuwe band en kwam het tweede album uit. Dat verklaart waarom Entrails zo overduidelijk klinkt als een tribute aan Entombed en Dismember.

Genoeg hierover, het moet immers gaan over Obliteration, de vierde full-length van Entrails. Ook op deze plaat wordt de basis gevormd door het kenmerkende brommende, zoemende �buzz saw� geluid van de gitaar. Ik weet niet wat dit geluid doet met je hersenen, maar het werkt verslavend. En dan beschikt deze band over twee vocalisten (bassist Joakim Svensson en drummer Adde Mitroulis), die met krachtige, fenomenaal diepe grunts de meest agressieve teksten over dood en verderf naar je hoofd slingeren. Maar in tegenstelling tot de voorgaande albums lijkt er nu wat meer ruimte te zijn voor melodie in het gitaarwerk.

Misschien is het vloeken in de kerk, maar in vergelijking tot het eerdere werk zijn er meer heavy metal invloeden te horen op dit album. Dat begint al bij het klokgeluid in de intro van de openingstrack en wordt versterkt door de gitaarmelodie in Epitome Of Death, met een fantastische bewerking van de dodenmars aan het einde van de track. Beyond The Flesh klinkt weer als vanouds, maar met wat meer ruimte voor afwisseling in de melodie. Het klinkt allemaal wat minder rechttoe rechtaan dan ik van de band gewend ben. Datzelfde geldt voor de volgende tracks, waardoor het album als geheel een waar luistergenot blijkt te zijn.

Het zou kunnen dat de kleine stijlverandering te maken heeft met de wijziging in de line-up, want op dit album is Pontus Samuelsson als nieuwe gitarist te horen. Niets wereldschokkends, want de band blijft herkenbaar in de vroege jaren �90 hangen, maar toch denk ik dat Entrails met dit album een groter publiek zal kunnen aanspreken.

Tracklist:
1. No Cross Left Unturned
2. Epitome Of Death
3. Beyond The Flesh
4. The Grotesque
5. Obliterate
6. Skulls
7. Midnight Coffin
8. Bonestorm
9. Abyss Of Corpses
10. Re-Animation Of The Dead