Oblivion heeft echter meer te bieden dan slechts een sterke opener. Zo mogen ook het stuwende, erop los hakkende Universal Disorder en het overweldigende Sons Of Hun-Vucub (dat door het dictatoriale gebulder van frontman Beleth al helemaal als een nieuw Behemoth-nummer door het leven kan gaan) er absoluut zijn. Door het epische karakter van de muziek vertoont Noctem ook wel enige gelijkenissen met Keep Of Kalessin en Ex Deo, zeker als op een nummer als Unredemption ook nog wat orkestrale elementen aan de toch al overweldigende sound worden toegevoegd.
Hoewel ik her en der al wat geklaag over de productie heb gehoord, is Oblivion wat mij betreft juist gezegend met een treffende, zware en moderne sound die precies bij deze muziek past. Het enige minpuntje dat ik kan ontdekken, is dat Noctem het hoge niveau niet helemaal tot het eind van het album weet vast te houden. De laatste nummers klinken namelijk iets minder overdonderend dan de rest van het album. Desondanks zijn dat slechts kleine kanttekeningen bij een verrassend sterke plaat.
Moraal van het verhaal: eerste indrukken kunnen bedriegen, dat blijkt maar weer. Deze band heeft weliswaar door zijn onoriginele naam de schijn tegen, maar levert met Oblivion wel maar even een retestrak klinkend, bombastisch staaltje metalen geweld af van internationale klasse. Het zal slechts een kwestie van tijd zijn totdat een van de grotere labels zich over dit zeer potentierijke gezelschap zal ontfermen!
Tracklist:
1. Popol Vuh
2. The Arrival Of The False Gods
3. Universal Disorder
4. Abnegation And Brutality
5. Invictus
6. Sons Of Hun-Vucub
7. Seeking The Ruin Of Souls
8. Unredemption
9. Q'uma'rka'aa'j
10. A Borning Winged Snake
11. Oblivion
.jpeg){kind=small}
