Het antwoord daarop is een volmondig ja! Exilium is een prachtige schijf geworden, waar de internationale klasse vanaf druipt. De hoes (gemaakt door Edmundo Saiz) doet nogal Septicflesh-achtig aan en dat is misschien niet toevallig, want naast Behemoth is ook Septicflesh een naam die regelmatig ter vergelijking bij mij opkomt. Weliswaar iets minder bombastisch, maar wel even groots, krachtig en episch klinkend. Wie zijn twijfels heeft, hoeft maar naar het openingsnummer (het intro even buiten beschouwing latend) Apsu Dethroned te luisteren. Vette riffs, genadeloos hakkend en machinaal strak drumwerk, episch aangezette keyboards en vingervlugge solos, alles vakkundig aan elkaar gebulderd door Beleth.
Ook nummers als Decrepit Human Kingdom (smeug gitaarwerk), The Rising Horns, The Splint Of Destinations en het berbombastische Eidolon laten een verpletterende indruk achter. Noctem produceert een muur van geluid waar werkelijk geen speld tussen te krijgen is. De nummers zijn stuk voor stuk enorm strak, zitten technisch uitstekend in elkaar, en kunnen bogen op sterke details, zoals gelikte hooks of effectieve keyboards die het geheel nog eens extra krachtig laten klinken. Binnenkort zijn de heren live op de internationale podia te bewonderen als supportact van Taake en Aeternus. Als ze erin slagen om deze intense geluidsmuur ook live op deze manier ten gehore te brengen, gaan ze ongetwijfeld veel nieuwe zieltjes werven met dit eersteklas album op zak.
Tracklist:
1. Enuma Elish
2. Apsu Dethroned
3. Decrepit Human Kingdom
4. Namtars Crown
5. The Rising Horns
6. Halo Of Repugnance
7. Egregor
8. The Splint Of Destinations
9. Eidolon
10. The Adamantine Doors
